ผู้เคยทำอนันตริยกรรม๕

อยากเรียนถามเกี่ยวกับเรื่องของผู้ที่เคยทำอนันตริยกรรมค่ะ ว่าหากพ้นกรรมที่ต้องชดใช้ในอเวจี แล้วได้กลับมาเกิดเป็นมนุษย์แล้วนั้น เค้าจะเป็นมนุษย์ปกติธรรมดา แต่ต้องได้รับเศษกรรมที่เหลือจากการทำเคยทำบาปร้ายแรงที่สุดเอาไว้อยู่หรือคะ?

หากเค้าทำบุญกุศลอย่างมาก ในภพชาติปัจจุบัน ก็อาจจะทุเลาลงบ้าง หรือว่าก็ยังต้องรับกรรมต่อไปคะ?
ตรงข้ามกัน ถ้าบุคคลนั้นเป็นที่เพิกเฉยต่อการทำบุญ แต่ก็ไม่ได้ทำบาปหนักหนาอะไร จะเกิดสิ่งใดขึ้นคะ

ขอบพระคุณค่ะ

 

พระสารีบุตร เคยใช้ไม้ตีพ่อแม่ ในชาติก่อน

ต่อมาท่าน ได้รับกรรม ในนรกหลายแสนชาติ

แต่ความดีของท่าน ที่ได้ทำมามีไม่น้อย เช่นกัน

ชาติสุดท้าย ท่านได้ นิพพาน โดยการ ถูกตีตาย เหมือนกันนะครับ

 

พระโมคคัลลานะ ครับ
จริงๆแล้วตอนถูกตียังไม่ตายนะครับ แต่กระดูกแตกละเอียดทั่วร่าง
ท่านจึงใช้ฤทธิ์ "พระโมคคัลลานะต่อกระดูก" แล้วกลับไปลาองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
แสดงธรรม แล้วค่อยไปนิพพานครับ

 

ดูพระเทวทัตเป็นตัวอย่างครับ พยายามฆ่าพระพุทธเจ้า จนถูกธรณีสูบ

แต่สุดท้ายสำนึกได้ ถวายกระดูกคาง กับศรีษะ แก่องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

จนในท้ายที่สุดแล้วท่านก็จะได้เป็นพระปัจเจกพุทธเจ้าในภายภาคหน้า

 

ขอบคุณพี่ ริกกี้มาก ครับ ที่มาแก้ให้ จิงๆแล้ว พระโมคคัลลานะ

จำ สลับกัน ทุกทีเลย

 

เขาผ็นั้นก็ย่อมได้รับผลกรรมที่เขากระทำมาแม้ผู้นั้นจะเป็นผู้มีบุญมากขนาดใหน
เขาก็ต้องได้รับกรรมที่เขากระธรรมขึ้น
ดูองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นตัวอย่างท่านยังหนีไม่ พ้น กฏแห่งกรรม ท่านก็ยังต้องรับกรรมอยู่แม้ในพระชาติที่เป็นพระพุทธเจ้า

 

ตัวอย่างพระเจ้าอชาตศรัตรูครับ หลงเชื่อพระเทวทัต
ทำให้ทำอนันตริยกรรม ฆ่าพ่อคือพระเจ้าพิมพิสารครับ

แต่กลับตัวได้หันมาทำดีอย่างมาก รวมไปถึงเป็นประธานในการสังคยานาพระไตรปิฎก

กรรมท่านจิงๆต้องลงอเวจี แต่เนื่องจากทำบุญไว้มากเลยไม่ได้ลงครับ
จำไม่ได้ลงขุมไหน ลงขุมแรกๆน่ะครับ

 

ผู้ที่ทำอนันตริยกรรม ประตูสวรรค์ นิพพาน ปิดหมด ก่อนตายก็หาความเจริญในชีวิตไม่ได้เลย ชีวิตตกต่ำตลอด พอตายก็ลงข้างล่างเลย
ถ้าได้เกิดเป็นคนอีก ชีวิตก็มีแต่ความลำบาก ร่างกายพิการอีกหลายภพ หลายชาติ ที่กล่าวว่า เวรนำ กรรมแต่ง นั่นแหละ รู้แล้วอย่าทำ ไม่คุ้มเลย ตกนรกแต่ละครั้งยาวนานมาก (6,000 ล้านล้านปี)
เจริญในธรรมดีกว่า

