ผมพบปัญหาในการฝึกสมาธิคับไม่รู้ว่าเป็นอะไร

ผมมีความรู้สึกว่าเวลานั่งสมาธิแล้วจะรู้สึกแสบตาจนต้องกระพริบตาบ่อยๆไม่รู้ว่าเปนอะไรคับ ขนาดหลับตายังต้องกระพริบตาด้วยหรือคับ จนทำให้รู้สึกวอกแวกไปกับการบังคับไม่ให้หระพริบตา อยากทราบว่าอาการแบบนี้เกิดจากอะไรคับ แล้วมีใครเป็นแบบผมบ้างคับช่วยตอบให้ผมหายข้องใจทีคับ เป็นจะพระคุณอย่างสูง ขอบคุณคับ

 

อย่าไปบังคับไม่ให้กระพริบตา แค่สติรู้ก็พอ กำหนดองค์ภาวนาต่อ หรือลองพิจารณานี้ดูครับ

http://www.palungjit.org/board/showthread.php?t=5776&page=1&highlight=%C7%D4%E2%C1%A1%A2%EC

 

....เป็นการตึงเกินไปครับ

ให้ผ่อนมาหน่อย .. เคลิ้มๆหน่อยก็ดี ...อิอิ

 

อย่าไปคิดไรเลย พุทโธหนักเข้า มันจะแก้ได้

อย่าไปยอมแพ้ ความคิดที่เข้ามา แสบตาหรืออาการกาย ไม่ต้องสนใจ ถ้ามันทรมานมาก ลองไปหาหมอที่รักษาโรคนั้นดู แล้วอาจดีขึ้น ผมว่าอาจป่วยทางกาย ไม่เกี่ยวกับจิต
มีไรก้อลองหาทางแก้ไปเรื่อยๆ อาจจะป่วยกาย
หนุ่ม

 

ตอนที่แสบตานี่คุณหลับตาอยู่และเป็นเฉพาะตอนนั่งสมาธิรึเปล่าครับ(เวลาปกติเป็นหรือไม่) อาการหรือสภาวะข้างเคียงที่เกิดกับการทำสมาธินั้นมีมากมายหลากหลาย บางคนก็อาจจะรู้สึกเหมือนโดนมดกัด หรือคัน บางคนอยู่ดีๆก็ร้องไห้ออกมาเอง ฯลฯ ไม่ต้องไปกังวลกับสภาวะที่เกิดครับ ทำใจกลางๆแล้วปฏิบัติต่อไปถ้าเป็นสภาวะธรรมไม่นานก็จะหายและมีการเปลี่ยนแปลงไปเองครับ

 

เคยเป็นเหมือนกันระยะแรกๆ ที่นั่งสมาธิ ตอนเด็กๆ อ่ะครับ


แต่โชคดีที่เกิดแบบนี้ เพราะจะทำให้เรารู้จัก การหลับตา ก็ต้องหลับแบบ ทางสายกลาง เหมือนกันครับ

 

.......................





ตามดูเวทนานั้นไป กำหนดเอาเวทนานั้นเป็นอารมณ์ก็ได้

 

ขอบคุณมากคับสำหรับคำแนะนำ ช่วงนี้มะค่อยเป็นแล้ว ช่วงนั้นคงจะหักโหมไปหน่อย ช่วงนี้กำลังไปได้สวย ไว้มีปัญหาจะมาถามใหม่นะคับ

 

เอ้า ยินดีด้วยเน่อ ที่หายดีแล้ว

 

แจ่มเลยครับผม ...

 

อย่าลืมตานั่งสมาธิสิครับ
ถ้าจะลืมตาก็ปล่อยกะพริบไปตามธรรมชาติ
อย่าเอาจิตไปไว้ที่ตา

 

กายอยู่ส่วนกาย จิตอยู่ส่วนจิต กายกับจิต มันคนท่อนกัน ต้องแยกให้ออก
สมาธิที่ดีต้องไม่มีนิมิตครับ

 

ผมตอบเพื่อเป็นแนวทาง การที่เป้นแบบนั้นมีหลายสาเหตุเป็นเพราะแสงหนึ่งและเป็นเพราะนานๆปฏิบัติหนึ่งจิตจึงคุมร่างกายไม่ได้ มีวิธีแก้คือทำบ่อยๆอยู่ในที่สงบไร้เสียงรบกวน อาจจะมีมากกว่านี้แต่ต้องบอกละเอีอดกว่านี้ หากมีปัญหา อื่นๆมาที่นี phoobokthang

 

ก็อย่าเอาใจไปกําหนดมันสิ มัน อยากกระพริบ อยากไปทางไหนก็ช่างมัน อย่าเอาใจไปกําหนดไว้ อย่าเอาไปวางไว้ เอาเเค่รู้ เอาเเค่ให้มัน รู้ รู้ เเล้วก็ ให้มันผ่าน ผ่านไป

อย่าเอาใจลงไปจ่อ ไปจด ที่มัน ว่ามันต้องกระพริบ เเล้วไม่นานเดี๋ยวอาการดังว่ามันก็จะหายไปเองน่ะจ๊ะ