เรื่องเด่น เรื่องขันธ์ ๕ มันเป็นแผนกหนึ่ง หลวงปู่จวน กุลเชฏโฐ

ถ้าเราพิจารณาดูตามเป็นจริงแล้ว ขันธ์ ๕ ไม่ใช่กิเลส ไม่ใช่ตัณหา ไม่ใช่บุญ ไม่ใช่บาป
พูดกันง่ายๆ ว่าผมมันมีกิเลสไหม ขนมีกิเลสไหม หนังมีกิเลสไหม มันรักใคร มันชังใคร
ท่านจึงว่า "เป็นอัพยากตธรรม " เป็นธรรมที่ปราศจากจิต ปราศจากวิญญาณไม่รู้อะไร เป็นอัพยากตธรรม
เพราะฉะนั้นพระ " โสดาบัน " ท่านล่ะสังโยชน์ตัวนี้ได้
หมายความว่า วัฏฏะไม่มีในขันธ์ ๕ ขันธ์ ๕ ไม่ใช่ตัววัฏฏะมีอยู่ในกรรม
กรรมกิเลส โทสะ โมหะ โลภ โกรธ หลง นี่ท่านล่ะอย่างหยาบได้
บาปบุญคุณโทษสังขารมันไม่มีในกรรมกิเลสนี้ ความเศร้าหมองอันนี้
เพราะฉะนั้น พระโสดาบันท่านจึงเชื่อต่อกรรมและผลของกรรม
กรรมก็หมายถึง ความเจตนานั่นเอง มีกรรมในใจของเรา เป็นอนุสัยนอนอยู่นี่
อ้า! กิเลส ละความชั่วได้โดยเด็ดขาดแล้ว ท่านจึงมีศีล ๕ บริสุทธิ์เป็นบริสุทธิศีล
ถ้าเป็นฆราวาสก็ไม่สามารถทำบาปทั้งในที่ลับและในที่แจ้ง
มีหิริโอตตัปปะ ความละอายและความเกรงกลัวต่อบาป ทั้งในที่ลับและที่แจ้ง
ที่แจ้งไม่ทำบาป ไม่สามารถทำบาปด้วยกายด้วยวาจา
ที่ลับไม่สั่งสมบาปที่กรรมกิเลสไว้ที่ใจให้มีกำลังขึ้น มีแต่กำลังละเท่านั้น "



หลวงปู่จวน กุลเชฏโฐ
เทิดไว้เหนือเศียรเกล้า ด้วยเกล้า สาธุ.