เหตุไฉน..พวกท่านยังติดอาการจิต-สมาธิ-จนหลงเสียเวลากันจนบัดนี้-หยุดเถิด

ผมรอตามพี่เสขะ นี่แหละ รอน้องก่อน เห็นพี่จะตัดช่องน้อยแต่พอตัว ตั้งท่ามาหลายรอบแล้ว เลาๆจะหนีน้องอยู่เรื่อย..ไปไม่ได้หรอก ตำรามันผิด ขั้นตอนพอปรับปรุงได้
แต่แผนที่มันผิด.. จะไปตอนไหน.. เตรียม มาม่า ติดไปเยอะๆเผื่อน้องด้วยนะครับ พี่ เสขะ อิอิ

 

การพิจารณา อสุภะ หรือ สุภะ เขาจะ พิจารณา เพื่อ จิตมันงอกลับ มารู้ อยู่ที่จิต

พิจารณา อสุภะ จะไป รู้จิต ดูจิต เห็นจิต

เห็นอะไร เห็นจิตไม่เที่ยง เห็นอาการของจิต จึงเป็น มรรค

พิจารณา อสุภะ เป็น มรรค หมอหมา คงเป็น อริยะ กันหมดคลีนิค

 

สังโยชน์ นั้น ท่านฝึกตัดนันทิราคะ (อกุศล) สังโยชย์ก็จะถูกตัดไปด้วยหลายตัวครับ เพื่อใช้เป็นทุนเข้า ปฐมฌาน..ในเบื้องต้นก่อน ส่วนสังโยชน์เบื้องสูงนั้นรอกำลังความรู้ จากการสั่งสมสุตตมัยปัญญาให้มากๆเพื่อใช้ในการใคร่ครวญธรรม ให้ถูกต้อง
พระป่าสอนอย่าอ่านตำรามาก ทำให้ฟุ้งซ่าน ให้ปฏิบัติเลย ตำราให้ยกทิ้งไว้ก่อน แต่พุทธวจน สอน ให้สั่งสมสุตตะมากๆหากไม่สั่งสมสุตตะ..จะเอาข้อมูลใด ที่ไหน มาใคร่ครวญธรรม สอนจิต ผมเห็นด้วยอย่างมากเลยครับ คำสอน พจ ท่านไม่ขัดแย้งกะนเองเห็นไหมครับ เห็นไหมครับ มันตรงข้ามกันเลย

 

ตำราถ้าชี้ลงมาที่ทุกข์ ที่เหตุให้เกิดทุกข์ ผมว่าตำราไม่ผิด เราหลงไปดูผิดที่มากกว่า ไปดูทั้งป่า ไม่ดูใบไม้กำมือเดียว

 

ยังไงก้อรอก่อนช้าก่อน รอเราด้วย อ.นิวรณ์ รอเราอยู่ๆ

 

ช่วยม่ายล่าย เล่น ตั้งการ์ด ตัดแปะ อย่างเดียว

ปฏิปทาทำอย่างไงมากันแน่ ในแง่ ส่วนตัว ปู่ฉับโฉน อ้อนวอนแล้ว ก็ไม่ทำให้
ปู่ฉับฉน เป็นที่สบาย เกิด สปัปายะจิต อนุเคราะห์เขา

ผมก็ ต้องปล่อยหมัดแย๊บ สุ่มสี่ สุ่มห้า รบกวนเอาไว้ ฮี้ ฮี้ ฮี้ ฮ๊้

 

การพิจราณา อสุภะ เป็นเรื่องใหญ่และยากมาก สำหรับผู้ฝึกใหม่ซึ่งแทบเป็นไปไม่ได้ น่าจะเป็นการสอนสำหรับบุคคลที่ ได้สมาธิแล้ว กามกำเริบ..
เพราะการฝึก ละนันทิ สามารถฝึกควบคุมจิตให้ละการคิดอกุศล ตัณหาราคะ ได้เลยทันทีในปัจจุบัน แบบค่อยเป็นไปทีละขั้น ง่ายกว่าการไปเพ่งอสุภะมากมายครับ ธรรมขั้นสูงเอามาปฏิบัติ สภาวะจิตเรายังไม่ถึงครับ ในความเห็นผมส่วนตัวครับ โสดาบันยังละไม่ได้เลย ขนาดตัดสังโยช์ได้สามตัวแล้ว

 

สาธุครับ

 

คริ คริ

ปู่ เห็น นกเขา ของ พี่เสขละ หรอ


จุ๊กกรู้ !!

