♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

ที่วัดแห่งหนึ่ง ในอำเภอลานกระบือ จังหวัดกำแพงเพชร ขณะเดินชมวัด ได้พบคำกลอนเขียนใส่แผ่นกระดาษติดข้างฝากุฎีเก่าหลังหนึ่ง อ่านแล้วขำดี จึงนำมาฝากผู้เข้าชม เว็บไซ โดยมิได้มีเจตนาตำหนิท่านผู้ใดดังนี้

น้องสีกา จงรักษา ซึ่งศักดิ์ศรี..............อย่าให้มี เรื่องราว ข่าวโจทย์ขาน
อันความรัก หักไว้ ในดวงมาน....................อย่าฟุ้งซ่าน นำมาจ่าย ถวายพระ
เพราะพระหนุ่ม กลุ้มหนัก รักเร่าร้อน..............คิดถึงหล่อน นอนเพลีย เสียตะบะ
อ่านไม่คล่อง ท่องไม่จำ เรื่องธรรมะ.................ทำให้พระ เสียนิสัย ใจอาวอน
เดี๋ยวโทรมา เดี๋ยวโทรไป ไม่ยั้งหยุด...............อุดตลุด ไม่สนใจ ในคำสอน
จึงขอฝาก ฝังใว้ ในคำกลอน ...................อย่ามาอ้อน ให้พระคึก เดี๋ยวสึกเร็ว ฯ

หมายเหตุ อันที่จริง พระจะลาสิขา ย่อมมีเหตุผลหลายประการ ไม่ใช่อยู่ที่ประเด็นดั่งในคำกลอน เหมือนคำที่ชาววัดเคยได้ยินจนชินหูว่า ฝนจะตก แดดจะออก ฟ้าจะร้อง ขี้จะแตก พระจะสึก ห้ามไม่ได้ ดังนี้ ที่นำมาเสนอเพราะเห็นว่าเป็นแง่คิดที่ขำดี
<!-- / message --><!-- sig -->

 

วันเวลาผ่านไปไม่รู้สึก
ตริตรึกนึกแต่ธรรมไร้คำถาม
นั่งนิ่งนิ่งแนบแน่นลืมโมงยาม
แสงจันทร์ลามลูบไล้ทั่วเรือนกาย

ถึงแม้ตายไม่เสียดายซึ่งชีวิต
นิ่งสนิทจิตมั่นคงไม่สงสัย
ถึงพระพุทธ ถึงพระธรรม อ่าอำไพ
พระสงฆ์ไซร้ ถึงแท้ไม่แปรปรวน
<!-- / message --><!-- sig -->

 

ยามราตรีมีดาวพราวประดับ
เดือนระยับนวลลออทักทอแสง
ดุจพระธรรมพุทธองค์ทรงแสดง
กระจ่างแจ้งส่องสว่างกลางดวงใจ

ธรรมยังเปรียบประดุจเช่นสายน้ำ
ทุกโมงยามยังคงระรินไหล
กำเนิดก่อหล่อเลี้ยงทั้งใกล้ไกล
ยังผลให้ทุกชีวันพลันอิ่มเอม

คนได้ยลยินธรรมคำสั่งสอน
ประนมกรตั้งติดจิตเกษม
ละยึดติดกับชีวิตที่เป็นเกมส์
ละการเปรมต่อชีวิตอนิจจา

โอ้ชีวิตซึ่งกำเนิดเกิดมานี้
จงเร่งกอรปกรรมดีกันเถิด
หากทำชั่วมัวเมาเฝ้ากามา
ชีพจะหาค่าได้ย่อมไม่มี

เป็นมนุษย์เร่งทำกรรมดีเถิด
จะก่อเกิดบุญญาและราศี
ละกรรมชั่วตัวก่อเกิดราคี
จะหลีกลี้อเวจีหนีอบาย

 

อันเกิดมาก็เพียงชีวิตหนึ่ง
กอรปกรรมดีเป็นที่พึ่งกันเถิดหนา
เพราะแม้หากล่วงลับดับชีวา
บุญนั้นหนาจะปกป้องคุ้มครองตน

