ปริศนาธรรมจากความฝัน

รออ่านเรื่อง ของน้องโรสฟ้า และราคุ ขอแบบน้ำตานองๆและฮากระจาย จร้า
ตำนานรักดอกเหมย พี่ก็อยากฟังค่ะ เล่าด้วยนะ รออยู่

 

เล่ามาสิคะ...เดี๋ยวมีเรื่องปิดท้าย น้ำตาท่วมจอ
จากความฝันย้อนอดีตอันไกลโพ้น...ทำให้ต้องเบื่อหน่ายถ่ายถอนในรักค่ะ

 

เชิญคุณกุหลาบก่อนเลยค่ะ
ของราคุเรียวซายไม่ค่อยมีอะไรซับซ้อน ไม่มีจุดให้ยึดมั่นถือมั่น เป็นสาระคดีอะไร
แบบว่าอ่านแล้วก็ปลง เป็นอนัตตาได้ทันที

 

หากอ่านแล้วเกิดอนัตตา...ก็ควรค่าแก่การเล่าอย่างยิ่งค่ะ
ขอเวลาเรียบเรียงจากจิตนิดนึงนะคะ...
chearrอดใจรออ่าน...นิยายเรื่องใหม่เร็วๆนี้ค่ะ

 

ไม่ผิด ที่จะยังไม่รักใคร

ไม่ผิดหรอกค่ะที่เรายังไม่รักใคร ... เพราะเรายังไม่เจอคนที่เรารักมากกว่า
แต่สิ่งหนึ่งที่สำคัญที่สุด อย่าลืมที่จะให้ความรักกับพ่อ แม่แล้วกันค่ะ

 

แอบเล่า (นินทา) เรื่องเพื่อน (เป็นน้องเราปีหนึ่ง) ก็แล้วกันค่ะ

เพื่อนคนนี้เค้าเป็นคนดี รักธรรมชาติ รักดนตรี (แต่ร้องเพลงแหกทุกคีย์) เป็นนักกีฬา มีน้ำใจ ขี้โมโห น่ารักเพียบพร้อมนานัปประการ
รูปร่างสูงดำล่ำใหญ่ ปากหวาน
กลัวผีสางอย่างรุนแรง เป็นเหตุให้นอนคนเดียวไม่ได้

นี่เองเป็นเหตุให้เป็นที่มาของรักระทมหลายบทตอน
อ๊ะ ลืมไป มันเอ้ยเธอเป็นทอม (บอกมันว่าชาติก่อนคงเจ้าชู้นะ)
ชอบจีบ จับ ซบผู้หญิงทุกคน ไม่เว้นวาย
(ยกเว้นราคุเรียวซาย ที่มันบอกว่าพี่น่ารักมากแต่เค้าไม่กล้าแตะเนื้อต้องตัว)

โดยเฉพาะช่วงวัยรุ่น เธอได้คบแฟนรักจริงทั้งสิ้นถึง ๓ คน
ฆนึ่งในนั้นซึ่งแน่นอนชิดไกล้ที่สุด เธอจริงจัง กับ เบอร์ ๓ มาก ถึงขั้นย้ายชื่อเข้าทะเบียนบ้านเบอร์ ๓ เป็นสมาชิกครอบครัวกลมเกลียว ต่อมา เบอร์ ๓ ได้ระแคะระคาย ถึง เบอร์ ๑ และ ๒ ตามลำดับ ด้วยฤทธียักษี ของเธอ เบอร์ ๑ และ ๒ ได้พ่ายไป เธอทั้ง ๒ ได้ครองรักกันอย่างมีความสุข ในช่วงวัน เสาร์และอาทิตย์
เพื่อนทอมเรานั้นก็ตั้งใจรักเดียวใจเดียวได้ด้วยเหตุดังกล่าว
แต่อนิจจา เอ๋ย โลกไม่เที่ยง
เกิดทุกขัง เป็นจริงสำแดงเหตุในที่สุด พบว่าน้องเบอร์ ๓ สาวอ่อนหวานน่ารัก เรียบร้อย เป็นแค่กุลสตรี จำแลงเท่านั้น
เธอรักแฟนทอมเธอวัน เสาร์ อาทิตย์
แต่ทว่า จันทร์ ถึงศุกร์ น้องเบอร์ ๓ ได้ คบกับชายลึกซึ้งกินใจ วันละคน
เพื่อนทอมรู้เข้าก็โศกเศร้า โทมนัสเป็นที่สุด เกิดเป็นทุกขโต ทุกขัง น้ำตาเต็มกาละมังในที่สุด

จบตอน ๑

 

