สัมมาทิฎฐิเป็นไฉน( ไม่ธรรมดา )

มายาไหม ต้องเกิดมา ต้องกิน ต้องหา ต้องใช้ ต้องอยาก ต้องโกรธ ต้องหิวโหย ต้องอิจฉา ต้องทำงาน ต้องแก่ ต้องเจ็บ ต้องห่วงโน่นห่วงนี่ ต้องอาลัยอาวรณ์ ต้องตาย... ต้องเกิดใหม่อีก.... ต้องตายอีก...ต้องเกิดอีก... เวียนวนอยู่เช่นนี้ ... ซ้ำซากอยู่อย่างนี้ .. จนสิ้นกาลนาน ^-^

 

ขอคั่นเวลาสักครู่

ข่าวด่วน ข่าล่ามาเร็ว เมื่อหลายนาที สันโดษส่ง พีเอ็มมาให้แว๊ด บอกว่าจะแต่งงานกับพี่เต้ คาดว่าจะส่งการ์ดเชิญทุกท่านเร็ว ๆ นี้ โปรดแสดงความยินดีด้วยกั๊ป

จบข่าว

รายงานข่าว แว๊ดศรี รัมมี่ไม่เด้ง

 

แบบนั้นแล ตอนที่ทำมันไม่รู้ตัว ว่าไปกระทบใครมั่ง มันก็เลยทำไปเพราะไม่รู้
พอทำไปแล้ว เกิดมีสติรู้ตัว ก็ยังได้รู้ว่า ไปกระทบใครมั่ง มีสติมารู้ผล
พอมารู้ผล ก็มีชอบใจ ไม่ชอบใจ ในตนอีก มีสติตามรู้มันไปอีก
พอมีสติตั้งตัวได้ มันก็หยุดเองได้ เพราะสติมา มันก็หมดอยาก

แต่ถ้า ทำไปด้วยความไม่รู้ตัว เกิดผลกระทบแล้วก็ไม่รู้ตัว มันก็มีแต่ สนุก สะใจ เพลิดเพลิน ไปเรื่อย ไม่มีสติมาตัดออก ก็ยาว ถ้าไม่สติเกิดเลย ก็เป็นหนังยาวเป็นเรื่องเศร้าของชีวิตนี้เลยนะ

 

นั่นแหระ ๆ ทำไงจะสิ้นกาลนาน เดินตามมรรคาใช่ปะ แต่แว๊ดสงสัย มรรคแปด ทำไมคนธรรมดาเดินตามไม่ได้หรอ

เอาที่แว๊ดจำได้นะ มรรคมี องค์ 8 ดำริชอบ วาจาชอบ อาชีพชอบ ฯลฯ
คนธรรมดา จะคิดดี พูดจาดี ทำอาชีพสุจริต ฯลฯ งี้ไม่ได้หรอ ก็อยู่ในมรรคนี่ ทำไมต้องแยกนี่ของอริยะ นี่ของปุถุชน งง

 

มันมีส่วนที่เป็นมายา ซ้อนกับความเป็นจริง ถ้าไม่แยกมันออก มันก็นึกว่า มายาล้วน หรือ จริงล้วน แบบว่า เจ็บเกินจริงมั่ง(เจ็บกาย+เจ็บใจ) หรือ เจ็บก็ไม่รู้ว่าเจ็บ(กายเจ็บไม่รู้ว่าเจ็บปล่อยทิ้งไว้จนเน่าก็ไม่รู้ตัว)

 

ตอนเห็นไม่มีสติ ทำไปแล้วพอได้ความสะใจ สติถึงจะมา ไหนว่าดูจิต ทำไมดูไม่ทันมัน

อีกหน่อยดิ๊ พระอาจารย์ท่านเคยสอนบอกว่า ถ้าเราคิดอยู่ยังไม่แสดงออกมา เราเป็นนายมัน แต่ถ้ามันแสดงออกมาเมื่อไหร่ มันเป็นนายเรา

 

แล้วอันไหนจริง อันไหนมายา แยกออกไหม

มีอันไหนมายาล้วน และมีอันไหนจริงล้วน ใครเจ็บ อะไรเจ็บ

 

แล้ว แต่ ความ ละ เอียด ไง ครับ คุณ แวีดแว๊ด

พูด ดี ใน ความ เข้า ใจ คุณ ยัง ไง แค่ ไหน ถึง ดี

คิด ดี ยัง ไง แค่ ไหน ถึง ดี

ทำงานดี ยัง ไง แค่ ไหน ถึง ดี

 

