ไม่มีใคร บรรดาลจิตให้เป็นสมาธิ

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.896446/[/MUSIC]

เกล็ดธรรม หลวงปู่พุธ ฐานิโย ....

 

อืมม..ไม่มีใครลิขิตเราหรอก เราต้องทำเองด้วยปัญญา

ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน

 

น เมโส อัตตา
นั่นไม่ใช่ตัวตนของเรา

 

.....ฟังแล้วก็ อ่านด้วยก็ดีนะคะ...​

เรื่อง...ลักษณะของจิตที่เป็นสมาธิโดยอิสระ โดยไม่มีใครช่วย …
จาก...เกล็ดธรรม หลวงปู่พุธ ฐานิโย...
(ของพี่ปราบเทวดา)​

พระพุทธเจ้า..ก็ช่วยไม่ได้ พระธรรม..ก็ช่วยไม่ได้ พระสงฆ์..ก็ช่วยไม่ได้ ถ้าหากใครนึกว่า..
พระพุทธเจ้า..มาช่วยจิตให้เป็นสมาธิ พระธรรม..มาช่วยจิตให้เป็นสมาธิ พระสงฆ์..มาช่วยจิตให้เป็นสมาธิ
พระพุทธเจ้า..ช่วยจิตให้เกิดปัญญา พระธรรม..ช่วยจิตให้เกิดปัญญา พระสงฆ์..ช่วยจิตให้เกิดปัญญา
พระพุทธเจ้า..ช่วยจิตให้ถึงนิพพาน พระธรรม..ช่วยจิตให้ถึงนิพพาน พระสงฆ์..ช่วยจิตให้ถึงนิพพาน
โดยมีผู้มาบันดาล ให้เราถึงนิพพานตามที่เราเข้าใจ
อันนั้น ก็ยังเข้าใจผิด ตถากาโร ตถาคตา พระพุทธเจ้า เป็นแต่เพียงผู้บอก พระองค์ยืนยันเอาไว้อย่างนี้
<o></o>
อย่าไปหลงคิดว่าพระพุทธเจ้าจะมาช่วยเรา เรานึกถึงพระพุทธเจ้า...พุทโธ เราเอามาเป็นอารมณ์ เอามาเป็นอารมณ์ พุทธานุสติ แล้วนึกถึงพระพุทธเจ้าบทหนึ่งเท่านั้น เพื่อทำจิตให้สงบลงเป็นสมาธิ กลายเป็นสภาวะ ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน สร้างสมรรถภาพทางจิตให้เป็นอิสระแก่ตัวเองโดยธรรมชาติ
<o></o>
เมื่อใครสามารถทำจิต ให้เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ขึ้นมาได้ จิตย่อมเป็นอิสระ
ประกอบด้วยพลังงาน คือมี วิตก วิจาร ปีติ สุข เอกัคคตา อันเป็นองค์ประกอบให้จิตมีพลัง
และเมื่อจิตสงบลงไปเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน กายก็เบา จิตก็เบา...กายก็สงบ จิตก็สงบ <o>
</o>
แม้บางครั้งจิตอาจจะอยู่ในท่ามกลางแห่งอารมณ์อันละเอียด จิตก็เอาแต่นิ่งสงบ..เป็นกลาง
แต่สามารถรู้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา แล้วก็ผ่านไป บางครั้งจิตลอยเด่นอยู่เหนือสิ่งทั้งปวง
แม้จะมีสิ่งรู้ปรากฎอยู่ แต่จิตก็ลอยเด่นอยู่ ไม่เกาะอยู่กับสิ่งใดๆ
<o></o>

...นั่นคือจิตอันเป็น..จิตที่เป็น..อัตตาทีปะ มีตนเป็นเกาะ ​

...นั่นคือ จิตที่เป็น..อัตตสรณา มีตนเป็นที่พึ่ง

..นั่นเป็น จิตที่เป็น..อัตตาหิ อัตตโน นาโถ คือตนเป็นที่พึ่งของตน ​

เมื่อจิตขยับ เกิดจะมีความคิด..สติปัญญาขึ้นมา สติ..ทำหน้าที่รู้ทันทันทีโดยอัตโนมัติ
<o></o>
ไม่เผลอหลงคิดไปว่า มีผู้วิเศษผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหลายจะมาช่วยเรา
มีแต่เราเท่านั้นช่วยเราเอง อาศัยสมรรถภาพซึ่งเป็นคุณธรรมที่เราสามารถสร้างขึ้นมาได้
เป็นพุทธะ ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานขึ้นมาแล้ว สติสัมปชัญญะของเรามีพลังเข้มแข็ง
กลายเป็นตัวปัญญา สามารถรู้เท่าทันกิเลิสและอารมณ์ได้ทุกขณะจิต..ทุกลมหายใจ

แม้ว่าจิตดวงนี้จะทอดทิ้งร่างกายไปอยู่ในตัวคนเดียว ลอยเด่นอยู่ในท่ามกลางแห่งนภากาศ
แม้เช่นนั้น จิตก็จะไม่หลงไปในทางที่ผิด เพราะอะไร...เพราะอาศัยพลังของศีล เป็นหลักประกันความปลอดภัย
<o></o>
ดังนั้นพุทธบริษัททั้งหลาย ผู้มุ่งหวังที่จะปฏิบัติธรรมให้บรรลุคุณธรรมกันจริงๆ
ศีล...นั้นเป็นตัวสำคัญ ศีล...เป็นต้นพรหมจรรย์ เพราะฉะนั้นควรที่จะบำรุงโคนต้นพรหมจรรย์ <o></o>
คือจะถึงสุคติสุข ก็เพราะ..ศีล
ศีเลนะโภคะสัมปะทา...จะถึงโภคสมบัติ ก็เพราะ..ศีล
ศีเลนะนิพพุติงยันติ...จะถึงซึ่งความดับกิเลสตัณหาทั้งหลาย ก็เพราะ..ศีล
ตัสสมา ศีลัง วิโสทะเย...ดังนั้นสาธุชนควรชำระศีลให้บริสุทธิ์สะอาด
<o></o>

 

<TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 2 คน ( เป็นสมาชิก 2 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>เล่าปัง*, ตรงประเด็น </TD></TR></TBODY></TABLE>

 

อนุโมทนาครับ กับการถอดคำเทศน์เป็นคำอ่านอักษร

เพราะ อินเตอร์เน็ตบางแห่ง ไม่มีเฮดโฟนให้ใช้