ปรียานุช ปานประดับ ~โรคร้ายเเละรอยยิ้ม~

ใครจะเชื่อว่า นางเอกหน้าหวาน ปรียานุช ปานประดับ ขวัญใจ

คนไทย จะมีช่วงชีวิตที่ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะเป็นโรคภัยไข้เจ็บได้มาก

มายเหลือเกิน ไล่ยาวตั้งแต่เด็ก ๆ ก็เป็น โรค หอบหืด,ไมเกรน

,ปวดประจำเดือน,เนื้องอกที่มดลูก,ช็อคโกแล็ตซีสที่หน้าอก,

เป็น เนื้องอกที่ข้อมือ,เข่าเสื่อมแบบเฉียบพลัน,โรคข้อ,

เนื้อเยื่ออักเสบทั่วตัว


โรค ต่างๆ ที่ว่า ทำให้เธอเจ็บปวดแสนสาหัส หนักที่สุดคือถึงขั้นพิการ เดินไม่ได้ต้องนั่งรถเข็นอยู่เป็นปี ๆ แถมยังอยู่ในภาวะใกล้ตาย เพราะการปวดของเนื้อเยื่อทำให้ระบบหายใจไม่ได้ เกือบจะหัวใจวายเฉียบพลันอยู่หลายหน โชคดีที่ได้คนรอบข้าง นพพล โกมารชุน ครอบครัว และเพื่อน ๆ ช่วยอยู่เคียงข้าง และปาฏิหาริย์ ของสมุนไพร ไทย ทำให้เธอกลับมาเดินได้อีกครั้ง

โรค แต่ละโรคที่คุณปรียานุชเป็น นั่นมันโรคทรมา นทั้งนั้น...อย่างที่บอกค่ะ..ว่ากลับมาดูตอนแรกไม่ทัน..แต่ดูรายชื่อโรคแล้ว พอจะรู้ค่ะว่าทรมานอย่างไร ไม่ว่าจะเป็นหอบหืด...ไมเกรน..อันนี้รู้ซึ้งเลยค่ะว่าปวดอย่างไร เพราะเป็นมาก่อน ปวดประจำเดือน..ผู้หญิงหลาย ๆ คนคงทราบนะคะว่าเป็นอย่างไร แต่คุณปรียานุชเธอมีประจำเดือน 15 วัน..ต่อเดือน !!!!

พิธีกรชายพูดว่า "นั่นมันเวลาครึ่งหนึ่งของชีวิตทีเดียว"

ใช่ 1 เดือนมี 30 วัน ปวดประจำเดือนซะ 15 วัน.. แล้วก็พบว่าเป็นเนื้องอกในมดลูก.. ประจำเดือนของคุณปรียานุชมาเยอะมากกกกก แต่เธอเป็นคนที่มองโลกในแง่บวกมาก ๆ ด้วยค่ะ

มีอยู่ครั้งหนึ่งเธอกำลัง คุยเรื่องบทกับคุณกัปตัน ภูธเนศ แล้วประจำเดือนของเธอก็ไหลไม่หยุดมันเยอะมาก จนเลอะเก้าอี้ที่นั่งแล้ว เธอไม่กล้าบอกคุณกัปตัน แต่เธอตลกมากค่ะ.. เธอบอกว่า เธอไม่อายหรอกนะคะ แต่กลัวน้องกัปตันที่เป็นผู้ชายจะอาย เธอก็เลยขอตัวสักครู่ โดยเดินออกไปและยกเก้าอี้ตัวนั้นปิดก้นไปด้วย ทุกคนจะหัวเราะเธอว่าเธอทำอะไร... และตลอดทั้งรายการเธอมักจะพูดในทำนองว่า เธอจะไม่ปล่อยให้ช่วงเวลาที่เธอไม่ป่วยไม่มีความสุขเด็ดขาด

ค ุณปรียานุชเธอผ่านการทานยาจากราคาถูกที่สุดจนแพงที่สุด เพื่อระงับอาการปวด จนกระทั่งรับการฉีดมอร์ฟีน..ฉีดจนคุณหมอต้องขอให้หยุด เพราะจะเกิดอาการติดมอร์ฟีนแล้ว.. เวลาเธอปวดเธอจะพยายามจับหน้าผากไม่ให้ย่นด้วย..เนื่องจากเธอกลัวแก่..เธอ เล่าไป..หัวเราะไป..น่ารักมากเลยค่ะ..




