กรรมที่ถูกพ่อแม่ทำร้าย

อยากทราบวิธีทำตัวอย่างไรที่ไม่ใช่การเนรคุณพ่อแม่ ถ้าพ่อแม่ไม่ใช่คนไม่ดี ไม่กินเหล้า ไม่ติดการพนัน แต่ชอบรังแกลูก ด่าว่าทุบตี ยักยอกทรัพย์สินของลูก(กรณีญาติเอาเงินทองข้าวของมาให้)ไปใช้เอง ใช้ทำงานทุกอย่างดูแลอย่างคนใช้ อดมื้อกิดมื้อ และใส่ร้ายป้ายสีไม่ให้ญาติๆมาดูแลและรับไปเลียง ควรจะทำตัวอย่างไรดี ตอนนี้แก้ปัญหาเบื้องต้นโดยการสวดมนต์ แผ่เมตตาให้เพราะไม่สามารถอย่ร่วมบ้านกันได้ เพราะถ้าอย่ด้วยกัน จะไม่ให้ไปไหน ให้ทำงานบ้านทั้งวัน ดุด่าว่ากล่าวใส่อารมณ์กับเราทั้งวัน ยกเว้นน้องถูกเลี้ยงอีกอย่างไม่โดนอะไรเลย ไม่ต้องทำงาน ได้เงินใช้ ไม่ถูกด่าไม่ถูกตี ควรจะทำอย่างไรดี

 

คุณเชื่อเรื่องเวรกรรมไหมล่ะครับ

หากคุณเชื่อ สิ่งต่างๆ ที่คุณประสบอยู่ในขณะนี้ ในอดีตคุณได้เคยเป็นผู้กระทำบ้างมาแล้ว

สิ่งที่ผมจะแนะนำได้ก็คือ การให้อภัยและการอโหสิกรรมครับ

คุณสวดมนต์ภาวนาคุณก็กล่าวอโหสิกรรมให้ท่านด้วยครับ

เพื่อจะได้ไม่เป็นเวรเป็นกรรมต่อกันไปอีกในชาติหน้าภพหน้า

เงินทองสมบัติต่างๆ ที่ญาติๆ ให้คุณ

คุณจงคิดว่า มันไม่ได้มีค่ามากมายเท่ากับพ่อแม่ให้ชีวิตแก่เราเลย

การที่จะหมดเวรหมดกรรมเมื่อไหร่ขึ้นอยู่ที่ตัวคุณเอง

สวดมนต์แล้วก็สมาทานศีล ๕ และรักษาศีลให้ดี อย่าให้ด่างพร้อย

เพื่อให้ผลบุญและกุศลส่งให้กรรมที่คุณได้ประสบอยู่ในขณะนี้ ผ่านพ้นไปโดยเร็วไวครับ

 

คิดถึงย่า จังเลย พ่อ เเม่เรา รักปู่ย่า ยังใง เราก็ ร่านพวกท่าน อย่างนั้น เรียกว่า กรรมเป็น เผ่าพันธุ์น่ะ คับ

 

ก่อนอื่นอยากจะบอกก่อนว่าที่เราตัดสินใจพิมพ์ตอบมาในครั้งนี้ เพราะเรารู้สึกเป็นห่วงนะค่ะ แต่เราไม่ใช่ผู้รู้หรือผู้ที่ได้อภิญญานะค่ะ (ยังอีกไกล ^ ^!)

คือเราห่วงว่าคุณจะไปผูกเวรจองกรรมต่อเนื่องอีกกันไปอีกนะค่ะ ถ้าให้เราแนะนำในกรณีของคุณคือ คุณต้องไม่รู้สึกก่อนว่าไม่ยุติธรรม อย่าอิจฉาน้อง อย่านำน้องมาเปรียบเทียบกับตัวเอง อย่าคิดว่าจำต้องอยู่เพราะเป็นสิ่งที่ดีที่ควรกระทำเพื่อแสดงความกตัญญูรู้คุณต่อพ่อแม่ ทั้งๆ ที่ใจจริงแล้วคุณอยากไปให้พ้นจากตรงจุดนี้