น้องเบอร์3 ดูแล้วเป็นคนแข็งแรงเนอะ ไม่เหน็ดไม่เหนื่อย สามารถจริงๆ ขอตอนที2 ด่วน แล้วเมื่อไหร่จะได้อ่านของน้องโรส พี่จั่นคอยอ่านอยู่นะค่ะ เอาเรื่องฮาของพี่จั่นบ้าง ถูกคนปัญญาอ่อนพิการซ้ำซ้อน แบบขาแขนใช้งานลำบาก ใช้กริยาท่าทาง กล่าวหาว่าพี่จะฉกตังค์ พี่เห็นคนพิการคนนี้นั่งรถเข็นถือแบงค์ร้อย แล้วชะเง้อ อยากเข้าเซเว่น พี่ก็เข้าไปถามว่า อยากได้อะไรในเซเว่นมั้ย เดี๋ยวจะซื้อให้ ใจพี่กะซื้อให้กินฟรีๆด้วย เค้ายิ้มแบบชอบใจมีคนสวยๆมาทัก แต่อาการลุกรนสุดชีวิต รีบเก็บแบงค์ร้อยใส่กระเป๋าแบบด่วนสุดฤทธิ์ พี่ก็คิด เออ..ชั้นรู้นะว่า แกคิดว่าชั้นจะฉกตังค์แกใช่ป่าว แกดูคนไม่เป็นเพราะสมองไม่ดี ไม่เป็นไรชั้นไม่ถือสา555

 

ขออนุญาติเปลี่ยนชื่อกระทู้เพื่อให้สอดคล้องกับเนื้อหานะคะ
(แรกๆตั้งชื่อไว้แบบสับสนนิดๆ เพื่อหลอกล่อให้มาอ่านค่ะ...)

 

อิอิ ... เพิ่งรู้วันนี้แหละว่านี่เป็นอาการเขินอายคนสวยอีกแบบนึง

 

เหตุของความสับสนในรักๆใคร่ๆ...ล้วนมีที่มา
ไม่มีสิ่งบังเอิญที่เกิดขึ้นในโลกนี้...ทุกอย่างย่อมมีเหตุ..จึงเกิดผล
จิตสำนึกที่อยู่ลึกที่สุดของคนเรา ล้วนมาจากการสั่งสมของกรรม การกระทำในวันอดีต...

 

อิอิ ... เพิ่งรู้วันนี้แหละว่านี่เป็นอาการเขินอายคนสวยอีกแบบนึง

เค้าเขินแบบ ผมโดนมาเยอะ ผมผ่านอะไรมาเยอะ ผมเจ็บมาเยอะ555

 

แหม....อ่านหน้าแรกแล้วโรแมนติคมากมาย

แต่เพราะเหตุนี้ จึงต้องมาเวียนเกิดเวียนตายกันไม่จบไม่สิ้น กระนั้นฤา?





แต่ก็เต็มใจที่จะรอนะ

ดวงจิตนั้นจำกันได้.......จริง

และแม้ว่าจะได้อยู่หรือไม่ได้อยู่ด้วยกันอีก จะติดต่อหรือไม่ติดต่อกันอีก ก็มักจะมีวงโคจรชีวิตคล้ายๆกัน
ชอบและไม่ชอบอะไรเหมือนๆกัน มีศรัทธาคล้ายๆกัน


เพียงแต่ภพชาตินี้เลือกลงทะเบียนเรียนกันคนละห้อง ก็เลยไม่เจอกัน ประมาณนี้....

 

ไม่นานนี้ฝันว่า
เดินพลัดหลงในป่า หาทางออกไม่ได้ ตื่นกลัวกังวลเป็นทุกข์ ไม่รู้จะทำยังไง
มองไป เห็นต้นไม้ใหญ่ จึงปีนขึ้นไปมองหาทางออก แล้วพบว่าต้องออกทางไหน
แม้ความกลัวกังวลเป็นทุกข์จะคลายไปบ้าง แต่ก็ยังหยุดอยู่ที่โคนต้นไม้ใหญ่ไม่ออกไป เพลิดเพลินประมาทว่าจะออกเมื่อไรก็ได้ อยู่อย่างนั้น

แบ่งปันเรื่องฝันด้วยคนครับ

 

ก่อนถึงวันแม่หลายวันจำไม่ได้แล้ว เราได้ฝันว่าแม่ตาย ในความฝันนั้นเรารู้ว่า พ่อเราได้ตายไปแล้ว และแม่ยังมาตายไปอีก เราร้องไห้รู้ถึงความสูญเสียที่ยิ่งใหญ่ รู้สึกว้าเหว่อย่างหาอะไรเปรียบไม่ได้เลย เราร้องไห้และรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ไม่ว่าความฝันนี้จะเกิดจากอะไรก็แล้วแต่ มันเป็นฝันที่มีค่ามากสำหรับเรา ตื่นขึ้นมา เรารักแม่มากขึ้น รู้ว่าเวลาที่เหลืออยู่ของแม่ เป็นเวลาที่มีค่ามากสำหรับเรา ในเวลาที่เราอยู่กับแม่นับจากที่ได้พบกับความฝันนั้นมา เรารักแม่มากๆๆๆๆๆๆ

 

ถ้าเรื่องฝัน
ที่จดจำได้แม่นอีกเรื่องคือ
ช่วงที่แม่ป่วยมากมาก จะฝันว่าแม่จะตายบ่อยๆ ในฝันก็จะขอ ยมพบาลหรือใครไม่รู้ขอตายแทนแม่ แล้วกัน แล้วในฝันก็เป็นเราตายเป็นผีแทนแม่ ตอนเป็นผีในฝันสนุกน่าดู พอตื่นก็ยังไม่มีใครตายนะคะจนถึงปัจจุบัน แต่สุขภาพแม่ดีขึ้นแล้ว