และสุดท้ายเธอก็ตัดสินใจผ่าตัด เอามดลูกที่มีเนื้องอกออก.. ผลจากการผ่าตัดทำให้ร่างกายเธอเปลี่ยนแปลงมากมายฮอร์โมนที่เคยมีก็ไม่มีเธอ บอกว่า...ผู้หญิงเราพอไม่มีฮอร์โมนก็จะแก่ลงเร็วมากกกก...ตาเหี่ยวย่นทันที หน้าก็บวมแปลก ๆ ผิวจะแห้งมากกกก...และเธอจะหิวน้ำตลอดเวลา ปกติคนเรากินน้ำประมาณ 2 ลิตรต่อวันแต่คุณปรียานุชจะกินประมาณ 4-5 ลิตร ต่อวัน..นั่นส่งผลให้เธอฉี่บ่อย..และอ่อนเพลีย หัวใจเต้นรัวเร็ว

เธอไป พบแพทย์อีกครั้ง... คุณหมอต้องกักตัวเธอไว้ และให้เธอหยุดทานน้ำเช่นนั้น เพราะไตจะวาย..เนื่องจากไตทำงานหนักเกินไป ทำให้หัวใจเต้นเร็วด้วย.. เธอเล่าติดตลกว่า วิธีการรักษาของคุณหมอน่ารักมาก.. เธอต้องรักษาด้วยการกินน้ำแข็งแทนน้ำค่ะ.. เธอบอกว่าเหมือนเธอกลับไปเป็นเด็กเลย..ต้องอมน้ำแข็งตลอดเวลา ใครพกอะไรติดตัวไม่รู้ แต่ปรียานุชพกกระต ิกที่มีน้ำแข็งติดตัว..

ส่วน โรคเนื้องอกที่หน้าอก อืม..ถ้าจำไม่ผิดจะเกิดก่อนที่จะผ่าตัดมดลูกนะคะ..เธอเล่าว่าเป็นเรื่องที่ ตลกมาก (อีกแล้ว ผู้หญิงคนนี้มองโลกในแง่ดีจริง ๆ) เธอไปเที่ยวเชียงตุง กับเพื่อน ๆ โดยนั่งรถขึ้นเขาซึ่งเส้นทางจะทรหดมาก เธอกางสองมือเกาะรถและโยกไปตามจังหวะขึ้นลงรถของรถอย่างสนุกสนาน ในขณะที่คนอื่นบอกว่าจะอ้วกแตกแล้ว.. หลังจากเที่ยวในครั้งนั้น เธอพบว่า หน้าอกของเธอใหญ่ขึ้น.. แต่ใหญ่ขึ้นแบบแปลก ๆ เป็นก้อนเท่าลูกมะนาวทีเดียว.. เธอไปตรวจที่โรงพยาบาล..และคุณหมอก็แจ้งว่าต้องผ่าตัดด่วนเลย เพราะเนื้องอกมีขนาดใหญ่มาก เธอบอกว่า จริง ๆ เธอมีเนื้องอกอยู่แล้ว แต่มีขนาดเล็ก โดยที่เธอไม่รู้ตัว พอเธอออกกำลังแขนมากเกินไป..จึงทำให้เนื้องอกขยายใหญ่ขึ้นมา






ดูสิ..ทำไมเธอมีอารมณ์ขันได้มากมายเหลือเกิน

อีก โรคที่เธอต้องเผชิญ เป็นโรคที่ 100,000 คนจะเป็น 1 คน นั่นคือโรค แคลเซียมในร่างกายไหลไปอุดตามข้อต่อ.. เธอพบโรคนี้ที่ข้อมือข้างขวา...ข้อมือเธอจะบวมมากจนไม่สามารถบิดลูกบิดได้ เธอต้องรับการผ่าตัดอีกครั้ง.. โรคนี้ทำให้เธอจิตตกอยู่นาน... 2 ชั่วโมง.. จริง ๆ ค่ะ 2 ชั่วโมง..คุณ ปรียานุชเธอบอกว่า เธอมานั่งมองตัวเองว่าทำไมชีวิตอับเฉาเช่นนี้...เพราะโรคนี้น่ากลัวนะคะ.. เราจะไม่รู้เลยว่า..ต่อไปแคลเซียมจะไหลไปอุดตันที่ข้อต่อไหนอีก คุณปรียานุชเธอวิตกว่าถ้าไหลไปข้อต่อบริเวณต้นคอ หรือกระดูกสันหลัง จะลำบากมากกกกก... แต่เธอก็ทำใจได้..และมีความสุขกับชีวิตของเธอ..

