นั่งสมาธิทีไร 10 นาทีเป็นหลับครับ ช่วยบอกวิธีแก้ด้วย

ก่อนนั่งก็อาบน้ำ สวดมนต์ให้สงบ พอนั่งปุ๊ป 10 นาที สงบเลยครับ ง่วงมากจนนั่งหลับๆ ตื่นๆ จนต้องเลิกนั่งไปในที่สุด ผู้รู้ช่วยบอกวิธีแก้ให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ

 

หลับก็หลับไปเลยไม่เป็นไร รู้ตัวว่าตื่นขึ้นมา อย่าเพิ่งเลิกนะ ลองมองทั้งๆ ที่หลับตาให้ดีๆ จะเห็นแสงสวยๆ

ผมไม่ได้อำนะ ผมทำอย่างนี้ตลอดอ่ะ ไม่รู้ว่าผิดหรือถูก แต่มันก็เห็นอยู่อย่างนั้น

 

1. วางใจไว้ผิด ทำหนักเกินไป กายเลยเหมือนกับแบกของหนักๆ หรือฝืนๆ ไม่สบาย เหนื่อยง่าย มันก็หลับไปเลย
2. ให้ผ่อนให้สบายๆกว่านี้ สนใจ ใจ ของตัวเอง อย่าสนใจสิ่งรอบนอก
3. เมื่อจิตเข้าสู่ความสงบ มันจะรู้มาเองว่า เป็นอาการแปลกๆ แล้วค่อยมาถามใหม่แล้วกัน อิอิ

 

อืม.... สงบเร็วดีจังเน่อ
สติ หรือการระลึกรู้ตามอารมณ์มีกำลังอ่อนไปครับ ต้องมีอารมณ์อย่างใดอย่างหนึ่งให้จิตเกาะเอาไว้อย่าให้หลุด ( หลุดเมื่อไหร่ก็หลับเมื่อนั้นครับ ^ ^ ) เป็นต้นว่า คำบริกรรม ลมหายใจ ร่างกาย หรือไม่ก็ยกข้อธรรมใดข้อธรรมหนึ่งขึ้นมาพิจารณาไปด้วย ถ้ายังไม่ไหวจริงๆ ก็ให้เปลี่ยนเป็นอิริยาบถเดิน ยืน หรือหาอุบายวิธีอย่างใดอย่างหนึ่งที่จะทำให้จิตมันไม่ง่วงก่อนแล้วหลังจากนั้นจึงค่อยมาว่ากันใหม่อีกทีครับ

--------------------------------------------------------------------------

โทษของบุคคลอื่นแลเห็นง่าย โทษของตัวแลเห็นยาก

ไ ม่ เ จ็ บ ไ ม่ จำ ไ ม่ เ ห็ น ทุ ก ข์ ไ ม่ เ ห็ น ธ ร ร ม

 

ผมนั่งเสร็จแล้วหลอนๆ ไม่แน่ใจว่าคิดไปเองหรือป่าว แต่เพราะแบบนี้แหละทำให้ผมไม่กล้านั่งอีกแล้ว ช่วยสอนวิธีคิดทีเถอะครับ

 

คงต้องขอให้ช่วยเล่ารายละอียดให้มากกว่านี้อีกหน่อยนะครับ เอาตั้งแต่เริ่มเลยว่าคุณเริ่มต้นทำอย่างไร
และอาการหลอนที่ว่านั้นเป็นอย่างไร แล้วรอฟังเพื่อนๆที่เขามีประสบการณ์ให้เข้ามาช่วยกันวิเคราะห์กันดูอีกทีนะครับ

จริงๆ ชม.เน็ตผมตัดไปแล้วนะเนี่ยตอนคุณโพสต์ถามเข้ามา ได้แต่อ่าน แต่ตอบไม่ได้แล้ว นี่ผมต้องต่อเข้ามาใหม่ เพื่อเข้ามาตอบให้คุณโดยเฉพาะเลยนะเนี่ย ^_^ เพราะรู้สึกเหมือนคุณจะตั้งใจถามผมยังไงไม่รู้ หรือเปล่า?ไม่แน่ใจ ( มีการทวงคุณงามความดีกันเล็กน้อยด้วยนะเนี่ย ฮ่าๆ แซวเล่นหน่ะครับ )

 

