ตัวเรา-ขันธ์5-ไม่ใช่เรา-มีอยู่สภาวะเดียวเท่านั้นที่จะเห็นได้ชัดเจน..

ก้ อย่าไป ไล่อ่าน ธรรมที่เขา
ถอดเทป จิฮับ

พระท่าน สอน แบบ ฝึกลิง

ว่ากัน ลงปัจจุบัน ตีซ้าย ย้าย ขวา

ลิงบางตัวนี้ เศษใบลานยังติดแน่น
เปนเนื้อติดฟัน ธรรมปัขขุบัน ขณะ
นั้น ต้องกล่าวยังไง ให้ของเก่ามัน
หลุดออก ก้ต้องทำ

คนรุ่นใหม่ๆ เรียนธรรม ก้ ไปกว้านมา
อย่างงี้ดี อย่างนี้ถูก

แทนที่จะดูว่า แท้จริงแล้ว ม้า ที่เทียม
ธรรมยาตราทางสาวกกลมารถ มีใคร
เปนผู้คุมบังเหียน

นะ

ถ้า พี่เกิดเรียนดีๆ อธรรมวาที ก้ฟัง
เปนธรรมได้

......ตึง โป๊ะ........วื๊ดๆ วื๊ดๆ ดึ๊ง..ดึ่ง

 

สัญญาก็เป็นขันธ์ สัญญาเกิดดับ
ถ้าเข้าไปยึดก็เป็นทุกขังอริยสัจจัง ถ้ากำหนดรู้ก็เป็นมรรคได้ไม๊

 

มันต้องดูว่ากำหนดสัญญาอะไร-เป็นรูปหรือเป็น นามครับ

 

พุทธวจน-เรามาดู-วิเคราะห์-วิจารณ์-ตอนเราตายกันครับ แยกส่วน ธาตุ-ขันธ์-ให้ชัดๆ..

 

..คนขณะตาย อาการนี้จะเกิดครับ ในขันธ์5..
ตาย-ขณะจะตาย ลมหายใจหยุด-น้ำเลือดไหลออก-ธาตุไฟความอบอุ่นในร่างกายดับ-ดินหรือรูปกายเรา เย็นลงอย่างรวดเร็ว อุณหภูมิในร่างกายติดลบ ..

 

จิต.. ที่กำลังจะตาย จะเห็น ร่างกาย-แตก-กำลังถูกทำลาย..แต่เหตุใดจิต..ยังคิดได้-เห็นร่างกายนี้ได้-จิตเริ่มสงสัยและนึกถึงสุตตะ-เชื่อคำสอนที่ พจ.ท่านสอนว่า..กาย ไม่ใช่ จิต-เป็นคนละตัวกับจิต-..ตัวเราจึงไม่ใช่เรานี่เอง (ด้วยกำลังอินทรีย์ที่แก่กล้าขณะจะตาย)

 

จิต..จะเริ่มเชื่ออย่างลึกซึ้งตรงนี้-เพราะเห็นจะจะชัดๆต่อหน้า ว่า "กาย" ขยับไม่ได้ แต่ "จิต" ยังคิดนึก และดูกาย นี้นอนอยู่นิ่งๆตรงหน้าไม่ขยับเขยื้อนเลยจริงได้...

 

สภาวะ-จิตเชื่อง จิตเชื่อ จิตหดตัว จิตสลด ..เพราะเห็นความจริงต่อหน้า ด้วยกำลังอินทรีย์..ที่แก่กล้าเกินปกติ ของผู้ที่กำลังจะตาย จึงเกิดขึ้นได้..ตามคำสอนของ พจ. ...ปัญหาต่อไปคือ..

 

จิต..ที่เฝ้าดูร่างกายตนเอง ที่กำจะแตกทำลาย ตายอยู่ต่อหน้านี้ นี่มี.."สัตตานัง" ..เกาะติดอยู่ด้วยครับ..

 

..สัตตานัง-สัตตา-แปลว่า สิ่งๆหนึ่ง มีอวิชชาเป็นเครื่องกั้น มีตัณหาเป็นเครื่องผูก..เข้ามาเกาะยึดขันธ์5..ที่ตัววิญญาณอยู่ตลอดเวลาครับ (พุธวจน)

 

เรียนในหนังสือมาก็เยอะแล้ว ฟังมาก็เยอะแล้ว ทำบ้างหรือยัง.... ถ้าทำแล้ว ได้อะไรบ้าง เสียอะไรบ้าง บอกหน่อยจ้า

 

ดังนั้น ตัวที่พาเราไปเกิดคือ สัตตานัง..ไม่ใช่วิญญาณ ท่องเที่ยวไปเกิด..