 

กรรมใดๆก็ตามถ้าชดใช้ในนรกไม่หมด ก็ต้องมารับเศษกรรมที่ยังเหลือต่ออาจเป็นเปรต อสุรกาย สัตว์เดรัจฉานหรือเคราะห์กรมในโลกมนุษย์ แม้แต่พระพุทธเจ้าเองก็ยังต้องชดใช้เศษกรรมที่ยังเหลืออยู่เลย ลองศึกษาดูครับ

---------------------

พระผู้มีพระภาคผู้เป็นนายกของโลกแวดล้อมด้วยพระ ภิกษุสงฆ์เป็นจำนวนมาก ทรงประทับนั่งที่พื้นหินอันรื่นรมณ์โชติช่วงด้วยรัตนะชาติต่างๆในราวป่าอัน มีกลิ่นหอมใกล้สระอโนดาต ตรัสเล่าบุรพกรรมทั้งหลายขอพระองค์ ณ ที่นั้นว่า:ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟังกรรมที่เราทำแล้วในอดีตชาติ ครั้งหนึ่งเราเห็นภิกษุผู้อยู่ป่าเป็นวัตรรูปหนึ่งแล้วได้ถวายผ้าเก่า เราปรารถนาความเป็นพระพุทธเจ้าเป็นครั้งแรก ผลแห่งการถวายผ้าเก่าอำนวยผลให้เราได้เป็นพระพุทธเจ้า
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="450"><tbody><tr><td align="right" valign="top" width="410"><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="350"><tbody><tr> </tr> </tbody></table></td> <td width="20"> </td> </tr> </tbody></table>ในกาลก่อน เราเกิดเป็นนายโคบาลต้อนโคไป เลี้ยงเห็นแม่โคกำลังดื่มน้ำขุ่นจึงห้ามมัน ด้วยวิบากกรรมนั้นในภพนี้ เมื่อก่อนปรินิพพานเรากระหายน้ำก็ไม่ได้ดื่มน้ำตามปรารถนา

ในชาติหนึ่ง เราเกิด เป็นนักเลงชื่อ"ปุนาลิ"ได้กล่าวตู่พระปัจเจกะพุทธชื่อ"สุระภี" ผู้ไม่ประทุษร้ายใคร้วยวิบากแห่งกรรมนั้นเราต้องไปเกิดในนรกเป็นเวลานาน ได้เสวยทุกขเวทนาแสนสาหัสหลายพันปีด้วยผลแห่งกรรมที่เหลือ ในภพหลังสุดนี้เราจึงได้คำกล่าวตู่จากนางสุนทริกา

ในชาติหนึ่ง เราได้กล่าวตู่พระเถระนามว่า "นันทะ" สาวกของพระพุทธเจ้าผู้ครอบงำอันตรายทั้งปวง เราจึงท่องเที่ยวอยู่ในนรกนานหมื่นปี ต่อมาเมื่อเกิดเป็นมนุษย์ต้องถูกกล่าวตู่เป็นอันมาก ด้วยผลกรรมที่เหลือนั้น นางจิญจะมานะวิกากับหมู่ชนได้กล่าวตู่เราด้วยคำไม่จริง

เมื่อก่อน เราเกิด เป็นพราหมณ์ชื่อ "สุตะวา" ชนทั้งหลายสักการบูชาสอนมนต์ให้กับมาณพประมาณ ๕๐๐ คน ในป่าใหญ่ เราได้เห็นฤาษีผู้น่ากลัว ได้อภิญญา ๕ มีฤทธิ์มาก มาในสำนักของเรา เราได้กล่าวตู่ฤาษีผู้ไม่ประทุษร้าย โดยได้บอกกับพวกศิษย์ของเราว่า ฤาษีนี้มักบริโภคกาม เมื่อเราบอกพวกมาณพก็เชื่อฟัง ครั้งนั้นมาณพทั้งหมดนั้นไปบิณฑบาตพากันบอกแก่มหาชนว่า ฤาษีนี้มักบริโภคกาม ด้วยวิบากกรรมนั้น มาณพเหล่านั้นได้มาเป็นภิกษุ ๕๐๐ เหล่านี้ ทั้งหมดถูกกล่าวตู่จากนางสุนทริกา

