ตกลงว่า ผีทำร้ายคนได้ หรือไม่ได้กันแน่ ??

คืออยากจะทราบว่า ผี สามารถทำร้ายคนได้ไหม

บางคนบอกว่า ผีทำอะไรคนไม่ได้ มาแค่ให้เห็น มาขอส่วนบุญเท่านั้นแต่คนต่างหาก น่ากลัวกว่าผี ฆ่าเราได้

บางก็ก็บอกว่า โดนผีมาบีบคอบ้าง - -* โดนผีบังตาทำให้ขับรถชนบ้าง ผีเข้าบ้าง ผีมาซ้อนรถบ้าง ต่างๆ นาๆ

เลยสงสัยว่า ตกแล้วแล้ว ผี ทำร้ายคนได้ไหม ??

ผู้รู้ช่วยตอบทีครับ

 

สำหรับคิดว่าของอย่างนี้น่าจะเป็นเรื่องของกฏแห่งกรรมนะครับ

คือถ้าถึงขั้นทำร้ายให้ตายคงจะมีเวรมีกรรมอะไรเกี่ยวข้องกันมาก่อน

ที่จะทำให้ตัวเราไปอยู่ตรงนั้นได้

หากว่าเราคิดดี ทำดี พูดดี ยึดถือหลักพระรัตนตรัย พระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณเป็นที่พึ่งอยู่แล้ว ไม่มีผีที่ไหนหรืออะไรก็ตามจะทำร้ายเราได้หรอกครับ แล้วถ้าเจอจริงๆอย่าลืมแผ่เมตตา อุทิศส่วนกุศลไปให้เขาด้วยนะครับ การให้ทานการแผ่เมตตา จะทำให้เราเป็นที่รักแก่สรรพสัตว์ทั้งหลาย คนทั่วไป และหมู่เทวดาครับ จิตเป็นกุศล ก็ไม่ต้องกลัวอะไรครับ ชีวิตจะมีความสุขตลอด

ผีในตอนนี้คงไม่น่ากลัวกว่าคนแล้วครับ....คนน่ากลัวกว่าเยอะ ^^

ขออนุโมทนาครับ

 

ครับ ส่วนตัวผมแล้วคิดว่าคงมีทั้ง 2 แบบแหละครับ อยู่ที่กำลังใจของผี ถ้ากำลังใจเค้าต่ำเค้าก็จะสื่อสารอะไรกับเราไม่ได้มาก

แต่ถ้ากำลังใจเข้มแข็งอย่างพวกญี่ปุ่นที่กาญฯ ที่เขาฆ่าตัวไว้ว่าเฝ้าสมบัติ อันนั้นลองไปขุดหากันได้ครับ มีหวังโดนหักคอแน่

--------
สรุปแล้วสำคัญที่สุดคงเรื่องกรรมน่ะครับ ถ้าไม่มีอะไรเกี่ยวเนื่องมาคงไม่มีอันตรายแก่เราหรอกครับ

 

ช่วยเล่าเรื่องทหารญี่ปุ่นให้ฟังหน่อยได้ใหมครับกระผม

 

ที่ว่าผีทำร้ายคนได้ก็ด้วยแรงแห่งจิตที่ยิ่งใหญ่ของผี หรือแรงอาฆาตที่มีอยู่อย่างมากมาย จึงดลให้เกิดพลังอำนาจสามารถทำร้ายคนได้ ถึงแม้ตนจะเป็นกายละเอียดก็ตาม แต่ถ้าไม่เฮี้ยนจริงๆก็ทำอะไรคนไม่ได้

 

แล้วถ้าวิญญาณที่ทำร้ายคน เค้าจะไม่บาปหรอครับ ?

