7 ขั้นตอนสู่การนอนอย่างพระอรหันต์

ท่านี้ คือ ท่านอนที่ดีที่สุด เพราะไม่กดทับหัวใจ และน้ำหนักตัวของเราจะไม่กดทับกระดูกสันหลัง​

​

ท่านอนแบบไหนถึงจะหลับสบาย


<!-- /////////// div post //////////////// --><!-- style="border:2px solid #C0C0C0" เส้นขอบเก่า--><!-- div post_data --><!-- creat picture ---><!-- creat clip --><!-- creat poll --><!-- creat detail --><!-- -->
นพ.ชนินทร์ ลีวานันท์ ภาควิชาเวชศาสตร์ฟื้นฟู คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล กล่าวว่าการพักผ่อนที่ดีที่สุดคือการนอนหลับ และมนุษย์ใช้เวลาเพื่อการนอนถึง 1 ใน 3 ของอายุขัย เพราะฉะนั้นท่าที่ใช้นอนจึงเป็นสิ่งสำคัญมาก เนื่องจากจะส่งผลให้ผู้นอนหลับสนิทตลอดคืน และตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่น แจ่มใส พร้อมที่จะทำกิจกรรมระหว่างวันได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ท่านอนหงาย คนทั่วไปนิยมนอนท่านี้ เพราะเป็นท่านอน มาตรฐาน การนอนหงายที่เหมาะสมควรใช้หมอนต่ำ และต้นคอควรอยู่ในแนวเดียวกันกับลำตัว เพื่อไม่ให้ปวดคอ ท่านอนหงายไม่เหมาะกับผู้ป่วยโรคปอด และโรคหัวใจ เพราะกล้ามเนื้อกะบังลมจะกดทับปอด ทำให้หายใจไม่สะดวก ส่งผลทำให้การทำงานของหัวใจลำบากยิ่งขึ้น นอกจากนี้ผู้ที่มีอาการปวดหลัง การนอนหงายในท่าราบจะทำให้อาการปวดรุนแรงขึ้นด้วย

ท่านอนตะแคงขวา เป็นท่านอนที่ดีที่สุดเมื่อเทียบกับท่าอื่น เพราะจะช่วยให้หัวใจเต้นสะดวก อาหารจากกระเพาะจะถูกบีบลงลำไส้เล็กได้ดี ทั้งยังช่วยบรรเทาอาการปวดหลังได้เป็นอย่างดีอีกด้วย

ท่านอนตะแคงซ้าย เป็นท่าที่ช่วยลดอาการปวดหลังได้แต่ควรกอดหมอนข้าง และพาดขาไว้เพื่อป้องกันอาการชาที่ขาซ้าย จากการนอนทับเป็นเวลานาน แต่ท่านอนตะแคงซ้ายอาจทำให้เกิดลมจุกเสียดบริเวณลิ้นปี่ เนื่องจากอาหารที่ยังย่อยไม่หมดในช่วงก่อนเข้านอนคั่งค้างในกระเพาะอาหาร

ท่านอนคว่ำ เป็นท่านอนที่ทำให้หายใจติดขัด ปวดต้นคอ เพราะต้องเงยหน้ามาทางด้านหลัง หรือบิดหมุนไปข้างใดข้างหนึ่ง เป็นเวลานาน ถ้าจำเป็นต้องนอนคว่ำจึงควรใช้หมอนรองใต้ทรวงอก เพื่อป้องกันอาการปวดเมื่อยต้นคอ

ที่มา : ��ҹ͹Ẻ�˹�֧����Ѻʺ�� : Webboard www.tlcthai.com

 

<CENTER>

ผมค้นมาให้เป็นเกร็ดความรู้ครับ เกี่ยวกับ "การนอนตะแคงซ้าย หรือ ขวา ของพระพุทธรูป" เพราะหลายคนอาจจะสงสัยครับ​

พระนอนตะแคงซ้าย วัดป่าประดู่ อำเภอเมือง จังหวัดระยอง

</CENTER>


<CENTER></CENTER><CENTER></CENTER>ศิลปะแบบอยุธยาตอนปลาย ประมาณอายุราวพุทธศตวรรษที่ 24 วิชาประติมานวิทยา (ว่าด้วยเรื่องราวรูปเคารพ)กล่าวว่า

พระนอนตะแคงขวา หมายถึง พุทธประวัติ ตอนพระพุทธเจ้าเสด็จเข้าสู่พระปรินิพพาน

ส่วนพระนอนตะแคงซ้ายหมายถึง พุทธประวัติ ตอนพระพุทธเจ้าบรรทมทรงสุบินว่า พระอินทร์มาดีดพิณสามสายถวายเป็นนิมิต ทางสายกลาง พระพุทธเจ้าทรงเลิกบำเพ็ญทุกรกิริยา แล้วบำเพ็ญสมาธิ เจริญวิปัสสนา จนทรงตรัสรู้พระสัมมาสัมโพธิญาณ

ที่มา : http://www.skn.ac.th/skl/project/suntron/pair11.htm

 

วิธีฝึกอิริยาบถที่ 4

การนอนสมาธิ[FONT=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif][FONT=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif]

