การมุ่งพระนิพพานเหมือนกับการล่าช้าง

ขอบคุณมากครับ บางครั้งผมเองก็ไม่รุ้จะใช้ตัวไหนในการจัดการกับกิเลส .... และบางครั้งก็ไม่ได้อดทนกับสิ่งที่มากระทบครับ

 

ช้างมีสี่ขา เหมือนกับ รัก โลภ โกรธ หลง เราต้องพยายามตัดขาช้างให้ได้ เพราะช้างแข็งแรงมาก ถ้าไม่สามารถตัดกำลังโดยการตัดขา โอกาสที่เราจะเอาชนะหรือล่าสำเร็จนั้นก็ยาก

"นิพพานัง สุขขัง"

อนุโมทนา สาธุ

^^

 

ขออนุโมทนาครับ...
แต่ตัวอย่างอาจจะรุนแรงไปหน่อย..(ใจไม่คิดฆ่าอีกแล้ว)
จะเหมือนตอนที่เรารัก-หลง คนอันเป็นที่รักมากๆ เเล้วมีคนยกตัวอย่างว่า
ให้นึกถึง การนำคนที่เป็นที่รัก รวมกับผู้หญิงที่สวยมากมายหลายคน
มาถลกหนังออกเหลือแต่เลือดแดง แล้วถามเราว่าคนอันเป็นที่รักของเราคนไหน จะรักต่อไหม
โห....ตัวอย่างโหดจัด เห็นภาพเลย

 

แหะ..แหะ..รู้สึกตัวโลภเนี่ยะถูกเราตัดได้เยอะสุด ตัดอยากสุดสำหรับเราคือ ตัวโทสะเนี่ยะแหละ พยายามเย็นหนอๆๆๆ อยู่ค่ะ

 

"รัก โลภ โกรธ หลง"
​

จะต้องละ ลด เลิก สิ่งเหล่านี้ให้หนัก

อนุโมทนา สาธุคับ
​

________________________________________________________________________

เล่ม 1. หนทางแห่งการพ้นทุกข์.rar
เล่ม 2. หนทางแห่งการบรรลุ.rar

 

กราบอนุโมทนาสาธุในธรรมค่ะ ห่ะๆๆมีช้างเดินได้ด้วย ได้ฟิลลสุดๆ

 

อนุโมทนา สาธุ สาธุ ครับ การมุ่งสิ่งที่ใหญ่ ต้องตัดทั้ง 4 ขา รัก โลภ โกรธ หลง เราต้องพยายามตัดขาช้างให้ได้ เพราะช้างแข็งแรงมาก ถ้าไม่สามารถตัดกำลังโดยการตัดขา โอกาสที่เราจะเอาชนะหรือล่าสำเร็จนั้นก็ยาก สาธุ

 

อนุโมทนา สาธุ เรายังตัด คำว่า หลง ไม่ได้อ่ะ เมื่อไหร่จะชนะน้อ

 

เหมือนกัน

 

ตัวอื่นเข้าใจหมด แต่ตัวนี้ไม่เข้าใจ โกรธ ทำไมต้องเอากสิณสีเขียว ขาว แดง เหลือง มาตัด ความเป็นสี ทำให้หายโกรธหรือ ถามดื้อ ๆ อย่างนี้แหละ มันไม่รู้จริง ๆ

(พรหมวิหารสี่เข้าใจค่ะ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา )

" ตัวโกรธ โทสะ ตัดด้วย พรหมวิหารสี่ หรือกสิณสี่ กสิณสีสี่อย่าง คือ สีเขียว สีขาว สีแดง สีเหลือง ??? "

 

ในเมื่อเราเข้าใจในพรหมวิหารสี่ เราก็ควรใช้พรหมวิหารสี่ตัดอารมณ์โกรธ
หากผู้ที่ไม่เคยฝึก กสิณ ก็จะไม่เข้าใจว่าใช้กสิณ ตัดอารมณ์ได้อย่างไร

เพราะจะใช้ "กสิณ" หรือ "พรหมวิหารสี่" ตัดอารมณ์โกรธ
ผลลัพธ์ก็คือ ตัดอารมณ์โกรธได้เช่นเดียวกัน

แต่ถ้าหากอยากรู้ ก็จะอธิบายให้ฟัง
ที่ถามว่า ความเป็นสีนั้น ทำให้หายโกรธหรือ
ตอบว่า ที่พระท่านแนะนำ คือ ให้ใช้พรมวิหารสี่ หรือใช้กสิณสี่ ตัดอารมณ์โกรธ

การดับอารมณ์โกรธด้วยกสิณ ไม่ใช่พอเราโกรธแล้วให้นึกถึง สีแดง นึกถึงสีขาว นึกถึงสีเขียว ไม่ใช่นึกถึงสีอย่างนี้
ถ้านึกถึงแค่สีอย่างนี้ นึกเท่าไหร่ก็ไม่หายโกรธ
แต่พระท่านให้ใช้กสิณสีเป็น "อุบาย" ในการรวมจิตให้เกิดสมาธิ ให้จิตมีสติ
ยิ่งจิตใจเกิดสติได้เร็วเท่าไหร่ เราก็สามารถตัดอารมณ์โกรธได้เร็วขึ้นเท่านั้น