 

บาปครับ

ยิ่งบาปหนักเข้าไปอีก

แต่บางทีเค้าไม่ได้ตั้งใจทำร้าย

อาจแค่มาขอส่วนบุญ หรือ ขอความช่วยเหลือ

ไม่ก็บางทีเค้าทำเพื่อปกป้องของที่เค้ารักเช่น

คนรัก (อย่างเรื่องแฟนเก่า) สมบัติต่างๆ

 

ประเภท ผีหนะครับทำอันตรายคนไม่ได้หรอกครับ
แต่ ประเภทที่เป็นภูติ กับปีศาจ ประเภทนี้สามารถทำอันตรายเราได้ครับ
แต่หากเรายึดมั่นในพระรัตนตรัย สิ่งเหล่านี้ทำอันตรายเราไม่ได้
ขอเน้นว่า พระรัตนตรัยนะครับ อะไรที่นอกจากนี้ ไม่รับประกัน

 

ผีทำร้ายคนได้ครับ ขึ้นอยู่กับว่าผีตัวนั้นมีกำลังจิตมากแค่ไหน ถ้าสัมภเวสีทั่วไปไม่ค่อยมีกำลัง ยกเว้นพวกที่มีบุญ มีกุศลสมัยมีชีวิต และพวกที่ฝึกสมาธิ ภาวนา สวดมนต์ และพวกเล่นคาถาอาคม

 

คำตอบคือได้

เรื่องจริงอิงนิทาน เล่ม 1​

โดย​

พระราชพรหมญาณ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ วัดท่าซุง จังหวัดอุทัยธานี​