ก็เป็นเหมือนกันนะค่ะ พอสวดมนต์เสร็จ เราก็เริ่มนั่งสมาธิ แต่ว่านั่งไปได้ไม่นานค่ะ อาการง่วงก็เข้ามาแทรก นานๆไปก็เลยล้มตัวนอนเลยค่ะ ไม่ทราบจะแก้ได้อย่างไร เพราะว่าจริงๆแล้ว พื้นฐานการนั่งก็มีอยู่บ้าง แต่ไม่ค่อยได้ฝึกค่ะ

 

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณคุณ Pavitta มากเลยครับที่ใส่ใจในข้อความของผมรู้สึกปลื้มมากเลย อิอิ

ก็คือหลังจากอาบนําเสร็จแล้วผมก็เข้ามาในห้องผม ก็เปิดแอร์ พอเย็นได้ที่ก็เริ่มนั่งเลยคับ รู้สึกว่าตอนนั้นจะนั่งแล้ว ผมจะรู้สึกแบบเพ่งไปที่หัวอะคับ คือจะปวดหัวนิดหน่อยเหมือนมีอะไรมารวมๆที่หัว บางทีผมนั่งแล้วแบบคล้ายๆขาจะสั่นๆเหมือนจาลอยมั้ง ไม่แน่ใจว่าคิดไปเองหรือป่าว สับสนกับตัวเองมากเลยครับ

ส่วนอาการหลอนที่ว่าคือ แบบชอบคิดว่ามีคนมองอะคับไม่รู้คิดไปเองอีกหรือป่าว แล้วพวกเสียงนี่ผมจะฟังได้ค่อนข้างดีด้วย มันทำให้ผมกลัวเวลาอยู่ในความมืดอะครับ ซึ่งเมื่อก่อนนี้ผมไม่เคยกลัวเลย แบบนอนไม่หลับก็ตื่นมานั่งสมาธิแต่เดี๋ยวนี้ทำไม่ได้แล้วอะ กลัว

 

น่าจะยกจิตขึ้นสู่วิปัฏสนากรรมฐาน คือพิจารณา กาย เวทนา จิต ธรรม

 

น่าจะเป็นเพราะ อารมณ์ขุ่นข้องหวาดระแวงวิตกกังวลใจ ( พยาปาทะนิวรณ์ ) กับ ความรำคาญใจในอกุศลที่ตนได้กระทำลงไปแล้วและกุศลที่ตนยังไม่ได้กระทำ ( กุกกุจจะนิวรณ์ ) มันเกาะกินใจคุณอยู่ ซึ่งอาจจะทำให้เกิดอาการปวดหัว กลัวความมืดและอาการที่เหมือนว่ามีใครจ้องมองอยู่ได้
ส่วนอาการสั่นๆเหมือนจะลอยนั้น ไม่แน่ใจ อาจจะต้องรอให้ผู้มีประสบการณ์เข้ามาช่วยตอบ

ให้ดูว่าในชีวิตจริงที่ผ่านมาในอดีต ว่าได้เคยไปกระทำบาปอกุศลอะไรเอาไว้มา คุณต้องเคลียร์กรรมนี้ก่อน โดยให้ประกาศขออโหสิกรรมภายในใจด้วยความจริงใจต่อความผิดนั้นจริงๆ แล้วประกาศอุทิศแผ่ส่วนบุญส่วนกุศลทั้งหมดที่เราได้เคยกระทำมาในทุกๆภพชาติให้แก่เขาร่วมอนุโมทนาด้วย

ให้ทำหลังจากการไหว้พระสวดมนต์เสร็จ ก่อนที่จะเริ่มทำสมาธิทุกครั้ง หรือหลังจากทำบุญทำกุศลใดๆก็ตามทุกครั้ง ไม่ต้องเสียดาย บุญนั้นยิ่งอุทิศยิ่งเพิ่ม จากนั้นให้อารธนาเอาพระรัตนตรัย และครูบาอาจารย์ที่เรานับถือ เป็นที่พึ่ง ให้ท่านช่วยเกื้อกูลดูแลการปฏิบัติธรรมของเราให้เป็นไปได้ด้วยดี

" ที่สำคัญขอให้จริงใจในสิ่งที่ตนเองกระทำจริงๆ อย่าเพียงแต่แค่ว่าทำผ่านๆไป เพราะผลลัพธ์ที่จะเกิดนั้นจะขึ้นอยู่กับเจตนาความตั้งใจจริงของเราด้วย "

