คุณหมอไม่เข้าใจพระป่า

ขออนุญาตเล่าประสบการณ์ส่วนตัวที่เห็นว่าควรเล่าต่อเพื่อรับฟังความคิดเห็นจากท่านอื่นๆนะคับ

เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ผมมีโอกาสขับรถจากจันทบุรีไปส่งพระที่อำเภอทอง

ผาภูมิจังหวัดกาญจนบุรี ท่านเป็นพระป่าลูกศิษย์หลวงปู่ฟัก พรรษา 33 รวมบวชเณรอีก 3 ปี ก็อยู่ในผ้าเหลืองมา 36 ปีแล้วครับ ท่านเคยได้รับการอบรมจากหลวงตามหาบัว หลวงปู่คำตัน และหลวงปู่ทุย

ก่อนหน้าออกเดินทางท่านก็บ่นว่าไม่ค่อยสบาย ผมเลยแนะนำว่า พอถึงเมืองกาญจน์เราน่าจะไปหาหมอกัน ท่านก็เห็นด้วย พอถึงเมืองกาญจน์ผ่านโรงพยาบาลแสงชูโตก็พาท่านอาจารย์เข้าไปหาหมอกัน ปรากฎว่าไม่มีหมอผู้ชาย ท่านอาจารย์ไม่สดวกใจที่จะตรวจกับหมอผู้หญิง ทางพยาบาลก็แนะนำว่าให้ไปที่โรงพยาบาลกาญจนบุรีเมโมเรียล ที่นั่นน่าจะมีหมอผู้ชาย ผมก็พาท่านอาจารย์เดินทางไปต่อ

เมื่อถึง โรงพยาบาล ก.จ.น.บ.ร.เมโมเรียล เข้าไปสอบถามประชาสัมพันธ์ก็ทราบว่ามีหมอผู้ชายกำลังออกตรวจอยู่ ผมดีใจรีบพาท่านอาจารย์ไปทำบัตร ระหว่างตรวจร่างกายก่อนรักษาเช่น ชั่งน้ำหนัก วัดความดัน น้องเจ้าหน้าที่ที่เป็นผู้หญิงท่าทางน่ารักเข้าใจพระดีมากครับ เธออยู่ห่างในระยะพอสมควรแล้วคอยบอกผมว่าให้ทำอะไรบ้าง เช่นเอาที่วัดความดันพันแขนท่านอาจารย์เป็นต้น ผมยังนึกดีใจว่าคราวนี้คงไม่มีปัญหาแล้ว

แต่แล้วก็มีเรื่องจนได้ เมื่อคุณหมอตรวจท่านอาจารย์เสร็จ ก็จะให้ฉีดยา ผมสอบถามพยาบาลเธอบอกว่ามีแต่ผู้หญิง ไม่มีผู้ชาย ผมหันไปเห็นผู้ชายที่น่าจะเป็นผู้ช่วยพยาบาล เลยถามเธอว่าให้น้องคนนั้นฉีดได้ไหม เธอบอกว่าไม่ได้ ทางโรงพยาบาลไม่อนุญาต เธอบอกว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวฉีดให้แบบไม่ถูกตัวท่านอาจารย์เลย รับรองไม่ต้องไปปลงอาบัติ แต่จะเจ็บกว่าปกติเท่านั้น ผมถามเธอว่าจะฉีดที่ไหน ที่ต้นแขนเหรอ เธอบอกว่าไม่ได้ ยา 3 ซีซี ต้องฉีดเข้าสะโพก

ผมฟังแล้วอึดอัดใจมาก ท่านอาจารย์เองก็ไม่เอาที่จะเปิดสะโพกให้ผู้หญิงดู ก็ท่านไม่เคยนี่ครับ บวชมากว่า 36 ปีแล้ว พยาบาลกับผมก็เดินไปหาคุณหมอที่ตรวจท่าน เรียนให้คุณหมอทราบถึงปัญหา ขอให้คุณหมอช่วยเดินมาฉีดยาท่านอาจารย์ให้หน่อย ผมเองไม่นึกว่าจะเป็นปัญหาเลยนะครับ คุณหมอก็นั่งว่างๆอยู่

คุณหมอตอบหน้าตาเฉยเลยครับว่า ผมฉีดยาไม่เป็น ถ้าไม่ให้พยาบาลฉีด ก็คงต้องทานยาเอาแล้วกัน ฟังแล้วอึ้งเลยครับ ผมก็เลยเรียนคุณหมอไปว่า พรุ่งนี้มีงานกฐิน ท่านอาจารย์ต้องรับแขก และประกอบพิธีทางศาสนา ท่านอยากหายเร็วๆ คุณหมอช่วยหน่อยได้ไหมครับ

