ผลของการเพ่งโทษตนเอง

​

การเพ่งโทษตนเอง เป็นการฝึกตนที่ได้ผลจริง​

บัณฑิตไม่มีความเพ่งโทษผู้อื่น
บัณฑิตจะเพ่งโทษตนเอง
การเพ่งโทษตนเองนั้น
เป็นการฝึกตนเองอย่างหนึ่ง
ที่จักเกิดผลจริง

การเพ่งโทษผู้อื่นเป็นวิสัยของผู้ไม่ใช่บัณฑิต
ผู้ที่เพ่งแต่โทษผู้อื่น ไม่เพ่งโทษตนเอง ย่อมไม่เห็นโทษของตนเอง
ย่อมไม่เห็นความบกพร่องที่จะต้องแก้ไขให้ดีขึ้น
ย่อมไม่รู้ว่ามีโทษเพียงไร ในแง่ใด
ไม่มีโอกาสจะแก้ไขตนเอง แต่จะมุ่งไปแก้ผู้อื่น
ซึ่งจะไม่เป็นประโยชน์แก่ตนอย่างใด

ผู้อื่นนั้นไม่ใช่ว่าจะยอมให้แก้
เพราะถ้าเป็นผู้อื่นที่เป็นบัณฑิต
ก็ย่อมแก้ตนเองอยู่แล้ว ฝึกตนเองอยู่แล้ว
ส่วนผู้ที่ไม่เป็นบัณฑิตก็ย่อมไม่สนใจที่จะแก้ตนเองฝึกตนเองอยู่แล้ว
ผู้อื่นจะไปแก้จึงเป็นไปได้ยาก

ทุกคนจะดีหรือชั่ว...สำคัญที่ตนเอง
ตนเองมีความดีพอจะยอมรับความไม่ถูกต้องไม่ดีงามของตน
ย่อมยินดีฝึกตน ย่อมยินดีแก้ไขตน ย่อมมีโอกาสเป็นคนดียิ่งขึ้น

พระนิพนธ์ สมเด็จพระญาณสังวรสมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก​

 

โมทนาครับ ทำเป็นกระทู้แนะนำให้แล้วครับ

ก็อย่าไปเพ่งโทษคนอื่นนะครับ ตัวอย่างเช่น

องค์คุลีมาร ก่อนเจอ พระพุทธองค์ กับ หลังเจอพระพุทธองค์ ย่อมต่างกัน

คนเรากลับตัวได้ครับ ไปเพ่งโทษคนอื่น ก็เท่ากับไปเพ่งโทษอดีตของคนอื่น

ถ้าไปด่าอดีตเขา แล้ววันนี้เขาบรรลุธรรม กรรมเราก็หนักครับ

ดังนั้น อยู่กับปัจจุบันครับ เพิ่งโทษตนเองดีที่สุด จำไว้ว่า "ใจ" เรายังมีความเลวอยู่

ไปเพ่งโทษผู้อื่นเมื่อใด เท่ากับเราเลวกว่าเขาครับ