เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

พุธต้องเขียวชะอุ่มสดใสทั่วหล้า
โลกสีเขียวชื่นตาสุขใจซำเหมอ

 

ว่าแล้วก็มาชมสีเขียวกับน้องมากิ
แม้ตัวหนังสือยังเขียวตามวัน...

บ้านแสนสวย.....รุ่มรวยงาม
มองฟ้าคราม.....เมฆตามแต่ง
แบ่งเทือกทิว.....วิวกลางแปลง
ขับเขียวแสร้ง....แหล่งสวรรค์!

 

ปิดยามเช้ากับ หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ
โอวาทธรรมจำง่ายๆ แทบไม่ต้องปรุงแต่ง...

ลองตรองดู.......ผู้เจริญ
เจ้ามัวเพลิน......จำเริญด่า
ฤาเห่าหอน.......ตะลอนบ้า
เอ็งหรือข้า.......ใครบ้าเชียว
.....บ้างตั้งหน้า......นินทาเก่ง
.....ทำข่มเหง........เบ่งหน้าเขียว
.....ห่มแต่เกลียด....เบียดสุขเรียว
.....จิตบูดเบี้ยว......เลี้ยวลงคลอง
ลองคิดดู.........ผู้เจริญ
พึงสรรเสริญ....เชิญไหนข้อง
ลองตรึกความ...ตามครรลอง
"นิ่ง"ดั่งทอง......มิหมองศรี!

 

สวัสดียามบ่ายครับพี่วันและทุกๆท่าน

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
หลวงปู่อินทร์
ถึงเมืองเหนือ
แล้วครับใสปิ๊ง
พร้อมเหรียญสมนาคุณ

 

ไม่ได้เข้ามานาน ตกใจเลยครับ 2 พันกว่าหน้าแล้ว สงสัยต้องไล่อ่านใหม่จำไม่ได้แล้วว่าไปค้างอยู่ตอนไหน

 

ไดรับพระแล้วสวยงามคมชัดทั้งสององค์ ขอบพระคุณมากครับ

 

ได้รับเหรียญคณาจารย์ รวมทั้งเหรียญสมนาคุณแล้วครับ ทึ่งกับการเก็บรักษาสภาพโดยเฉพาะเหรียญ ลป.ชื่น ไม่น่าเชื่อว่าเหรียญอายุกว่า 50 ปีแล้ว สภาพผิวเหลือบรุ้ง (น้ำมันก๊าด) เหมือนเพิ่งออกมาจากโรงปั๊มเลย ขอบพระคุณพี่วันวิฯ อีกครั้งครับ

 

ธรรมมะสวัสดีค่ำคืนนี้ครับ

 

มาพบกันตามนัด ดึกหน่อยดีกว่าไม่มา พาเข้าป่ายามดึกคึกคักไม่หยอก โพสท์ไว้เก็บกวาดพรุ่งนี้ ขืนมัวตอบเดี๋ยวจะพลาดการท่องไพรที่ห่างหายไปหลายวัน

ไปกันเลย รอจิ้มเล็กน้อย...

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
===================
ความเดิม...ทันใด...ดวงก็ขยับตัวขยับมือเปลี่ยนท่าเองโดยไม่มีใครบงการหรือสอนสั่ง...มือเล็ก ๆ ที่พนมปรับอยู่ในท่าที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต...!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

นิ้วชี้มือขวาจีบกับหัวแม่มือเป็นวงกลม สามนิ้วเรียงประสานตั้งตรง ฝ่ามือซ้ายแบประคองหมุนวน

อาจารย์เลิศอธิบายทีหลัง นั่นเป็นท่า "ธรรมจักรมุทรา" การหมุนกงล้อแห่งธรรมของพระพุทธองค์คราวแสดงปฐมเทศนา สุดยอดแห่งท่ามหิทธานุภาพของภิกษุจีนแถบถิ่นใกล้ทิเบตในนิกาย "วัชรยาน" สายมหายาน

ผมไม่แปลกใจที่หลวงจีนหรือ "เทพจีน" เหาะมาไกล ก็เคยเห็นพิธี "ล้างป่าช้า" เมื่อไม่นานมานี้ ผิดกันตรงที่ ซินแสหรือเซียนจีนที่เหมืองว่าจ้างมาจากปีนังท่านนั้น มาในวิถีนักพรตเต๋า!

