อยากหาครู..สอบอารมณ์....ครับ

อยากหา....ครูสอบอารมณ์ครับ/เบื่อ...พวกป่วนจัง(อันเก่ามารมันเข้าครับเลยตั้งใหม่)

ผมขอทำความเข้าใจนะครับ......ผมไม่ได้มีเจตนา.....กับผู้ใช้webนี้เพื่อหาความรู้ตามครรลองคลองธรรมนะครับ.......ผมรู้ว่ามีผู้ก็ความไม่สงบอยู่....เลยบอกกับเค้าไปอย่างที่เห็นเหละครับ.....เค้าก็รู้ตัวดีอยู่......
<!-- / message --><!-- sig -->

 

ครับ....ผมว่าเราอย่าไปสนเรื่องที่เข้าใจผิดกันเลยครับ.......ผมว่าเราทุกคนอยากเป็นกัลยาณมิตร(เเท้)กันทั้งนั้นเเหละครับ...คุณกับผมหรือทุกๆคนก็เช่นกัน.....เพียงเเต่....ผมเเค่รู้ว่ามีตัว....ป่วนในwebเท่านั้นเลยต้องคุยกันให้รู้เรื่องกันก่อนที่จะว่าอะไร......เพียงเเต่พวกนี้มันไม่มีตัวตนเเละกลัวความจริงครับ.....ผมเลยต้องบอกว่า....อย่ามายุ่งก็เท่านั้นเเหละ........เลยโดนมันทำลาย...กระทู้เลย...ก็อย่างว่า...ของไม่จริง....ของไม่เที่ยง.....ของที่ไม่ใช้ของเรา.....มารมันคุมได้.....เเต่ของของผมมันไม่กล้าเเม้เเต่มอง......มันเลยทำให้ผมทุกข์ไม่ได้อีกเเล้ว.....เลยป่วนกระทู้ซะเลย.....ต้องขอโทษทุกท่านด้วยนะครับ.....ในการหาความจริง...ของผมที่ทำให้มารอยู่นิ่งไม่ได้....เพราะผมเหลือเวลาไม่มากเเล้วครับ....
<!-- / message --><!-- sig -->

 

คุณมารเลิกเถอะครับ....มีอะไร...มาหาผมที่บ้านดีกว่า...จะได้พาไปดูหนัง...กินข้าว....เเลกเปลี่ยนความเห็นกัน....เผื่อเราจะเข้าใจกันผิด....ลองคิดดูนะครับ

 

งง!

ก็เห็นกันจะจะ อยู่นี่แหล่ะ แล้วใครปลอมเป็นใครรึ?
แล้วใครไปทำลายกระทู้ของคุณหล่ะ? ก็มีครบทุกกระทู้นี่นา

.

 

ไม่ยึดมั่น จิตไม่แบ่ง ขาวและดำ

มีสีขาวได้เพราะเปรียบกับสีดำ
มีดีได้เพราะเปรียบกับชั่วร้าย

ดีหรือร้าย ล้วนรูปธรรมและนามธรรม
ทุกสิ่งดีหรือร้ายล้วนของประดับโลก
ของประดับโลกทั้งรูปธรรมและนามธรรมไม่เที่ยง ล้วนดับสูญ เป็นทุกข์
มีดีมีทุกข์ได้เพราะเรากำหนดว่าสิ่งนั้นเป็นตัวเรา ของเรา
มีดีมีทุกข์ได้เพราะเรายึดมั่นสิ่งต่างๆว่า มีรูปมีนาม
สุดท้ายทั้งรูปและนาม ความจำได้หมายรู้นั้น เมื่อตายไม่เหลืออะไรแก่เราเลย
แล้วอย่างนี้จะเอาสังขารและสัญญาเป็นของเราตัวเราอีกหรือ?
ในเมื่อไม่เที่ยงแล้วจะเอามายึดเป็นของเราตัวเราให้เกิดทุกข์หรือ?
ทุกสิ่งในโลกล้วนอนัตตา ไม่เว้นแม้สัญญา

สัพเพสังขารา สัพเพสัญญา ทุกขัง
สัพเพสังขารา สัพเพสัญญา อนัตตา

มีดวงตาเห็นธรรม ดีกว่าเห็นทิพย์ใดๆในโลก
หยุดเมื่อใดถึงเมื่อนั้น ผู้ใดเห็นทุกข์ ผู้นั้นเห็นธรรม
แลไปพิจารณาว่าเห็นจริงเห็นใช่หรือไม่
ไม่หยุดแล้วจะถึงได้อย่างไร?

