เรื่องเด่น คนที่เห็นภัยในโทษของกามราคะ ชีวิตจะเริ่มมีความสุขมากขึ้น เพราะไม่ต้องดิ้นรน

คนที่เห็นภัยในโทษของกามราคะ ชีวิตจะเริ่มมีความสุขมากขึ้น เพราะไม่ต้องดิ้นรน






กามนั้น มีสุขน้อย แต่มีทุกข์มาก กระนั้น สัตว์โลกก็ยอมทนทุกข์เพราะปรารถนากาม ลองคิดดูง่ายๆ พ่อแม่ทนทุกข์เพราะลูกได้ สามียอมเหนื่อยแสนสาหัส ประมาณว่า เพื่อเธอฉันทนได้ หากินคนเดียวก็สบายดีอยู่ก็กลับไปหาทุกข์มาเพิ่ม ต้องเลี้ยงดูเขา ปรนเปรอด้วยอาหารและกิเลสของเธอ หาเพชร หาทอง หารถ หาบ้านมาให้ บ้างยอมทำทุจริตกรรมต่างๆ ก็เพื่อบำเรอเธอ ยังไม่พอเอาลูกมาเพิ่มอีก บ้างก็ต้องเลี้ยงครอบครัวของภรรยาอีกก็มีหรือไม่บางครอบครัว ภรรยาก็ต้องเลี้ยงทั้งสามี เลี้ยงทั้งลูก เลี้ยงทั้งครอบครัวของสามีด้วยก็มี

มีรุ่นน้องจบหมอคนหนึ่งได้สามีก็ทุ่มเทเลี้ยงสามีด้วย เลี้ยงลูกด้วย เลี้ยงครอบครัวพ่อแม่ของสามีด้วย ตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน๊อตเหนื่อยแทบตาย แต่เขาก็ทนได้

คนในโลกเป็นแบบนั้นนะ อยู่ไปๆ ทุกข์เท่าไหร่ไม่รู้จัก ชวนกันมีลูก ชวนกันไปตั้งท้อง พากันทำมาหากิน เป็นธรรมดาของชาวโลกนั่นแหละ จาก 1 กลายเป็น 2 เหนื่อยเท่าไหร่กันเล่า ? ยังกลายเป็น 3 – 4 – 5 หรือ 9 – 10 ในบางครอบครัว ชาวโลกก็ทนได้ เพราะอาศัยกาม รักสิบคน ก็ทุกข์สิบเท่าหรือเพิ่มพูนนับด้วยร้อยเท่าพันทวีเพราะกิเลสของแต่ละคนไม่เคยอิ่มไม่เคยพอ

ความจริงแล้ว ใจที่ไปเกาะกับอะไรๆ ที่ชื่อว่าไม่ทุกข์ ย่อมไม่มี ความสุขมันไม่มีจริง มีประเดี๋ยวประด๋าว มันอนิจจัง มันไม่ยั่งยืนเลย จึงชื่อว่าทุกข์ จึงไม่มี “สุขสัจจะ” ในโลก ทั้งหลายทั้งปวงมันเป็นทุกข์ เพราะมันแปรปรวนเสมอๆ จึงมีแต่ “ทุกขสัจจะ” อันเป็นสัจจะที่เป็นความจริงแท้ไม่แปรผัน

สิ่งเดียวเท่านั้นที่เป็นสุขและเที่ยง ก็คือ ความไม่มี ความไม่เกิด ความไม่ตาย ได้แก่ พระนิพพาน แต่ชนในโลกไม่ปรารถนา กลับแสวงหาเพื่อให้มี เพื่อให้เกิด ให้เป็นกันทั้งนั้น

ในอีกทางหนึ่ง เพราะอาศัยกามเป็นเหตุ สามีจึงฆ่าภรรยาได้ ภรรยาจึงฆ่าสามีได้ในโลก พ่อแม่จึงฆ่าลูกได้ ลูกจึงฆ่าพ่อแม่ได้ในโลก กามนั้นมีสุขน้อย แต่มีทุกข์มาก ไม่เพียงพอให้อิ่มได้เลย แต่ก็ว่าเถอะ อะไรจะร้ายกาจและพาใจยึดเหนี่ยวมากเท่า กิเลสกามอันเนื่องด้วยราคะทางเพศ ย่อมไม่มี ที่พามาซึ่งความเป็นสามี เป็นภรรยา เป็นพ่อเป็นแม่ เวียนว่ายตายเกิด พากันมารัก พากันมาพยาบาทอาฆาตแค้น ยึดกันไปกันยึดกันมานั้น ความเป็นไปของสัตว์โลกจึงสืบต่อภพชาติไม่จบสิ้น พากันเวียนว่ายตายเกิดไม่มีวันสิ้นสุดได้เลย

จากที่รักใคร่เยื่อใยกันเสียมากมาย ก็พากันยึดมั่นถือมั่นกันเสียมากมาย หนักเข้าเมื่อไม่ได้ดั่งใจก็ต้องเบียดเบียนกัน เลยกลายเป็นคู่พยาบาทจองเวรกัน ทั้งๆ ที่แต่ก่อนก็เคยเกิดเป็นพ่อ เป็นแม่ เป็นพี่ เป็นน้อง เป็นสามี เป็นภรรยา เป็นลูก เป็นหลานกันมา กลับกลายว่า ในเวลาต่อมาก็กลับมาเป็นเจ้ากรรมนายเวรนั่นแหละช่างเวียนวนน่าระอายิ่งนัก

ชนใดมีปัญญาย่อมเห็นโทษของกาม ที่มีสุขน้อย แต่ก่อทุกข์มากเหล่านั้น ไปสู่เนกขัมมะ เดินหน้าภาวนาให้จบการเวียนวน เดินทางไปสู่สันติสุข จะได้ไม่เกิดไม่ตาย ไม่ต้องมาทุกข์กายทุกข์ใจไม่รู้จบแบบนี้ เกิดมาทุกชาติก็ต้องมาเสียใจร่ำไห้ คับแค้นใจเป็นทุกข์อีกทุกชาตินั่นแหละ

ขอบคุณ : anurakdhamma





---------------
ขอบคุณที่มา
https://koidoo.com/2018/10/02/1772/

 

คนเป็นสัตว์สังคม ต้องอยู่ร่วมด้วยช่วยกัน หากอยู่โดดเดี่ยว เจ็บไข้ได้ป่วยจะทำอย่างไรละครับ หากมั่นใจว่าไม่เจ็บ ไม่ไข้ แข็งแรงตลอด ก็ดีไป แต่จริงๆแล้วมัน สังขารไม่เที่ยงถึงต้องแสวงหาคู่ แต่จะได้คู่สร้างคู่สมมันยาก และลูกดีกตัญญูยิ่งยาก ตามวัดก็แย่งชิงดีชิงเด่นไม่แพ้กันเลย อยู่ยากนะตั้งแต่อดีต จนปัจจุบัน...