คนที่บวชพระแล้วแต่สึกออกมาทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ลาสิกขา จะมีผลอย่างไรบ้าง

ก่อนอื่นเลยต้องขออภัยนะคะ ที่เอาเรื่องอันไม่เหมาะสมของแฟนมาลง


ปัญหามีอยู่ว่าแฟนของดิฉัน เคยต้องโทษคดียาเสพติด หลังจากพ้นโทษออกจากเรือนจำแล้ว เขาก็เลยตัดสินใจไปบวชเป็นพระเพื่อทดแทนคุณให้กับพ่อของเขา ที่วัดแห่งนึง ใน จ.นครปฐม ช่วงนั้นเป็นช่วงเข้าพรรษาพอดี เขาบอกว่าจะสึกตอนออกพรรษา นั่นก็คือเขาคิดจะบวชประมาณ 3 เดือนค่ะ

แต่เรื่องของเรื่องคือ เขาทำไม่สำเร็จตามที่ตั้งใจไว้ เขาบวชได้ไม่นานก็สึกออกมา (ไม่น่าถึง 2 อาทิตย์ด้วยซ้ำไป) เท่าที่รู้มาคือ เขาออกมาจากวัดโดยที่ไม่ได้ทำพิธีสึกแต่อย่างใดเลย คือถอดผ้าเหลืองออก แล้วก็แต่งชุดฆราวาส แล้วก็ไม่ได้กลับไปที่วัดอีก หลังจากนั้นเขาก็ใช้ชีวิตในแบบที่เขาชอบ นั่นคือการพัวพันเกี่ยวกับเรื่องอบายมุขตลอด ซึ่งหลังจากสึกพระเองได้ไม่นาน เขาก็โดนจับอีก ซึ่งระยะห่างกันเพียง 3 เดือนจากที่เขาพ้นโทษออกมาเท่านั้นเอง ซึ่งทุกวันนี้เขาก็ยังคงอยู่ในเรือนจำ และดิฉันเองก็ยังติดต่ออยู่กับเขามิได้ขาด

แล้วฉันก็ขอเล่าถึงตัวดิฉันเองบ้างนะคะว่า
เมื่อก่อนดิฉันก็เป็นคนที่เสเพลคนนึงเหมือนกัน แต่หลังเกิดเหตุการณ์แปลกๆ ขึ้นกับฉันเมื่อ 3 ปีก่อน ทำให้ดิฉันได้มาศึกษาธรรมะของพระพุทธเจ้า ทำให้ทุกวันนี้ดิฉัน เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น มีความคิดความอ่านที่ดีขึ้น และในใจของฉันก็ยังคิดอยู่เสมอว่าฉันอยากเป็นคนดี ฉันจึงพยายาม ลด ละ เลิก ในบาปอกุศลทั้งปวง ซึ่งบางอย่างก็ง่าย ทำไม่นานก็ติดก็ชินเป็นนิสัย แต่บางอย่างก็ยากมาก ทำเท่าไหร่ก็ยิ่งอึดอัด ยิ่งกดดันตัวเอง แล้วก็ทำไม่ได้สักที


ส่วนเรื่องแฟนของดิฉัน อีกไม่นานเขาก็จะพ้นโทษแล้ว แล้วเราก็กะว่าจะคบหากันต่อนะ แต่สิ่งที่ดิฉันเปลี่ยนไปแล้ว และเขาไม่เคยรู้เลย นั่นคือความคิดในใจของดิฉัน คือดิฉันอยากให้เขาคิดได้ค่ะ อยากให้เขารู้ว่าสิ่งที่เขาหลงไหล อยู่นั่นน่ะ มันเลวร้ายเหลือเกิน ทั้งนี้เป็นเพราะดิฉันยังรักเขาอยู่ค่ะ ทั้งๆ ที่อีกใจนึงของฉัน ฉันก็ไม่อยากอยู่กับแฟนที่ค้ายาเสพติดซักเท่าไหร่ แต่เป็นเพราะความรักที่ดิฉันยังมีเหลืออยู่ ดิฉันจึงอยากให้เขากลับตัวกลับใจเป็นคนดี ดิฉันอยากเปลี่ยนให้เขาเป็นคนใหม่ เป็นคนที่มีสัมมาอาชีวะ เหมือนกับแฟนของผู้หญิงคนอื่นๆ แค่นี้ชีวิตเขาก็คงไม่ต้องไปจมอยู่ในเรือนจำอีก

