มีผู้กล่าวว่า ถ้าจิต เกิดความคิดอะไรขึ้นมา เกิดความรู้อะไรขึ้นมา ให้พิจารณา สิ่งนั้น

จะเรียกว่า กริยา ก็คงจะไม่ถูก ถ้าจะให้ดีและตรงทาง
ควรจะเรียว่า กริยาจิต จะได้ที่สุด
ถ้าใช้คำว่า กริยา โดยไม่มี จิต ตามหลัง
จะทำให้ ผู้อ่านทีหลัง งง หรือ สับสน ได้

 

ทั้งสองคน ยังมี มานะ ทั้งคู่ จึงถกเถียงกันแบบเอาเป็นเอาตาย
ความจริง ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ยอมแพ้เสียก่อน
ฝ่ายนั้นก็จะเป็น ฝ่ายพระ ทันที อีกฝ่ายจะเป็น ฝ่ายมาร ไป
แต่นี้ถกเถียงกันไม่สิ้นสุด แสดงว่า มานะสูง ทั้งคู่
ลองพิจารณาเอาเองว่าจริงไหม

 

เจ้ปราบมีอารมณ์แบบนี้ด้วยหราถ่องไว้วัยทองวัยทอง

 

ในทางทฤษฎีเป็นแบบนั้นแหละเหมือนจะไม่มีอะไร แต่พอในทางปฏิบัติตอนหลงๆเนี่ย หลงไปยึดจะรู้ทันไหมหรือหลงไปแล้วพอมีคนมาบอกจะยอมฟังด้วยดีไหมอันนั้นอีกเรื่อง ตรงนี้เริ่มจะไม่ง่ายแล้ว ดูๆแล้วทฤษฏีไม่ใช่ปัญหา ปัญหาอยู่ที่กิเลสของคนมากกว่า

 

หากเราคิดว่าธรรมที่เราได้รับฟังได้ยินมาคือถูกแล้วแบบนึ้เรียกมานะได้ไหมคับ

 

มีใครบ้างไม่หลง
มีแต่หลง

แต่วิธีการปฏิบัติ มันจะพาไปแก้ความหลงเอง

หลงมันเป้นกิเลสโดยละเอียด จะไปแก้เอาได้ ก็แก้ไปตามฐานะ การฝึกฝน

ทำตามวิธีสติปัฏฐาน มันแก้ได้อยู่แล้ว
เว้นเสียแต่ ไปเดินนอกทางสติปัฏฐาน

 

เจ้ปราบอยากรู้คนนี้ฝึกสติแบบไหน
อาการแบบคนมีสติชัดๆ

 

เรียกว่า งมงาย

จนกว่าจะได้ลองและได้ เห็นตามนั้น ก็จะยืนยันตามนั้น

ส่วน มานะ มีทุกคนครับ จนไปถึงพระอนาคามี

ตระกูลมานะ 9 ต้องมีตัวใดตัวหนึ่ง
ในความเป็นจริง ใครบอกไม่มีมานะ
ก้กลายๆ จะบอกว่าตัวเอง เป็นพระอรหันต์

 

ไม่รู้เขา เราไม่เคยคุย

แต่ถ้าเราดูแล้ว ชอบ ก็ให้รู้ว่าชอบ
ไม่ชอบก็ให้รู้ว่าไม่ชอบ

ทั้งฟังทั้งดู จิตใจเกิดอารมณ์แบบไหน ก็กำหนดรู้ที่จิตเนืองๆ

แบบ ใช้หางตาชำเรืองดูจิต ก็เป็นการฝึกสติไปในตัว

 

ขนมรูบอกขออยู่มุมนี้ละกัน55

 

ผมว่าอยู่ที่การเอาสิ่งที่รับรู้มา ไปใช้แบบไหนมากกว่า ใช้แบบสำคัญตนรึป่าว ถ้าสำคัญตนก็อาจเป็นมานะ คือหลงก่ออัตตา สติดีๆควรจะรู้แต่เนิ่นๆถ้าใจมันเริ่มไม่โล่งไม่โปร่งแล้วนะ อะไรทำนองนี้ มันจะมีสัญญาณให้เจ้าตัวรู้ได้เองอยู่ เช่น หลงจม แช่ หมกมุ่นเกินไป หรือใจมันฟูเกินไป ใจมันจะรู้สึกหนักๆ จะไม่เหมือนพวกที่มีอารมณ์ผ่อนคลาย ใจมันจะโล่งๆโปร่งๆ เบากว่า น่าจะลองฝึกสังเกตดูบ้าง อารมณ์ความสุขที่เกิดขึ้นในแต่ละเหตุปัจจัยหนักเบาต่างกันยังไง กายคตาสติรึป่าวอันนี้ไม่รู้ครับ

 