ทั้งหมดนั่นก็ว่าไปตามขั้นตอน ตามมาตรฐาน ( ซึ่งก็ต้องทำ ทิ้งไม่ได้ ) ในส่วนตัวผมจริงๆนั้น ผมจะใช้การกำหนดปัจจุบันอารมณ์ ดูให้เห็นความเกิดดับ เกิดดับ เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลาของสภาพธรรมทั้งหลาย ทั้งรูปทั้งนาม ทั้งกุศลและอกุศล ที่เกิดขึ้นเฉพาะหน้าในขณะนั้น ขณะนั้นเท่านั้น หรือที่เรียกว่าการดูปัจจุบันอารมณ์ ใช้แก้เหตุการณ์เฉพาะหน้าได้ดี เร็วและเฉียบขาดดี แต่สติต้องไว ปัญญาต้องคม และฐานต้องแน่นพอสมควร

แล้วจะใช้แนวสมถะ คือเน้นทำให้จิตสงบเฉพาะในช่วงเวลาพิเศษ เช่น ก่อนนอน หรือ ช่วงเก็บอารมณ์ยาวๆ สภาวจิตเช่นนี้จะช่วยคิดแก้ปัญหายากๆในระดับลึกๆ หรือปัญหาในระยะยาวต่างๆได้ดีครับ ผมเรียกเอาเองว่าเป็นการทำ
ดีแฟรกจ์เมนต์จิต ( การจัดระบบระเบียบความคิดอารมณ์ ) แล้วก็มักจะได้รับประสบการณ์แปลกๆจากสภาวจิตแบบนี้
ดีคนละอย่าง ใช้คนละสถานการณ์ เราควรเรียนรู้ที่จะหาประโยชน์จากทุกสรรพสิ่งให้เจอ

ลองทำตามนี้ดูก่อน แล้วสังเกตุดูความเปลี่ยนแปลงดูก่อนนะครับ

 

--------------------------------------------------------------------------

ขอเพิ่มเติมนิดหน่อยนะครับ

อารมณ์สมาธิ ( สมาธินทรีย์ ) หนักไป อย่างที่พี่อ้นว่านั่นแหละครับ ถ้าไม่เพิ่มในส่วนของวิริยะ ( วิริยินทรีย์ )ให้มากขึ้นโดยการเปลี่ยนอิริยาบถเป็นเดิน เป็นต้น ก็ต้องปรับลดในส่วนของสมาธิลงมา ( คือให้ผ่อนกายผ่อนใจให้สบายกว่านี้ แต่จริงๆแล้วอยากให้ไปเพิ่มที่ตัววิริยะ[ ที่มีลักษณะActive ]มากกว่า น่าจะตรงกว่า ) เพื่อให้กำลังทั้งสองตัวนี้มันได้สมดุลย์กัน

ประเด็นสำคัญมันอยู่ตรงนี้ครับ คือได้ความสมดุลย์กันระหว่างอินทรีย์ สติจะตั้งอยู่บนฐานนี้ ถ้าฐานนี้ไม่สมดุลย์หรือไม่แน่นพอ สติก็ตั้งอยู่ไม่ได้หรือได้ไม่ดีครับ ก็เลยเป็นสาเหตุให้เกิดปัญหาดังกล่าวมาครับ อธิบายอย่างนี้ไม่รู้จะเข้าใจหรือเปล่านะครับ?

ของคุณ nat ก็อยู่ในกรณีนี้เช่นเดียวกันครับ

 

เอ๊ะ ไม่ใช่วางเบาไปหรือครับ

ผมว่าวางอารมณ์เบาไปนะถึงหลุดง่ายเลยหลับ
ผมเคยลองเพ่ง มันเครียดเลยไม่หลับ แต่ผมไม่ชอบ
ผมเลยลองลืมตาแทน ทำเหมือนเหม่อ สนุกดี ไม่มีใครรู้ว่าทำสมาธิอยู่

 

นั่นอีกกรณีหนึ่งครับ ...