หลัง การผ่าตัดเธอบอกว่า มือของเธอไม่มีความรู้สึกเลย ความขี้เล่นและร่ำรวยอารมณ์ขันของเธอ เธอก็จะยกเอามือข้างขวาขึ้นมาและโยกซ้ายขวา แล้วบอกว่า "มือผี มือผี"...เธอบอกว่าเธอเล่นแบบนั้นเยอะมาก ใครมาเยี่ยมเธอก็เล่น "มือผี มือผี" ไปเรื่อย จนมืออักเสบไปทั้งแขน ปกติหลังการผ่าตัด เธอต้องพักฟื้นประมาณ 1 เดือน แต่จากการเล่นมือผี เธอต้องพักฟื้น 6 เดือน !!!! แถมยังต้องกายภาพบำบัดอาทิตย์ละ 3 วัน อีกด้วย เพราะแขนเธอตึงมากกก ไม่สามารถงอหรือเคลื่อนไหวได้เลย..
ช่วงที่เธอใช้งานมือขวาไม่ได้ แต่เธอก็ยังคงทำงานอยู่..เธอบอกว่าเธอเป็นคนไม่ยอมแพ้ ..เมื่อใช้มือขวาไม่ได้ เธอก็ใช้มือซ้ายเขียนหนังสือแทน..

และเธอก็ เล่าว่า การใช้ชีวิตโดยมีมือแค่ข้างเดียวเป็นอะไรที่ลำบากมาก...ใส่กางเกงเองก็ไม่ ได้..ต้องให้คุณตู่ นพพล ช่วยใส ่ เธอเล่าได้น่ารักอีกแล้วว่า เหมือนเธอกลายเป็นเด็กที่ยังช่วยตัวเองไม่ได้ ทุกเช้า คุณตู่ นพพลจะมาช่วยเธอใส่กางเกง..

เธอบอกว่าสิ่งที่เธอเป็นทำให้เธอเข้าใจคน พิการได้อย่างดีทีเดียว เพราะ นอกจากจะทำอะไรด้วยตัวเองไม่ได้แล้ว การขอให้คนรอบข้างช่วยเหลือ ก็ทำให้รู้สึกเกรงใจมากกก

มาถึงโรคเข่า เสื่อมแบบฉับพลัน...โรคนี้เธอเล่าว่า เมื่อครั้งที่คุณตู่ นพพล ไส้ติ่งอักเสบต้องเข้าโรงพยาบาล เธอพาคุณนพพลไปโรงพยาบาล ก่อนเข้าห้องผ่าตัด เจ้าหน้าที่ที่เข็นเตียง ได้ยกมือไหว้ขอพรสิ่งศักดิ์ คงจะขอให้การผ่าตัดผ่านพ้นไปได้ด้วยดี คุณปรียานุชเห็นดังนั้น เธอก็เลยพนมมือขอต่อสิ่งศักดิ์เช่นกัน..เธอขอว่า

"ขอให้ความเจ็บปวดทั้งหมดที่พี่ตู่ประสบ มาเกิดแก่ลูกแทนเถิด"
เธอบอกว่าที่เธอขอแบบนั้น เพราะคุณตู่ นพพลไม่เคยเจ็บป่วยเช่นเธอ แต่เธอป่วยมาเยอะ เธอคิดว่าเธอสามารถทนความเจ็บปวดเหล่านั้นได้






(คุณปรียานุช คุณเป็นผู้หญิงที่น่ารักจริง ๆ ...บอกได้เต็มปากเต็มคำเลยค่ะ ว่า "หลงรักผู้หญิงคนนี้แล้ว")

พอ ผ่าตัดเสร็จ คุณนพพล พักฟื้นอยู่ที่ห้องชั้น 8 และชั้น 4 เป็นชั้นขายอาหาร คุณปรียานุช เธอใช้การเดินขึ้นลง บันไดแทนการใช้ลิฟต์ค่ะ เพราะคิดว่าเป็นการออกกำลังกายไปในตัว เธอไม่ได้เดิน หรือ วิ่งมากกว่าปกติเลยนะคะ..แต่จู่ ๆ เธอก็ปวดเข่า..แล้วเธอก็ต้องตรวจร่างกาย ผลจากการเอ็กซเรย์เข่า...คุณหมอบอกว่า "คุณปรียานุช คุณต้องพักและห้ามเดินโดยเด็ดขาด เพราะเส้นเอ็นของคุณกำลังจะขาดแล้ว !!!!"
คุณ หมอเอาฟิล์มเอ็กซเรย์เข่าของคนปกติ กับฟิล์มของคุณปรียานุชมาเปรียบเทียบให้ดู แล้วบอกว่าคุณปรียานุชต้องผ่าตัดใส่เข่าเทียมด่วน...
จำไม่ได้แน่ชัด ค่ะว่าได้ผ่าตัดหรือเปล่า และผลจากการผ่าตัดเป็นเช่นไร..แต่ผลจากโรคนี้..ทำให้คุณปรียานุชเดินได้ไม่ เกิน 50 ก้าว !!!!! ค่ะ 50 ก้าว และต้องพักซักระยะ ถึงจะเดินต่อได้อีก...