ใช่แล้ว ทั้งที่ความจริงแล้ว มันก็คือ ความจริงด้านเดียว
ก็คือ ด้านของเรานั่นเอง แต่ยังมีด้านอื่นๆ อีกมากมาย
ที่เราคิดไม่ถึง จึงควรฟังความเห็นของผู้อื่นบ้าง
กันไม่ให้เกิด มานะทิฏฐิ ในใจของเรา

 

สายเป๊ะๆ โวหารท่านจะออกแนวๆเน้นหนักหลักการ ตรงตามหลักวิชา มิกล้าพิศดารให้อาจหาญรื่นเริงในธรรมได้ นั่นก็คือพูดแต่หัวข้อ ดีเทลประสบการณ์จริงไม่มี อันนี้พวกเด็กๆจะชอบ จะยังศรัทธาในกลุ่มที่ยังอยู่ในระดับต้องการศรัทธามาเพื่อประคับประคองใจตนเองอยู่

ในกลุ่มของผู้ที่ไปถึงระดับเห็นความจริงแล้ว ศรัทธาเขาไม่สั่นคลอนแล้ว พอมาฟังแนวๆเน้นหนักแต่หลักการแบบนี้ ย่อมไม่เป็นที่แช่มชื่นใจแก่พวกเขา เหมือนเอาแต่เปลือกแต่หัวข้อมาคุย เอามะพร้าวห้าวมาขายสวน (บางทีก็เอามาคุยทับในส่วนที่เป็นอนุศาสนียเทศนาปาฏิหารย์ที่พระองค์ทรงกล่าวยกย่องว่าเป็นเลิศกว่าการแสดงปาฏิหาริย์แบบอื่นๆไปเสียอีกแบบไม่รู้ตัว) ดังนั้นจะเป็นอะไรที่กลุ่มนี้ฟังแล้วจะเฉยๆ ไม่รื่นเริงบันเทิงใจเท่าที่ควร

อนึ่ง ผู้รู้จริงท่านอาจหาญพิศดารในการแสดงธรรม บันลือสีหนาทธรรมให้เห็นเป็นที่ประจักษ์ เพื่อยังพระสัทธรรมของพระพุทธองค์ให้เห็นเป็นที่อัศจรรย์ใจ ไม่ใช่ทำลายพระสัทธรรมของพระพุทธองค์ให้หม่นหมองแบบที่บางคนกล่าวโทษ ไม่รู้ว่าจะพูดว่าซื่อ ดื้อ หรือโง่แบบกบในกะลากันแน่ดี งงใจเหมือนกัน

 

มันมีสามส่วนครับหรืออาจจะมากกว่า แต่เคร่าๆ

ส่วนตำราไม่เคยสัมผัสผลการปฏิบัติ

ส่วนเหนือตำราแบบ ตำราใหม่ตำรานอกพระไตรฯ
บัญญัติ คำแปลกๆ เพราะ ปรุงแต่งไปเอง
พวกนี้ กลัวเขาว่าลอกตำรา กลัวตำราจนตัวสั่น

ส่วนตำราและปฏิบัติและปฏิเวธ

 

ของคุณปราบ รู้นานแล้ว ส่วนสาม อนึ่ง...

 

อกตัญญ มันก็ ดื้นรน(สสังขาร) วันยันค่ำ ที่จะ วิสังขาร(หยุดการดิ้นรน ไม่มี)

อกตัญญู มันก็ เห็นโน้นนั่นนี้คือรสชาติ คือของควรเสพ วันยันค่ำ
ที่จะ จางคลาย(เบา โปร่ง วิราคะ) ไม่รู้จัก

เมื่อสำคัญว่า น้ำลาย ประเสริฐกว่า การยอมจำนนให้กับ สัทธรรม
เกิดความหน้าด้าน ใจกล้า โชวเหนือกว่าสัทธรรมศาสดา อ้างเลห์
ธรรมกถึก( การปรารภแต่เรื่องขันธ์5 ไม่มีการ เอารสแห่งความ
เป็นสัตว์หน้าด้าน ไม่รู้จักละอาย มานำทางธรรม อ้างอินทรีย์
ทางแห่งจิตที่แตกต่าง ก็อิแค่ สัญญามันเคลื่อน )

มันก็จะยกว่า การเอา ตำรานำหน้า มันไม่มีรสชาติ ซ้ำร้ายหาก
อธิบายผิดด้วย ลีลาแห่งมะอึง ก็จะกลายเป็น การทำร้าย
สัทธรรม(ไร้สาระ ธรรมของศาสดา ไม่อาจเปลื้อน คลี่ของมะอึง)
สู้โชวลีลา คลี่ปากกะระรู ประเสริฐกว่า สัทธรรมนำหน้าเป็นไหนๆ

เฮีย !!!


อยาก หา แหละ กับ ธรรม จนตัวสั่น

 

ช่วยลดความดัน เบาหวาน

 

อาการมันฟ้อง55

 

เช้าๆ มรรค จะครึกครื้น