 

ไม่ใช่นายคนเดวหรอกที่งง เราง่ะเวรี่งงเลย

 

งง

 

วันนี้ก็เจอครับ ใช้ชื่อ n 201 ไปๆมาๆ พอจวนตัวก็บอกว่า ผมแค่ทดสอบพวกคุณ

แต่ ทดสอบด้วยการใช้วาจาไม่เหมาะสมกับคนหลายๆคน ก็ไม่เข้าท่านะครับ

เป็นมโนกรรม วจีกรรม ต่อกันเปล่า ๆ



...เราได้แต่ปลงกับความโง่ของตัวเอง ว่ายังฝึกฝนตัวเองไม่พอ

 

คุณโอมครับ ไม่มีใครจวนตัวหรืออะไรหรอกครับ ผมไม่ได้ใช้วาจาอะไรที่ไม่เหมาะสม จะเป็นมโนกรรม วจีกรรมหรือไม่ผมไม่ทราบ แล้วแต่ท่านจะยึดอัตตามากน้อยเพียงใด สำหรับผมไม่เป็นครับ สิ่งที่ทำไปเพื่อเตือนสติคุณหลายคน เมื่อตั้งตนสั่งสอนผู้อื่นก็ควรทำให้ได้ก่อน การยกเอาแต่ตำรามากล่าวอ้าง หรือฟังครูบาอาจารย์มาแต่ไม่นำไปปฎิบัติก็ย่อมไม่เกิดประโยชน์อันใด

ยิ่งกล่าวอ้างในสิ่งที่ไม่เป็นจริงเช่นส่งสิ่งต่างๆมา ยิ่งทำให้เสื่อมเสียถึงครูบาอาจารย์และผิดศีลครับ

ครูบาอาจารย์ ทั้งหลาย จะสอนศิษย์ให้ฝึกสติระลึกรู้เท่าทัน ไม่ตกเป็นทาสในอารมณ์พื้นฐาน โลภะ โทสะ โมหะ ความขุ่นข้องเศร้าหมอง ปรุงแต่งฟุ้งซ่านรำคาญใจ เหล่านี้ สำหรับพระอาจารย์ที่สอนกรรมฐานหากท่านมีญาณรู้วาระจิต ศิษย์ย่อมจะระมัดระวังตนเองดำรงสติให้มั่นคงอยู่เสมอ การสอบอารมณ์ทำให้ธรรมะมีความก้าวหน้าได้ดีกว่าไม่ถูกทดสอบจิต เสมือนอาชาที่ผ่านการฝึกฝน ย่อมบังคับให้เดินตรงทางมากกว่าม้าป่า

การสอบอารมณ์พระอาจารย์กรรมฐานจะใช้ถ้อยคำที่สามารถกระทบตรงจุดอารมณ์ให้มีความกระเพื่อมสั่นไหว ยกตัวอย่าง เช่น บุคคลที่ไม่เฝ้าระวังสำรวมมโนกรรมเพ่งโทษบุคคลอื่น

อาจารย์กรรมฐานท่านอาจจะใช้คำพูดตำหนิบุคคลที่เราเพ่งโทษนั้น แล้วดูว่าเรามีจิตยินดีต่อการตำหนิ คล้อยตามหรือไม่ หากเราเป็นผู้มีสติระลึกไม่หวั่นไหว จะไม่รู้สึกยินดีคล้อยตามต่อการตำหนิ จึงถือว่าผ่านการทดสอบนั้น ในบางครั้งอาจแกล้งชมเชยผลการปฏิบัติ แล้วดูใจศิษย์ว่าฟู พอใจต่อคำสรรเสริญหรือไม่

และบางคราวอาจารย์กรรมฐานจะพูดให้เกิดความขัดแย้งในใจไม่ทราบสิ่งใดผิดถูกหากนักปฏิบัติไม่สำรวมสติครุ่นคิดตัดสินพิจารณาตามอย่างไม่แยบคายแล้ว ก็จะมีความฟุ้งซ่านต่อคำพูดนั้นๆ ที่ยกมาก็เป็นบททดสอบ ที่อาจารย์สอนแก่ศิษย์ เพื่อให้เป็นอาชาที่ผ่านการฝึก พร้อมถูกทดสอบอารมณ์จากบุคคลอื่นๆ

