โปรดเรียกผมว่า ผู้เดาอนาคต ไม่ได้มาทำนายนะ

เรื่องจากติดสภาวะ มัลติเวริส ทำให้ จขกท เกิดนิมิตหลากหลายมาก
ความเป็นไปได้มีเป็นพัน เป็นหมื่น ก็ได้แต่เดานะ ความเป็นจริงเป็นยังไง
จขกท ไม่มีตังไปเที่ยวรอบโลกอะเลยไม่รู้ ว่าที่เห็นรึฝันไปมีจริงรึเปล่า
อยู่ส่วนไหนของโลกรึ จึงมีหัวข้อเหมือนโดนบังคับให้มาโพสอะ

 

ความจริงหาตังช่วยพ่ออะ แต่ไม่อยากแย่งงานใครทำ มานชอบด่าผมด้วย
เหลือแต่ตำแหน่งสูงๆ ทำงานคนเดียว สำหรับผม จะมีมั้ยเนี่ย

 

อายุ 80000 กว่าๆ ปี แล้วทำอะไรได้มั่ง ต้องมานั่งกอบกู้โลกก่อน แล้วหาที่อยู่ใหม่
สร้างบ้านใหม่ก่อน ขาดอุปกรณ์ ปลูกพืช ผัก ไร่นา สวนผสม หาเห็ด หาผัก กินไปวันๆ ก่อน
รอพระเจ้าส่งอีฟมาค่อยว่ากันอีกที อยู่คนเดียวไม่ไหว หลอนตาย

 

ไฟ ฟืน พอมีได้กลุ่มชมรมมะนาวช่วย เรื่องหาอาหารก็ต้องพพึ่งแม่บ้านอย่างเดียวเลย
อยู่ข้างนอกศัตรูเยอะ ชอบมาแย่งอาหารเรากิน จะจัดการไงดี พวกลุงนีโอเปล่าไม่รู้

 

พวกลุงนโอแต่ก่อนเป็นแมว ตอนนี้มากินกล้วยแล้ว
รูปภาพแต่ละรูปอธิบายถึงตัวตนของผมเลยก็ว่าได้

 

ศึกในว่ายากแล้ว เจอศึกนอกยากกว่า เหมือนจะมีไส้ศึก สึกแล้วก็ทำตัวดีๆหน่อย

 

โปรเจ็คเต็มหัว อยากหนีไปเกาะกะลาปาก้อด อยากไปเที่ยว
ขี้ลืมด้วยไม่มีเลขานี่ แย่ๆ วันนี้ก็ขอทำตัวชิวๆ สักวัน เกมมีให้เล่นไม่รู้จักจบ

 

จากบทเพลงแห่งเมพนี้ ทำให้รู้ความหมายของชีวิต ถ้าแปลออกนะ
https://m.youtube.com/watch?v=3yComZ5t00c

แปลให้คร่าวๆ ว่า คนเราเกิดตายมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว เพื่ออะไร ทำไมต้องเกิดมา

 

ปิดด้วยเพลงนี้
https://m.youtube.com/watch?v=zu6cigaCdUI

แปลคร่าวๆ ก็เพื่อคนที่เรารัก และก็รักเราไงล่ะ

 

อาจจะตายก่อนพ่อนะนี่

 

พ่อแม่นี้มีแต่จะแก่เฒ่า ไม่อาจเลี้ยงเราได้ตลอดหนา
ไอ้เรามันลูกยอดกตัญญูกตเวทิตา จะพานพาพบสิ่งที่ดีเอง

 

ใครรู้บ้างว่าผมเป็นไรอ่ะ เวลาเจอคำถามยากๆ
จิตมักจะคิดหาคำตอบไปเรื่อย ไม่ได้ก็หาไปอีก คิดจนหัวร้อนลืม
วันต่อมาไปนึกคำถามเดิมใหม่ ก็วนหาคำตอบใหม่ หาไม่ได้ คิดมากลืม
ที่โพสออกมาของผมจึงมาจากการเดาทั้งนั้น
เรื่องที่ผมคิดก็ จักรวาล โลก ดวงดาว ความตาย จนไม่มีเวลาหาเงินแล้วเนี่ย
เพราะมันอจินไตย ถ้าแต่งนิยายก็พอได้ แต่ความคิดมารัวไม่เบรกเลย หัวร้อนลืม แล้วตรูจะเขียนไรดี
กินยาแป๊ป สงสารทั้งพ่อ แม่ และตัวเอง พระเยซูจะหาเพื่อนรึไง ถึงมาลงที่ผมนักหนา