ร่างเล็กพลันผลุดขึ้นยืน กวาดมือหรือหัตถ์ 2 ข้างรอบตัวเป็นวงกลมอีกรอบ ก่อนคลาย "ธรรมจักรมุทรา" ออก

"กระบี่"...เสียงสำทับฟังชัด ภาษาไทยล้วน

ผมผวา บนยอดเทวาลัยกลางป่าดิบ หอก ดาบ เหลน กระบี่ จะหาจากไหน?

หันรีหันขวางหมุนรอบทิศ ตาปะทะก้านธูปจำแลงยาวเท่าท่อนแขนเหลาดิบดี ที่ไฟดับแล้ว ดึงจับยัดใส่มือที่แบรอท่า แปลงเป็นกระบี่จำแลงเหมาะเหม็ง

ดวงดาวร่ายรำเพลงกระบี่งดงาม ผมเคยเห็นม้าทรงตามศาลเจ้าเข้าทรงอึกทึกครึกโครม กลอง ฉาบ ล่อโก๊ะ ตีเขย่าขวัญสั่นวิญญาณ ร่างทรงเขย่าตัวเต้นตูมตามแข็งแรง แต่มาดดวงดาวตรงกันข้ามสิ้นเชิง...เชื่องช้านุ่มนวล ลุ่มลึก น่าเลื่อมใส กับชวนขนลุก!

ฟากฟ้าเหนือหัว เมฆดำก็รีดตัวเป็นสายยาวเตรียมดำดิ่งลงมา สายลมตีกระหน่ำตึงตังกึกก้อง ใบไม้ปลิวว่อนทุกทิศทาง ท้องฟ้าที่สดใสกลับอึมครึมสลัว เมฆาที่บดบังด้านหลังไม่ยอมขยับเปลี่ยนทางให้พระอาทิตย์เป็นอิสระ

"แส้"... หนนี้อาจารย์เลิศไวกว่า ก้มหยิบเถาวัลย์ที่ใช้มัดตัวตอนปีนขึ้นบนนี้ รวบขมวดส่งให้ ดวงดาวตวัดตีกับพื้น...

ควับ !ควับ !...เควี้ยว! เควี้ยว!... เพียะ! เพียะ!

ยิ่งกว่าหนังแขกภาคบู๊ลิ้มมังกรหยก อีกครั้งที่ประจักษ์...ภาษา มนตรา เทวา ทุกถิ่นฐานบนผืนปฐพี เมื่อปรับระดับคลื่นเข้าหากัน ถูกร่องความถี่ ทั้งหมดทั้งปวงจักกลมกลืนเป็น "ภาษาจักรวาล" หนึ่งเดียว ใช้ได้ทุกภพ ทุกมิติ

กระบี่...แส้...อาวุธสมมติในมือร่างเทพจีนนิรนามที่เรามิอาจระบุในเวลานั้น กวัดแกว่งพริ้วไหวไปทั่วลาน ขาดวงดาวขยับไขว้ขวาที ซ้ายที ก่อนตวัดขวาไขว้ไปทางซ้ายครั้งสุดท้าย แล้วตวาดลั่น...

"เพ้ย"...! มันตามมาด้วยเสียง เพียะ...เพียะ คล้ายประจุไฟฟ้าขั้วบวกทำปฏิกิริยากับขั้วลบ

ก้านธูปยาวแทนกระบี่ชูปลายขึ้นฟ้าเล็งไปทางเมฆเกลียวที่กำลังโฉบลงใกล้รอมร่อ แส้เถาวัลย์ตวัดปังเต็มแรง อสนีบาตฟาดโครมไกล ๆ สว่างวาบเป็นทาง เมฆามหาประลัยขาดสะบั้นเป็นท่อน ๆ เหมือนสายรุ้งถูกอาคมตัดขาดโดยนักลองวิชาใช้พระกริ่งฟาดตัด!