จงเห็นธรรมนำส่องสู่ดวงจิต
จะผ่องพิศดีเลิศปะเสริฐผล
จงตัดชั่วซึ่งหมองมัวในกมล
ทิ้งสับสนรู้แจ้งแสงแห่งธรรม

หากจะหวังมรรคผลเหล่านั้นแล้ว
โอ้เพื่อนแก้วอย่าขลาดกลัวมัวแต่ขำ
เร่งทำจิตให้สะอาดปราศมืดดำ
จะสุขล้ำหาไหนย่อมไม่มี

 

กตัญญูกตเวทิตา
ดังธรรมาพุธองค์ทรงสั่งสอน
ให้ตรินึกระลึกบุญคุณทุกตอน
แล้วจึงย้อนตอบแทนคุณบุญหนุนนำ

รู้บุญคุณรู้ตอบแทนแน่นในจิต
ใจโสภิศเลิศคุณค่ามิน่าขำ
รู้ตอบแทนคุณความดีที่กระทำ
เป็นเครื่องนำพาตนซึ่งคนดี

 

......สหายธรรมนำกวีมากมีสอน
เขียนบทกลอนล้ำค่าน่าสะสม
เป็นบทความสอนตนคนชื่นชม
ไว้เพาะบ่มจิตใจให้ทำดี
......จักเผยแพร่ออกไปในโลกกว้าง
ใครเห็นด้วยกับฉันบ้างในทางนี้
ยกมือหน่อยฉันคอยนับจับวจี
หรือใครมีลิขสิทธิ์ควรปิดบัง

 

ขอยกมือด้วยช่วยสนับสนุน
มีงานบุญที่ไหนได้กุศล
พิมพ์ไว้แจกสอนใจให้ผู้คน
มีเหตุผลใครนำไปทำที (สนับสนุนค่ะ พิมพ์แจกเป็นวิทยาทานก็ดีค่ะ)

 

ขึ้นสิบห้าค่ำเดือนหกมาตกฤกษ์
ดิถีเบิกวิสาขาพาสดใส
หวลรำลึกถึงองค์พระทรงชัย
ซึ่งชี้ทางสว่างให้ได้เห็นธรรม

พระกรุณาพระปัญญาพระวิสุทธิ์
พามนุษย์หลุดพ้นโลกอันน่าขำ
จิตประเสริฐเลิศวิลาสปราศมืดดำ
เป็นเครื่องนำทางสู่พระนฤพาน

เมื่อทราบถึงซึ่งพระคุณอันเพริศแพร้ว
ดุจดังแก้วเลอค่ามหาศาล
ขอจงกอรปแต่กรรมดีหลีกหนีพาล
ถือเป็นการกตัญญูรู้แทนคุณ

 

สวัสดีเพื่อนนักกลอนตอนเช้าๆ
วันนี้เราจะไปวัดขัดเกลานิสัย
พาพ่อแม่ท่านไปพบทางสงบใจ
กลับมาใหม่เมื่ออิ่มบุญเกื้อหนุนธรรม(จะพาพ่อแม่ไปไหว้พระที่อยุธยา แล้วจะเอาบุญมาฝากจ้า)

 

อนุโมทนาค่ะคุณบุษฯ
ผู้มีจิตพิสุทธิ์สง่าศรี
พาพ่อแม่ฟังธรรมนำความดี
ขอบุญนี้เป็นกุศลเกื้อหนุนนำ

ให้ประสบพบความดีที่พึงชอบ
จิตรอบคอบไม่ประมาทพลาดถลำ
จิตสว่างด้วยแสงแห่งพระธรรม
อันจะนำตัวเจ้าเข้านิพพาน

 

๐..บนไปเถิดถ้าบังเกิดบนเกิดผล
ไม่ต้องขนขวนขวายกายสุขขี
ไม่ต้องทำการอันใดให้พึงดี
คอยแต่มีสิ่งพึงใจจากใบบน