กสิณ มีทั้งหมด ๑๐ กอง
แต่ละกอง ก็มีสีที่แตกต่างกัน แต่ที่พระท่านแนะนำ
คือ ใช้กสิณ กองที่เป็น สีขาว สีเขียว สีแดง สีเหลือง ใช้สี่กองนี้ตัดอารมณ์โกรธ

ส่วนทำไมต้องแบ่งแยกกสิณออกเป็นสีๆด้วย ก็เพราะว่า
คนเรานั้น ประกอบด้วยธาตุทั้งสี่ มีดิน น้ำ ลม ไฟ
จึงต้องแบ่งแยกกสิณออกเป็นสี ตามแต่ "จริต" ของแต่ล่ะคนครับ


_________________
สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นคือทุกข์

 

นิพพาน ก็มีกันอยู่แล้วทุกคน แต่เราไปปรุงแต่งมันเอง จนเลอะ เช่น โลภ โกรธ หลง รัก การให้กลับไปสู่นิพพาน ได้ หรือที่เรียกว่าจิตเดิม ไร้การยึดติดทุกลักษณ์ หรือจิตประภัสสร แค่ตัดผัสสะ หรือการปรุงแต่งทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ หรือเห็นก็แค่เห็น ได้ยินก็แค่ได้ยิน ได้รส ก็แค่นั้น สัมผัสทางกาย ก็แค่นั้น ไม่ต้องไปวิเคราะอะไร หรือปรุงแต่อะไรให้มาก จิตก็จะค่อย ๆ หลุดพันจากมลภาวะ จิตก็จะค่อยๆ สว่าง ขึ้น ใสขึ้น การยึดติดก็จะน้อยลง จนไม่ยึดติด นั่นหละ นิพพานที่ทุกคนว่ายากหนักหนา นิพพานไม่ใช่สถานที่ แต่เป็นการไม่ยึดติดทางจิต

 

นิพพานไม่ใช่สถานที่ ถ้าเป็นสถานที่เราก็จะหากัน แต่ไม่ได้ซักที เพราะนิพพานคือว่าง จิตว่าง ที่ไม่ได้จากการยึดติดใดๆ แม้การภาวนาให้ว่างก็ยังมีการยึดอะไรกับอะไรซักอย่าง จึงมิใช่ความหมายนิพพาน เพียงแต่ใกล้เคียง เมื่อจิตว่างจากการไม่ยึดติด ก็จะมีอนุภาพที่ใช้ในการโปรดสรรพจิต - ญาณ ได้

 

ปฎิบัตธรรม ก็เหมือนปฎิบัตกิเลส(ในธรรม) สมเด็จพุทธาจารย์โต ได้แสดงปริศนาธรรม ไว้ ว่ากรรมซ้อนธรรม เป็นพุทธมามักกะ ต้อง โลกตละธรรม มิใช่ปฎิบัติเป็นฤษี ดาบส เหมือนก่อนที่พุทธองค์ได้สมาบัติ 8 แล้ว ก็ยังไม่เข้าใจว่า สาเหตุใดทำให้เกิดทุกข์และจะดับทุกข์ได้อย่างไร ก็จึงไปปฎิบัติโดยลำพังเพื่อหาทางหลุดพ้น พระองค์จึงได้ โลกุตละธรรม เป็นธรรมอันที่พุทธองค์ เทิดทูลไว้สูงสุด เหมือนเช่นกับพระพุทธเจ้ายุคไหน ก็สักการะไว้สูงสุดเช่นกัน

 

ปฎิบัติธรรมการรวมจิต(แบบฤษี ดาบส)ทุกรูปแบบ คือการยึดติดกับกำหนด จิตจะติด สติ สมาธิ ฌาน ญาณ ติดเทพ ติดพรหม ถ้าไม่สามารถออกได้ ก็ต้องไปเสวยบุญที่สร้างไว้ ตอนเสวยบุญก็โอเค แต่พอหมดบุญแล้ว ชักจะไม่โอเคละ การมุ่งปฎิบัติเป็นตัญหาในธรรม การมีตัญหา ก็ชวนอุปทานไปด้วย เลยวน กับการปฎิบัติ ถ้าจะให้ออกจากสังสารวัฏ 31ภูมิ ต้องทิ้ง สติ สมาธิ ฌาน ญาณ ติดเทพ ติดพรหม (โลกียธรรม) สู่การไม่ยึดติดทางจิต(โลกุตรธรรม) หรือเลิกการปฎิบัตแบบรวมจิต

 

ปฎิบัติรวมจิต ใช้เวลานานมาก ๆ ๆ แต่เข้าใจแค่ไหนพอแค่นั้น เข้าสู่การคลายจิต(ไม่ยึดติด) ก็จะพบนิพพานง่ายนิดเดียวเหมือนพุทธองค์ พบนิพพานแค่คืนเดียวเพียงแค่จิตคลายออกจากการยึดติดทุกรูปแบบ แม้การภาวนาก็ไม่มี(การภาวนาให้ว่าง ยังเป็นการยึด จิตจะไม่เป็นอิสระ) แล้วทุกอย่างจะอัตโนมัติเอง