ในกาลก่อน เราได้ฆ่าน้องชายต่างมารดาเพื่อหวังทรัพย์สมบัติ โดยผลักให้ตกสู่ช่องเขาแล้วเอาก้อนหินทับ ด้วยวิบากแห่งกรรมนั้น พระเทวทัตจึงผลักหินให้กลิ้งมากระทบนิ้วแม่เท้าของเราจนห้อเลือด,

ในกาลก่อน เมื่อเรายังเป็นเด็กเล่นอยู่ที่หนทางใหญ่ เห็นพระปัจเจกะพุทธแล้วก่อไฟดักไว้ทั่วหนทาง ด้วยวิบากกรรมนั้น ในภพหลังสุดนี้ พระเทวทัตจึงชักชวนนักแม่นธนูผู้ฆ่าคนตายมามาก ให้มาดักฆ่าเรา,

ในกาลก่อน เราเป็นนายควาญช้าง ได้ไสช้างให้ไล่ชนพระปัจเจกะพุทธผู้อุดมมุนีกำลังเที่ยวเดินบิณฑบาต ด้วยวิบากแห่งกรรมนั้น ช้างนาฬาคีรีที่ดุร้ายจึงวิ่งเข้าใส่เรา,

ในกาลก่อน เราเป็นแม่ทัพทหารได้ฆ่าคนเป็นอันมากด้วยหอก ด้วยวิบากกรรมนั้น เราจึงถูกไฟไหม้อย่างรุนแรงในนรก ด้วยผลกรรมที่เหลือหมอชีวะกะจึงผ่าตัดพระบาทอันเกิดจากการห้อพระโลหิตของเรา,

ในกาลก่อน เราเป็นเด็กลูกชาวประมงหมู่บ้านเกวัฎฎะคาม เห็นคนทั้งหลายฆ่าปลาแล้วเกิดความโสมนัสยินดี ด้วยวิบากกรรมนั้นเราจึงปวดพระเศียรเมื่อพวกเจ้าศากยะทั้งหลายถูกพระเจ้าวิฎฎุภะฆ่า,

ในกาลก่อน เราได้ด่าพระสาวกทั้งหลายของพระผุสสะพุทธเจ้าว่า พวกท่านจงกินแต่ข้าวแดงเถิดอย่าได้กินข้าวสาลีเลย ด้วยวิบากแห่งกรรมนั้น เมื่อเราได้รับนิมนต์จากพราหมณ์ให้อยู่ในเมืองเวรัญชาต้องเสวยข้าวแดงตลอด ๓ เดือน,

ในกาลก่อน เราเป็นนักมวยปล้ำ เราได้จับคู่ต่อสู้ทุ่ม ด้วยวิบากแห่งกรรมนั้น ความปวดหลังจึงมีแก่เรา,

เมื่อก่อน เราเป็นหมอให้ยาถ่ายแก่ลูกเศรษฐีคนหนึ่งตาย ด้วยวิบากแห่งกรรมนั้นโรคลงพระโลหิตจึงมีแก่เรา,

ในกาลก่อน เราชื่อโชติปาละได้กล่าวจ้วงจาบพระกัสสะปะพุทธเจ้าว่า พระองค์จะตรัสรู้ได้อย่างไร เพราะการตรัสรู้ทำได้ยาก ด้วยวิบากแห่งกรรมนั้น เราต้องบำเพ็ญทุกกะระกิริยาที่ตำบลอุรุเวลาเสนานิคมตลอด ๖ ปี แต่เราก็มิได้ตรัสรู้ด้วยการทรมานตนอันนั้น เราอันกรรมเก่าตักเตือนแล้วได้ละทางผิดนั้นเสียจึงได้ตรัสรู้ บัดนี้เราเป็นผู้สิ้นบาปและบุญ พ้นจากความเร่าร้อนทั้งปวง ไม่มีความเศร้าโศก ไม่คับแค้น ไม่มีอาสวะ จักนิพพาน พระชินเจ้าทรงบรรลุกำลังแห่งอภิญญาทั้งปวงแล้ว ทรงพยากรณ์โดยหวังประโยชน์แก่พระภิกษุสงฆ์ที่สระอโนดาต ด้วยประการฉะนี้แล