เสียงโหยหวนครวญครางสะท้อนไปทั่วขุนเขา เสียงที่สามารถกระชากเปิดถ่างรูขุมขนทุกเส้น มันกรีดกระหน่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า กินเวลาไม่ต่ำกว่า 2 - 3 นาที เมฆดำแตกเป็นก้อนเล็กก้อนน้อยสลายไปดังหมอกควัน สำเนียงสยองประสาทจึงเลือนหาย พร้อมแสงสว่างแห่งจอมสุริยันที่สาดเข้ามาเจิดจ้า ผมหันไปมองต้องหยีตา เจ้าก้อนเมฆยักษ์บ้าบอก็หายหด เหลือแค่เมฆขาวบางลอยฟ่องให้พระอาทิตย์ทำงานเต็มกำลัง

เทพเซียนในร่างดวงยังไม่จบพิธี เดินเข้าไปที่จานเนื้อสังเวย เอาปลายกระบี่ไม้จิ้มฉึก ยกขึ้นสลัดก้อนเนื้อลอยละลิ่วทั้ง 2 ก้อน ปากก็ร้องตวาด เพ้ย...เพ้ย สำทับด้วยภาษาที่ชาตินี้ไม่มีทางฟังออกหรือเข้าใจ

กลางสายตาสามคู่บนยอดเทวาลัยใต้เงาเมฆาแทบเอื้อมมือคว้าถึง ก้อนเนื้อลับตาไปทางสระสังเวย บัดดลก็บังเกิดอัศจรรย์ติดตามมา ฉากที่ไม่เห็นกับตาก็ยากจะเชื่อ...

"เหลือเชื่อ ดูนั่นสิ"... คุณเทพก็อดร้องครางไม่ได้ ใครจะทนไหวกับภาพบีบหัวใจชวนตื้นตันในหัวอกที่เห็นตรงหน้า

ลมหมุนวนขึ้นมาจากเบื้องล่าง พร้อมแสงสว่างเป็นลำของดวงอาทิตย์ที่ฉายผ่านม่านเมฆ ในลำแสงนั้นเกร็ดสีทองระยิบระยับสะท้อนแสงอาทิตย์แพรวพราวไปทั่วผืนป่า มันลอยขึ้นมาจากทุกทิศทางพร้อมเสียงโห่ร้องยินดีปรีดา ถ้าหูไม่แว่วมีหลายสำเนียงสะอื้้นปะปน ซึ่งอาจารย์เลิศกับคณะข้างล่างก็ยอมรับว่า...ใช่!!!

วิญญาณทุกข์ทรมานนับกาลเวลาไม่ถูกกำลังได้รับการปลดปล่อย ผมขนลุกแล้วขนลุกอีก...หะแรกมองซ้าย แลขวา หาทางพาพวกเผ่นถ้าต่อกรไม่ไหว ลำพังผมคนเดียวคงพอรอดด้วยองค์ปู่บนคอ แต่จะพาดวงดาวกับ อจ.เลิศพ่วงคุณเทพหนีอย่างไรนี่สิ ยังคิดไม่ตก

อย่าได้คิดว่าผมตาขาวหรือปอดแหก แต่อีตอนเมฆดำมันม้วนลงมา ผมเกือบด่าตัวเองว่าคิดผิดพาพวกขึ้นมาบนที่สูง มันเปิดโล่งก็จริงแต่มุมอับ เราควรต่อกรกับปิศาจจากโลกันต์อยู่บนพื้นดินต่างหาก แต่ที่สุดแล้วนิมิตจากนางถ้ำคือของจริง ผมเป็นหนี้เธออีกครั้ง ครั้งที่เท่าไหร่ก็ขี้เกียจจำ

"น้ำมนต์"...เร็ว..น้องพราน"