คุณหมอผู้แสนดีก็ยังยืนคำเดิมครับ ตอบได้น่ารักมาก ผมฉีดยาไม่เป็น
โห...นายแน่มาก ผมนึกในใจ จบจากไหนเนี่ยะ พระอาจารย์ก็รออยู่ ไม่อยากทะเลาะหมอให้เสียภาพพจน์ลูกศิษย์พระ ผมก็เลยเดินออกมา กราบเรียนท่านอาจารย์ว่า หมอเขาไม่ได้ฉีดยานานแล้ว เขาฉีดไม่เป็น ท่านก็งงๆ เอ้า..ไม่เป็นไร งั้นอาตมาฉันยาเอาก็ได้ เดี๋ยวพักแล้วภาวนาสักครู่ก็คงดีขึ้น อากาศทางทองผาภูมินี่ถูกกับธาตุขันธ์อาตมา พรุ่งนี้ก็คงดีขึ้น แล้วพวกเราก็ออกมานั่งรอจ่ายเงินค่าตรวจให้กับคุณหมอผู้แสนดีมีน้ำใจกับค่ายา แล้วเดินทางต่อไปอีกเกือบสองชั่วโมง เพราะวัดอยู่ที่พุรางหมู ในเขตลิ้นถิ่น ซึ่งเป็นหมู่บ้านของพวกกระเหรี่ยงและคนไทยอยู่ด้วยกัน วัดเป็นธรรมชาติมากครับ มีถ้ำใหญ่เหมาะแก่การภาวนา

เล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนๆในเวปฟัง เพื่อท่านเป็นหมอหรือมีเพื่อนมีญาติเป็นหมอ จะได้ช่วยกันบอกให้คุณหมอช่วยเข้าใจพระวินัยของพระ ให้ท่านเมตตาสงสารพระด้วย ท่านอาจจะบวชมาก่อนคุณหมอเกิดเสียอีก ท่านรักษาวินัยของท่านมานานกว่าชีวิตคุณหมอก็ว่าได้ ถ้าเอื้อเฟื้อกันได้ก็ช่วยกันเถิดครับ เสียเวลาไม่ถึง 10 นาที กับวินัยที่ท่านรักษาเกือบ 40 ปี ถึงอาจจะไม่ผิดวินัย แต่ก็ให้เกิดความเศร้าหมองทางจิตของท่านได้

โรงพยาบาล ก.จ.น.บ.ร.เมโมเรียล วันที่ 24 ตุลาคม ตอนบ่ายๆ คุณหมอผู้ชายหนุ่มๆ หน้าตี๋ๆใส่แว่นที่ออกตรวจทั่วไปในวันนั้น คุณหมอฉีดยาไม่เป็น เหมือนกับผมเลย ผมเป็นวิศวกรโยธา ตอกตะปูไม่เคยตรงเหมือนกันครับ

 

ครับผม วันนั้นผมก็อยู่กับพระอาจารย์ด้วยครับ คอยถือบาตรให้ท่าน

 

ได้อ่านแล้วก็ไม่ทราบจะพูดอย่างไรดีค่ะ
ขออนุญาตพูดแบบกลางๆแล้วกันนะคะ
เนื่องจากทำงานในสายวิชาชีพแพทย์ ดังนั้นจึงเข้าใจพระคุณเจ้าท่านอย่างที่สุดค่ะ เพราะพวกเรา(พยาบาล)ก็ได้พยายามอย่างสุดความสามารถที่จะไม่ทำให้ท่านต้องผิดวินัย ทุกครั้งที่ต้องให้การพระพยาบาลกับพระคุณเจ้าก็จะขอขมากรรมในใจทุกครั้ง

แต่เมื่อพูดถึงเรื่องการฉีดยาแล้ว ไม่แน่ใจว่าคุณหมอท่านนั้นจบมาจากที่ไหนนะคะ แต่ว่าหลักสูตรแพทย์จะมีการสอนเรื่องการให้การพยาบาลน้อยมาก เช่นการฉีดยา หมอส่วนใหญ่จะได้รับการฝึกหัดฉีดยาจากเนื้อหมู ในช่วงที่เรียนก็ไม่เคยได้ฉีดจริงกับคนไข้ เพราะเขาถือว่าหน้าที่เหล่านี้เป็นของพยาบาล การฉีดยาเข้าสะโพก หากผิดพลาดในการกะตำแหน่งอาจเกิดอันตรายกับผู้ถูกฉีดยาก็เป็นได้ ด้วยเหตุนี้จึงเป็นเรื่องค่อนข้างลำบากมากในการให้การพยาบาลทั้งผู้ให้การรักษาและผู้รับการรักษา