พระผู้มีพระภาคได้ทรงภาษิตธรรมะบรรยาย ปุพพะกัมปิโลติพุทธาปทาน อันเป็นจารีตเก่าก่อนของพระองค์ ด้วยประการฉะนี้

 

ก็ถ้าพลาดได้ทำไปแล้วก็ไม่เป็นไรนี่ คิดซะว่านรกเพื่อนเยอะจริงๆว้อย

 

เท่าที่จำได้ ถ้าจำไม่ผิดในคำภีร์ ใบลาน ใบข่อย
ท่านกล่าวไว้ว่า ผู้ที่ทำอนันตริยกรรมนี้ ซึ่งเป็นกรรมหนัก ทั้ง 5 ข้อนี้
จะต้องอยู่ชดใช้ ในอเวจีมหานรก เป็นเวลา 1 กันต์
ไล่จากขุมดังกล่าวนี้ ขึ้นไปอีกเรื่อย ๆ จนกระทั่ง ถึงขุมที่ตื้นที่สุด
(ไม่รู้ว่า กันต์ นึง น่ะ มันเทียบเวลา เป็นเท่าไร แต่ถามครูบาอาจารย์แล้วว่า
ท่านฯว่า นาน และก็นานมาก ๆ ท่านฯว่าอย่างนี้นะ แต่อีกตำราเล่มนึง ท่านฯเปรียบอีกว่า
นานซะกว่าที่ จะอุบัติ องค์พระพุทธเจ้าฯ ลงมาตรัสรู้เสียอีก เผลอ ๆ ตรัสรู้ไปแล้ว
กี่พระองค์ก็ไม่รู้ นี่ยังไม่นับช่วงที่ว่างเว้น ระหว่างรอคอยอีก เว้นไปอีกเท่าไรก็นับไม่ได้)
พวกนี้ เมื่อพ้นโทษแล้ว ก็ต้องรับกรรม อีก คือ ไม่ได้พบพระ อีกเลย
ถึงพบเจอ ด้วยกุศลผลบุญเก่า ที่เคยได้ทำมา ทำให้ได้เกิดเป็นมนุษย์(อาจไมครบ 32)
แต่กรรมจากปางก่อนที่ยังรอการชำระโทษ+เศษกรรม เลยทำให้ไม่นับถือซะงั้น
ส่วนใหญ่ พวกนี้ที่เคยทำกรรมหนัก มักจะไปเกิดเป็นเดรรัจถี(พวกนอกศาสนา)
กันซะส่วนใหญ่ แถมยังต้องไปเผชิญกับวิบากกรรมอีก นับคณา เหลือที่จะคณาได้ โอ้! นานทีเดียว ฉะนั้น อย่าไปทำมันเลยนะ แนะนำ
ยึดหลักคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านฯ เอาไว้
ท่องถึงบทของ "หิริ โอตับปะ" เข้าไว้ แล้วข่มกิเลศตัณหา ด้วย "สติ" จึงจะดีครับ ขอบอก

 

ไปวัดแห่งหนึ่งนั่งวิปัสสนาฯ แล้วแม่ชีที่วัดบอกว่า หากใครทำชั่วได้ตกนรกตอนนี้

จะไปเกิดไม่ทันในยุคพระศรีอาริยเมตไตรย์

สงสัยเหมือนกันค่ะ ว่าพระเทวทัต ยังตกนรกอยู่หรือเปล่าคะ แล้วจะพ้นวิบากกรรมเมื่อไร

พระเจ้าอชาติศัตรูก็เหมือนกัน ฆ่าบิดา ของตนเอง แต่ด้วยความสำนึกผิด จึงทำความดีถวายมากมาย ถึงจะไม่ได้บรรลุธรรมขณะในยุคพุทธกาล หากพ้นวิบากกรรม
แล้วมีโอกาสนิพพานได้ไหมคะ