วิธีนั่งสมาธิและเดินจงกรม (หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)

<table align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="94%"><tbody><tr><td class="postbody" valign="top">

วิธีนั่งสมาธิและเดินจงกรม
โดย หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน

วัดป่าบ้านตาด
ต.บ้านตาด อ.เมือง จ.อุดรธานี


๏ การนั่งสมาธิ

๑. นั่งขัดสมาธิ ตามแบบพระพุทธรูป เอาขาขวาทับขาซ้าย มือขวาทับมือซ้าย วางมือทั้งสองไว้บนตัก

๒. ตั้งกายตรง อย่าก้มนักเงยนัก อย่าให้เอียงซ้ายเอียงขวาจนผิดธรรมดา ไม่กดหรือเกร็งอวัยวะส่วนใดส่วนหนึ่ง อันเป็นการบังคับกายให้ลำบาก ปล่อยวางอวัยวะทุกส่วนไว้ตามปกติ

๓. ระลึก พุทโธ ธัมโม สังโฆ ๓ ครั้ง อันเป็นองค์พระรัตนตรัยก่อน

๔. นึกคำบริกรรม โดยกำหนดเอาเพียงบทเดียวติดต่อกันไปด้วยความมีสติ เช่น พุทโธ พุทโธ พุทโธ...เป็นต้น ให้นึก พุทโธ พุทโธ พุทโธ...สืบเนื่องกันไปด้วยความมีสติ และพยายามทำความรู้สึกตัวอยู่กับ พุทโธ พุทโธ พุทโธ...

อย่าให้จิตเผลอตัวไปสู่อารมณ์อื่นระหว่างจิต สติกับคำบริกรรมมีความกลมกลืนกันได้เพียงไร ยิ่งเป็นความมุ่งหมายของการภาวนาเพียงนั้น ผลคือความสงบเย็นใจจะพึงเกิดขึ้น


๏ การเดินจงกรม

๑. พึงกำหนดทางจงกรมที่ตนจะพึงเดินสั้นหรือยาวเพียงไร ความยาว ๒๕-๓๐ ก้าวเป็นความเหมาะสมทั่วไป พึงดูว่าเราจะเดินจากที่นี่ไปถึงที่นั่นหรือถึงที่โน้น สำหรับทิศทางที่ท่านนิยมปฏิบัติมา มี ๓ ทิศ คือ

ตรงตามแนวตะวันออก ตะวันตก ๑
ตามแนวตะวันออกเฉียงใต้ ๑
ตามแนวตะวันออกเฉียงเหนือ ๑

จากนั้นตบแต่งทางจงกรมให้เรียบร้อยก่อนเดิน

๒. ผู้จะเดินกรุณาไปยืนที่ต้นทางจงกรม และพึงยกมือทั้งสองขึ้นประนมไว้เหนือระหว่างคิ้ว ระลึกคุณพระรัตนตรัย และระลึกถึงคุณบิดามารดา อุปัชฌาย์อาจารย์ ตลอดท่านผู้เคยมีพระคุณแก่ตน จบแล้วรำพึงถึงความมุ่งหมายแห่งความเพียรที่กำลังจะทำด้วยความตั้งใจเพื่อผล นั้นๆ เสร็จแล้วปล่อยมือลง

เอามือขวาทับมือซ้ายทาบกันไว้ใต้สะดือตามแบบพุทธรำพึง เจริญพรหมวิหาร ๔ จบแล้วทอดตาลงเบื้องต่ำ ท่าสำรวม

๓. ตั้งสติกำหนดจิตและธรรมที่เคยนำมาบริกรรมกำกับใจ พุทโธ พุทโธ พุทโธ...เป็นต้น แล้วออกเดินจงกรมจากต้นทางถึงปลายทางจงกรมที่กำหนดไว้ เดินกลับไปกลับมาในท่าสำรวม มีสติอยู่กับบทธรรมหรือสิ่งที่พิจารณาโดยสม่ำเสมอ ไม่ส่งจิตไปอื่นจากงานที่กำลังทำอยู่ในเวลานั้น

๔. ขณะเดินจงกรม พึงกำหนดสติกับคำบริกรรม พุทโธ พุทโธ พุทโธ...ให้กลมกลืนเป็นอันเดียวกัน ประคองความเพียรด้วยสติสัมปชัญญะ มีใจแน่วแน่ต่อธรรมที่บริกรรม ให้จิตรู้อยู่กับ พุทโธ พุทโธ พุทโธ...ทุกระยะที่ก้าวเดินไปและถอยกลับมา


๏ ข้อพึงสำรวม

= การเดินไม่พึงเดินไกวแขน
= ไม่เอามือขัดหลังหรือกอดอก
= ไม่เดินมองโน้นมองนี่ อันเป็นท่าไม่สำรวม



.............................................................