[/FONT][/FONT]<TABLE border=0 cellSpacing=5 cellPadding=5 width=743 align=center><TBODY><TR vAlign=top align=middle><TD height=259></TD><TD width=451 align=left>[FONT=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif]
[/FONT]วิธีฝึกอิริยาบถ ที่ 4
การนอนสมาธิ
การกำหนดดูการเกิดดับของกายวิญาณ (ความรู้สึกภายในกาย) ให้กำหนดดูเป็นจุด ๆ เช่นศรีษะสัมผัสหมอน หรือหลังสัมผัสพื้น หรือส่วนไหนก็ได้ แต่ต้องตั้งสติกำหนดเป็นจุด ในจุดใดจุดหนึ่ง
การกำหนดการเกิดดับของมโนสัมผัส
ให้กำหนดดูการผัสสะ ของมโนสัมผัสทั้งสองข้าง (ซ้าย-ขวา).
</TD></TR></TBODY></TABLE>
ที่มา :

 

​

ว.วชิรเมธี กล่าวถึง "การนอนสมาธิ"


"คนไทยจะได้เห็นว่า นอกจากเราจะมีการฝึกเจริญสติสายยุบหนอ-พองหนอ สายพุทโธ สายอานาปานสติอย่างที่เราคุ้นชินแล้ว ก็ยังมีอีกสายหนึ่งก็คือ สายหมู่บ้านพลัม ที่เน้นการเจริญสติในทุกๆ อิริยาบถ โดยที่ไม่จำเป็นต้องเอาวัด หรือเอาสมาธิวิปัสสนาไปเชื่อมโยงไว้กับสถาบันศาสนาเสมอไป แต่ใครก็ได้ที่จะมาเข้าสู่ความมีสติ ความรู้เนื้อรู้ตัว โดยผ่านการใช้ชีวิต การทำงาน การปฏิสัมพันธ์ โดยอยู่เหนือรูปลักษณ์ทางศาสนา ทางพิธีกรรม ทางเครื่องแต่งตัวทั้งหมด เพื่อให้เห็นผลมากขึ้น จึงจัด 5 วัน"

การภาวนาในแต่ละวันนั้น เริ่มต้นตั้งแต่ 05.00 น. ตื่นนอน นั่งสมาธิ สวดมนต์ เดินวิถีแห่งสติ ออกกำลังกาย รับประทานอาหารเช้าในความเงียบ และฟังบรรยายธรรม จากนั้นรับประทานอาหารเพลร่วมกันเป็นสังฆะ และพักผ่อนตามอัธยาศัย

ในช่วงบ่ายเริ่มต้นด้วยการนอนกลางวัน หรือผ่อนคลายอย่างสมบูรณ์ มีการนำเสนอข้อฝึกอบรมสติ 5 ประการ หรือที่เรารู้จักกันในนาม 'ศีล 5' จากนั้นเป็นการภาวนากันเป็นกลุ่ม วิธีเริ่มต้นใหม่ในความสัมพันธ์ มีการสวดเพลง ฝึกกราบสัมผัสพื้นดิน อันเป็นแผ่นดินแม่ที่ให้กำเนิดเรามา จากนั้นเป็นพิธีน้ำชา และการสร้างสังฆะแห่งสติ

สำหรับช่วงเย็นเริ่มต้นด้วยการดื่มน้ำปานะ และอาหารเบา จากนั้นสนทนาธรรมในกลุ่มย่อย นั่งสมาธิ สวดมนต์ และก่อนเข้านอนสัมผัสความนิ่งเงียบภายในและภายนอก...

พระมหาวุฒิชัย ขยายความว่า การนอนกลางวัน หรือการเจริญสติก่อนเข้านอนตอนค่ำนั้นก็คือการนอนสมาธิ เวลาที่ทุกคนนอน สังเกตดู เราทุกคนมีความเสมอภาคกันหมด
สำหรับการนอนกลางวันที่บางคนอาจจะสงสัยนั้น ท่านอธิบายว่า ทางหมู่บ้านพลัมเขาเรียกว่า การพักผ่อนอย่างสมบูรณ์

"เพราะปกติ คนเราจะพักผ่อนโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว พอกินอาหารอิ่มแล้วก็หลับบนโต๊ะเลย บางทีก็หลับบนเก้าอี้เลย แต่มีการหลับอีกอย่างหนึ่ง เขาเรียกว่าการหลับอย่างมีสติ คือก่อนที่เราจะหลับตาลง หรือก่อนที่เราจะก้าวลงสู่ภวังค์ จนเป็นการหลับจริงๆ เราก็เจริญสติตามลมหายใจไปจนหลับ อย่างนี้เรียกว่าเป็นการหลับอย่างรู้เนื้อรู้ตัว ไม่ใช่หลับเพราะว่าเมาอาหาร แน่นท้องเพราะว่ากินข้าวเหนียวเยอะ แล้วง่วงไปไม่รู้เนื้อรู้ตัว แต่ถ้าเราหลับ ก่อนที่จะหลับมีการเจริญสติไปด้วยแม้แค่ 5 นาที 10 นาที พอตื่นขึ้นมาจะเห็นผลชัดว่ากระปรี้กระเปร่า ดีกว่าการนอนแบบตามสัญชาตญาณ หรือตามกิเลส