พอพ่อป่วยก็ฝันเหมือนเดิม

 

เราเคยคิดกันบ้างมั้ยว่า วันนึงถ้าเราป่วยหนักขึ้นมา เราจะทำอย่างไรกับสติของเรา คนที่ป่วยหนักต้องเข้าผ่าตัด เวลาออกจากห้องผ่าตัดใหม่ๆ สติเราจะเป็นอย่างไร เมื่อเราเจอยาชา หรือยาสลบเข้าไป หลังจากฟื้นขึ้นมานั้น เราจะเบลอ ถ้ายังอยู่ในวัยหนุ่มสาว ก็จะฟื้นตัวได้เร็ว แต่ถ้าอยู่ในวัยสูงอายุ จะขาดสติ ฟุ้งซ่าน และบางท่านอาจจะอาละวาด ไม่รู้ตัวว่าทำอะไรลงไป เราเคยเตรียมใจกันไว้บ้างรึยัง สำหรับตัวเราเองและพ่อแม่ที่เราจะต้องดูแลเมื่อถึงวันนั้น

 

ฝึกจิดให้เกาะแต่บุญกุศลค่ะ อย่าห่วงกังวลกับสิ่งใด เมื่อวาระสุดท้ายมาถึงจะได้จิตดับไปด้วยกุศลจิตก็จะไปสู่ภพภูมิที่ดี...

ลองสำรวจดูว่า...เมื่อคนที่รักที่สุดตายจากกระทันหันตอนนี้ จิตเราเป็นอย่างไร
หากทุรนทุรายและรับไม่ได้...รีบฝึกจิตด่วน (แนะนำให้เริ่มปฏิบัติธรรมแต่เนิ่นๆอย่ารอให้เวลานั้นมาถึง...จะไม่ทันการณ์ค่ะ)

 

มีใครๆพูดว่าปัญหาทุกอย่างมีทางแก้......จะต้องบอกว่าบางทีก็จะไม่จริงมั้ง​

เคยมีคำถามจากแม่ของผมว่า........... ในเรือลำหนึ่งมีแม่ของเราและลูกของเราอยู่ในเรือลำนั้น แล้วเกิดเรือล่ม
แล้วเราช่วยได้เพียงคนเดียวเราจะเลือกช่วยใคร
ตอนนั้นแม่ถามเมื่อตอนผมเด็กๆ ผมตอบว่าช่วยแม่.....แล้วถามแม่ว่าถูกต้องไหม.....แม่ตอบว่าไม่รู้เหมือนกัน.....

แต่ตอนนี้ผมมีลูกความคิดเริ่มเปลี่ยนไปซะแล้วคงจะต้องตอบเหมือนแม่มั้ง......คิดไม่ออกนะ........ช่วยคิดให้หน่อย
​

หวังว่าไม่ผิดกระทู้นะ

 

คำถามนี้ขึ้นกับจิตผู้ตอบ
คนที่ยังไม่มีลูก...ก็จะตอบว่าช่วยแม่โดยมิต้องสงสัย เพราะยังไม่รู้จักการเป็นพ่อ-แม่ จึงไม่รู้ว่าความรักที่พ่อแม่มีต่อลูกมันลึกซึ้งยิ่งใหญ่เพียงใด...
แต่คนที่มีลูกแล้วก็จะลังเลและคิดหนัก เพราะต้องชั่งใจระหว่างความกตัญญูที่มีต่อแม่กับ...ความรักลูก...เอาเข้าจริงๆถึงเวลานั้น คุณแม่ของเราคงตะโกนบอกว่าให้ช่วยหลานเถอะ...อย่ามาช่วยแม่เลย...แม่ยอมตายเพื่อลูกและหลาน....^____^

รักของพ่อแม่ที่มีต่อลูกเป็นรัก ที่ปราศจากเงื่อนไข ไม่หวังผลตอบแทน เป็นรักที่มีแต่ให้ รักแบบยอมตายแทนได้

ที่ตอบมาก็วิเคราะห์จากจิต...ยังไม่มีลูก แต่เคยฝันว่าตัวเองมีลูก ในวันที่ทะเลาะกับแม่...จากนั้นจึงเข้าใจจิตของแม่ว่ารักลูกเพียงใด...
ไม่ทราบว่าตอบตรงใจหรือไม่...?

 

คุณลุงหมานไม่ได้บอกเลยนิ ว่าคุณแม่ว่ายน้ำเป็นไหม ลูกของเราว่ายน้ำเป็นไหม แล้วในเรือ มีคนอื่นอีกหรือเปล่า
หรือแถวๆนั้นมีคนอื่นอีกหรือเปล่า

เราอาจช่วยคุณแม่ แล้วคนอื่น ช่วยลูกเรา
หรือเราช่วยลูก แล้วคนอื่นช่วยคุณแม่