 

อภิวาทะนะสีลีสะนิดจังวุดทาปัจจายิโนจัดตาโรทำมาวัดทันติอายุวันโนสุขังพลัง
บทนี้จำได้บทเดียวตอนไปบวชมา ไว้บิณฑบาตรหากินให้พรโยม เฮ้อ ชีวิต

 

ผมเกิดเมืองท่องเที่ยวด้วยอะ ฝรั่งเยอะ เลยสับสน ปัญหาเยอะ
คุยกันไม่รู้เรื่องแล้วอะ เรียนมามากด้วย โดนคนแถวบ้านซ้ำเติมอีก
ตอนนี้ได้แต่นอนกอดตัวเอง มีการ์ตูนเป็นเพื่อน แค่นั้นเอง
สู้ต่อไปทาเคชิ ยิ่งเล่าชีวิตผมยิ่งเสื่อม ไม่อยากบ่นมากเลย

 

มาเข้าเรื่องการคำนวณ จากการตีความจากความฝันของผม
ทำให้เรารู้ว่าทุกๆ 400 ล้านปี เราจะเจอสภาพนรกอยู่ช่วงหนึ่ง
เพราะเป็นเวลาลองผิดลองถูกของธรรมชาติ จากสาหร่ายในทะเลมาเป็นสิ่งมีชีวิตซับซ้อน
แบบไดโนเสาร์ได้ก็กินเวลาประมาณนี้ เป็นยุคใช้กำลังเข้าแรกเพื่อหาอาหารประทังชีวิต
จนกว่าจะกำเนิดมนุษย์คนแรกต่อจากยุคไดโนเสาร์มาอีก 65 ล้านปี
เนื่องจากความคิดของมนุษย์ที่พัฒนามาเรื่อยจนทำให้เกิดความไม่สมดุล
เพราะความโลภ โกรธ หลง ของใครบางคนจึงทำให้ชีวิตมีแต่ความทุกข์เพราะเอาแต่ฝืนธรรมชาติ
จึงได้กำเนิดสวรรค์ นรก ไว้ให้คนที่เข้าใจ แล้วรู้ถึงเภทภัยของสังสารวัฐ ทำหน้าที่ปรับสมดุลโลกอยู่เรื่อย กำเนิดผู้นำต่างๆ มากมาย อำนาจเข้าศูนย์กลางน่าจะดีสุด กับการพัฒนาแบบนี้
ไม่ก็ต้องรอผู้ปลดปล่อยมาทำความเข้าใจจักรยาน แล้วพากันไปอยู่โลกใหม่ ช่วงเวลาสวรรค์จึงมีไม่มากนักสำหรับบางคน คือช่วงที่สารความสุขในสมองหลั่งนั่นเอง ช่วงนี้จึงใช้เวลาสั้นมาก
นรกคือการใช้ชีวิตแบบเกินสมดุล ทำให้เกิดแต่ความทุกข์ตามฝรั่งเรียกถ้านับถือพระเจ้าก็เรียกไฟชำระนั่นเอง ทางพุทธก็นรกหลายขุม ขึ้นอยู่กับข้อมูลในสมองด้วยจึงจะช่วยให้คนเหล่านี้พ้นทุกข์ได้
พอๆ กับการฟังธรรมจากพระพุทธเจ้านั่นเอง

 