 

...ขอโมทนาครับ

บางครั้งผมก็มองเห็นเป็นจุดๆ แค่นั้น .. หากมีคนมองเห็นประเด็นสำคัญต่างๆได้กว้างกว่า ก็ขอโมทนา และจะช่วยไปเรื่อย

....โมทนาครับ ... คุณใบไม้ขาว เป็นอย่างไรบ้างน๊อ... ไม่มาตอบเลยแฮะ

 

ใหม่ ๆ ก็เป็นครับ ๓ เดือนแรกนั่งไปก็หลับ ต่อมาก็ดีขึ้น ๖ เดือนก็จะไม่หลับ ตอนนี้นั่งได้ประมาณ ๑ ปีแล้วครับ ของคุณต่อไปอาจจะดีขึ้นก็ได้

 

ถูกต้องเลยครับ แต่ตัวที่เบาหรืออ่อนไป คือตัวสติ ( สตินทรีย์ ) ครับ ไม่ใช่ตัวสมาธิ ( สมาธินทรีย์ )

ความง่วงหรือความรู้สึกท้อแท้หดหู่เซื่องซึม ( ถีนะมิทธะ ) จะเกิดในกรณีที่ตัวสมาธิ มีกำลังมากกว่าวิริยะ ทำให้คู่อินทรีย์ไม่สมดุลย์กัน และสองตัวนี้เขาจะเป็นฐานให้สติอยู่ พอฐานไม่ได้ดุลย์กัน สติก็เลยง่อนแง่นคลอนแคลน ไม่มั่นคงเช่นกัน ก็เลยหลุดง่ายครับ ( ผมก็เป็น ^^ )

ยินดีครับ ที่มีเพื่อนๆเข้ามาร่วมด้วยช่วยวิเคราะห์กัน เกื้อกูลกัน ผมจะได้ความรู้แง่คิดมุมมองใหม่ๆด้วย ขออนุโมทนาในทุกๆความคิดเห็นด้วยนะครับ

ป.ล.ไปๆมาๆ ไหงมีแต่คนหน้าเก่าๆ มาคุยกัน เจ้าของกระทู้หายไปไหนแล้วเน่อ??

 

เหตุเกิดและเหตุละความง่วงเหงาหาวนอน คลิ๊กดูข้างล่างนี้เลยนะครับ

http://www.palungjit.org/board/showthread.php?t=17035

-----------------------------------------------------------------

ป.ล. ส่วนนี้สำหรับคุณใบไม้ขาวและคุณ nat

 

เหตุเกิดและเหตุละพยาบาทความขุ่นข้องไม่พอใจ

http://www.palungjit.org/board/showthread.php?t=16953


เหตุเกิดและเหตุละความฟุ้งซ่านรำคาญใจ

http://www.palungjit.org/board/showthread.php?t=17124

----------------------------------------------------------------

ป.ล. ส่วนนี้สำหรับคุณ EvilWit

 

ขอโทษที่หายไปนาน ผมเพิ่งเริ่มจะนั่งสมาธิ ขอบคุณสำหรับทุกคำตอบและทุกความคิดเห็นครับ ผมคิดว่าผมคงเบาไปในด้านสติแน่ๆ อ่านแล้วมีกำลังใจเพิ่มขึ้น คงต้องปรับสมดุลย์ให้เท่ากันจริงๆ ขอบคุณทุกท่านครับ

ใบไม้ขาว

 

วิธีแก้ง่วง

อาการง่วงเกิดได้สาเหตุตามพระพุทธเจ้าตรัสคือสาเหตุจากนิวรณ์ทั้ง๕ อันได้
ตัวที่เรียกว่า ถีนมีทธะ แต่ไม่ได้หมายความว่ากิเลสตัวที่เหลือจะไม่มีแต่อำนาจ
ถีนมิทธะเป็นตัวนำอันนี้เป็นเรื่องปกติอุบายแก้ง่วงให้ยึดตามที่พระพุทธเจ้าตรัส
แนะนำแก่พระสารีบุตร
อีกอย่างหนึ่งคือสมาธิมากเกินไปจะรู้ได้อย่างไรว่าสมาธิมากสังเกตจากการกำหนดว่าคล่องไหมกำหนดอามรณ์ภายในภายนอกย้ายฐานอามรณ์เพื่อเพื่อสติให้มีกำลังท่านสติเปรียบเหมือนสารถีบนรถที่ควรควบคุมม้าทั้ง ๔ คือ
ศรัทธา ปัญญา สมาธิ วิริยะ รวมเรียกว่า อินทรียื ๕ หรือ พละ ๕
การปรับแต่งอินทรีย์ให้ปรับเป็นคู่ดังนี้
ปัญญาเสมอด้วยศรัทธา - ถ้าปัญญามากก็จะพิจารณามากเกินศรัทธาต่ำปัญญาก็ไม่เกิด
วิริยะเสมอด้วยสมาธิ - ถ้าวิริยะหย่อนสมาธิจะมาก