ไม่ต้องแก้ปัญหาน่าปวดหัว
ไม่ต้องมัวมาคะนึงถึงเหตุผล
ก็แค่นึกระลึกเอาให้เขาดล
ปัญญาตนไม่ต้องใช้ก็ได้ดี..๐


๐..ขออโห-สิกรรมในคำตอบ
หากไม่ชอบที่ตอบไปใจจักหนี
ไม่รู้สึกว่ามีค่าราคาดี
ไม่ถูกทีในใจจิตจริตตน

แต่ที่บอกออกไปให้ใคร่รู้
อยากให้ดูถึงที่เกาะเสนาะผล
เกาะอื่นใดไหนจะสู้ผู้เกาะตน
พึ่งอื่นดลก็ไม่พ้นพึ่งตนเอง..๐

*ที่มาของกลอนข้างบนนี้ เนื่องด้วยมีน้องคนหนึ่ง โพสเข้ามาถามในกระทู้ เรื่องที่ตนเองได้ไปบนบานศาลกล่าวเอาไว้ แล้วไม่ได้ทำการแก้บนให้ถูกต้อง(ตามความคิดของตัวเอง) ต่อมาในภายหลังไม่ว่าจะบนบานขออะไรอีกกี่ครั้ง ก็ไม่เคยสำเร็จผลอีกเลย จึงเกิดความทุกข์ขึ้นในใจ ...
ผมจึงได้ตอบน้องเขาไปด้วยบทกลอน ด้านบน..
จึงบอกกล่าวมายังเพื่อนธรรมฯได้ทราบถึงที่มา เดี๋ยวจะงงว่าจู่ๆจะแต่งกลอนนี้ขึ้นมาทำไม...

 

แสงอรุณเบิกฟ้านภาสว่าง
ดุจแสงธรรมนำทางกลางวิถี
ให้มุ่งมั่นสรรค์สร้างแต่ความดี
ก่อและเกิดบารมีที่เพิ่มพูน

 

วิปโยค..โศกใจ...อาลัยเศร้า
หัวใจเจ้า...อกเรา...สะท้อนหาย
น้ำจากฟ้า...พัดชีพ...ร่างร่วงราย
น้ำฟ้าหาย...น้ำตากลบ...ทบแผ่นดิน

เพื่อนมาร้าง...ดังดวงแก้ว...ไกลลาลับ
ยิ้มรักดับ...ไปกับ..นาร์กิสสิ้น
สิ้นเพลงฟ้อน...มองราย...ซองก๊อกพิณ
ที่เคยยิน...ผ่านเวียง...เจดีย์ทอง

ขอพระท่าน...เหนือฟ้า...ให้เพื่อนศุข
นิราศทุกข์...เกิดดับ...ทุกสถาน
จงสถิตย์... ณ ยอดฟ้า...สุลารางค์
พ้นบ่วงมาร...วงวัฎ...ชั่วกัปกัลย์

ขอไว้อาลัยแด่เพื่อนบ้านทุกท่าน





​

 

พายุร้ายถล่มเมืองเรื่องแสนเศร้า
เพื่อนบ้านเราชนพม่าน่าสงสาร
เหตุสยองภัยพิบัติซัดซมซาน
ต้องไร้บ้านล้มตายวายชีวัน

แสนอนาถขาดข้าวปลาจะยาไส้
สลดใจเหตุร้ายคล้ายดั่งฝัน
ประกาศเตือนพายุที่ดุดัน
แจ้งฉับพลันเกินไปไม่ทันการณ์

นาร์กีสดั่งผีบ้าเวลาคลั่ง
โถมเข้าฝั่งพม่าล่าสังหาร
วิปโยคไซโคลนพัดแหลกราน
เกินจักต้านแรงลมถมบ้านเรือน

ซากปรักหักพังยังค้นหา
ด้วยหวังว่าพบญาตินอนกลาดเกลื่อน
บ้างสูญเสียพัดพรากจากลับเลือน
สั่นสะเทือนสะอื้นไห้ใจร้าวรอน.....