http://www.putthapoom.com/jing_nitan.html​

38. ผีวัดช่างเหล็ก
เห็นหัวข้อเรื่องเขียนไว้ว่าผีวัดช่างเหล็ก คือเรื่องราวเป็นอย่างงี้
วัดช่างเหล็กนี่น่ะ ก็อยู่เขตอำเภอบางไทร จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ถ้าเราวิ่งเรือตามกระแสน้ำไปทางจังหวัดพระนคร จะอยู่ใต้จากหลวงพ่อจงไปไม่มากนัก
วัดช่างเหล็กวันนั้นเขาจะรื้อกุฏิหลังหนึ่ง เป็นกุฏิเก่าแข็งแรงมากยาว 9 ห้อง แต่ว่าเป็นกุฏิเก่าๆ ประตูหน้าต่างก็ไม่กว้าง อากาศก็ไม่ดี สมภารเขาจะรื้อแล้วจะทำใหม่ ก็ตั้งท่ารื้อกันตั้งแต่ตอนเช้า พระฉันข้าวเสร็จก็นั่ง ทำพะองขึ้นไปก่อน ทำนั่งร้านขึ้นไปเพื่อขึ้นหลังคา กำลังจะรื้อกระเบื้อง ความจริงพึ่งจะรื้อกระเบื้องได้แถบเดียว หรือยังไม่เต็มแถบดีก็ไม่ทราบ มันหลายคนด้วยกัน พระด้วยฆราวาสด้วย ก็พักถึงเวลาเพล ฉันเพลเสร็จเรียบร้อยแล้วเจ้าอาวาสก็สั่งพระพัก ว่าสักบ่ายโมงค่อยทำ ไปนั่งฉันน้ำร้อนน้ำชากันในโบสถ์
ระหว่างนั้น ปรากฏว่ามีลมพัดมา เสียงลมอู้ แล้วก็ด้านหลังวัดมีกอไผ่มาก เหลียวไปดูที่ไหน ความจริงไม่ใช่ลม มันเป็นเสียงควงกระบองของผีน่ะ กลางวันนะ เวลากลางวัน ปรากฏผีตัวใหญ่สูงกว่ายอดไผ่ เดินข้ามยอดไผ่มา เข้ามาถึงบริเวณนั่งร้านที่เขากำลังรื้อหลังคา มาถึงกระชากๆ นั่งร้านพังหมดเสร็จแล้วก็เดินกรายมาทางโบสถ์
ทั้งพระ ทั้งฆราวาส ทั้งลูกวัด ทั้งสมภาร บอกว่าเกือบไม่หายใจ กลัวตกใจเกือบช๊อคตาย แกเดินไปเดินมา เดินมาเดินไปแล้วก็เดินหายไป กลางวันแท้ๆ นะ พอเรื่องราวผ่านไปทุกคนไม่กล้าขึ้นกุฏิแล้ว ลงเรือข้ามฟากมาหาหลวงพ่อจง
พอดีวันนั้นอาตมานั่งอยู่ที่นั่นพอดี เพราะไปหาหลวงพ่อจงบ่อย ถ้าหากว่ามีธุระอะไรก็ ท่านมักจะให้คนมาตาม ถามว่า มีธุระไหม ถ้าไม่มีธุระกลางวันให้ไปคุยกัน แล้วความจริงคุยกับท่านก็ได้ประโยชน์มาก เพราะผลของการปฏิบัติ หลวงพ่อจงปฏิบัติพระกรรมฐานได้ดีมาก ท่านแนะนำอะไรบ้างตามสมควรในจุดที่สำคัญๆ พูดถึงอารมณ์ของจิต ก็มีประโยชน์ แต่เรื่องนั้นไม่นำมาพูดในที่นี้
พอเขาไปกันเขาก็ไปไหว้หลวงพ่อจง เล่าเหตุการณ์ให้ฟัง หลวงพ่อจงก็ชี้มา บอก
ถามท่านมหาเขาดูซิว่าผีมีไหม
เขาก็หันหน้ามามอง ความจริงเจ้าอาวาสวัดช่างเหล็กก็ชอบกัน ก็เลยบอกว่า
เรื่องผีนี่ผมโดนมาจนเข็ดแล้วขอรับ หลวงพ่อปานเคยสั่งว่าอย่าอวดเก่งกับผีอย่าอวดดีกับพระ ไอ้นี้เรื่องจริงครับ ไม่ไหวถ้าผีจะให้ผมสู้ผมไม่สู้แน่ ถ้าผีเล็กยอมสู้ ผีใหญ่สู้ไม่ได้
เขาก็เลยถามว่า ผีตัวโตๆ แบบนั้นเป็นแบบอะไร
ก็เลยบอกว่า ถ้าไม่ใช่ยักษ์ ก็เป็นกุมภัณฑ์ ท่านเวลาที่จะรื้อกุฏิคงไม่ได้บอกเจ้าของเขาก่อนกระมัง
เขาก็เลยบอกว่า ไม่ได้บอก เห็นมันเก่าก็อยากจะรื้อซ่อมแซม แล้วจะทำ