เธอ เล่าว่า จากการที่เธอเป็นโรคนี้เธอจะรู้รายละเอียดของสถานที่ต่าง ๆ เยอะมาก..เธอต้องรู้ว่า ห้างฯ นี้มีรถเข็นหรือเปล่า...มีเก้าอี้นั่งพักหรือเปล่า...มีบันไดกี่ขั้น..หรือ เมื่อลงจากรถแล้วต้องเดินจากรถไปกี่ก้าวจะถึงร้านอาหาร ... เธอต้องนับก้าวทุกครั้ง..ขอบอกค่ะว่า คุณนพพล น่ารักมาก...เพราะคุณนพพลจะช่วยกันนับก้าวเดินกับคุณปรียานุชไปด้วย..เธอ บอกว่าสนุกดี.."เอ้าก้าวซ้าย 1 ก้าวขวา 2" ..ช่วยกันนับแบบ นี้ 2 คน..(เป็นคู่ที่น่ารักมากกกกกกกกก)

พิธีกรสอบถามว่า เธอผ่านช่วงเวลาแบบนั้นมาโดยใช้หลักการคิดอย่างไร คุณปรียานุช บอกว่า เธอถามคุณหมอว่าเธอจะหายป่วยไหม? คุณหมอบอกว่าหาย เมื่อเธอรู้ว่าเธอจะหายป่วย เธอก็ไม่คิดอะไรแล้ว..ไม่ต้องคิดว่าจะหายเมื่อไร ...แค่รู้ว่าเธอต้องหาย และเธอก็เชื่อเช่นนั้น แค่นั้นเอง...(ช่วงนี้ดูแล้ว ตบมือให้เธอเลยค่ะ..)

เธอ บอกอีกว่า..เธอจะนับลมหายใจในตอนที่ก้าวแต่ละครั้ง นั่นทำให้เธอรู้ว่า ทุกลมหายใจมีความหมาย ทุกลมหายใจเธอจะต้องมีความสุข เธอบอกว่าเวลาเห็นคนไม่เจ็บป่วยอะไร เธอจะรู้สึกว่า คนเหล่านั้นเป็นคนมีบุญ...และเธอก็จะรู้สึกดีไปด้วยที่เขาไม่เจ็บป่วย..ดัง นั้นเธอจะไม่ยอมอับเฉานาน ๆ

เรื่องราวความเจ็บป่วยในชีวิตของเธอยังไม่ จบแค่นั้นค่ะ เธอยังเผชิญโรคข้ออีกด้วย เธอจะปวดตามข้อ..ทุกเช้าที่เธอตื่น เธอจะใช้มือยันเตียงเพื่อลุกขึ้นไม่ได้...เพราะนิ้วมือของเธอจะงอ ไม่สามารถเยียดตรงได้..

<center>
</center>

เธอเล่าว่า โรคข้อเป็นโรคที่ทรมานที่สุด ปวดไมเกรน ปวดท้อง จะปวดเป็นจุด ๆ ไป แต่ปวดข้อจะปวดทุกข้อในร่างกาย..ตรงไหนที่เป็นข้อต่อเธอจะปวดหมดทุกจุด ....และซ้ำร้าย เธอยังเป็น โรคเนื้อเยื่ออักเสบทั่วตัวอีกด้วย..ปวดไปทั้งร่างกาย...เธอต้องกินยาแก้ อักเสบ และถ้าโดนอะไรนิดหน่อยก็จะเจ็บปวดมาก..เดินมากก็ไม่ได้..นั่งนาน ๆ ก็ไม่ได้ ต้องยืดเข่าตลอดเวลา..และมันยังทำให้เธอเป็นโรคกระดูกบาง กระดูกเปราะง่าย..ครั้งหนึ่งเธอทำกายภาพบำบัดเข่า...ปรากฎว่ากระดูกที่ขาเธอ หักเลยค่ะ.. (ฟังมาถึงตรงนี้...รู้สึกเสียว ๆ ตามข้อเลยค่ะ)

ช่วงต่อไป นี้จำรายละเอียดไม่ได้แน่ชัดนะคะ..ต้องขออภัยด้วยค่ะ..แต่จากการที่เธอเป็น โรคมากมายทำให้เธอเขียนพินัยกรรมและสั่งเสียอะไรตั้งมากมาย..ขอหยิบยกมาจาก web site รายการเจาะใจอีกครั้งนะคะ..