ปราญฯไม่ได้มีเจตนาจะลบหลู่ดูหมิ่นผู้ประกอบวิชาชีพแพทย์และไม่ได้มีเจตนาจะเข้าข้างผู้ประกอบวิชาชีพแพทย์นะคะ แต่บางครั้งในประเด็นปลีกย่อยที่ต่างฝ่ายต่างไม่รู้ซึ่งกันและกันอาจเป็นเหตุต่อวจีกรรม มโนกรรมโดยไม่เจตนาได้ ปราญฯจึงขออนุญาตชี้แจงรายละเอียดคร่าวๆไว้ ณ ที่นี้ เพื่อให้ผู้อ่านได้รับข้อมูลในหลายๆด้านค่ะ

ขอให้พระคุณเจ้าหายจากอาการอาพาธโดยเร็ววันเจ้าค่ะ
โยมขออมากรรมขออโหสิกรรมหากกล่าวคำใดที่ไม่เหมาะไม่ควร
ขอบคุณเจ้าของกระทู้ที่ได้นำเรื่องราวมาเล่าสู่กันฟังค่ะ

 

ขอบคุณสำหรับข้อมูลครับ ทางเราไม่ทราบ ต้องขออภัยด้วยครับ

 

ถ้าหากเป็นโรงพยาบาลสงฆ์ก็คงจะมีนายแพทย์และบุรุษพยาบาลเป็นส่วนใหญ่ใช่หรือเปล่าครับ

 

ขอบพระคุณค่ะที่เข้าใจในเจตนาที่ปราญฯเข้ามาตอบค่ะ
หวังเพียงว่าข้อความข้างต้นที่ปราญฯเจตนาจะสื่ออาจเป็นประโยชน์บ้างไม่มากก็น้อยค่ะ

 

ปราญฯไม่ค่อยแน่ใจในรายละเอียดค่ะ แต่เรื่องบุรุษพยาบาลหรือพยาบาลผู้ชายนั้นถือเป็นอาชีพที่ขาดแคลนก็เป็นได้เพราะวิชาชีพพยาบาลเป็นวิชาชีพที่ต้องใช้ความละเอียดอ่อนและหัวใจเป็นอย่างมาก อีกทั้งเป็นอาชีพที่ต้องใช้"ใจ"เป็นส่วนประกอบสำคัญในการตัดสินใจเรียนในสายวิชาชีพนี้ เนื่องจากเป็นอาชีพที่ต้องเสียสละความสุขส่วนตัวอีกทั้งยังต้องอยู่กับความไม่สวยงาม ความเจ็บไข้ได้ป่วย ความทุกข์ พยาบาลบางคนที่ยังมีจรรยาบรรณพยาบาล เวลาที่อยู่ในชุดยูนิฟอร์ม บางครั้งเราต้องวางเรื่องราวส่วนตัวทั้งหมดไว้ก่อนเพื่อทำงานให้ลุล่วง เมื่อเสร็จสิ้นจากงานแล้วจึงนำเก็บมาคิดใหม่ได้ เพราะเราไม่มีสิทธิ์เอาความทุกข์ที่เรามีไปใส่ให้คนไข้ คนไข้เขามาเพื่อพึ่งพาเรา เราจำเป็นต้องเข้มแข็งพอที่จะช่วยเหลือเขาได้

ตอนที่เรียนมาเวลาให้การพยาบาลกับพระภิกษุสงฆ์เราถูกสอนให้วางใจว่าเราให้การพยาบาลเพราะท่านเป็นผู้ป่วย ไม่ได้มีเจตนาจะสัมผัสถูกเนื้อต้องตัวท่าน พระสงฆ์สามารถรับอาหารหลังเที่ยงได้หากเพื่อเป็นการรักษา แต่ในที่นี้หากมีเจ้าหน้าที่พยาบาลผู้ชายก็จะต้องให้ผู้ชายเป้นผู้ให้การรักษาดูแล หรืออาจรบกวนญาติโยมผู้ดูแลช่วยในอีกแรงหนึ่ง แต่หากเลี่ยงไม่ได้ในทุกกรณีแล้วก็จำเป็นต้องให้การพยาบาล แต่จะต้องขออนุญาตและขอขมากรรมกับพระภิกษุสงฆ์ก่อนทุกครั้งค่ะ

ป.ล.แลกเปลี่ยนประสบการณ์ส่วนตัวนะคะ แต่อาจไม่ใช่มาตรฐานว่าจะเป้นเหมือนกันทุกคนน่ะค่ะ

