เริ่มนั่งสมาธิ แล้วเกิดอาการแน่น

ผมเริ่มนั่งสมาธิได้ไม่นานครับ

จะนั่งประมาณ20 นาทีต่อครั้ง

ทุกครั้งจะสวดมนต์ก่อน นั่งสมาธิและจึงแผ่เมตตาครับ

เวลานั่งจะมีอาการแน่นๆ ของร่างกายครับ

บอกไม่ถูกว่ารู้สึกตัวผอง หรือเล็กลงครับ

บางทีก่อนมีอาการแน่นจะรู้สึกมีเงาผ่านตาแวบไปแวบมา

พอเงาถี่มากขึ้นจนมืดอาการแน่นก็เกิดขึ้นทันทีครับ

บางครั้งนั่งซักพักใหญ่ๆจะหาย บางทีเป็นยาวจนนาฬิกาที่ตั้งไว้ดัง

อยากทราบวาาผมต้องฝึกไปในทิศทางไหนครับ

อาการนี้คือความฟุ้งซ่านของตัวผมเองหรือเปล่าครับ

ช่วยแนะนำด้วยครับ ผมตั้งใจอยากฝึกจริงๆครับ

ป.ล. อาการนี้ผมเป็นหลายสถานที่ครับ

 

ผมก็ยังนั่งไม่เก่งเท่าใดนะครับ อาศัยครูบาอาจารย์เยอะ แล้วจำเอามาบอกเผื่อจะมีประโยชน์บ้างครับ

- การนั่งอย่าตั้งเวลาครับ อย่าตั้งว่านั่งกี่นาทีต้องลุกครับ
- อาการจุกที่ว่า หากนั่งนานๆจะเจ็บร้าว และหากสังเกตุ จะย้ายที่ไปซ้ายไปขวาเลื่อนได้ด้วยครับ
- ทิศทางไหน สำหรับผมคิดว่า ทางที่สุดคือการดับความคิดครับ และต้องความคิดดับโดยไม่ตั้งใจและคงไว้ให้นานที่สุดเหมือนกับหลวงปู่ดูลย์ท่านกล่าวไว้ว่า เมื่อหยุดคิดจึงรู้ ครูบาอาจารย์ที่ศรีษะเกษท่านบอกว่าทำใจให้เหมือนเด็กๆสิ พวกเด็กๆไม่ค่อยจะคิดอะไร ครูบาอาจารย์ที่อุบลท่านกล่าวสั้นๆว่า นั่งไปอย่าไปคิดอะไร สรุปหลายๆครูบาอาจารย์คือ ทางที่สุดของต้นวิปัสสนาคือความคิดดับครับ
- ลองเอาหมอนมาหนุนก้นดูนะครับ แล้วผ่อนคลายร่างกาย นั่งธรรมดาท่าไหนก็ได้ อย่านั่งเกร็งเกินไปครับ
- ลองเอาบทสวดและบทส่งบุญไปใช้ดูสิครับ อยู่ใต้ลายเซ็นของผมครับ คิดว่าครั้งเดียวเห็นผลครับผม

ปัญญาอันน้อยนิดของผมพอจะช่วยบรรเทาปัญหาที่เกิดขึ้นได้ไม่มากก็น้อนครับ ลองดูนะครับ/ด้วยความปรารถนาดีครับ

 

อยากฝึกจริงๆ ศึกษาการปฏิบัติที่นี่

http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=2&t=24320

เป็นธรรมดาของสังขาร (ธรรมชาติ) มันเป็นอย่างนั้น หน้าที่ของผู้โยคีคือรู้ตามที่มันเป็น

รูปกับนาม (ชีวิต) เป็นอย่างไร ก็กำหนดรู้อย่างนั้น ตามที่มันเป็น แล้วทุกอย่างจะคลี่

คลาย

สภาวะของธรรมชาติมีหลากหลายว่างๆดูที่

=>สภาวธรรม

 

ขอตอบหน่อยนะครับ อาการแน่นหน้าอกที่ว่า คงเกิดจากตอนที่ทำสมาธิ
เพ่งจิตหรือความรู้สึกแรงเกินไป อาการที่แน่นตามร่างกายมาจากการที่
ประสาทหรือส่วนใดส่วนหนึ่งเกร็งมาก จะให้เกิดผลข้างเคียงอย่างที่ว่า
ควรทำร่างกายให้สบายๆ การกำหนดหรื่อเพ่งมองก้เพ่งเบาๆแตะเบาะ
เพราะจิตกับสมาธิเป็นสิ่งที่ละเอียดลงไป ไม่ได้หยาบเหมือนก่อนที่เรา
จะทำสมาธิ การทำอารมณ์ให้สบายและวางจิตอย่างเบาๆ และค่อยๆ
นึกถึงคำบริกรรมกับตามดูลมหายใจที่เกิดพร้อมกันต้องได้จังหวะ และ
ทำช้าๆ ไม่เร็วเกินไป ทีสำคัญการทำสมาธิเป็นการหล่อเลี้ยงจิตใจที่ดี
ที่สุด ต้องค่อยเป็นค่อยไปเหมือนหัดเดินนี่แหละครับ

แล้วเวลาแน่นหน้าอกจิรงๆแล้ว ก็ให้หยุดบริกรรมซะก่อน หยุดทำทุกอย่าง
แล้วหายใจเข้าปอดลึกๆ สักหลายๆครั้งแล้วเอาจิตแตะตรงบริเวณอกที่แน่น
แต่ถ้ายังไม่ดีขึ้น ก้ให้เลิกทำหรือไม่ก็เริ่มกลับมาทำใหม่นับ1ใหม่ในการปฏิบัติ
บางครั้งที่แน่นก้เพราะตั้งใจเกินไป จิตเพ่งแรงไป หรือบางทีก้เกิดจากมารมาผจญ
หรือบางทีก้เกิดจากเราหายใจไม่ได้จังหวะสั้นบ้างยาวบ้าง หรือก้อาจมาจากที่
เราอุปาทานหลังจากหลับตาทำสมาธิ ดังนั้นขณะที่หลับตาทำสมาธิอย่าสนใจสิ่ง
รอบตัวที่อยู่นอกตัวออกไปไม่ว่าจะเป็นเงาหรือเสียงหรืออะไรก้แล้วแต่
*** สนใจแต่ตัวของเราอยู่กับอารมณภายในคืออารมณ์จิต
ที่กำลังภาวนาอยู่แล้วทำต่อไปเรื่อยๆ****