"เพราะฉะนั้นเราจะเห็นว่าคืนหนึ่งๆ พระพุทธเจ้าทรงจำวัดประมาณ 2 ชั่วโมง แต่ทรงมีพระชนมายุถึง 80 พรรษา เห็นไหมว่าการพักผ่อนที่แท้จริงไม่ได้ขึ้นอยู่กับปริมาณการนอนหลายๆ ชั่วโมง แต่ขึ้นอยู่กับความนิ่งสนิทของการพักผ่อนมากกว่า เพราะฉะนั้นการพักผ่อนในสมาธิ พระพุทธเจ้าเน้นว่าเป็นพรหมวิหาร หรือเป็นธรรมเครื่องอยู่ของพรหม เป็นวิธีพักผ่อนที่แท้จริงของผู้ที่ประเสริฐ"

ดังนั้น พระในสมัยพุทธกาล หรือครูบาอาจารย์สายวิปัสสนากรรมฐาน อย่างหลวงพ่อชา เป็นต้น ท่านไม่เน้นการนอนมาก แต่จะเน้นการพักผ่อนในสมาธิ การปฏิบัติเช่นนี้ก็ไม่ต่างจากหมู่บ้านพลัม พระมหาวุฒิชัย อธิบายการนอนสมาธิให้กระจ่างมากขึ้น

"ถ้าเราพักผ่อนในสมาธิ 1 ชั่วโมง เท่ากับนอนทั้งวัน เพราะจิตได้พักจริงๆ แต่คนทั่วไป เวลานอนจิตไม่ได้พัก สังเกตจากเวลาเราฝัน หรือเวลาใครขึ้นบันไดมา เรารู้หมดเลย เพราะหูมันรับก่อน มีอะไรตกเราได้ยินหมดเลย แต่ถ้าเราพักผ่อนในสมาธิ เป็นการพักผ่อนที่พระพุทธเจ้าเคยยกตัวอย่างเอาไว้ว่า ใกล้ๆ กันนั้นมีฝนตกฟ้าร้อง วันนั้นฟ้าผ่าวัวของชาวนาตาย 7 ตัว พระพุทธเจ้าเข้าสมาธิอยู่ใต้ต้นไม้ถัดออกไป มีคนไปถามว่าพระองค์ไม่ได้ยินหรือ พระองค์ตอบว่า ไม่ได้ยินเลย นั่นแสดงว่า พระองค์ทรงพักผ่อนอย่างสมบูรณ์อยู่ สามารถปิดการรับรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง แม้ชั่วโมงเดียวก็เป็นการพักผ่อนนานกว่าคนที่นอนมาทั้งคืน"

การนอนสมาธิจึงเป็นรูปแบบหนึ่งในการฝึกการพักผ่อนอย่างรู้เนื้อรู้ตัว ซึ่งมีสอนทั้งในเถรวาทและมหายาน ผลที่ได้รับนั้นพระมหาวุฒิชัย กล่าวว่า ในขณะที่เราพักผ่อนอย่างนี้ เราจะหายใจช้าและเบามาก บางทีจะไม่หายใจทางจมูก แต่เป็นการหายใจทางผิวหนัง เมื่อเราไม่หายใจแรงๆ นาทีละเป็น 100 ครั้ง แต่นาทีละสองสามครั้ง บางทีมองหาลมหายใจไม่เจอเลย

"อานิสงส์ก็คือ ร่างกายลดการเผาผลาญลง เมื่อลดการเผาผลาญ ระบบอวัยวะต่างๆ ในร่างกายก็ทำงานน้อย เมื่อร่างกายทำงานน้อยก็ได้พักผ่อนมาก เราก็แก่ช้า อายุก็จะยืน นี่คือการพักผ่อนอย่างสมบูรณ์"

"สิ่งที่เป็นแก่นเลยก็คือเรื่องการเจริญสติในวิถีประจำวัน" พระมหาวุฒิชัยกล่าว และว่า หลักการภาวนาของหมู่บ้านพลัมจึงเน้นทุกๆ อิริยาบถ ตั้งแต่ตื่นนอนมา เข้าห้องน้ำ รับประทานอาหาร เล่นโยคะ เดินจงกรม หรือแม้แต่ร้องเพลง หรือสวดเพลง จนกระทั่งถึงการเจริญสมาธิและการสนทนาธรรม

"ทุกกิจกรรมไม่มีการแบ่งแยก เราอยู่ที่ไหนธรรมะอยู่ที่นั่น เรากำลังทำอะไร การเจริญสติก็อยู่ตรงนั้น ทุกๆ อิริยาบถเป็นการเจริญสติทั้งหมด"
และนั่นคือหนทางแห่งการฝึกบินที่ไปไกลจากความเชื่อ ลัทธิ นิกาย ไปสู่การรู้เห็นตามความเป็นจริง
ที่มา : เนชั่น สุดสัปดาห์