 

คุณปราญชลีครับ ผมเองมีเพื่อนเรียนสมัยมัธยมเยอะแยะที่เป็นหมอ เดี๋ยวผมลองไปถามเขาดูว่า ตอนเรียนเขามีฉีดยาคนไข้กันหรือเปล่า ผมเป็นวิศวะเลยไม่ค่อยรู้เรื่องหมอเท่าไร อาจจะเปรียบเทียบกับเพื่อนผมที่จบวิศวไฟฟ้ามาแต่เปลี่ยนหลอดไฟที่บ้านไม่เป็นหรือเปล่า 555++

แต่มีครอบครัวเพื่อนผม พ่อแม่เป็นหมอศิริราชทั้งคู่ พี่สาวก็จบหมอศิริราช ตอนใช้ทุนไม่ยอมใช้เส้นพ่อแม่เลย ไปอยู่กับชาวเขา ทำเองสารพัด คุณพ่อที่เป็นหมอขึ้นไปเยี่ยมลูกสาว ไปพบเด็กชาวเขาเป็นโรคปากแหว่งเพดานโหว่ ผ่าตัดให้ฟรีไปหลายคน เด็กชาวเขาพวกนั้นโชคดี ได้ผ่าตัดกับหมอศัลยกรรมชื่อดังจากโรงพยาบาลสมมติเวช (ท่านเกษียณแล้วมาทำงานที่โรงพยาบาลสมมติเวช) อันนี้น่าสรรเสริญครับ เลยเล่าให้ฟังแถมด้วย

ขอบคุณคุณปราญชลีที่ร่วมแสดงความคิดเห็นครับ

 

เพิ่งเคยได้ยินเป็นครั้งแรกในชีวิตค่ะของการเป็นพยาบาลมา๔๐กว่าปี
ขอให้พระคุณเจ้าจงหายไวๆเถิด

 

..........ผมอยากหัวเราะเป็นภาษาเขมร กัมภูชา ว่าหมอฉีดยาไม่เป็น......
....เพราะหมอก็เรียน อนาโตมี่ หรือ หัตถการบางอย่างทำได้มากกว่าพยาบาลอีก....
...พยาบาล หัตถการบางอย่างทำไม่ได้ ต้องให้หมอทำนะครับ....ส่วนเรื่องฉีดยาผมว่ามันเป็น พื้นฐาน ที่หมอ และ พยาบาลต้องเรียน....
....ผมไม่สบาย ไปหาหมอที่คลีนิกบางคลีนิก หมอยังฉีดยาให้ผมเลย ฉีดที่ gluteus นี้แหละ...

 

เป็นเรื่องของความมีน้ำใจของคน
เหตุการณ์คือ หมอคนนั้นไม่มีน้ำใจเพราะเค้าไม่ได้นับถือศาสนาพุทธมากว่า

 

สงสัยจะไม่ใช่ชาวพุทธ...แต่น้ำใจนี่น่าจะมีทุกศาสนานะ...ถ้าหมอฉีดยาไม่เป็นนี่คิดหนัก...ไม่ทราบจบจากสถาบันไหน......

 

เห็นโรงพยาบาลมากมายนะครับที่พยาบาลผู้หญิงรักษาพระป่วย.....

บางครั้งยอมรับว่าเป็นเรื่องที่ยาก.....โมทนากับพระเถระที่รักษาศีลไว้ด้วยชีวิต.....หาได้ยากครับ......

อย่างไรพูดตามตรงถ้าพระสงฆ์ท่านจำเป็นที่ต้องรักษาจริงๆ......ถ้าใจของพระเถระ...ไม่มีเชื้อที่จะก่อเกิดซึ่งกิเลสอยู่......เพื่อรักษากายไว้.....ไม่มีทางออกอื่น.....ผมก็กล่าวว่าท่านควรที่จะรักษานะครับ.....เพียงแต่ควรมีโยมอุปถากดูแลอยู่ใกล้ๆ....น่าจะดี......

วินัยสงฆ์ไม่ได้ให้อยู่ในห้องกับมาตุคามสองต่อสอง ก็ควรมีคนอื่นอยู่.....ไม่ให้ถูกต้องมาตุคาม...เราก็ไม่ถูกต้อง.....ไม่ยินดีในการถูกต้อง.....มาตุคามมาถูก(ใจเราไม่ยินดี..เสร็จสิ้นการรักษาก็ปลงอาบัติเสีย..เพราะดูแล้วอาบัติหนักเช่นสังฆาทิเสส..ในเจตนาและการป้องกันนั้นทำได้...ไม่ผิดนะครับ..)ให้ท่านนึกเสียว่าเป็นการรักษา....ไม่ได้นึกไปในทางกิเลส......เมื่อรักษาหาย....ก็ไม่ได้ไปต่อเชื้อกิเลส.....ผมว่าไม่น่าจะมีปัญหา.....