การอ่านถ้อยคำในบอร์ดที่มีการขัดแย้ง ต่อว่า เสียดสี ตำหนิ แม้ไม่ได้เกิดจากผู้ที่มีญาณหยั่งรู้วาระจิต หากเฝ้าสำรวมสติดูอารมณ์อยู่ในตนเอง ก็สามารถใช้เป็นแบบทดสอบอารมณ์ สร้างความก้าวหน้าในธรรมได้เช่นกัน

 

ขอบพระคุณ เป็นอย่างสูงค่ะ

ขอให้คุณบะจ่างเจริญในธรรมนะคะ[b-wai]

 

คุณศรันย์ ไมตรีเวช (ตังตฤณ) ก็น่าสนใจนะครับ

THE NATION
Sunday Brunch: The Eternal Query

อาหารมื้อสายของวันอาทิตย์:
คำถามที่ไม่มีที่สิ้นสุด

ฉบับวันที่ ๗ สิงหาคม ๒๕๔๘

นักเขียนหนังสือธรรมะติดอันดับขายดี
กำลังเผชิญกับหลากหลายคำถามเกี่ยวกับชีวิตที่ผู้คนต่างถามกันมาแต่ช้านาน
แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็ได้พิสูจน์แล้วว่าเรื่องราวเหล่านี้ยังมีตลาดให้เข้าถึงได้อีกมาก

ศรันย์ ไมตรีเวช หรือที่เป็นที่รู้จักในนามปากกาชื่อ 'ดังตฤณ'
เป็นนักเขียนที่ได้สร้างชื่อเสียงเป็นที่รู้จักในฐานะนักเขียนผู้สร้างผลงานหนังสือธรรมะ
ที่ขายดีจนติดอันดับหนังสือขายดีของร้านหนังสือหลายแห่งในขณะนี้

"เสียดาย...คนตายไม่ได้อ่าน" ผลงานหนังสือ ๑ ใน ๘ เรื่องของเขา
ได้ถูกตีพิมพ์ไปแล้วกว่า ๒๓ ครั้ง ด้วยจำนวนทั้งหมดกว่า ๑๐๐,๐๐๐ เล่ม
ตั้งแต่ได้วางออกจำหน่ายเป็นครั้งแรกในเดือนพฤศจิกายนปีที่แล้ว
หนังสือเล่มนี้ ไม่เพียงแต่อ่านง่ายเท่านั้น
แต่ยังได้เล่าเรื่องราวอันหลากหลายที่ผู้อ่านต่างล้วนค้นหาคำตอบอยู่ทั้งสิ้น

"หลายคนมีความสงสัยเกี่ยวกับการเกิด การมีชีวิต และชีวิตหลังความตาย
พวกเขาสงสัยว่าทำไมเราถึงเกิดมาเป็นอย่างนี้ จะเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่ตายไปแล้ว
และควรจะทำอะไรเมื่อยังมีชีวิตอยู่" นักเขียนวัย ๓๘ กล่าวขึ้น

คุณศรันย์บอกว่า ที่หนังสือเล่มนี้เป็นที่นิยมก็เพราะว่า
หนังสือเล่มนี้ได้ให้คำตอบเกี่ยวกับคำถามเหล่านี้ และคำถามอื่น ๆ อีกมากมาย
อย่างเช่น ทำไมบางคนเกิดมาสวย ทำไมบางคนเกิดมารวย หรือทำไมบางคนเกิดมาฉลาด

"สิ่งที่ผมเขียนนั้นไม่ใช่อะไรใหม่เลย
หลายคนอาจจะคิดว่าคำถามเหล่านี้ไม่มีคำตอบ
แต่จริง ๆ แล้วนะครับ คำตอบเหล่านี้อยู่ในคำสอนของพระพุทธเจ้าหมดแล้ว
เพียงแต่ไม่เคยมีใครรวบรวมคำสอนเหล่านี้ไว้ด้วยกันในรูปแบบหนังสือก่อนที่ผมจะเขียนขึ้น"