“ตอน ที่เป็นหนัก ๆ ก็คิดว่าตายก็ดี คือไม่ได้กลัวตายนะ อยากตาย ถ้าเกิดการตายมันมีความสุข คือมีคนบอกหรือค่ะว่าตายแล้วเป็นทุกข์ คนตายเคยมาบอกหรือค่ะ (หัวเราะ) นุชคิดว่าคนตายต้องมีความสุข อาจจะกลัวความเจ็บปวดจากการใกล้ตายมากกว่า แต่เพราะนุชปวดทรมานมาจนทุกข์ขนานแล้ว ก็เตรียมตัวตาย มีการทำพินัยกรรม ก็สั่งเสียต่าง ๆ พี่ตู่ควรทำอย่างไร สั่งเสียจนพี่ตู่เขาเบื่อว่าเมื่อไหร่จะตายซะที(หัวเราะ) คือเรารู้สึกอยู่แล้วว ่าเราใกล้แล้ว แต่ก็ไม่ได้ทุกข์นะคะ เพราะนุชรู้สึกว่าลมหายใจ แต่ละลมหายใจมันสำคัญ ในระหว่างที่มีลมหายใจจะมีความทุกข์ นุชจะไม่ยอม ไม่ทำอย่างนั้น เคยไปเยี่ยมคนป่วยแล้วเขายิ้ม ก็เข้าใจว่า อ๋อ เราก็คงเป็นอย่างนั้นเนอะ มันคงเป็นยิ้มสุดท้าย ถ้าอีกสองวันเราก็จะตาย แล้วเราจะไม่ยิ้มเหรอ”

ขอข้ามไปเล่าถึงตอนที่เธอพบปาฏิหาริย์ พลิกชีวิตของเธอจากที่ต้องรอความตาย..ก็หายจากโรคที่เผชิญอยู่อย่างช้า ๆ

ครั้ง หนึ่งเธอต้องเดินทางไปต่างจังหวัด ระหว่างที่รอขึ้นเครื่อง ก็มีผู้คนมากมายมาทักทายเธอ มีอยู่คนหนึ่งบอกกล่าวให้เธอลองทานสมุนไพรไทยดู..คุณปรียานุชเธอบอกว่า เธอจะลองทานดู..เพราะเธอทานสมุนไพรจีนมามากมายแล้ว ฝังเข็มก็แล้ว..ลองทานสมุนไพรไทยดูบ้างก็ไม่เสียหายอะไร...

เธอใช้เวลา ในการทานยาและปรับวิถีการกินอยู่ของเธอร่วม 8 เดือน อาการของเธอก็ดีขึ้น..และจากการรักษาในครั้งนี้ทำให้อาการติดยานอนหลับร่วม 20 ปี ของเธอหายไปด้วย..เพราะการรักษาด้วยสมุนไพรห้ามกินยาอื่น ๆ ร่วม...

เธอ เล่าว่า ทุกครั้งที่เห็นใครนอนหลับง่ายจะเธอบอกว่า ค นนี้มีบุญ...ถึงแม้เขาไม่ได้อาบน้ำก่อนนอนก็ตาม..แต่เธอซิ เธออาบน้ำ เธอนอนบนที่นอนดี ๆ ..แต่เธอก็นอนไม่หลับ..ตอนนี้เธอนอนหลับโดยไม่ต้องพึ่งยาแล้ว เธอมีความสุขมากกกกก...

เธอบอกว่า คนทุกคนมีบุญ แต่ไม่รู้ว่าตัวเองมีบุญอะไร..
ลองมาคิดกันดูนะคะ..ว่าตัวเราเองมีบุญอะไรบ้าง..
แล้วมีความสุขกับชีวิตเหมือนผู้หญิงคนนี้ "ปรียานุช ปานประดับ"




บทความ ปรียานุช ปานประดับ ~โรคร้ายเเละรอยยิ้ม~