ไม่รู้จักกัน

Ok

 

เหรอ นึกเอานะนี้

 

ก็บ้า ตามกันได้เน้อ

 

มาจริง เหรอ...

 

เก่งนะเนี่ยะ..

 

เราขอตัวไปนอน ก่อนเด้อ

 

ไหนว่าจะไปแว้น.. ง่ะ

 

เก้อ เลย ตรู..

อุส่า เช่าเหมาลำ ด่วน นอน พิเศษ

 

ไปมาแล้ว ไม่รู้พาใครไป เป็นเด็กเฉยเลย

 

ลักษณะยังไงล่ะ หญิง ชาย..?

 

พากลับมาส่งรึยังล่ะ..?

 

สก้อยส์ อ่ะป่าว..

 

ฮา วันละนิด จิตแจ่มใสก่อนนอน มาธิ..

 

ขออนุญาติฝากนิทานสักเรื่อง
นิมิตรไปว่า ที่ประตูฟ้าดิน มีเหมือนคนแต่งตัวมอมแมมมารอบางสิ่งเป็นจำนวนมาก
แบ่งเป็นสองข้างเหมือนเว้นตรงกลางให้ว่างเป็นถนนไว้ เราจะไปนั่งกับพวกท่าน
ก็โดนไล่ให้ไปนั่งให้ห่างจากแถว ไม่ให้เข้าไปอยู่ในกลุ่มของพวกท่าน
พอเราออกมานั่งห่างๆออกมา อยู่ๆก็มีแสงสีแดง สีทอง ออกมาจากประตูฟ้าดิน
คนที่เดิมแต่งตัวมอมแมม ก็กลายเป็น แต่งตัวดี ร่างกายสว่างไสว
แล้วก็พากันลอยไป ได้ถามท่านที่อยู่ใกล้ ท่านก็บอกว่าพวกเราจะไปกันแล้ว

ในระหว่างที่จะคุยต่อ ก็มีขบวนม้า วิ่งออกมาจากประตูฟ้าดิน
เริ่มจากคนขี่ 2 คน ม้า 2 ตัวนำขบวน แล้วมีม้าเทียมรถ 4 ตัว แล้วต่อด้วยคนขี่ 6 คน ม้าอีก 6 ตัว

ขบวนม้าก็วิ่งห่างออกไป แสงก็หายไป พวกคนที่มารอก็ไปกันหมด
กลายเป็นที่ๆว่างเปล่าอย่างรวดเร็ว
ไม่เข้าใจว่าที่เห็นคืออะไร ถามไม่ทัน แต่จำไว้แล้วว่า ถ้าเมื่อไร เราอับจนสิ้นหนทาง
เราจะมานั่งรอที่ประตูฟ้าดิน ในวันตรุษบ้าง

 

เดี๋ยวนี้เราแทบจะไม่ฝันหรือไม่มีนิมิตใดๆ เลย การนอนของเราก็รู้ว่านอน รู้ว่าหลับ ถึงเวลาก็ตื่น ก่อนจะลืมตาก็รู้ว่าเป็นเวลาอะไร เราว่าเราเป็นปกติมากขึ้นกว่าเมื่อก่อน บางครั้งก็มีภาพแว้บเข้ามาหลังม่านตาตอนปิดเปลือกตาลง แค่แว้บเดียว ไม่สนใจดูต่อ แต่มันรู้ขึ้นมาเองว่า...อ้อๆๆ อย่างนี้ๆ แต่ว่าเอามาเล่าต่อไม่ได้ เหมือนสวิทซ์ที่เปิด-ปิดได้เองเป็นอัตโนมัติ

 

Ok อันนี้ดี..ไม่ฟุ้ง ไม่มีเรื่องต้องเก็บมาให้คิด..ครับ

 

" รู้อะไร 'หลง' ทั้งนั้น..ถ้าหากยังไม่รู้ 'จิต' เจ้าของ จิตของเรามีด้วยกันทุกคน..คนไหนตั้งใจที่จะดูจิตมีโอกาสที่จะเห็นได้ทั้งนั้น เพราะทุกคนมีจิต และจิตนี้พร้อมที่จะให้ผู้ที่ใส่ใจ ที่จะให้ดูให้รู้ให้เห็นเขาพร้อมอยู่เสมอ
.
แต่ถึง 'จิต' จะพร้อมอยู่เสมอที่จะให้ได้รู้ได้เห็น แต่ผู้ที่ไม่ตั้งใจที่จะดู ก็ไม่สามารถที่จะรู้เห็นได้ เพราะจิตมีความลึกซึ้ง มีความละเอียดมากทีเดียว ต้องอาศัย 'ความสงบ'ที่ละเอียดแยบคาย จึงจะสามารถแจ้งชัด 'จิต' อันแท้จริงของเจ้าของได้
.
รู้อะไร 'หลง' ทั้งนั้น.. ถ้าหากยังไม่รู้ 'จิต'เจ้าของ จะรู้อะไรๆ ก็ช่าง รู้จนกระทั่งไม่มีที่เรียน แต่ยังหลงจิตเจ้าของ ก็ยังเป็นคนหลงอยู่
.
ถ้ารู้จิตเจ้าของแล้ว เรียกว่า ' รู้ ' เมื่อรู้จิตเจ้าของแล้ว อะไรที่เคยหลง ไม่หลงดอก รู้หมด ทำไมจึงว่ารู้หมด ก็เพราะเรารู้ความจริงแล้ว
.
ถ้าหากไม่รู้ชัดจิตเจ้าของ เรารู้อะไรๆ ข้างนอก นั้นน่ะ เราก็หลงสิ่งที่เรารู้นั้น .. 'ความดี' เราก็หลงความดี, เรื่อง 'ความไม่ดี'เราก็หลงความไม่ดี, เรื่องสิ่งที่ชอบใจ เราก็หลงในสิ่งที่ชอบใจ, ไม่ชอบใจ เราก็หลงในสิ่งที่ไม่ชอบใจนั้น
.
ถ้าเรารู้จิตของเราแล้ว เราจะไม่หลงสิ่งนั้นๆ เพราะสิ่งนั้นๆ เป็นของเกิดมาดับไปเท่านั้น
.
ดูแต่'จิต'ของเรา ไม่โง่หรือ..คนไม่ดูจิตนั้นล่ะโง่..โง่กว่า 'กิเลส' ในใจเจ้าของ ไม่รู้ทันกิเลสเจ้าของ เขาเรียกว่า โง่ "
.
ส่วนหนึ่งของพระธรรมเทศนาเรื่อง
"รู้อยู่ที่จิต"
วันที่ ๑๘ มกราตม ๒๕๔๕
พระภาวนาวิสุทธิญาณเถร
(หลวงปู่แบน ธนากโร)
_/|\_ _/|\_ _/|\_

 

โห.. ไม่นึกว่าจะมาเร็ว.. จริง ๆ ขนาดนี้..

จาก มิตไช.. บัญชา ของ เบื้องบน.. สู่.. ล่าง

ที่จะเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ..

โอ้.. อนาคตอันใกล้..

ช่าง.. ศิวิไล แท้ ๆ..

 

อีก.. สอง ฤดู.. จะน้อยใจได้น้าา..

 

ป่านี้.. กลับจากแว้น รึยัง น้อ..