เสียงสั่งอาจารย์เลิศปลุกผมตื่นจากภวังค์ ดวงดาวกำลังยืนโงนเงนปล่อยกระบี่ไม้กับแส้เถาวัลย์หลุดมือ ตาเบิกโพลง ลูกตาดำหดหาย เหลือแต่ตาขาวขุ่นเหลือกปิด

เซียนหรือเทพกำลังผละร่าง จะให้ออกแบบกระชากไม่ได้ ดวงดาวมีหวังอายุสั้นหรือหัวใจวายวันหน้า ถ้าโดนกระชากกายทิพย์บ่อย ธาตุขันธ์มีหวังพังเร็ว

ผมกับคุณเทพแทบจะคว้าขันน้ำมนต์พร้อมกัน แต่ผมไวกว่า คุณเทพจึงหันประคองร่างปวกเปียกแทน ผมรีบเอาน้ำมนต์ราดหัว ประพรมใบหน้า เจ้าหนุ่มอีสานผู้สมพงษ์กับองค์ทุกเผ่าพันธุ์ ตั้งแต่ ไทย แขก จีน สะดุ้งเบา ๆ ลืมตาปรือสลัดหัวคราง...

"ขอพักหน่อยแน้ ข้อยเหนื่อย"...

คุณเทพหิ้วปีกให้ดวงนั่ง ส่วนอาจารย์เลิศนึกบางอย่างได้ นั่งลงเช่นกัน ปากร้องสั่ง...

"อาจารย์จะรีบติดต่อวิญญาณ น้องพรานดูแลคนอื่นดี ๆ"

ว่าแล้วก็หลับตานิ่ง ปล่อยผมกับคุณเทพเตรียมพร้อมรับมือกับสิ่งไม่คาดฝันที่ "อาจจะ" บังเกิด!!!

_______________________

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลงทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

สวัสดียามเช้าครับคุณอาWanwi และชาวสมาชิกทุกท่าน ขอให้มีความสุขกันในวันแห่งความรัก
วันแห่งความปรารถนาดีให้แก่กัน

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

ร่มเย็นเป็นสุข แข็งแรงและปลอดภัยทุกท่าน สวัสดีครับผม

 

สวัสดีคุณอาWANWI และท่านสมาชิกทุกท่านครับ

 

สวัสดียามครับคุณอาวันวิ และสมาชิกนักขุดกรุทุกท่าน
ได้ลุ้นระทึกร่วมกับสมาชิกแต่เช้าเลย
จากบันทึกที่คุณอานำมาถ่ายทอดให้สมาชิกได้ร่วมเดินทางไปกับคุณอาพรานเอ็กซ์ แสดงว่าเทพเจ้าหรือสิ่งศักสิทธิ มีทุกชาติทุกภาษา
จึงไม่น่าแปลกตัวผมเองเป็นไทยแท้ๆไม่มีเชื้อจีน สวดมนต์(ได้มั่งไม่ได้มั่ง)ไหว้พระ สะสมเครื่องราง(ตามกำลังทรัพย์) ทุกเช้าก่อนออกเดินทางจากบ้าน ต้องอารธนาพระขึ้นคอทุกครั้ง แต่สิ่งที่พกติดกระเป๋าสตางค์ไปไหนไปด้วยกันตลอดกลับเป็นผ้ายันต์เทพเจ้ากวนอู เพียงเพราะนับถือที่ท่าน กล้าหาญ ซื่อสัตย์ และภักดีจนสิ้นชีวิต
ทุกวันนี้ผลประโยชน์ที่มันเข้ามาล่อตาล่อใจให้ไขว้เขวทำในสิ่งที่ผิดแล้วหาเหตุผลเข้าข้างตัวเองว่ามันถูกแล้วมันควรแล้วมีเยอะมาก จึงต้องมีท่านไว้ใกล้ตัวเพื่อเตือนสติตัวเองอยู่ตลอด

 

กาแฟน่าซดยามบ่ายวันวาน
เอาซดเช้าก็พอชดเชยกันได้

 

อินทร์เทวดาจากเมืองใต้
ไปอวยชัยลูกหลานมืองเหนือ
สร้างความสุขอย่างเหลือเฟือ