คุณคิดว่าดิฉันจะทำได้ไหมคะ ดิฉันเคยเลวมาก่อน เป็นคนเจ้าโทสะ ไม่ค่อยเข้าใจเขา แล้วเราก็ทะเลาะกันบ่อยมาก ดิฉันกลัวว่าเรื่องราวอันเลวร้ายมันจะผ่านกลับเข้ามาอีก


แล้วอีกเรื่องที่ฝังใจฉันมาตลอด ก็คือเรื่องที่เขาไปบวชแล้วไม่ยอมสึกออกมาดีๆ นี่ล่ะค่ะ เพราะถ้าฉันเดาไม่ผิดสาเหตุที่เขาออกมาทั้งๆ ที่ยังเป็นพระอยู่นั้น ก็คงเป็นเพราะเรื่องอบายมุข เขาเลยอยู่ในผ้าเหลืองไม่ได้ ซึ่งในความคิดของฉันสิ่งที่เขาทำมันน่าจะบาปมากเลย ก็เลยอยากทราบว่าคนที่ทำแบบนี้บาปมากมั้ยคะ และจะมีผลอะไรกับเขาบ้างไหม และมีวิธีไหนที่จะสามารถแก้ไขได้บ้างไหมคะ รบกวนผู้มีใจเมตตาทุกท่านช่วยแนะนำหน่อยนะคะ ดิฉันจะได้ช่วยเขาให้เป็นผู้เป็นคนขึ้นมาได้บ้าง และจะได้เพิ่มคนดีให้กับสังคมอีกคนนึงค่ะ

 

ปาบหนานักล่ะคับ

 

สัตว์โลกเป็นไปตามกรรม (กรรมที่เคยกระทำไว้ทั้งในอดีตชาติและชาติปัจจุบันหนุนเนื่องให้เป็นไป)

 

เอาใจช่วยคุณให้ผ่านพ้นปัญหาไปได้นะค่ะ สิ่งที่คุณคิดจะเปลี่ยนแปลงเขาให้เป็นในทางที่ดีก็เห็นด้วยนะค่ะ แต่ถ้าเขาไม่สามารถกลับตัวกลับใจได้ ก็ถ่อยห่างเขาออกมาจะดีกว่านะค่ะ เพราะคุณเองเท่านั้นที่จะเป็นผู้กำหนดชะตาชีวิตของคุณเอง ควรจะคบแต่กัลยาณิมิตรนะค่ะแล้วจะทำให้คุณพ้นทุกข์ได้ค่ะ

 

แต่ที่ผมฟังพี่ๆน้าๆเล่ามาบอกว่าจะเกิดอุบัติเหตุบ้างไม่เจ็บก็ตายอะไรแบบนี้ ไม่รู้ว่าจริงป่าวนะหรือว่าคนสมัยเค้าขู่ให้กลัว

 

* บาปมากครับ

** วิถีชีวิต ไม่สงบ ไม่ราบรื่น ทุกข์มากกว่าสุข

*** ลืมอดีตนั้นซะ มันแก้ไขไม่ได้ ... ปัจจุบันแล้วหมั่นสร้างกรรมดี หนีกรรมชั่ว

ทาน ศีล ภาวนา ... คือทางพ้นทุกข์


.<!-- google_ad_section_end -->

 

ทำวันนี้ให้ดีที่สุด

 

เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งครับ... และขอเป็นกำลังใจให้น่ะครับ...

