วานผู้รู้ช่วยตอบ

ปกติเป็นคนสูบบุหรี่จัดมาก เพียงแต่อยากทำจิตให้ว่างๆ แล้วชอบสูบบุหรี่ก่อนนั่งสมาธิ แต่ก้อเพียงนั่งภาวนาพุทโธๆ ไปตามภาษา มีอยู่วันหนึ่ง อยู่ในหอพักกะเพื่อน แล้วเพื่อนผมคนนี้เป็นคนที่เห็นผีบ่อยมาก สักพักผมก้อนั่งสมาธิอยู่....
พอรู้สึกว่าความคิดเริ่มหยุดนิ่ง ก้อเห็นภาพควันลอยขึ้นมา แล้วเพื่อนผมมันก้อสะกิดผม มันบอกว่ายังกะเหนควันออกจากตัวผม มันลองเอามือปัดๆ ควันนั้นแล้วผมก้อไม่รุ้เหมือนกันว่าควันนั้นมาจากไหน ใครมีความรู้ ช่วยตอบข้อข้องใจหน่อยนะครับ ขอบคุณ..

 

คงต้องรอผู้รู้มาตอบแล้วล่ะครับ
แต่ผมว่า คุณขับพิษบุหรี่ด้วยตัวเองมั้ง อิอิ เดามั่ว

 

เป็นความสามารถล้วนๆ ของเพื่อนเขาครับ

ถ้าพูดให้เสียวคือ

1.เพื่อนคุณเห็นผีประจำ ซึ่งคงจะเห็นเป็นเงาควันจางๆ
2.เพื่อนคุณเห็นคุณกลายเป็นควัน

...สรุปว่า.......


******************

แบบไม่เสียว

1. เพื่อนคุณมีตาทิพย์ แม้จะเป็นของเก่า ไม่กล้าฝึกต่อ แต่ก็ยังมีของดีติดตัว
2. คุณยังไม่ได้อะไรเลย นอกจาควันบุหรี่เต็มตัว

จริงๆ แล้ว หลักสมาธิอันหนึ่ง ที่เกี่ยวข้องกับอานาปานสติ จะเป็นเรื่องการอัด
ลมเข้าปอด แล้วผ่อนออกอย่างผ่อนคลาย อันนี้จะเป็นการฝึกสมาธิแบบชาว
จีน เรียกว่า ฝึกกำลังภายใน ซึ่งจะทำให้กายคลุกกรุ่นก่อนจะคลายเย็น เห็นการ
ไหลเวียนของพลังงาน

คนที่ติดบุหรี่ บางคนก็ไม่รู้ว่า กำลังดำเนินสภาวะธรรมที่คล้ายกับการฝึกแบบนั้น
เลยอุปทานไปว่า บุหรี่ทำให้เกิดสมาธิ แนะนำว่า ลองไม่ต้องใช้บุหรี่แต่ให้อัด
ลมแล้วผ่อนคลายใจออกคล้ายๆกัน ไม่ต้องใช้เครื่องล่อย้อมใจให้เกิดภาพปิด
บังคนผ่อนใจ (บางคนอายท่จะถอนหายใจ เลยเอาบุหรี่มาเป็นฉากบังหน้า แบบ
นี้ก็มี..)

ลองทำดูนะครับ พอได้หลักสมาธิที่เป็นของกลางๆ ไม่ต้องอาศัยเครื่องล่อ เรา
เอาเครื่องล่ออันเป็นอุปทานออกไปจากอุปกิเลสได้ แป๊ปเดียว เราผลิกมาเป็น
ละวางกิเลสได้เลย ดีกว่าเห็นผีอีก

อันนี้ผมเผลอสรุปนำ...อย่างไรก็ลอง'พินา ดูครับ

 

นี้เราฝึกกำลังภายในหรอนี้...

 

อาจจะใช่ หรือ อาจจะไม่ใช่

อาจจะใช่เพราะ วิธี มันคล้ายๆ

อาจจะไม่ใช่เพราะ ก่อนจะฝึกเสร็จ ผมว่า ปวกเปียกก่อน เพราะ มะเร็งกินปอด

'พินา ดีๆเด้อ

 

แนะนำนะครับ ไปหาแพทย์ทางด้านระบบประสาทก่อนครับ ตรวจดูว่ามีอะไรที่ผิดปรกติก่อนครับ อย่าเพิ่งไปสรุปว่าเขามีอะไรต่ออะไร เพราะบางทีเขาอาจจะมีอะไรในร่างกายที่ผิดปรกติโดยเฉพาะสมอง หรือเคยได้รับยา หรือ ได้รับสารบางอย่างที่มีผลต่อระบบประสาทก็อาจทำให้เกิดอาการนี้ได้ ได้อ่านแล้วไม่แน่ใจครับ ต้องไปลองตรวจดูก่อน ดีที่สุด