รักษาร่างกายไว้เพื่องานพระศาสนาและท่านเอง.....

<!-- google_ad_section_end -->

 

ตอบครับ ..

ผมก็เป็นหมอ ครับ

บอกเลยว่า หมอส่วนใหญ่ ที่เพิ่งจบใหม่ ฉีดยาไม่เป็น ครับ ไม่ใช่ ไม่มีน้ำใจ เพราะ เวลาที่เราเรียนนั้น ไม่มีการสอนปฏิบัติในการฉีดยาเลย ส่วนใหญ่จะสอนพยาบาลมากกว่า

ส่วนหมอตามคลีนิค นั้น จะสามารถฉีดยาเป็น เพราะ ต้องหัดทำ เป็นการลดภาระด้านค่าใช้จ่าย ในการจ้างพยาบาล

พอดีไม่ได้มีอะไรหรอกครับ อ่านๆ อยู่แล้ว รู้สึกว่า จะมีความเข้าใจผิด และ มีความคิดเห็นเริ่มบานปลาย เลยมาแจ้งให้ทราบครับ

ขอบคุณครับ

 

......ไม่ต้องการอาไรแค่อยากไขข้อกระจ่างความสงสัย วันนี้ ผมถาม intern 2 ท่าน ที่ รพ. จังหวัดของผม ว่า หมอครับ ถ้าให้หมอฉีดยา หมอฉีดยาเป็นไหมครับ...........................
......คำตอบ ก็ คือ ฉีดเป็น ค่ะพี่........ คุณหมอจบจาก คณะแพทยศาสตร ม.ขอนแก่น และ คณะแพทย์ศาสตร์ ม.สงขลานครินทร์ ครับ

 

อย่าให้บานปลายนะค่ะ "แล้วมันก็เป็นอดีตไปแล้ว"
เพียงขอให้แต่ละความคิดเห็นเป็นการแชร์ประสบการณ์เพื่อเป็นความรู้เพิ่มเติมดีกว่านะค่ะ

 

ทำเป็น/ทำไม่เป็น รวมไม่ค่อยได้ทำ จึงไม่มีความชำนาญ
แฟนผมเป็นหมอ พาคุณพ่อ คุณแม่ไปฉีดยาวัคซีนไข้หวัด ยังต้องไปขอให้พยาบาลฉีดยาให้เลยครับ เพราะกลัวคุณพ่อคุณแม่เจ็บ เพราะไม่ค่อยได้ฉีดยาเองแค่นั้นเองครับ

อย่ากล่าวโทษหมอเลยครับ

 

น่าจะถ่ายรูปหมา...เอ้ย! รูปหมอ....คนนั้น...มาดูหน้าบ้างนะครับ.....ผมว่าถ้าฉีดไม่เป็นจริงๆหรือไม่มั่นใจ ก็น่าจะเดินมาดูหรือบริการท่านดีดีกว่านี้หน่อย....เพราะไหนๆก็ไม่มีคนไข้อยู่แล้ว...ชาติหน้า...มั...คงไม่ได้เกิดมาดีดี....แบบนี้แน่นอน...ครับ

 

เป็นไปไม่ได้ค่ะที่หมอจะฉีดยาไม่เป็น..เอาง่ายๆ แค่ตอนเรียนเป็นนักศึกษาแพทย์ก็ได้ทำหัตถการพวก เจาะท้อง เจาะปอดคนไข้ เย็บแผล ฉีดยาชา ทำแผล..ช่วยอาจารย์หมอผ่าตัด..และอะไรอีกมากมายที่ยากกว่าฉีดยา..บัวคิดว่าที่หมอบอกว่าฉีดยาไม่เป็นน่ะ ไม่ใช่หรอกค่ะ เป็นเพราะหมอมีเหตุผลบางอย่างในการรักษาและไม่จำเป็นต้องฉีดยามากกว่าค่ะ หมอเห็นว่าเป็นพระ ไม่รู้จะพูดอย่างไร ลูกศิษย์ก็ตื๊อขอฉีดยา หมอไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไรเลยบอกว่าฉีดไม่เป็นมากกว่าค่ะ บัวเป็นนักศึกษาแพทย์ยังฉีดเป็นเลยค่ะ

 

***** จบบริบูรณ์ *****