 

ไม่เป็นไร ใจเย็นๆๆๆ
ของแบบนี้เปลี่ยนเลยจะไม่ได้ ต้องค่อยๆซึมซับไปเรื่อยๆอาจจะเริ่มจาก
1.เปิดบทสวดมนต์ เสียงธรรมะที่บ้าน
2.พาไปทำบุญ อาจจะไม่ที่วัดก็ได้ เริ่มแรกอาจจะไปปล่อยนก ปล่อยปลา

 

ตาม คห.บนเลยค่ะบาปหนักมากเพราะยังไม่ได้ลาจากการเป็นพระ คิดแล้วสยอง

 

ขออนุโมทนากับทุกท่านนะคะ คำแนะนำต่างๆ ทำให้ดิฉันคิดอะไรได้มากขึ้น


เปลี่ยน "ตัวเอง" ว่า "ยาก" แล้ว
เปลี่ยน "คนอื่น" ยิ่ง "ยาก" กว่า


เป็นข้อคิดที่ดีมากเลย ดิฉันเคยคิดเปลี่ยนเขาจริงๆ แต่พอได้ยินคำนี้
ดิฉันจึงคิดได้ว่า เราอาจจะเปลี่ยนเขาไม่ได้ ดิฉันจึงขอแค่คิดว่า
ได้ช่วยเขาก็พอ โดยจะไม่หวังอีกว่าเขาจะต้องเป็นคนดีได้แน่ๆ
เขาอาจจะเปลี่ยนได้หรือไม่ได้ ก็สุดแล้วแต่บุญกรรมของเขาเองก็แล้วกัน



ส่วนเรื่องการสึกของเขานั้น ก็เป็นบาปหนักจริงๆ อย่างที่ดิฉันเข้าใจ
ก่อนหน้าที่เขาจะบวช ดิฉันก็เคยเตือนแล้วว่าถ้าไม่มั่นใจอย่าบวชเลย
แต่ในที่สุดเรื่องที่ฉันคิดไว้ก็เกิดขึ้น ซึ่งฉันเคยบอกเขา ก่อนที่เขาจะบวชว่า
การทำผิดต่อศาสนานั้นเป็นบาปมาก


ขอบคุณนะคะที่สละเวลามาอ่าน และแนะนำกัน
ดิฉันจะนำสิ่งที่คุณแนะนำมาไปประยุกต์ใช้ให้เกิดประโยชน์

 

เห็นด้วยกับคุณคมณ์เป็นอย่างยิ่งค่ะ

ขนาดเราจะลด เลิก ละ พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวของเราเองเลวน้อยลงยังทำยากเป็นอย่างยิ่ง มารเขามาเข้ามาทดสอบในหลากหลายรูปแบบ

อย่างไรก็ตาม ขอเป็นกำลังใจในการดำรงชีวิตนะคะ

อนุโมทนาสธุค่ะ

 

ออกมาโดยไม่สึกเหรอ ผมนะ สึกออกมาอย่างถูกต้อง ยังแย่เลย
อิอิ แย่เพราะทำตัวเอง ตอนบวชไม่รู้เป็นพระป่าว กรรมหนักจริงๆ ผม
แต่ตอนนี้สำนึกได้ละ ฝักใฝ่ในธรรม รู้สึกดีจริงๆ
ที่ผ่านมา ช่างมัน เอาปัจจุบันให้ดีที่สุด
โมทนาครับ สู้ๆ
มีกรรมต้องรับกรรม แต่อย่าปล่อยตามยถากรรม อย่างพระท่านว่า

 