 

ขอเล่าใหม่ คือที่ผมบอก เพื่อนผมเขาเป็นคนที่เห็นมาตั้งแต่เด็กๆ แต่เขาเป็นประเภทที่กลัวเอามากๆ จนไม่อยากยุ่งกับเรื่องผีๆด้วยซ้ำไป แต่ผมเป็นประเภทถึงมองเห็นแต่ก้อรู้ว่ามีอยู่ใกล้ๆ รู้สึกได้ แค่คิดว่าต่างคนต่างอยู่ไปไม่เกี่ยวกัน ถ้าไม่ก่อปัญหาก้ออยู่กันได้ แต่คืนนั้นผมรู้สึกผ่อนคลายมาก ความคิดในสมองนิ่ง ไม่มีอะไร เลยนั่งสมาธิ (ปกติจะเลือกนั่งตอนที่ พ้นช่วงที่ผมง่วงนอน ความคิดมันจะนิ่ง ) ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลยเกี่ยวการนั่งทำสมาธิที่ถูกต้อง แต่ก็สนใจมาก เลยทำเท่าที่พอรู้ คือนั่งภาวนาพุทโธตามลมหายใจแล้วปล่อยใจให้นิ่งที่สุด ไม่คิดเรื่องอะไรทั้งสิน คืนนั้นนั่งไปสักพักก้อมีภาพควันลอยขึ้นมาทั้งที่ผมหลับตาอยู่แต่เห็น เห็นสักเพื่อนก้อสะกิด (ตอนแรกนึกว่ามันหลับแล้ว) เพื่อนผมก้อบอกว่าเห็นผมนั่งสับพะงกแล้วมีควันลอยออกมากจากตัว เหมือนตัวผมไฟกำลังไหม้ ผมก้อบอกเห็นได้ไง ยังงงๆ ไอ้เราหลับตาเห็น แต่มันลืมตายังเห็น แล้วเพื่อนผมชอบบอกว่าอยู่ใกล้ๆผมแล้วร้อน ทั้งๆที่เปิดแอร์


งั้นไงก้อขอบพระคุณมากคับสำหรับการตอบ และขอแนะนำ

 

..............อาจเป็นความบังเอิญ.............อาจเห็นกันจริง...........ไม่มีสติที่มีกำลัง ที่พอจะใช้การได้ เป็นตัววัด.........ก็สงสัย...........ถามเขาเรื่อยไป.........มันก็เป็นเช่นนั้นเอง หุ หุ หุ

 

คร๊าบบบ ผม

 

ผู้ไม่รู้ ย่อมแสวงหาผู้รู้ช่วยชี้แนะ
ผู้รู้มาก ย่อมแบ่งปันความรู้ แก่ผู้รู้น้อย
บ้างครั้งการถามแล้วเหมือนเป็นคนโง่
ก้อยอมเป็นคนโง่สักครั้ง ดีกว่าโง่ไปตลอดกาล.....หุหุหุ

 

ผู้มีปัญญาแท้ ย่อมทำตัวเสมอไผ่ที่ลู่ลม

โอนอ่อนให้กับ "ลม" ที่พัดแรง

หยัดยืนเก็บเล็กผสมน้อย จากเมตตาแห่ง "ธรณี"

* * * * *

ก็เป็นไปได้ ที่จะเป็นการทำสมาธิ การสูบบุหรี่ หลายคนสูบแล้วปล่อยใจ
ไหลไปคิด ฝุ้งซ่านกับปัญหาชีวิต ตำหนินู้น ต่ำต้อยนี้

แต่ท่าทางเจ้าของกระทู้ เวลาสูบบุหรี่ เป็นไปได้ว่า จิตใจไม่ได้คิดนู้นคิดนี่
มีแต่การจดจ่ออยู่กับเปลวควันบ้าง ไฟแดงๆบ้าง หรือความร้อนสลับเย็นจาก
การสูดลมเสียๆเข้าตัวบ้าง ซึ่งการจดจ่ออารมณ์เข้าไปที่การสัมผัสเพียงปัจจัย
เดียว ตรงนี้จะเป็นการทำสมาธิ

