เพลง สาส์นรักฉบับล่า ทูล ทองใจ

วันเสาร์นี้ขออนุญาตมาเข้ากับบรรยากาศเพลงคุณทูล ทองใจ เป็นเพลงเศร้าที่ชอบอีกเพลงนะครับ สาส์นรักฉบับล่า คำร้อง/ทำนอง ครูไพบูลย์ บุตรขัน เป็นเพลงที่บันที่แผ่นเสียงเมื่อปีพ.ศ. 2506 มาร้องในเวอร์ชั่นเพี้ยนๆสไตล์sam_sbcc อีกเพลง ขอเชิญรับฟังครับ

เพลง สาส์นรักฉบับล่า
ทูล ทองใจ ขับร้อง
ไพบูลย์ บุตรขัน คำร้อง/ทำนอง

​

สาส์นสวาท ที่ฉันบังอาจ ขีดเขียน

ต้อง จุดเทียน เขียน บนลังไม้ฉำฉา​

ฉันนั่งขีดเขียน น้ำตาเทียน มันย้อยลงมา

หรือมัน คิดว่า ฉันหลั่งน้ำตา มาถึงดวงใจ​

สีน้ำหมึก ที่ฉันผนึก อักษร

พร่า บางตอน เห็น เธอจะต้องสงสัย​

เขียนด้วยสีแดง แม้นเธอแคลง ว่าเขียนทำไม

ฉันขอ บอกให้ สีเลือดจากใจ ฉันจารึกมา​

ฉันเป็นผู้ชาย ร้องไห้ทำไม ร้องให้เสียเกียรติ

คนเขาจะเหยียด ว่าเป็นผู้ชาย เจ้าน้ำตา​

ถึงหากจะร้อง ก็คงร้องไห้ ในอุรา

ไม่ยอมให้มีน้ำตา ตกลงมา เหมือนเทียนร้องไห้​

สายสวาท เรานั้นต้องขาด จากกัน

ไม่ มีวัน พบกันอีกแล้ว รู้ไหม​

เหมือนเส้นขนาน ฟ้าบันดาล ให้รักแรมไกล

ฉันทนหมองไหม้ ขมขื่นดวงใจ ก็เพราะฉันจน..