ก็เลยบอกว่า ไอ้ของนี่เรารื้อได้ แต่หากว่าเจ้าของเดิมเขายังหวงแหนอยู่ เขาอาจจะไม่ยอมให้รื้อ หรือถ้าอยากจะรื้ออย่างชนิดที่เรียกว่าไม่มีใครขัดคอ ก็เคยเห็นหลวงพ่อปานบวงสรวงก่อนเสมอ ว่าเจ้าของจะให้หรือไม่ให้ ถ้าให้ท่านก็รื้อ ไม่ให้ท่านก็ไม่รื้อ
หลวงพ่อจงก็เลยบอกว่า นั่นเป็นความจริง ผีที่มาเป็นยักษ์ ลูกศิษย์ท้าวเวสสุวรรณ
เขาก็ถามว่า ทำยังไงถึงจะรื้อได้
หลวงพ่อก็บอกว่า ให้ไปตั้งศาลเพียงตาบอกเขาเสียก่อน บอกเขาให้รู้เรื่องว่า เราจะทำอะไร ถ้ารื้อมาแล้วต้องทำให้ดีกว่าเก่านะ จะไปยุบของเขาให้เล็กไม่ได้นะ กุฏิหลังนั้นยังแข็งแรงอยู่ ไม้ไร่ยังดี ต้องทำให้สวยกว่าเก่า ดีกว่าเก่า แข็งแรงเท่าเดิมหรือยิ่งกว่านั้น อย่าไปหากำไรจากการรื้อเอาไม้เอาไร่เขามาขาย ไม่ได้นะ
เขาก็รับรอง แล้วเขาก็เลยนิมนต์หลวงพ่อจงให้ไปบวงสรวง หลวงพ่อจงก็ชวนอาตมาไป ก็ไปด้วยกัน พอไปถึงแล้วเวลาหลวงพ่อจงท่านก็ถามว่า
จะทำยังไงดีล่ะ ไอ้ฉันเสียงมันก็ไม่มี
ก็เลยบอกว่า เอางี้ก็แล้วกันขอรับ บวงสรวงผมทำได้ แต่ว่าหลวงพ่อนั่งเป็นประธาน การตกลงกับเขาเป็นเรื่องของหลวงพ่อจง แต่ว่าการบวงสรวงเชิญมาเป็นเรื่องของผม ดีไหม
ท่านบอกว่า ดี
ก็เลยตั้งพิธีบวงสรวงกัน
ขณะที่บวงสรวงนั่นเอง ความจริงตอนนี้ไม่ได้เล่าให้ใครฟังนะ ก็ปรากฏว่าท่านผู้ใหญ่ 4 ท่าน ใหญ่เท่าที่เคยมา ปรากฏกายขึ้น 4 องค์ ตานี้หลวงพ่อจงนั่งอยู่ที่โต๊ะ ตัวของเขามันสูงมากเลยศาลา หัวนะ นี่ทำให้ปรากฏแก่คนทุกคนหมด คนทุกคนเห็นกันหมด โดยเฉพาะเจ้าวัดกับทายกที่รื้อกุฏิถึงกับนั่งก้มหน้านิ่ง เห็นจะคร้ามกระบอง แต่ละท่านมีกระบองเหมือนกับพลองลูกเสือ ปรากฏชัด นั่นเป็นอานุภาพของหลวงพ่อจงนะ หลวงพ่อจงท่านทำให้เห็น หลวงพ่อจงนี่เป็นพระอภิญญา แค่ลำพังอาตมาละก็เจ๊งละ ไม่มีทาง เห็นคนเดียวเห็นได้ คนอื่นเห็นด้วยไม่ได้
พอเสร็จแล้ว หลวงพ่อจงก็ถามให้เขาตอบ หัวหน้าเขาก็ตอบว่า
การทำอะไรไมได้ปรึกษาหารือแล้วที่จะทำนี่นะ ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ดีกว่าเดิมหรอก ทำให้เลวกว่าเดิม จะยุบลงเป็นหลังเล็กๆ ไม้ของสงฆ์ก็จะเหลือแล้วในที่สุดก็จะทอดทิ้งไป หรือเอาเข้าบ้านเข้าช่องไป จึงไม่ต้องการให้รื้อ ถ้าหากว่าต้องการจะทำให้ดีกว่าเก่าใหญ่เท่าเก่า อย่างงี้ทำได้ รื้อได้ ถ้าหากไม่ปฏิบัติตามนั้นเป็นอันว่า คนทุกคนที่รื้อหรือที่จัดการก็ต้องถึงกับทุพพลภาพทุกคน แต่ไม่ถึงตาย
เรื่องนี้หลวงพ่อจงก็หันมาถามเจ้าอาวาสกับทายก ทุกคนยกมือขึ้นพนม รับปากว่าจะทำตามนั้น นี่เป็นอันว่าเรื่องของวัดช่างเหล็กก็ขอผ่านไป
นี่เล่าให้ฟังนะ เชื่อหรือไม่เชื่อก็ตามใจ ไม่ได้ว่าอะไร