ผมมีเพื่อนอยู่คนสึกมาฤกษ์ไม่ดี ตอนนั้นมันไปติดสีกาเลยรีบสึก ระหว่างบวชก็ล่อม้ากันควันกลบกุฏิหมด สึกมาก็บ้าๆบอๆ ไม่เป็นผู้เป็นคนจนทุกวันนี้ นี่ขนาดสึกมาฤกษ์ไม่ดีนะครับ เป็นไปได้ลองไปถามครูบาอาจารย์ท่านว่าทำอย่างไรดี เพราะเท่าที่ผมจำได้ว่าตอนสึกต้องมีการขอขมาพระก่อน แล้วกล่าววาจาขอครองตนในเพศคฤหัสถ์ ในปัญหาที่คุณมีอยู่ตอนนี้ลองพูดคุยกันดูครับ ว่าเค้าจะปรับตัวเป็นคนดีได้ปะ ถ้าไม่ได้จริงๆ ก็ให้นึกถึงบัวสี่เหล่าครับ คงต้องตามบุญตามกรรม ในสิ่งสำคัญที่สุดคือเราต้องรักตัวเราก่อนแล้ว พอตัวเราดีถึงจะไปช่วยเค้าได้ครับ ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วจะต้องพากันลงเหวก็ต้องตัดสินใจตรองดูครับ ความรักบางทีมันก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันเป็นแฟนกันตลอด เพียงเรามีสิ่งดีๆ ความรู้สึกดีๆ หยิบยื่นให้กัน มีเวลาที่เราคิดถึงช่วงเวลานั้นแล้วมีความสุข อาจจะเป็นสุขกว่าการอยู่ด้วยกันแล้วเป็นทุกข์ก็ได้ครับ สิ่งที่ผ่านมาแล้วก็ให้ผ่านไปครับ ทำวันนี้ให้ดีที่สุดเป็นกำลังใจให้นะครับ

 

ไม่ได้ลาสิกขา ศีลก็ขาดสะบั้นสิครับ
ประมาณว่า อาบัติปาราชิกแล้วหละครับ
เพราะยังไม่ได้ลาสิกขา ถึงจะขาดจากการเป็นพระแล้วก็เถอะ
แต่เพราะว่าไม่ได้ลาศีลเนี่ยแหละครับ
ต่อจากนั้น แน่นอนว่าต้องไปประกอบการเมถุน และอบายมุขต่างๆ
ก็ประมาณว่า อาบัติปาราชิก และอื่นๆอีกมากมายครับ

ไม่อยากคิดแล้วครับ กรรมวิบากมันเป็นอจินไตยอะครับ
เดาผลไม่ถูกหรอกครับ กลับตัวมาทำเหตุในปัจจุบันให้งามที่สุดเถิดครับ
เพราะอดีต ปัจจุบัน อนาคต มันเชื่อมโยงกันครับ
อุปมาดั่งสายน้ำที่ไหลไปทางเดียว คือ"อนาคต"
แล้วสายน้ำก็พลัดเอาเมล็ดทราย เศษตะไคร่ ฯลฯ ระหว่างนั้นมาด้วย
ถ้าพลัดเอาเศษตะไคร่มามากๆ ก็เหมือนทำอกุศลไว้มาก
กระแสน้ำช่วงนั้นก็ขุ่นหมอง ต้องรอจนมันตกตะกอน มันจึงกลับมาใสดังเดิม

สาธุครับ ขอให้กลับตัวครับผม

 

ทุกวันนี้ก็พยายามปรับปรุงตัวเองอยู่ด้วยคะ บางอย่างก็รู้ตัว บางอย่างก็ไม่รู้ตัว
แต่เท่าที่สังเกตุพื้นฐานจิตใจเป็นคนชอบคิดอกุศล ขี้เบื่อหน่าย ขี้หงุดหงิดรำคาญ
แถมยังขี้เกียจด้วยค่ะ ขี้บ่น ชอบคิดไปในทางที่ไม่ดีกับคนอื่นต่างๆ นานา คิดไป
ก็หงุดหงิดไป เป็นอย่างนี้บ่อยค่ะ แต่ยังไงก็พยายามแก้ไขอยู่ค่ะ โดยใช้หลัก
ค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป บางทีเผลอไม่มีสติ นึกไม่ทัน ก็จะทำผิดศีลทุกครั้ง
ยากเหมือนกัน โดยเฉพาะศีลข้อ 4 ยากสุดค่ะ ทำไม่ได้ซักวัน ส่วนศีลข้ออื่น
รักษาได้แล้ว ยกเว้นข้อ 4 ค่ะ

