เมื่อเราคิดถึงใครคนหนึ่ง คนนั้นจะสามารถรับรู้ได้หรือไม่ครับ

อืม ตอบยากค่ะ บางคนที่จิตละเอียดหรือช่วงนั้นนิ่งๆหน่อย (ถ้าเขารู้จักคุณ) เขาจะรู้ว่าคุณส่งคลื่นความคิดไปที่เขา เอาเป็นว่าขอแชร์เรื่องเพื่อนต่างเพศรุ่นน้องคนหนึ่งซึ่งรู้จักกันมาไม่ถึงเดือน แต่ในที่นี้เขาเป็นผู้ปฏิบัติค่ะ

เวลาที่ดิฉันคิดถึง ส่วนใหญ่แล้วเขาจะรู้
เวลาที่ส่งข้อความส่วนตัวผ่านทางเว็ปไซต์ ซึ่งคุยกันแบบไม่เคยรู้จัก และโทรคุยกัน เขาจะรู้ทันทีว่าเราอ่านแล้วรู้สึกอย่างไร (เคยอ่านแล้วโกรธแบบจี๊ดสมองมาก แต่ว่าเกิดจากการใช้ภาษาสื่อสารกันไม่ค่อยจะดี เขารีบออกจากที่ทำงานเพื่อมาพบด้วยตนเอง พอพบแล้ว เขาก็เกิดจำเราได้ขึ้นมา ว่าเคยพบกันมาแล้วในชีวิตก่อนหน้าหลายครั้ง) บางทีเพียงแค่คิดถึง เขาจะรู้ว่าดิฉันกำลังมีอารมณ์แบบไหน (ดิฉันขอเรียกเองว่าการ "แตะ" ทางจิตค่ะ)
เวลาที่ดิฉันไม่สบาย บางทีก็บ่นๆให้ฟังเฉยๆเขาจะสามารถรับรู้ได้ว่าอาการมันคือตรงไหน และสามารถช่วยเหลือให้อาการนั้นๆบรรเทาลงได้บ้างค่ะ

นี่ค่ะคือเรื่องเล่าที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ณ เวลานี้ ส่วนเคสของ จขกท. ไม่แน่ใจว่าเป็นแบบใดขอเป็นการแชร์กันฉันท์มิตรก็แล้วกัน แต่อย่างไรก็อยากให้คงความรู้สึกเบาๆ ใสๆ แบบนี้เอาไว้นะคะ ความรู้สึกแบบนี้ นี่แหละมีค่ากว่าสิ่งใด

 

อ่านทุกๆ ข้อความแล้วรู้สึกดีจังเลยนะค อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่ามีความแนะนำดีดี และความรักที่บริสุทธิ์ยังมีอยู่จริง เป็นกำลังใจให้น้องนะคะ และ จะลองทำดูบ้าง

 

มานพน้อยเจ้าของกระทู้น่ารักมากค่ะ
พี่ติงอนุโมทนาตามที่ท่านddmanตอบนะคะ ^^

 

ขอขอบคุณทุกๆคำตอบน่ะครับ ทำให้ผมมีกำลังใจขึ้นมาก ที่จะพยายามทำดีต่อไปครับ

 

อาจจะไม่ได้ตอบคำถามโดยตรงนัก ถือว่าเป็นการแสดงความคิดเห็นของผมนะครับ^^
ข้อแรกนั้นไม่ว่าท่านจะทำกรรมดีหรือชั่วอย่างไรกับเขาไว้ในอดีต แต่ถ้าการที่ท่านมีความเมตตาปารถนาดีต่อเขาอย่างจริงใจนั้นท่านก็ได้สร้างกรรมดีต่อกันในปัจจุบันแล้ว นี่ถือว่าเป็นสิ่งที่ดีครับ
ข้อที่สองถ้าท่านตั้งกำลังใจที่ความเมตตาปารถนาดีต่อเขาด้วยใจบริสุทธิ์ ไม่หวังสิ่งใดตอบแทน ไม่ว่าเขาจะรับรู้ได้หรือไม่ก็ตาม แต่ที่แน่ๆคือท่านได้ทำในสิ่งที่ดีทั้งต่อเขาและตัวท่านเอง ให้ระวังอารมณ์ของความรักที่ยึดในรูป ความหึงหวง อยากเป็นเจ้าของเหล่านี้อย่าให้มีมากจนจิตใจไม่เป็นสุข ถ้าเกิดอารมณ์เหล่านี้ขึ้นลองใช้การพิจารณาอสุภะ ความเป็นไปที่แท้จริงของสังขาร อารมณ์เหล่านี้จะคลายลงได้บ้าง ถ้ากำลังสมาธิดีๆก็จะดับได้หมดในขณะนั้น พยายามตั้งกำลังใจที่ความเมตตาและปารถนาดีไว้เป็นที่ตั้งครับ