หาซื้ออ่านได้ที่ซอยสายลม พหลโยธิน 8 ไม่แพง น่าจะไม่ถึงร้อยบาท
02-616-7177

 

ผีหรือโอปปาติกะมีทั้งดีและไม่ดีขี้นอยู่ทีบุญกุศล ทีเขาสะสมมาก่อนเสียชีวิตรคนทีจะสัมผัสกับผีได้นี้ สภาวะจิตต้องตรงกันไม่ได้เห็นกันได้ง่ายๆคับคนทีเจอแล้วจะกลัวเสียมากบางทีเขาแค่มาขอส่วนบุญไม่ได้มาหลอกแต่เราตั้งสติไม่ทันเลยคิดว่าเขาหลอก ผีที่จะสามรถทำร้ายคนได้คน คนนั้นคงผูกเวรผูกกรรมกับเขาและเขาคนนั้นน่าจะดวงตกพอดี เลยเป็นเหตุถ้าเราเป็นคนดี มีศีล มีธรรม มีเมตรา กรุณา ผมว่าผีหรือโอปปาติกะก็ไม่สามารถทำอันตรายเราได้คับ อนุโมทนาสาธุคับ

 

อันนี้ อ้างอิงในพระไตรปิฎกด้วยไหมครับ คือ หมายถึง แน่นอนชัดเจน ไม่มีผิด ไม่มีธรรมะปฏิรูป และมหาเถรสมาคม เขาเห็นด้วยไหมครับ

หรือว่า เขียนเพราะ เป็นประสพการณ์ส่วนตัว ที่ทำขายครับ

 

สนุกดีค่ะ อ่านแล้ว

 

อืม น่าคิดเหมือนกันนะคะ

 

มันต้องเป็นไปตามกฏ!!?~..

 

พี่ชายผมเคยเจอแบบมายื้อพวงมาลัยรถ...ในโค้งๆหนึ่งถนนเส้นไปอ.สวนผึ่ง
ยืนเกาะที่กระบะหลังก่อน นั้งยองยองจับกรงเหล็ก เห็นหน้าชัดเจน จำได้
ด้วยว่าเป็นหน้าของคนที่ตายเพราะอุบัติเหตุอาทิตย์ก่อนหน้านี้ คงแค้นที่พี่ชาย
ผมไม่ได้ลงไปช่วย แต่ตอนนั้นก็มีเจ้าหน้าที่มาถึงแล้ว เห็นหัวห้อยอยู่ก็เลยจำได้
พอพ้นโค้งมีรถสวนมาและไฟสาดมาพอดีก็หายไป ขากลับก็มายื้อพวงมาลัย
นี้แหละครับ ไปถึงบ้านรุ่นน้องที่สวนผึ่ง เล่าให้พ่อเค้าฟัง เค้าก็เลยหาน้ำมาให้กิน
คาดว่าจะเป็นน้ำมนต์ เพราะพ่อเค้าคนนี้ไม่เคยตักน้ำมาให้กินมาก่อน แต่คราวนี้
มาแปลก ตักมาให้กินแถมกำชับว่ากินให้หมด จริงๆแล้วแกว่าจะไม่ให้กลับรอเช้า
ก่อน แต่เนื่องจากมีธุระก็เลยจำเป็นต้องกลับ โค้งแถวนั้นชาวบ้านเค้าเรียกว่าโค้งผีสิง
มีหมู่บ้านอยู่ไกล้ๆด้วย แต่มีเหตุการณ์แปลกๆบ่อยๆ

 

พูดถึงเรื่องรถ มีครั้ง 1 เมื่อ 6-7 เดือนผ่านมา หรืออาจจะนานกว่านั้น (จำไม่ค่อยได้)

คือตอนประมาณ ตี1 ไปบ้านเพื่อน มีเพื่อนไปด้วย 5-6 คน เอารถไป2 คัน เกรงว่าจะเปลืองน้ำมันจึง คิดว่า น่าจะเอารถไปจอดไว้บ้านเพื่อน คัน1 ก่อน แล้ว นั่งไปด้วยกันให้หมด



แล้วบ้านเพื่อนคนนี้ เป็นบ้านจัดสรร หลังบ้านเป็นวัด (กำแพงติดวัด)
คืนนั้น หมาหอนมาก ละหว่าง เพื่อนๆ คนอื่น เข้าไปในบ้าน ไปสวัสดี แม่ เพื่อน

เพื่อนอีกคน บอกว่าให้เรา ไปเลื่อนรถ ( ฮอนด้า แจส) เราก็เดินเข้าไปในรถ start รถอยู่นาน ไม่ติด ด้วยความกลัวว่า จะมีคนนอกเข้ามา เพราะมืด และเปลี่ยว จึงล็อกรถ