ส่วนเรื่องแฟนขอบคุณทุกท่านค่ะ ที่ให้กำลังใจ เข้าใจดีค่ะ ว่าความรักคือความทุกข์
แต่ตอนนี้ ก็คงต้องก้มหน้าก้มตา รับกรรมไปก่อนกระมัง ถึงยังตัดเขาไม่ได้
แต่บอกตรงๆ นะคะ ว่าพื้นฐานจิตใจของแฟนก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนักหนา เพียงแต่
เขาชอบชีวิตแบบเสเพลอ่ะค่ะ ประมาณว่าติดใจในรสชาติของยาเสพติดมาก..มาก
แต่เรื่องอื่นๆ รวมถึงนิสัย ก็จัดว่า ใช้ได้ค่ะ เขาใจเย็นมากกว่าดิฉันเสียอีกนะ
และเป็นคนชอบให้ด้วยค่ะ ใจกว้างนะ เงินที่หามาได้ ส่วนมากก็จะให้พ่อ แม่
ญาติพี่น้องตลอดค่ะ ก็คิดไว้แล้วค่ะว่า อยากจะช่วยเขาเท่าที่กำลังเราจะทำได้
ถ้าไม่ไหวจริงก็คงต้องลาเหมือนกัน


ยังไงก็ขอขอบคุณทุกคำแนะนำดีๆ ค่ะ

 

ถ้าจะว่าไปกรณีของแฟนคุณ ถือว่าสึกโดยพฤตินัยแล้วตั้งแต่ถอดจีวรออกแม้ว่าไม่ได้ประกอบพิธีลาสิกขาอย่างจริงจัง ไม่ได้เป็นปาราชิกเพราะไม่ได้ฆ่ามนุษย์ ลักขโมย เสพเมถุน หรืออวดอุตริมนุษธรรมในระหว่างที่บวช
แต่พฤติกรรมการสึกด้วยตัวเองแบบนั้นก็คงแสดงให้เห็นว่าการบวชครั้งนั้นคงไม่ได้บุญสักเท่าไร เผลอๆอาจได้บาปมามากกว่า ทางที่ดีก็ควรให้เขาขอขมาพระรัตนตรัย และตั้งใจทำความดีเพื่อชดเชย

 

ที่สมาชิกตอบว่าอาบัติถึงขั้นปาราชิก ผมขอตอบว่าไม่หรอกคับ ในพระไตรปิฏกกล่าวไว้ว่า คำว่าปาราชิกต้องเกิดจากการยุยงให้สงฆ์แตกกันเป็นต้น หรือการเสพเมถุนโดยเขาอวัยว่ะเพศสอดใส่เข้าไปเท่าองคุลี มีจิตยินดีในกามที่เสพเป็นต้น อันนี้ผมยกตัวอย่างนะคับ และที่แฟนคุณไม่ได้ทำการสึกให้ถูกต้อง อันนี้ขอตอบว่า เพียงแค่ใจเขาคิดจะลาออกจากเพศบรรชิต และไม่ถือเอาเครื่องบวชแล้ว และมายึดถือเอาเครื่องนุ่งห่มอื่นนอกเหนือจากผ้าไตรจีวรแล้ว เขาย่อมขาดจากการเป็นพระภิกษุในตอนนั้น ...หากพระภิกษุอยู่ป่าต้องการลาออกจากเพศบรรชิต แต่ไม่มีพระภิกษุรูปอื่น เขาย่อมบอกกล่าวต่อคฤหัสถ์ได้ แต่ถ้าไม่มีคฤหัสถ์เขาย่อมบอกกล่าวต่อเทพยดาให้เป็นสักขีพยานได้ ไม่เหมือนตอนบวชหรอกคับที่ดูยุ่งยาก และที่จะคิดว่าฤกษ์ดีหรือไม่ดี ขอให้ดูที่ใจดีกว่า ถ้าเขายังเดินกลับไปทางเก่าอีก ก็ถือว่าเป็นวิบากกรรมของเขา เหมือนสุนัขไล่เนื้อ เมื่อตามมาทันก็ย่อมเข้ากัดฉุดกระชากไป ขอตอบสั้น ๆ เท่านี้นะคับ ขอโทษท่านผู้รู้อื่น ๆ ด้วย