คัดลอกมาจาก
หนังสือ “ปฏิปทาของพระธุดงคกรรมฐาน สายพระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถร”
โดย ท่านพระอาจารย์พระมหาบัว ญาณสัมปันโน </td> </tr> <tr> <td> http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=1879</td> </tr> <tr> <td class="postdetails" height="40" valign="bottom">
</td></tr></tbody></table>

 

ขออนุโมทนาสาธุธรรม เป็นอย่างสูง ครับ






------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอเชิญร่วมเป็นเจ้าภาพบริจาคท่อส่งน้ำถวาย วัดเขาชี หมู่ ๑๕ ต.บ้านกลาง อ.วังทอง จ.พิษณุโลก<O</O
<O</O

http://palungjit.org/threads/ขอเชิญร่วมเป็นเจ้าภาพบริจาคท่อส่งน้ำถวาย-วัดเขาชี-จ-พิษณุโลก.233681/ <O</O
<O</O
http://www.watkhaochee.com/

 

ผมเคยลองทำดูแล้ว

พอเดินช้าๆที่ละก้าวมันจะล้มอะครับ

มีวิธีช่วยไหมครับ

 

Anumothana Sathu

 

การเดินจงกรม

เข้าใจว่า การเดินจงกรม ต้องตามเท่าทันทุกอิริยาบทครับ ตั้งแต่ ยกส้นเท้า ยกทั้งเท้า ย่างไปข้างหน้า วางปลายเท้า และ วางทั้งเท้า ขั้นตอนเหล่านี้ สติต้องควบคู่ไปทุกอิริยาบทครับ ฝึกฝนบ่อยๆ จะทำได้ชำนาญครับ อนุโมทนาครับ

 

ผมเคยเดินจงกรม ตอนไปเข้าค่ายธรรมะ ตอนทำจะรุ้สึกง่วงนอนมาก ต้องคอยตามจิตให้ทันเสมอ ไม่งั้นหลุดตลอด

 

ศาสนาจงเตริญรุ่งเรืองคับ
_____________________________________________________________________________________________________________________________
มีบุญมาฝากคับทางกลุ่มพระพุทธศาสนา ม. สงขลานครินทร์ ภูเก็ต ได้ จัดทำโครงการแจกสือ่ ธรรมะของสายหลวงพ่อฤาษีลิงดำคับ เพราะ ที่นี่มีเด็กหลายคนสนใจมาฝึกมโนมยิทธิและหันมาทำความดีกัน เนื่องด้วย สื่อ ธรรมะ ของหลวงพ่อ ครับทางชมรมเลยจัดโครงการแจกสือ่ธรรมะเป็นสาธารณะประโยชน์ แก่ โรงเรียน ห้องสมุดต่างๆเพื่อ ชักจูง คนให้เป็นสัมมาทิฐิและเป็นกำลังพระศาสนา สืบต่อไปครับ
ขอให้ชาวเวปพลังจิตทุกท่าน เจริญขึ้นทั้งทางโลก และทางธรรม เข้าถึงธรรมขององค์สมเด็จฯ ได้โดยง่ายครับ

เข้าชมรายละเอียดได้ที่http://palungjit.org/threads/ขอเชิญร่วมบุญ-โครงการธรรมทานกับนักศึกษามหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์-ภูเก็ต-218421.html<O></O>


ขอเชิญร่วมสร้าง ถนน สายบุญ พระพุทธบาทสี่รอย ซึ่งเป็นที่น่าสักการะ และศักดิ์สิทธิ์อย่างยิ่งด้วยพุทธานุภาพของพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ในกัปเจริญนี้

http://palungjit.org/.105/เชิญร่วมทำบุญสร้างถนนสายบุญ.235467/

 