ที่นี้ เรามอง ผ่านกระจกหลัง (มองแบบไม่ได้ตั้งใจ) เห็นเป็น วิญญาณ เหมือนโดนไฟคอก

คือดำไหม้ๆๆ เเละๆ ยิ้มสแยะ ปาก ปากฉีกไปถึงหู เกาอยู่ตรงที่เก็บของรถ (ถ้าขับรถแจสจะนึกออก

คือตอนนั้นบอกคำเดียวว่า ตกใจมากก กลัวสุดๆๆ จะเปิดประตู ก็เปิดไม่ออก (เพราะล็อกไว้เอง) - -* พอเปิดออกมาได้ วิ่งเข้าบ้านเพื่อน หน้าตาซีด จนเพื่อนถามไปทำไรมา

แต่ไม่กล้าบอก ได้แต่ยืนกุญแจ รถให้เพื่อน บอกว่า ไปเลือนรถเอา . . . คือตอนนั้นอยากกลับบ้านมาก เลยให้เพื่อนไปส่ง ตอนเพื่อนไปส่ง นั่งหน้า (รถคันเดิม) อิอิ

พอถึงบ้าน โดดลงจากรถเลย พอดีเพื่อนนอนด้วย เลยเล่าให้มันฟัง

เพื่อนเลยบอกว่า ตอนมันนั่งอยุ่ในรถเหมือนมีใครมาดึงผมจากข้างหลัง แต่มันไม่พูด

สรุปเลย หลอนกันไปเลย 5 5 5 อีกวันจึงไปทำบุญ และไม่ขึ้นรถเพื่อนคนนั้นอีก กลัวๆ

>,< ตอนพิมพ์ ยังขนลุกเลย

 

เรื่องเล่าจาก หลวงพี่เล็ก ครับ

ถาม : แล้วทองนั่นเป็นของญี่ปุ่นหรือของไทยคะ
ตอบ : ไม่แน่ใจว่าเป็นของประเทศไหน ? เพราะเขาตีได้หลายประเทศตอนช่วงนั้น แต่ขนมาคล้าย ๆ กับว่าจะเอามาเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในระหว่างทำสงคราม เยอะมากนะ ๒-๓ ตู้รถไฟ

ปีนั้น น้ำแห้งมากเลย ปี ๓๗ ต้นปี น้ำแห้งมากเลย เหลือสูงจากปากถ้ำ ๒ เมตรกว่า ๆ เท่านั้น คือ ถ้ำนี่ยังจมอยู่ใต้น้ำ ๒ เมตรกว่า บอกหมอนพพรว่าเอาซิหมอ พาทหารลูกน้องที่จบพวก
recon คือ คล้าย ๆ กับว่าฝึกภาคทะเลมา ให้เขาลงไปขนเอา

หมอก็บอกว่า ปากถ้ำมันไม่ได้ปิดโดยธรรมชาติ แต่มันปิดเพราะว่าเขาระเบิดมันลงมา เพราะฉะนั้นถ้าเข้า ๆ ออก ๆ หลายครั้งเพื่อขน ไม่แน่ใจว่าจะทรุดหรือเปล่า อย่างไรให้โผล่พ้นพื้นก่อน โผล่พ้นน้ำก่อนดีกว่า ปรากฏอาทิตย์ต่อมาฝนตกทั้งอาทิตย์เลย น้ำขึ้นมา ๑๗ เมตร มันเหมือนยังกับว่าถ้าไม่ถึงวาระ มันยังไม่ได้อย่างนั้นน่ะ

ถาม : แล้วอย่างนั้นใครเฝ้าล่ะ ผีหรือ ?
ตอบ : มีอยู่ ที่เขาฮาราคีรีตัวเองตายที่นั่น ๖-๗ ศพ ฆ่าตัวเองตายอยู่นั่นเพื่อเฝ้าเลย

ถาม : แล้วอย่างนี้...เป็นผีประเภทไหนล่ะ ?
ตอบ : มันจะเป็นพวก กาลกัญจิกอสุรกาย หรือไม่ก็ มหิทธิกา เปรต พวกนี้จิตใจจะยึดเกาะอยู่กับงานเดิมเขา มาก เราอธิบายอย่างไรว่าญี่ปุ่นแพ้สงครามแล้ว มันไม่ฟังหรอก เพราะเวลาของเขาแค่วันกว่า ๆ เป็นไปได้อย่างไรตีไปตั้งครึ่งโลก วันกว่า ๆ แพ้สงครามแล้ว วันหนึ่งเขามันเท่ากับ ๕๐ ปีมนุษย์ วันกว่า ๆ แค่นั้นเองแพ้ได้อย่างไร !