มันก็เหมือนเรื่องความเห็นที่ยังเป็นของมายา กับความเห็นที่ทุกอย่างคือความจริง

มรรคแปด มันก็คือ ทางสายกลางที่ออกจากสงสารวัฏ ผู้ที่อยู่บนทาง ย่อมมีสิ่งที่สังเกตุได้

มรรคมาเกิดต่อเนื่องจากสัมมาทิฐิเป็นสิ่งที่ปัญญาแจ้งไปเรื่อย ๆ เพียรละความเศร้าหมองไปเรื่อย ๆ ซึ่งแตกต่างจากการที่ตั้งใจว่าจะทำสมาธิ จะทำความเห็น จะทำสติ จะทำอาชืพ ทำแบบท่องมรรคมา แล้วทำตามนั้น ^-^

 

หรอ... ไม่รู้ว่า จะ ยินดี หรือ ยินร้ายดี นะเนี่ย...

พอดี... แบบว่า ตอนนี้รู้สึกว่า ไม่อยากมีห่วง แต่มันก็มีไปแล้ว เลยต้องก้มหน้า
รับใช้ห่วง ที่ตนสร้างขึ้นมา พอเห็นคนอื่นกำลังจะมีห่วง เลย บอกไม่ถูกเหมือน
กัน แต่ก็นะ คงเป็นเพราะมีวาสนา บารมี ต่อกัน ต้องมาเกื้อกูลช่วยเหลือกัน
เนาะ เป็นไปตามชะตาที่ตนลิขิตไว้เองนะแหละ อืมๆ... ยินดีกะเค้าทั้ง2คนด้วย
ขอให้มีความสุขสมหวัง สมความปรารถนา ขอให้โชคดี เนาะ อวยพรไว้ล่วง
หน้า เผื่อได้มาอ่าน เพราะปิดหลังบ้านไปหมดแระ กะว่าจะเลิกมาโพสท์แระ
แต่ก็เลิกไม่ได้ซะที เนาะ

 

แสดงว่าทำดีแล้วใช้ได้ งี้ใช่ปะ

 

การ ไม่ มี ลูก เป็น ลาภ อัน ประ เสริฐ

 

ไม่ ใช่ ครับ

คิด ดี คน ธรรม ดา ก็ แค่ คิด ดี

แต่ คน ที่ ดี กว่า นี้ ต้อง คิด แต่ ว่า ทำ อย่าง ไร ถึง ละ กิเลศ เครื่อง เศร้า หมอง ใจ ได้

ทำ ดี ก็ อีหรอบเดียวกัน

ไม่ ใช่ ทำ ดี กับ คน อื่น อะไร อย่าง นั้น มัน ไม่ ตรง

 

แสดงว่าคนทั่วไปก็ทำตามมรรคาได้อะดิ เพียงตั้งอยู่ในความดี เหมือนสะสมบารมีใช่ปะ แล้วจะถึงเอง เคยอ่านของหลวงพ่อฤาษี

 

มันก็อยู่ในพื้นฐานความดีล่ะน่ะ ถ้าไม่ดีก่อน พระท่านจะบอกให้มี ศีล สมาธิ ปัญญา หรอ ต้องมีศีลก่อน เป็นคนดีก่อน แล้วค่อยต่อ ๆ ๆ งี้นะ แว๊ดว่า

 

คำ ว่า มรรค ต้อง เข้า ใจ กัน ให้ ดี ก่อน นะ ครับ ว่า แปล ว่า อะไร

ไม่ ใช่ ความ หมาย วิเศษวิโสแบบในหนังจีน นะ

ทาง นี้ ให้ ผล อย่าง นี้ ประมาณนั้น

 

ว้า ต้องไปแระ ว่าแต่ พี่ ๆ สอนแว๊ดทำอัลบั้มรูปหน่อย มันเข้าไปแล้ว ไม่เห็นมีให้กดไรได้เลย แล้วแว๊ดจะเข้ามาอ่านก๊าป

ขอบคุณล่วงหน้า

 

ทั้ง หมด ของ ศาสนาเรา นะ ครับ เพื่อ ละ กิเลศ ถ้า ไม่ ใช่ เพื่อ ละ กิเลศ พระพุทธองค์ไม่สรรเสริญครับ

 

พยายามจำมรรคให้จบ แต่จำไม่หมดซะที ก็ที่ว่า คิดดี พูดดี อาชีพดี ฯลฯ นี่ไง ไม่เห็นวิเศษไรเลย แต่มันทำยากส์ อย่างใครพูดกวนทีน เราก็ด่าตอบ งี้อะ

 

ก็ศีลละกิเลศอย่างหยาบ

สมาธิละกิเลสอย่างกลาง

ปัญญาละกิเลสอย่างละเอียด