คุณศรันย์ให้เหตุผลว่า รูปร่างหน้าตาและฐานะที่แตกต่างของคนแต่ละคนนั้น
เป็นผลมาจากกรรมของแต่ละคนเอง
ถ้าใครต้องการมีชีวิตที่สุขสบาย เขาก็ควรเป็นผู้มีใจอันเป็นทานและให้ทานสม่ำเสมอ
และดำเนินชีวิตด้วยความซื่อสัตย์สุจริต
คุณศรันย์ยังบอกอีกด้วยว่า คนที่ทำดีนั้น ไม่จำเป็นต้องรอจนถึงชาติหน้าเพื่อเห็นผลเลย
และเมื่อเราดำเนินชีวิตอย่างนั้น จิตใจเราก็บริสุทธิ์ผ่องใส
ซึ่งก็ส่งผลให้เรามีสุขภาพกายที่ดีด้วยนั่นเอง

"คุณสามารถพิสูจน์ได้ด้วยตัวเองเลยนะครับ
โดยทดลองถ่ายรูปตัวเองไว้ ทั้งก่อนและหลังที่จะเริ่มเปลี่ยนมาดำเนินชีวิต
แบบที่ไม่ด่างพร้อยเลย แล้วนำมาเทียบกัน"

คุณศรันย์บอกว่า หนังสือเรื่อง "เสียดาย...คนตายไม่ได้อ่าน" นี้
ได้รับแรงบันดาลใจมากจากเพื่อนคนหนึ่ง
ที่ได้ขอให้เขาเขียนหนังสือให้กับญาติคนหนึ่งที่กำลังจะตาย
และชื่อหนังสือเรื่องนี้ ก็เป็นชื่อที่ดึงดูดความสนใจของคนรุ่นใหม่ได้ดีด้วย
เพราะเป็นชื่อที่ไม่ได้สื่อความหมายไปในทางศาสนาใดศาสนาหนึ่ง
และคุณศรันย์เองก็ไม่ได้เขียนเพียงเพื่อมุ่งไปที่ผู้อ่านที่เป็นชาวพุทธเท่านั้น

คุณศรันย์ได้เริ่มหันมาสนใจพุทธศาสนาอย่างจริงจังตั้งแต่อายุ ๑๖ ปี
โดยเมื่ออายุได้ ๒๐ ปี เขาก็ได้ขอบิดาและมารดาเพื่อบวชเป็นพระ
หนังสือธรรมะเล่มแรกของคุณศรันย์
ได้ออกสู่สายตาผู้อ่านตั้งแต่เมื่อราว ๑๕ ปีที่แล้ว
เมื่อเขาได้เริ่มเขียนเรื่องสั้นธรรมะลงในนิตยสารธรรมะฉบับหนึ่ง
การเขียนหนังสือเป็นงานอดิเรกของเขา
เขาเคยเขียนบทความเกี่ยวกับโปรแกรมคอมพิวเตอร์ลงในนิตยสารคอมพิวเตอร์
และเคยเขียนหนังสือพ็อคเก็ตบุ๊คเกี่ยวกับโปรแกรมของคอมพิวเตอร์อีกจำนวนหนึ่งด้วย
คุณศรันย์ได้รับปริญญาตรีทางด้านคอมพิวเตอร์ธุรกิจจากมหาวิทยาลัยอัสสัมชัญ
และทำงานเป็นโปรแกรมเมอร์อยู่ระยะหนึ่ง
ก่อนที่จะเริ่มต้นชีวิตเป็นหนังสือหนังสือธรรมะอย่างเต็มตัว

"การมีความรู้ความเข้าใจในเรื่องเกี่ยวกับธรรมะ
ไม่ได้แปลว่าผมไม่มีทุกข์จากสิ่งต่าง ๆ รอบตัวแล้ว
ผมยังเป็นโรคภูมิแพ้ บางครั้งผมก็ยังเป็นกังวลว่าผมจะส่งต้นฉบับให้กับสำนักพิมพ์ไม่ทัน
เพียงแต่ผมรู้ว่าผมควรจะรับมืออย่างไรกับสถานการณ์ต่าง ๆ เหล่านี้ในชีวิต" เขากล่าว