 

แต่สัตตานัง เกาะติดตัว วิญญาณอยู่ จึงนำวิญญาณไปด้วยเพื่อการเกิด รู้แจ้ง..จิตที่เกิดใหม่

 

พุทธวจน-
ปัญหาต่อมาคือ..ขณะที่กายดับ-แตก-ทำลาย ..จิต จะหลุดออกจากกาย-ไปเกิดเลยหรือ..
...ยังเกาะกายอยู่.. อะไรเป็นตัวยึดจิตให้พิจราณากายอยู่ ..แยกเป็น 2 ปัญหา จิตเกาะกายอยู่ กับ จิตถูกสัตตานังเกาะผลักดันให้ไปเกิดเลย..(เพราะสัตตานังเกาะติดอยู่ที่จิตตลอดเวลา-ระหว่างจะไปเกิดนี้ เราเรียก สัมภเวสีครับ)

 

มรรคก็ควรกำหนดรู้ด้วย

ถ้ากำหนดรู้ได้แจ่มๆ จะแตกแขนงไปได้อีก
จะเห็นความไว ความราบ ความหนักแน่น
เยอะ
นะ ถ้าไม่เห็นก็ไม่ต้องไปกังวล

เดินไปคนเดียว สันติเสมอกัน

 

พี่เกิดตีให้แตกนะคร้าบบ ขันธ์5มันอยู่ที่ไหน

 

..จิตที่เป็นกุศล-มีสุตตะที่สะสมไว้ดีแล้ว มีสติยกสุตตะนั้นขึ้นมาพิจราณาในขณะที่กำลังจะตาย..
..หากจิตเกาะติดอยู่ที่กาย-แล้ววิเคราะห์-วิจัย-สุตตะ-แบบใคร่ครวญดังที่กล่าวมา..ด้วยจิตใจที่เชื่อมั่น ปลงตก เชื่อในคำสอนของ พจ.ว่ากายนี้ ไม่ใช่เรา..จิต จะทรงอยู่ตรงนี้ นานแค่ไหน หากกุศลมากพอจะเข้านิพพานได้เลยไหมครับ ตรงนี้..
เหตุ..เพราะจิตจะไม่ไปเกิดอีก ไม่มีอารมณ์ใด ที่จิตจะเกาะอีก อยู่กับการพิจราณา ธรรมตรงหน้า.."อณารัมณังเอเสวันโตทุกขส." เป็นไปได้ไหมครับ(การสะสสมสุตตะ แม้ตอนตายสติจะขาดแล้วหลงทำกาละ ก็ยังสามารถไปสวรรค์ได้ สามารถบรรลุธรรมในชั้นสวรรค์ได้ นี่ พุทธวจน.ครับ)

 

มีแต่ทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้น มีแต่ทุกข์เท่านั้นที่ดับไป

จิตออกจากกาย ขันธ์ห้ามันก็ไปด้วยทั้งยวง มันออกจากของหยาบเท่านั้นเอง

 

...จากความเห็นข้างบน..ดูแล้ว หากจิตมุ่งพิจราณาขันธ์5 ที่กำลังจะตาย..อยู่ต่อหน้าแล้ว เห็นกายกำลังแตก-ดับ-ทำลาย ทำให้จิตมั่นคง ตั้งมั่น ไม่หวั่นไหว ..จิตตรงนี้ต้องทรงสภาวะธรรมในขั้นสมาธิจิต..ขั้นใด จึงจะหลุดพ้นได้ ..ไปนิพพานได้ (น่าคิด)น่าจะมีกุศล-อกุศล-สัตตานัง-เข้ามาประกอบอีกมากทีเดียวหรือ..ยังไง
.. ที่สำคัญที่สุด.."เวทนา" จะหายไปด้วยไหม จะข้ามได้ไหม ในขั้นตอนไหน ..เริ่มตรึกธรรม ธรรมยานก็ปรากฏ เครื่องอยู่แห่งจิตนั่นเอง

 

จิต..ใช่ครับ..จิตเขาออกจากรูป-และเหลือแต่นาม-ทั้งสองสิ่ง จะแยกออกจากกันถาวร ตรงนี้ (รูป-นาม-แยกกันเด็ดขาด-ด้วยความตาย) ขณะที่ออก จิต..เขาจะไปไหน ใครพาเขาไป ..จิตหรือสัตตานังครับ พี่ปราบ.. (หรือบุญกุศล)