แต่ทีนี้ สมาธิ มันมีหลายประเภท จะเอาองค์ประกอบการทำสมาธิ มายกขึ้น
ว่าได้ก่อนกุศลกับตัวแล้ว อันนี้จะต้องแยกแยะออก สมาธิหากมันไม่มีองค์
ประกอบของ "ศีล" ปรากฏ ก็จะเป็นสมาธิที่ไม่ให้ผลคุ้มค่าต่อการฝึกฝน

สมาธิที่ให้ผลคุ้มค่าต่อการฝึกฝนคือ จะต้องนำไปสู่มรรคผลนิพพานได้ อย่า
ตกใจ หรือ รู้สึกขัดใจว่า ทำไมจะต้องตั้งอธิฐานให้ถึงมรรคผลนิพพานด้วย ถึง
จะสรุปได้ว่า สมาธิที่ทำนั้นดี หรือไม่ดี ก็เพราะว่า เราต้องตั้งเป้าหมายให้ดี
แล้วต้องไปให้ถึง ทีนี้ สังคมคนไทยก็นิยมทางพุทธศาสนา คนส่วนใหญ่
จึงมักปรารภเรื่อง "มรรคผลนิพพาน" และถ้า สมาธิใดก็ตาม ทำแล้วมัน
เอื้อให้เกิด "มรรคผลนิพพาน" เราก็เรียกกันติดปากว่า "สัมมาสมาธิ" แปล
เป็นไทยก็ สมาธิชอบ (คือคำว่าชอบ ไม่ได้หมายถึง พอใจ หรือ ไม่พอใจ
แต่ หมายถึง สิ่งที่ทำแล้ว ให้ผลเข้าใกล้ อธิษฐาน มรรคผลนิพพาน นั่นเอง)

ที่นี้ มันอาจฟังดูยุ่งยาก แต่จริงๆ แล้วไม่ได้ยากอะไร ประเด็นนั้น มันย้อน
กลับไปที่ องค์ประกอบที่เรียกว่า "ศีล" หรือ ความปรกติของใจ

ความปรกติของใจ ของพุทธศาสนานั้น ไม่ได้ยากเย็นซับซ้อนอะไร ก็แค่

มีความปรกติ ระลึกรู้อยู่ที่จิต และจะต้องเป็น จิตที่รู้อยู่ที่กายหนาคืบ
กว้างศอก ไม่ออกไปนอกกายไปที่กายคนอื่น ไม่ออกนอกกายไปรู้
ที่วัตถุอื่นๆ ข้างนอก แต่จะระลึกรู้อยู่ในประเทศ(เขต)ที่เนื่องกับกาย
(อยานตนะ6 ก็เรียก , หากตัด มโนอยาตนะ ออก ก็เป็น กายคตาสติ)

การรู้กาย รู้สัมผัสเย็นร้อน อ่อนแข็ง หรือ แม้กระทั่ง การรู้ลมที่ผ่านเข้า
ออก ควันที่ประกอบลมเสียๆที่เข้าออกกรุ่นในกาย( ไม่นับควันที่ฝุ้งออก
พ้นจมูกปากไปแล้ว อันนั้นถือว่า พ้นกาย เป็นวัตถุภายนอกไปแล้ว , บาง
ท่านหากยังพอแตะๆ แลๆ ที่ปลายจมูก ก็อนุโลมเป็นกาย) , บางท่านเห็น
นิมิตควันลอยตลบข้างใน ถือเป็นกาย นิมิตควันที่ฝุ้งรอบตัวถือว่าเป็นข้าง
นอก

ก็จะเห็นว่า หากระลึกรู้ นิมิตรู้ แต่เห็นอยู่ในเขต กายหนาคืบกว้างศอก จะ
ถือว่า อยู่เป็นปรกติจิต หรือ เป็น "ศีล"

แต่ถ้าหากระลึกรู้ไปข้างรนอก ไปรู้ที่เพื่อน ไปสงสัยกับเพื่อน ไปเชื่อควันที่
เพื่อนเห็นมากกว่า ควันที่เราเห็น ไปยึดการเห็นควันรอบกายมากกว่าควัน
ในกาย อันนี้ล้วนถือว่าผิด "ศีล" เพราะมันก่อให้เกิดความ สงสัย ความฝุ้ง
ไปของความคิดพิจารณาที่นอกเหนือไปจาก การรู้อยู่แต่เฉพาะเรื่องของจิต