ที่มาของเพลง "สาส์นรักฉบับล่า" จากคำบอกเล่าของ แดน บุรีรัมย์ เกิดขึ้นราวปี 2506 เมื่อครูไพบูลย์ บุตรขัน ได้รับเชิญไปสัมภาษณ์ที่สถานีวิทยุเสียงอดิศร ๖๘๕ สระบุรีเป็นรายการเพลงของ พรณรงค์ พิมลนภา ตอนนั้นเพลง "น้ำตาเทียน" กำลังดังสถานีวิทยุประชาสัมพันธ์ล่วงหน้าว่า ผู้ประพันธ์เพลง "น้ำตาเทียน"จะมาปรากฏตัวให้สัมภาษณ์ที่สถานี "คนแห่กันมาเต็มสถานีครูต้องรอถึง 4 โมงเย็นถึงจะออกจากสถานีมาได้ มีเด็กสาวคนหนึ่งชื่อฝนเข้ามาหาครูพร้อมด้วยสมุดเขียนกลอนใช้นามแฝงว่าหยาดฝน เธอเพิ่งเรียนจบมัธยม 6 อายุราว 16-17 ส่วนครูไพบูลย์เป็นหนุ่มใหญ่สี่สิบกว่าแล้ว" ศิษย์ผู้เคยกินอยู่รับใช้ไพบูลย์บุตรขันบอกเล่านิยายรักนักเพลงที่เกิดขึ้นด้วยแรงดลใจจากบทเพลงและแรงศรัทธาในตัวผู้ประพันธ์เพลงจนไม่อินังกับรูปโฉมภายนอก "เด็กก็เอาผลงานมาให้ดูครูตรวจให้หนูหน่อยคุยไปคุยมาเด็กขอตามเข้ากรุงเทพฯ ครูบอกปัดทำอย่างนั้นไม่ได้เธอเป็นสาวเป็นแส้ แต่เด็กไม่ยอม ครูเลยแกล้งหลอกให้ไปขออนุญาตพ่อแม่เสียก่อนเด็กเลยสวนกลับถ้าขอได้จะให้ไปตามครูได้ที่ไหน"
แดนบุรีรัมย์ กล่าวต่อว่าขณะนั้นครูไพบูลย์ทำงานอยู่ที่โรงพิมพ์บรรลือสาส์น ผ่านฟ้าคิดว่าบอกไปยังไงเด็กคงไม่มีปัญญาตามไปกาลกลับตาลปัตร บ่ายรุ่งขึ้นอีกวันเด็กสาวไปถึงที่นัดหมาย "ครูเลยต้องมาเช่าโรงแรมให้พักแถวผ่านฟ้าซื้อเสื้อผ้าให้ ผมนี่แหละเอาเงินจากครูไปหาซื้อเสื้อผ้าและหาเช่าโรงแรมให้เด็กทีนี้จะปล่อยเด็กผู้หญิงนอนโรงแรมตามลำพังก็ไม่ได้โรงแรมมี 2 เตียงเด็กนอนเตียงนึงผมกับครูต้องนอนเบียดกันอีกเตียงนึงหัวเตียงเป็นโต๊ะเขียนหนังสือมีไฟหลอดห้อยลงมาครูนั่งสอนวิธีเขียนเพลงให้เด็กสอนไปสอนมาก็สนิทสนมเด็กออกอาการรักครูฝนเป็นคนสวยผมรู้ว่าใจครูน่ะอ่อนไหวชอบเด็กเช่นกันก็เลยขอเผ่นไปนอนที่อื่นปรากฏว่าครูไม่ทำครูบอกว่า ไอ้แดน เราจะทำเขาได้ยังไงสังขารอย่างนี้ทำไปเด็กเสียอนาคต" ลูกศิษย์ครูไพบูลย์ยังได้แจงรายละเอียดว่าอีกเหตุผลหนึ่งครูไพบูลย์ขณะนั้นมีปัญหาสุขภาพระบบเม็ดโลหิตแดงหมอเตือนถ้ามีเพศสัมพันธ์จะมีอันตรายผ่านไปสักเดือนเด็กสาวก็กลับสระบุรี "ครูกับเด็กติดต่อกันทางจดหมายวันหนึ่งครูคิดถึงฝนมาก ก็เลยเอาลังไม้ฉำฉาเดิมเขาใช้ใส่ถ่านหุงข้าวมาคว่ำลงก็กลายเป็นโต๊ะเอากระดาษปูรองกันเปื้อนครูใช้กระดาษสมุดฟุลสแก๊ปแบบถอดออกมาได้เป็นคู่เขียนจดหมายถึงน้องฝน เขียนไปๆปากกาหมึกน้ำเงินหมด ก็เอาหมึกแดงเขียนต่อ เขียนไปแกก็นั่งบ่นคนบ้าอะไรใช้สีแดงเขียนจดหมาย แล้วใครเขาจะอยากอ่านเปลี่ยนเป็นเขียนเพลงแทน" ด้วยเหตุนี้ท่อนที่ 2 ของเพลง "สาส์นรักฉบับล่า"เนื้อจึงระบุ "สีน้ำเงินที่ฉันผนึกอักษรถ้าบางตอนเห็นเธอจะต้องสงสัยเขียนด้วยสีแดงแม้นเธอแคลงว่าเขียนทำไมฉันขอบอกให้สีเลือดจากใจฉันจารึกมา"
แดนบุรีรัมย์ยังได้กล่าวว่าส่วนวรรคสุดท้ายในท่อนท้ายสุด "ขมขื่นดวงใจก็เพราะฉันจน"ความจริงครูไพบูลย์ บุตรขัน ต้องการสื่อว่า "ขมขื่นดวงใจก็เพราะฉัน (ทำอะไรเธอไม่ได้)"

<O</O
<O

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.1549667/[/MUSIC]</O

 

โช๊ะ!!!!!!!!!!!!!!
<!-- google_ad_section_end -->


ไพเราะอีกแล้วค๊าาาาาาาาาาาาาาาาา

 

ไพเราะมากๆคะ พี่แซม..
ฟังเสียงนุ่มนวล น่าฟังจริงๆคะ
ขอฟังหลายๆเที่ยวหน่อยนะคะ

;k06;k06

​

 

แวะมานั่งฟังเพลงของพี่แซมนะครับ
หอบกำลังใจกับช่อดอกไม้มาฝากด้วยครับ ^^

 

มีสาส์นรักด้วยหรอคร้า ส่งไปกะนกพิราบหรอป่าวคร้าอาแซม ^-^

 

แวะมาฟังพี่แซมร้องอีกเพลง
ทุ้มนุ่ม ฟังสบายเช่นเคยค่ะ...^^
แนวๆทูล ทองใจ ฟังแล้วคิดถึงพ่อค่ะ

 

เห็นชื่อเพลงนึกว่า "ในลักษณ์นี้ว่าน่าประหลาด....." ซะอีก เพลงนี้เพิ่งเคยฟังเป็นครั้งแรกเพราะมากค่ะพี่แซม.....