ง่ายดีครับ ไม่ยุ่งยาก

แต่ก็ต้องปฎิบัติอย่างสม่ำเสมอ

อนุโมทนาด้วยครับ

 

มีคับ เดิืนให้เร็วขึ้นตามจริตนิสัยของเรา แต่สติต้องทันนะคับ
ช้า-ไว ไม่สำคัญ สำคัญที่สติรู้เท่าทันครับ

 

โมทนาครับ เป็นการทำสมาธิเบื้องต้นจากพื้นฐาน และเป็นประโยชน์สำหรับผู้เริ่มต้นครับ

 

ขอขอบคุณและอนุโมทนานะครับ...เจ้าของกระทู้......สาธุ
ผมใช้วิธีลงส้นเท้าเพื่อพยุงตัวก่อนจะลงเท้าเต็มครับ โดยที่ปฎิบัติมาคือ กำหนดเท้าขวาก่อนด้วยคำว่า ขวา...พอเรานึกกำหนดก็ยกส้นเท้าขวาขึ้นพร้อมๆกับคำกำหนด กำหนด ย่าง...เราก็ยกเท้าขวาไปช้าๆพอจะสิ้นสุดคำว่าย่าง...เราก็แตะส้นเท้าลงถึงพื้น และต่อเนื่องด้วยการลงฝ่าเท้าเต็มช้าๆพร้อมคำภาวนาว่า พุธ....และกำหนดเท้าซ้ายต่อไปเหมือนเท้าขวาครับ แต่ลงเท้าเต็มเป็น โธ...การลงส้นเท้าก่อนจะช่วยลดการเซ เสียหลักได้และที่สำคัญ อย่าหลับตานะครับ แม้ลงส้นเท้าก็ยังเซครับ ทอดสายตาไปข้างหน้าประมาณ 2 เมตร หรือ3-4 ศอก ขอให้เจริญในธรรมครับ......สาธุ...สาธุ

 

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมธามิ

อัพโหลดรูปยังไงใครรุ้บอกด้วยน้าคับ

 

ทำเคยไปเข้าค่าย ที่วัดเหมือนกัน ตอนทำแล้วรู้สึกจิตสงบมากขึ้น

 

อนุโทนาด้วยค่ะ พอดีไหว้พระและนั่งสมาธิทุกคืนแต่ละคืนความรู้สึกไม่เหมือนกันบางคืนนั่งได้นานบางคืนนั่งได้น้อย แล้วถ้านั่งแล้วทนไม่ไหวกับอาการที่ปวดขามากแล้วออกจากสมาธิแบบนี้เราได้บุญหรือเปล่าคะ ส่วนมากจะนั่งแล้วทนไม่ไหวออกจากสมาธิทุกที จะแก้ไขยังไงช่วยตอบด้วยคะ

 

อนุโมทนาสาธุนะคร้า

 

ทางสายกลางครับ พอรู้ว่าเราเมื่อย เราปวดก็กำหนดรู้ว่าเราปวดหนอ เมื่อยหนอ และดูอาการปวดสักครู่กำหนดรู้ว่ากายไม่เที่ยง ต้องเปลี่ยนแปลง ตั้งอยู่ไม่ได้ แล้วค่อยๆกำหนดออกจากสมาธิหรือกำหนดเปลี่ยนท่านั่งเป็นพับเพียบหรือยืนเลยก็ได้ครับ ถ้าเราปล่อยให้กายทุกข์มากๆจิตเป็นทุกข์ ทำให้กายลำบาก ก็จะเข้าแนวทาง ทุกริยาที่พระพุทธเจ้าตรัสว่าตรึงเกินไป เราทนดูความไม่เที่ยงแต่พอที่เราทนได้ครับบ่อยๆเข้ามันจะชินและนั่งได้นานขึ้นเองนี่เป็นแนววิปัสนาครับรู้ทุกขณะจิต แต่ถ้าจะเอาแนวสมาธิ เวลาปวดเมื่อยเกิดขึ้นเรารู้แล้วก็ให้วางเฉย เป็นอนัตตากำหนดจิตกลับไปรับรู้อารมณ์ ของคำภาวนาต่อไม่สนใจกับอาการปวดเมื่อย เมื่อจิตจับนิ่งกับคำภาวนา อาการปวดเมื่อยก็จะหายไปเองครับ ขอให้เจริญในธรรมครับ...สาธุ