ปกิณณกะธรรม

ผีฝ้าไม่ต้องเรียกไอ้กะได้นะ55เซงโดนเพื่อนด่ามาแค่แทงมันแผลเล็กๆเองแม่งไม่ยอมโต

 

สติที่จำสภาวะได้แม่นยำ น่าจะหมายถึง
การที่สติ จำสภาวะธรรมที่มันมีความแปรปรวน ได้แม่น
มองเห็นแปรปรวนของ พระไตรลักษณสามอย่าง อยู่ในสิ่งนั้น
แล้วก็นำมา พิจารณาอยู่เนืองๆ อยู่เสมอๆ
เราจะต้องศึกษาปฏิยัติ จนรู้ว่า เราควรจะปล่อยวางตัวไหน
หากศึกษาไม่แม่นยำ สะเปะสะปะไปหมด
ก็อาจจะเป็น มิจฉามรรค ในภายหลังได้
จึงไม่อาจที่จะบรรลุธรรมได้นั่นเอง
เรียกว่า เดินทางผิดตั้งแต่เหตุแล้ว ผลจึงไม่ปรากฏนั่นเอง

 

อ้าวที่คุยกันรู้เรื่องไม่ใช่ผลงานเหรอ
คนที่เดินจิตอรหันต์มรรคนับอสงไขไม่ถ้วนต้องโง่เหรองงในงง

 

แค่เต้าจะพูดไม่พูดเท่านั้นเอง

 

กูต้องกลัวด้วยไหมไอ้ร่อง บรรลุมาแล้ว 3-4 รอบ บอกด้วยว่าต้องกลัว กูจะได้กลัว โอเครไหม ที่กูพูดก็ไม่ได้ใส่ใจ ถ้ามึงใส่ใจจะรับรู้ก็เรื่องของมึง กูไม่เหมือนนิวรณ์นะ กูใช้ภาษาไทยอย่างที่ควรจะเป็นไม่อ้อมค้อม บอกกูด้วยว่าต้องกลัว จะได้รับรู้เหมือนกัน โกรธเหรอ 555

 

อ้าวได้เหรอแบบนี้ฟังเพลงดีกว่า

 

ทีแรก ก็จะจ้อง ฝึกปฏิบัติกายในกาย ก่อน
จงตั้งสติพิจารณากายในกาย จะบรรลุเป็น พระโสดาบัน ได้
ด้วยการพิจารณาในใจว่า กายนี้ไม่เที่ยง เกิดแล้วดับๆๆ อยู่อย่างนี้
โดยจะต้องเข้าใจว่า ความไม่เที่ยง ความสุขทุกข์ เป็นสิ่งสมมุติ
พระไตรลักษณะสามอย่างนี้ ที่เป็น พระเอก หรือ ตัวหลัก ในการบรรลุธรรม
ส่วนตัวอื่นๆ ก็คือ พระรอง หรือ ตัวประกอบ ในการบรรลุธรรม
เพราะฉนั้น ในการฝึกปฏิบัติ ก็ให้ตรงไปเล่นที่ พระไตรลักษณ์ เลย
จะบรรลุธรรมได้เลย ทันทีที่เข้าใจ หลักการปฏิบัติที่เป็นมิจฉามรรค

 

เพลงสุดท้ายละติ่งส้มได้เวลานอนแว้ว55

 

ญานฤาษี
ถ้าฝึกถูก จะทำให้เรากลายเป็น อรูปพรหม ไป
ถ้าฝึกได้สูงสุด จะสอนให้บรรลุธรรมไม่ได้
แล้วก็ยังมี สติขี้ลืม อีกด้วย
ถ้าฝึกผิด จะทำให้ติดยึดติดเรื่องฤทธิ์
จนกลายมาเป็น สังโยชน์ใหญ่ๆตัวหนึ่ง
ทั้งๆ ที่ความจริงแล้ว ทุกคนก็ติดฤทธิ์กันทั้งนั้น
แต่เค้าจะไม่ถือหนักจนยึดเป็น สังโยชน์ ได้

ส่วน ญานพุทธะ
คือ การฝึกเพื่อให้เห็นความแปรปรวนของญาน
เห็นการเกิดแล้วดับ จึงสามารถมองเห็นได้ว่า
แม้แต่ญานก็ยังไม่เที่ยง ไม่แน่นอน เมื่อเรารู้อย่างนี้
จึงจะสามารถปล่อยวางการยึดถือในญาน ได้

 

อันนี้ผมแค่รู้สึกนะว่าพุทธ หรือพระศาสดาสมณโคดม ไม่เน้นณาน แต่ณานก็เป็นเรื่องต้องฝึก เพื่อลดสิ่งรบกวนที่ปรากฏหากมี เพราะใครจะรู้ว่าอะไรรบกวนจิตใจ

 

แนะนำให้เพื่อนหัดดูกายให้คล่องก่อนดีกว่า
ดูเรื่องอสุภะอย่างเดียว ก็เป็น พระอนาคามีได้
ดูจิต มันจะยากไปสำหรับ ผู้ฝึกใหม่
มันจะดูไม่ทัน แล้วก็จะเบื่อการฝึกสติ ไปเลย

 

มันเป็นเรื่องที่ทุกคนจะต้องฝึก แต่ฝึกแล้วอย่าไปเน้นเรื่องฤทธิ์
ให้เน้นเรื่องการแปรปรวนของสังขาร ของกาย
ให้เน้นเรื่องพระตรลักษณะสามอย่างแค่นั้น
เราก็จะไม่ติดฤทธิ์นั่นเอง

 

มีสติแล้ว การรู้ตัวทั่วพร้อมก็สำคัญนะท่าน ตัดภพของจิตได้ ไม่ป้อนอาหาร ไม่เติมเชื้อนะท่าน

 

ให้แกเลิกนั่ง แล้วไป เดินจงกรม แทน จะแก้เบื่อได้
เน้นพิจารณากายเน่าเสีย พิจารณาความตาย
เอาง่ายๆ อย่างนี้ก่อน

 

ทุกวันนี้เค้ากะเขิญเป็นนะแต่บอกมีราคาต้องจ่ายไม่เห็นมีใครจ่ายได้ซักคน

 

ผมสั่งเค้าไม่ได้ผมเคารพการตัดสินใจเค้าเกียวรัยกะผม

 

ผมยังคงมองแบบเดิมคือ สมาธิในศาสนาพุทธหรือสัมมาสมาธิ ไม่มีอะไรต้องแบกรับหรือกดดันหรือเพ่งอะไร ผลลัพธ์เป็นความเหมือนที่แตกต่าง ณานทุกณานจบที่ความสงบแต่มากด้วยสติแบบยิ่งยวด ผลลัพธ์ที่ได้เหมือนกัน ความสงบ แต่สงบของของณานแลกกับการไม่รับรู้บางอย่าง ส่วนสัมมาสมาธิมีความสงบที่ไม่ได้แลกกับอะไร อาศัยสิ่งที่รับรู้โดยตรงไม่คำนึงถึงอะไร ไม่สนว่าผ่านมายังไงแล้วต่อไปจะเป็นไง ถ้าทำมาด้วยดีเสมอ อย่างมุ่งมั่นเพียรพยายาม

 

ผมเป็นอะไรเหรอถึงสั่งคนโน้นทำโน้นทำนี้งง

 

ผมว่าสมงสมองไม่ได้มีไว้ถ่วงหัวเล่นๆนะ