ถาม : ต้องสู้กับผีซิคะ ?
ตอบ : ผู้ใหญ่เล็กเจอมาแล้ว เจ้าพ่อทองผาภูมิ ชื่อเล็กเหมือนกัน โดนอ่วม มาให้รดน้ำมนต์ รดเสร็จเข็ดไม่กล้าไป นึกว่าจะเอาใหม่ !

ถาม : แล้วพวกนี้ เขาไม่เอาบุญหรือคะ ?
ตอบ : ไม่เอาอะไรทั้งนั้น เขายึดมั่นอยู่กับหน้าที่เขา โดยเฉพาะความซื่อสัตย์ของทหารญี่ปุ่นนี่ ต้องยกให้เป็นยอดเลย ถ้าไม่ใช่คำสั่งของแม่ทัพหรือพระเจ้าจักรพรรดินี่ คนอื่นไปกรอกหูท่าไหนไม่ฟังทั้งนั้น

ถาม : อย่างนี้ต้องไปตามวิญญานพระเจ้าจักรพรรดิมาบอก...
ตอบ : ...(หัวเราะ)... จะไปตามที่ไหน ทองก้อนประมาณกำปั้น เอาใส่ลังไม้ ลังไม้มันก็ผุหมดแล้วบางแห่งมันเกิดเปิดก็หลุดออกมา มีตู้รถไฟอยู่ ๒ ตู้ใหญ่ ๆ แล้วข้างนอกยังมีอยู่หลายลังนะ แล้วที่แน่ ๆ มีหัวรถจักรกับเครื่องบินอยู่ด้วย เครื่องบินปีก ๒ ชั้น zero สมัยสงครามโลกของญี่ปุ่น มีเครื่องบินอยู่ลำหนึ่งด้วย ตอนนั้นคงกะไว้อีกไม่นานจะขุด ปรากฏว่าแพ้สงครามซะก่อนขุดไม่ทัน

แต่ว่าพวกนี้เขาจะมีของที่ยึดไว้เป็นส่วนตัวบ้างอะไรบ้าง ที่เขาทำแผนที่ตกทอดกันมาจนถึงปัจจุบัน ช่วงก่อนจะไปอยู่ทองผาภูมิ มีพ่อค้าญี่ปุ่นมาตั้งโรงงานผลิตหน่อไม้ดองอัดปี๊บ กว่าจะรู้น่ะ ขนทองไปไม่รู้เท่าไรแล้ว เอาทองใส่ปี๊บแล้วเอาหน่อไม้ไว้ข้างบน

คือเขาได้แผนที่จากบรรพบุรุษมา ก็มาขุด ให้คนงานหาหน่อไม้หาอะไรไปตามเรื่อง ตัวเองก็อ้างว่าสำรวจป่าบ้างอะไรบ้าง พอถึงเวลาได้มาก็ใส่ปี๊บไว้ เอาหน่อไม้ดองใส่ไว้ข้างบนแล้วก็ส่ง ทำอย่างกับว่าญี่ปุ่นอยากกินหน่อไม้นัก กว่าคนงานมันจะกล้าพูดก็ตอนที่ปิดโรงงานไปแล้ว แล้วของมันจะเหลือหรือ ! แต่ว่าตรงช่วงเขาเรียกว่าแก่งระเบิดอยู่ในแม่น้ำแควน้อย

สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนกุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๔๔



------
ที่มา : http://www.watthakhanun.com/webboard/showthread.php?t=1152

 

ขอบคุณมากครับ...