หากเราพิจารณาเฉพาะแต่ที่จิต และไม่เกินกายเกินใจ ไม่ได้มุ่งหวังว่าจะ
ให้มันไม่ออกไปข้างนอก อยู่แต่ข้างใน แต่เราเน้นการเห็น จิต ที่เดี๋ยวมัน
ก็รู้อยู่ในกาย เดี๋ยวมันก็รู้ไปข้างนอก สลับไปสลับมา ก็จะเข้าใจพฤติกรรม
ของ จิต ที่เป็น ธาตุรู้ ว่า ไอ้เจ้า ธาตุรู้ นี่มันคืออะไรกันแน่

พอเข้าใจว่า ธาตุรู้ หรือ จิต มันคืออะไรกันแน่ เห็นได้ตามจริง พ้นสภาพการ
เห็นว่ามันเป็น สัตว์ ตัวตน บุคคล เราเขา ขึ้นมาเมื่อไหร่ ก็จะเรียกว่า ได้ยก
การ "ภาวนา" ที่เป็นสิกขาหรือการศึกษาของพุทธศาสนาเป็นกับเขาบ้าง

เมื่อเป็นแล้ว รู้แล้วว่า เขา ภาวนา อย่างไร เราก็ย้อนไปตั้งอธิษฐาน ย้อน
ไปปฏิบัติบารมี10ทัศน์ ทำให้มันเต็ม เพื่อให้ มรรคผลนิพพาน เป็นไปตามความตั้ง
ใจของ ก่อไผ่ ด้วยลำพังอัตภาพลำหักลำโค่นเจ้าของกระทู้นี้




[music]http://charyen.com/jukebox/asx_file/Music_thai-18412.wma[/music]


เกร็ดธรรม ตามคำถาม จขกท

"ความสุข เป็นเหตุใกล้ให้เกิด สมาธิ [อภิธรรม]" จขกท เกิดความเบาใจ(สุขใจ แบบไม่มีอามิส เครื่องล่อ เครื่องจับ)
เมื่อเบาใจแล้ว ก็ทำสมาธิ ก็มักจะได้ผลให้เป็นที่เพลิดเพลิน

"ศีล เป็นเครื่องกันสัมมาสมาธิ [หลวงพ่อพุธ]"

"งดสูบบุหรี่ เป็นเครื่องชลอสู่อบาย ความเสื่อมของเรือนกาย [ เพื่อนร่วมโลก ]"

 

อ่อคับ ขอ อนุมาทนา ทุกท่านที่สละเวลาอันมีค่า

 

คงเปงของเก่าของเพื่อนหรือว่าอาจจะเปงกรรมเก่าเขาก้ได้ครับ ส่วนคนที่ฝึกจิต ทำสมาธิเมื่อจิตละเอีอดพอที่จะรับรู้สิ่งที่ละเอียดได้ก็สามารถรับรู้ได้ แต่ก้ไม่ใช่ทุกคนเสมอไป อย่าว่าแต่เห็นผี หรือเทพเทวดาเลยครับ แม้แต่อารมณ์ของคนอื่นก็สามารถมองเห็นได้ ว่ามีสภาพหรือมีรูปลักษณะยังไงทั้งรู้ความหมายนั้นด้วย และในเรื่องของสมาธิยังมีอีกมากมายที่จะเกิดขึ้น ถ้าทำเหตุให้สมควรแก่ผล ผลก็จะเกิดขึ้นสมควรแก่เหตุเองครับ แต่ให้รู้ว่ามันเกิดขึ้นแล้วก็ดับไป ไม่ควรหลง หรือไปยึดติด ถือเป็นที่ให้จิตได้พัก พักจากความวุ่นวายทั้งหลายที่เราได้เจออยู่ทุกๆวัน และการทำสมาธิเราก้ไม่รู้ว่าจะเจออะไรอะไรจะเกิดขึ้น แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก้ตามขอให้เรามีหลักของเราคือ ทุกอย่างเกิดขึ้นแล้วในที่สุดก้ดับไปเป็นธรรมดา ให้เห็นเป็นของไม่เที่ยง เมื่อไปยึดก็จะเป้นทุกข์ และสิ่งนั้นก็เป็นอนัตตาไม่ใช่ของเรา เป็นเพียงสิ่งที่เกิดขึ้นตามเหตุปัจจัยเมื่อหมดเหตุปัจจัยก็ดับไปเท่านั้น เมื่อเราทำสมาธิไปเรื่อยๆเราก็จะเจอสิ่งต่างๆไปเรื่อยๆ เหมือนคนเดินทางแล้วได้เจอดอกไม้ตามทาง ซึ่งมันก็น่ายินดีน่าชมเหมือนกันใช่มั้ยครับ เราก็พยายามต่อไปครับ สู้ๆๆ ครับ