ผู้ที่สนใจอ่านผลงานของคุณศรันย์
สามารถแวะไปเยี่ยมชมเว็บไซต์ของเขาได้ที่ www.dungtrin.com
ซึ่งจำนวนผู้สนใจเข้าเยี่ยมชมเว็บไซต์วันละกว่า ๑๐,๐๐๐ ครั้งต่อวันนั้น
ก็พิสูจน์ได้เป็นอย่างดีถึงความเป็นที่นิยมของผลงานหนังสือของเขา
นอกจากนี้ ยังมีวัยรุ่นที่ไปแนะนำลิงก์เว็บไซต์ของเขาตามเว็บบอร์ดอีกมาก

นอกจากนี้ หนังสือ "เตรียมเสบียงไว้เลี้ยงตัว" ฉบับจัดพิมพ์ใหม่
ก็กำลังจะออกสู่ตลาดภายในเดือนนี้
และหนังสือบางเรื่องของเขาก็ได้ถูกแปลเป็นภาษาอังกฤษไปบ้างแล้ว

"มันไม่สำคัญหรอกครับว่าหนังสือของผมจะขายได้กี่เล่ม
สิ่งที่สำคัญคือ จำนวนคนที่จะได้รับประโยชน์จากหนังสือเหล่านั้นมากกว่า"
คุณศรันย์กล่าวทิ้งท้าย
. . . . . . .

โดย Theeranuch Pusaksrikit

คัดลอกมาจากhttp://www.konmeungbua.com/webboard/aspboard_Question.asp?GID=6826

 

ผมมี 2 กระทู้ที่เหมือนกันครับ....ถูกทำลาย1..ไม่เชื่อถามwebsnowก็ได้....send erorไปเเล้ว

 

คุณเกษม...อ่านนิทานหรือยังครับ

 

....ต่อไปนี้ผมจะไปอยู่ที่กระทู้ที่websnowจัดให้นะครับ(ที่ห้องวิทยาศาสตร์).....มีอะไรไปคุยกันที่นั้นที่เดียว...รบกวนคุณwebsnow เอารูปเเฟนผมไปรวมไว้ด้วยนะครับ.........มารทั้งหลาย...ผมพิมพ์ไม่เก่งมาที่บ้านผมดีกว่า.....<!-- / message --><!-- sig -->

 

ที่นี่เเหละ.....แฮๆ....

 

ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่ง.....มีคนทำงานในโรงฆ่าสัตว์....เป็นคนเชือดเองกับมือ.....เค้าชื่อ..แดง....แดงฆ่าสัตว์มาแล้วกว่า...500....ศพ.....และแดงก็ยังมีจิตศรัทธา.....ทำทานทุกวันตามแต่กำลัง......เมื่อสิ้นอายุขัย...แดงก็เดินทางสู่ปรโลก...โดยมี....ผู้คุมมารับกันตั้ง...10...คน....เมื่อถึงที่หมาย....แดงก็ได้ยินเสียง.....อันน่าสะพรึงกลัว....ดังขึ้นว่า....เจ้ารู้ตัวมั้ยว่าอยู่ที่ไหน.....แดงตอบว่าไม่รู้.....เจ้าของเสียงจึงบอกกับแดงว่า...เราคือ....พญามัจุราช....เจ้ามาที่ปรโลกนี้เพื่อให้ข้าพิพากษาตัวเจ้า.......จากนั้น....ท่านพญามัจจุราชก็ได้สั่งให้สมุหทั้ง..2...คิดบัญชี...บุญและบาป....เริ่มที่ปาบก่อนนะพระเจ้าคะ....สมุหบัญชีผู้ดูแลบัญชีบาปดังขึ้น....จากนั้นก็ปรากฏจอภาพขนาด 99

 

yo..yo..how's goin'?

 

.....มาอ่านนิทานด้วยคนค่ะ..

 

คุณเเพรอ่าน.....นิทานเสร็จเเล้ว.....ถ้าว่างๆลองหาคำตอบ.....ดูนะครับว่า.....อะไรที่สามารถเเบ่งเเยกได้จริงๆว่า......ไหนจริง.....ไหนเท็จ......ถ้าหาคำตอบได้ละก็.........

 

ผมมีธุระ....จะมาอีกที...วันที่ 28 เดือนนี้ครับ....