 

เพราะมากครับคุณแซม ถึงจะเพิ่งฟังครั้งแรกก็เหอะ
​

 

เศร้าอ่ะ ยิ่งอ่านประวัติเพลงด้วยแล้ว...

​

 

ไพเราะอีกตามเคย..........
มีไม้ฉำฉาด้วยแฮะ....
ตามหาไม้ฉำฉาไม่เจอ เลยได้จามจุรีกับก้ามปูมาแทนครับ อิอิ
(แล้วแตกต่างกันตรงไหนเนี่ย...555)

 

หูยยย อ่านประวัติแล้วเศร้าขนาดนี้งั้นเราไม่อ่านดีก่า 55
เอร่อออ ถ้าหานกพิราบไม่ได้ฝากเราไปกะดะนะพี่แซมอิ อิ อิ

 

ขอขอบคุณน้องรัตน์ที่มาเป็นประธานตัดริบบิ้นอัลบั้มเพลงสาส์นรักฉบับล่า...โช๊ะ โช๊ะ สาส์นสวาท ที่ฉันบังอาจ ขีดเขียน ต้อง จุดเทียน เขียน บนลังไม้ฉำฉา....

​

 

ขอบคุณครับน้องวิ เชิญตามสบายนะครับว่างๆแวะมาอีกก็ได้ครับ ไม่ทราบว่าชอบเพลงทูลด้วย...อิอิ

​

​

 

ขอบคุณครับน้องแมนที่หอบดอกไม้มาให้พร้อมกำลังใจ เขียนจดหมายสมัยก่อนจะใช้กระดาษฟุสแก็ปไม่รู้ว่าสมัยนี้มีใครรู้จักไหม...อิอิ ใครรู้ช่วยบอกหน่อยแต่ที่เขียนบนลังฉำฉาเพราะว่าเป็นลังที่เขาจะใช้บรรจุสินค้ามาไกลเพื่อป้องกันสินค้าเสียหายอาจเป็นลังที่ใส่เครื่องจักรหรือผลไม้มาจากต่างประเทศก็ได้ เพราะในยุคนั้นความเจริญของประเทศยังต้องพึ่งสินค้าที่ผลิตจากต่างประเทศ

​

 

น้องมุขสมัยก่อนอาเขียนจม.ส่งทางไปรษณีย์ติดแสตมป์ดวงละ 25สตางค์ กว่าจะถึงปลายทางประมาณหนึ่งสัปดาห์ถือว่าเร็วแล้ว ถ้าเป็นสมัยนี้อาส่งอีเมล์แป็บเดียว...อิอิ ถ้าจะให้ดีฝากน้องมุขไปส่งให้ได้ไหมจ๊ะ..คริ คริ

​

 

ขอบคุณครับน้องหนูตา พี่แซมมั่นใจแล้วว่าคุณพ่อน้องหนูตาต้องเป็นแฟนคลับของคุณทูล ทองใจ เต็มตัวและคิดว่าท่านต้องร้องได้ด้วยนะครับ

​

 

ขอบคุณครับ โหภูมิใจที่เพลงนี้ไม่เคยได้ยินกันนะครับสมกับที่พยายามไปขุดกรุมาร้อง แต่พี่แซมไม่เคยได้ยินเพลงที่น้องเกตุบอก "ในลักษณ์นี้ว่าน่าประหลาด....." ยังงงๆว่ามีชื่อนี้ด้วย..อิอิ

​

 

ขอบคุณครับ ดีใจจังที่หาเพลงที่ไม่คุ้นเคยฟัง และฟังเป็นครั้งแรก แบบนี้ต้องไปขุดกรุหามาร้องอีกแล้ว...อิอิ

 

เข้ามาคอนเฟิร์ม ชัดๆกันไปเลย เพลงเพราะดีนะคะ

 

สาส์นสวาท ที่ฉันบังอาจ ขีดเขียน

ต้อง จุดเทียน เขียน บนลังไม้ฉำฉา

ฉันนั่งขีดเขียน น้ำตาเทียน มันย้อยลงมา

หรือมัน คิดว่า ฉันหลั่งน้ำตา มาถึงดวงใจ​

​