 

ปู่ อย่าไป งง

อสุภะ ของ สาย พุทธวัจนะ คือ การดับของลมหายใจ เราเห็น บ่อยก่า พี่เสขะ อีก

กายในกาย อย่าลืม จิฮับ

พวกเนิ่นช้า ต้องไปโน้น ดูกายเน่า ไส้ไหล จึง อะอื้ม กายเรามันตายทุกลมหายใจเข้า ออก



ปล. ถ้าเอาตาม คำอ้างของ ปู่ ปู่เห็น อสุภะ แบบ ฟ้าแล็บ !!!!

 

หากพูดเช่นนี้..ไม่น่าแยบคายแล้ว การเอาเมล็ดทรายมาคั่วเพื่อเอาน้ำมันงานั้น มันเป็นไปไม่ได้แน่นอน มันทำให้เนิ่นช้า..ทั้งลำดับการปฏิบัติอะไรก่อนหลัง แผนที่ล่ะถูกทางไหม จะกล่าวกว้างๆย่อมไม่เป็นผลดีเลยสาธุ

 

หยุดเถียงกันก่อน ได้เวลานั่งสมาธิ..ระเนระนาดแล้ว

 

พระไตรปิฏก ฉบับมหามงกุฏ 91 เล่ม พระไตรปิฏกฉบับมหาจุฬา 45 พุทธวจนของท่านพุทธทาส 5 เล่ม พุทธวจนของ อจ.คึกฤทธิ์ 33..แผนที่ใด ของใครถูก ต้องเสี่ยงเอาเองละครับ

 

เราต้องอ่านทุกเล่มเลยเหรอครับ ผมเอาที่ผมศรัทธาพระหน้าตาดี ผมก็โอเคแล้ว

 

ยุ่งแล้ว ปู่

เก็บสบู่คราวหน้า รอ พี่เสขละ ด้วย =========>

 

พี่เสขะ..ของน้อง ฝึกคัมภีร์เทวดา หรือ ฝึกตำราพระไตรปิฏก กันล่ะนี่ หือ หือ

 

ฝึกใจครับ แต่ฝึกยากเลยไม่ก้าวหน้าเท่าไหร่ เดินก้าวถอยสองก้าว คงเมาตำรา

 

อ่านพุทธวจนแล้วมันสงบระงับ มีศรัทธา มีความเพียรอันนี้ถือว่าใช้ได้
แต่ถ้าอ่านแล้วมันกระเดิด ไปว่า ต้องมาฟังทุกคน ไม่เอาตำรานั่นนี่ ไปว่าคนนู้นคนนี้ อันนั้นยิ่งฟังยิ่งร้อน ยิ่งอึดอัด
เราทรงจำธรรมไว้ เป็นกำลังสืบทอดศาสนา
บทเดียวยังได้ ฟังเมื่อไร นึกถึงเมื่อไรสงบระงับ สลดสังเวช มีความเพียร อย่างนี้ก็สาธุ
สัตว์มีกรรมต่างกัน ภาษาชาวบ้านก็ ชอบแบบมันก็ไปแบบนั้น
ช้าเร็ว ลำบากสบาย อ้อมลัด มันไปตามธาตุตามเหตุปัจจัย
ไปตำหนิคนอื่น บ่อยๆมันเป็นกรรมทำตนให้ลำบากเปล่าๆ ครับ

 

ด่านแต่ละด่านก่อนถึงนิพพานนั้น ยากง่ายต่างกัน
บางคนฝึกชาติเดียวก็ผ่านได้สบาย
แต่บางคนก็มากมายหลายชาติกว่าจะผ่านได้
ผู้ที่เข้าถึงความสุขปราณีตในสมาธิได้นั้นก็นับว่าปล่อยวางกิเลสทางรูปหยาบๆได้แล้ว...
ส่วนเขาจะเรียนรู้ก้าวผ่านด่านสมาธิได้เร็วเพียงใดก็ขึ้นอยู่กับความเพียร
ความมุ่งมั่นและบารมีธรรมของเขาเอง
ยังมีอีกมากมายหลายชีวิตที่กำลังไต่ระดับวิวัฒนา
ไปสู่ความเป็นที่สุดแห่งผู้ไม่ทุกข์เลย
หากจะเปรียบเทียบกับสิ่งมีชีวิตทั้งหลายแล้ว
คนเรานับว่าใกล้ถึงความสุขแท้จริงมากกว่าทุกชีวิตบนโลก.