ตอนนี้เหมือนเริ่มยุคใหม่อยู่นะ ผมยอมรับว่าชาตินี้ผมอาภัพมากๆ ได้ทางเลือกสุดท้ายคือ
การใช้พลังเฮือกสุดท้ายสร้างสะพานไปเชื่อมต่อกับโลกใหม่ คนธรรมดาอาจมองไม่เห็น
รู้สึกยังเปิดอยู่เรื่อยๆ นะ เทียบได้กับสามเหลี่ยมเบอร์มิวด้านั่นเอง เป็นทางผ่านของวิญญาณ
สู่โลกใหม่ ซึ่งมีเจ้าพวกเอเลี่ยนคอยแอบดูผมอยู่ คนละมิติกัน
ถ้าอยากผ่านทางนี้ต้องมีกรรมร่วมกับผม มาให้ผมเห็นหน้าแค่นั้นก็พอ แต่อาจโดนอาถรรพ์จอมมารจากโลกใหม่เล่นงานได้นะ ไม่รู้เธอตัดสินจากอะไร ผมก็โดนทดสอบมาเยอะ
หวังว่าการจินตนาการครั้งสุดท้ายของผมจะเป็นไปได้ด้วยดีนะ
ผมหวังให้มีแต่ความสุข อยู่ร่วมกันแบบสันติได้ก็พอ
แต่เราหนีกรรมไม่พ้นจริงๆ อาจถูกส่งกลับมาโลกเก่าก็ได้
ไม่รู้พวกไหนจินตนาการดีกว่าผมก็เอาไปสร้างหนัง เกม การ์ตูน อยู่เรื่อยเลยอะ
ผมก็ได้แต่ลุ้นกับจิตสุดท้ายผมหวังจะไปเกิดที่ดีๆ กับเขาบ้างนะ
ความจริงยังมีหลายเรื่องที่จะบ่นแต่ลืมบ้าง จำได้บ้าง มานเป็นความคิดของอัจฉริยะแล้วอะ
ผมจำได้ลางๆ ว่าเปิดเจอหนังสือเกี่ยวกับการวาร์ปไดร์ด้วยอะ คงอีกนาน จิตผมกับเทคโนโลยีโลก
คงส่งพลังให้ผมเห็นได้เท่านี้ พอก่อน จะกลายเป็นกระทู้อีทีมั้ยเนี่ย

 

ผมอยู่ยุคโมเสสอยู่เลย ปลดปล่อยทาสยังไงดีเนี่ย ความรู้ก็ลืมหมดแล้ว
คนอื่นก็เก่งกว่าผมเยอะแยะไม่เลือก คงคิดว่าการนิพพานดีกว่าละมั้ง
ขอยืมพลังวิเศษเสกก้อนหินเป็นขนมปังจากพระเยซูทีสิครับ
เรื่องโลกใหม่ไม่รู้เป็นไงมั่ง คงไม่พ้นสงครามเหมือนเดิม มนุษย์หนอมนุษย์

 

คุณหรัสอาจโดนเอาไปทำการ์ตูนเรื่องไหนก็ไม่รู้นะ เหมือนโดนจองที่กันเยอะแล้ว
แต่เท่าที่ฝัน 1000 กว่าเรื่อง คงยังมีที่เหลือเก็บร่างอวตารเหลือเฟือแหละ
ก็ขึ้นกับจิตคุณหรัสแล้วละ พยายามนั่งสมาธิให้นิ่งแล้วจะเห็นเอง

 

FF 5 เนื้อเรื่องสำคัญคือปู่กับหลานยอดกตัญญู โดยมีจอมมารเอ็กเดสคุมอยู่เบื้องหลัง
แต่ผมก็เล่นจบนะภาคนี้ ทำให้กลายเป็นอุมารูแทน กลางเรื่องผมไม่อยากคิดมากแล้ว
กำลังเดินหน้าไปยุคเทพธิดาผ่ามิติโลกแห่งเกมอยู่เนี่ย เป็ด ไก่ หมา แมว ตามผมมาเป็นพรวนเลย

 

กรรม กลับมาอ่านใหม่ บางข้อความก็เวอร์ไปนะครับ อันไหนเป็นเนื้อ อันไหนเป็นน้ำ
คงแยกกันออกนะ ก็ผมบอกแล้วว่าไม่ใช่คนปกติ จึงเพี้ยนนิดๆ คุณป้อมหายไปไหนเนี่ย
ไม่มาช่วยกันเลย เกมกดไม่รุ่งแล้วมั้ง เอาเบาๆ ก่อนละกัน ดูการ์ตูนไปก่อนคลายเครียด
แต่มีเรื่องจริงที่ผมฝันมาบอกนะ จะพยายามไม่หลุดโลกล่ะกัน แต่มนุษย์ก็พิชิตหมดแล้ว
เหลือแต่เรื่องนอกโลกให้ผมงง เหนื่อย กลัวก็กลัว ดีนะพบยานแร็คนาร็อคก่อน เบื่อความเพ้อ
ของตัวเองแล้ว ไม่ระบายก็เครียด ใครจะอ่านก็อ่านนะ นึกว่านิยายไปละกัน