 

จะแสนเศร้า ไปไยเล่า เพื่อนเราเอ๋ย
เศร้าแล้วเคย ดีขึ้นมั้ย เพื่อนไทยว่า
เป็นคติ สอนเตือนใจ ไทยเรานา
รักกันไว้ ดีนักหนา อย่าหลงทาง
.... มาวันนี้ ทำดี ให้ที่สุด
.... ใครคงยุด ยื้อแย่งไทย ให้ถือหาง
.... โหพม่า ศัตรูเก่า เมื่อโบราณ
.... เคยรุกราน เมืองไทย ไม่เอาความ
ใช่ซ้ำเติม หรอกหนา มาว่ากล่าว
อยากบอกเล่า ชี้แจ้ง แถลงถาม
ใครกรรมดี แจ้งบอกไว้ ทุกโมงยาม
กรรมใดทราม ตามชะตา มาราวี​

 

มหันตภัยร้ายกาจฟาดเข้าแทรก
บ้านเรือนแตกย่อยยับถับถาโถม
ไซโคลนร้ายพัดพาคร่าจู่โจม
ต้นไม้โน้มแรงลมซัดกระจัดกระจาย

ชาวพม่าต้องประสบพบพิบัติ
วายุร้ายโถมซัดพัดใจหาย
ประชาชนนับหมื่นแสนต้องล้มตาย
บ้างก็พรายพลัดพรากจากครอบครัว

บ้างอดอยากปากท้องไม่ทั่วถึง
บ้างก็หมดที่พักพิงที่คุ้มหัว
บ้างก็อยู่ยากแค้นแสนหวาดกลัว
ทุกถ้วนถั่วประสบภัยไร้บรรเทา

นานาชาติอาจเอื้อมมือมาถือช่วย
รัฐบาลไม่เอาด้วยช่างน่าเขลา
ประชาชนทุกยากยังดูเบา
โอ้แสนเศร้าชาวพม่าข้าขอวอน

 

ผ่านไปแล้วเล่าเรื่องราวในอดีต
เหมือนมีดกรีดแทงใจไทยทั้งผอง
ถึงแม้เคยเป็นศัตรูคู่จำจอง
เลือดไหลนองเจิ่งพื้นภพจบดินแดน

แต่ตอนนี้ที่เป็นคือเพื่อนบ้าน
ที่ทนทุกข์ทรมานอยู่นับแสน
ขอได้โปรดเพื่อนข้าอย่าดูแคลน
อย่าโกรธแค้นไปเลยเล่าเจ้าแก้วตา

 

ไฟฟ้าดับมืดมนชนผวา
ชาตินานาพร้อมช่วยบรรเทาก่อน
จะเกื้อกูลช่วยเหลือเอื้ออาทร
ผู้ปกครองเดือดร้อนไม่ร่วมมือ

โอ้อนาถอนิจจาบ้าอำนาจ
จะผูกขาดชนใดใครนับถือ
ร้ายยิ่งกว่าพายุโหมกระพือ
มนุษย์หรือหัวใจเขาไม่มี.....

 

ใช่ดูแคลน เพื่อนข้า ว่าเข้านั่น
ให้คิดกัน นอก..กรอบ ซัก..รอบหนา
อย่าเพิ่งด่วน ว่าฉัน ไม่เมตตา
ใช่โกรธแค้น หรอกหนา กลอนพาไป
.... เราชาวพุทธ ก็รู้อยู่ กันถ้วนหน้า
.... แม้นมีเภท ภัยมา หาเฉยไม่
.... มีกำลัง ทรัพย์สิน รวมน้ำใจ
.... ทุ่มเทให้ พ้นทุกข์โศก โลกชื่นชม

 

ไม่ได้เจตนาว่ากันหรอก
เพียงแค่บอกความในใจประสงค์
หมายบอกความตามในเจตจำนงค์
หวังเพื่อนคงไม่โกรธถือโทษกัน