จะว่ายังไงดีละ คือคุณต้องเปลี่ยนที่ความคิดกับทัศนคติในตัวของคุณเองก่อน คุณต้องอโหสิกรรมจากใจจริง แล้วปล่อยวางทุกอย่างให้เป็นไปตามกฎแห่งกรรม ให้ทาน สวดมนต์ รักษาศีล และทำสมาธิ เราว่าแค่นี้คุณก็จะไม่รู้สึกทุกข์มากแล้วค่ะ ( ^ ^ )

สำหรับคุณพ่อคุณแม่ของคุณ อาจจะมีบ้างมุมบ้างความคิดของท่านที่คุณยังไม่สามารถเข้าใจในเจตนาที่แท้จริงก็ได้ค่ะ ให้เวลาเป็นเครื่องมือค่อยๆ เผยปริศนาของมันเถอะค่ะ เหรียญ 1 เหรียญมี 2 ด้านเสมอนะค่ะ เอาใจช่วยค่ะ

 

ครูบาอาจารย์ท่านสอนมาครับว่า ทุกอย่างเกิดแต่กรรม บางทีกรรมเข้ามาก็เป็นโอกาสให้เราในการที่จะทำบารมีได้ดี เราควรคิดว่าทุกอย่างไม่ใช่เราไม่ใช่ของเรา พ่อแม่ญาติพี่น้องทุกสิ่งไม่ใช่เราไม่ใช่ของเรา เราเกิดมานี้เพื่อทำบารมีให้เต็มเพื่อให้หลุดพ้น ชีวิตมันสั้นขอรับ เพียงเราระลึกถึงพระพุทธเจ้าตลอดเวลา เวลาที่มีปัญหาภาพแรกเลยคือพระพุทธเจ้าครับ ทุกคนมีกรรมหมดขอรับ ยังไงมีโอกาสได้พิสูจน์ตัวเองแล้วก็อย่าปล่อยให้หลุดไป กลายเป็นสร้างกรรมเพิ่มขอรับ ผมเองก็มีปัญหาเหมือนกันขอรับแต่พอนึกถึงพระพุทธเจ้าแล้วก็โอ้หนอเลย เรามันเลวเองนี่หว่าระยำเองนี่หว่า ^_^

 

ผมแนะนำว่าพยายามทำบุญทุอย่าง ทำทาน รักษาศีล ภาวนา ทุกอย่าง
แล้วอุทิศบุญให้กับเทวดาประจำตัวของพ่อ แม่ เทวดาท่านเมื่อมีจิตที่ละ
เอียด มีความเป็นทิพย์มากขึ้นก็จะดลใจให้ พ่อ แม่ มีความเห็นที่ถูกต้อง
เอง การที่จะอยู่ร่วมกันได้อย่างสงบสุข อันดับแรกคือ ทาน เพราะถ้าไม่มี
การให้กันแล้วก็อยู่ร่วมกันไม่ได้ต้องแยกย้ายกันไปแน่นอน ก็ช่วยงานท่าน
อย่างเดิมอดทนไปก่อน เรื่องศีลก็ลองถือศีลก่อนนอนดูนะครับ ถ้าไปถือ
ตอน พ่อ-แม่ ทำร้าย อาจตกเป็นกรรมของท่านไปอีก การถือศีลจะช่วย
ลดวิบากกรรมหนักให้เป็นเบาได้ ส่วนเรื่องการภาวนานี่จะเร่งโซ่กรรมให้
เร็วขึ้นก็ต้องอดทนซักหน่อย แต่ผมยืนยันได้ว่าบุญมีจริง มันจะต้องเปลี่ยน
ไปในทางที่ดีขึ้นแน่นอน แล้วไม่ว่าเราจะให้ทาน ถือศีล หรือภาวนา อย่า
ลืมอุทิศบุญให้เทวดาของพ่อแม่ด้วยนะครับ บุญของเราไม่หายไปไหนมี
แต่จะเพิ่มมากขึ้น สุดท้ายถ้าทำได้จะเป็นการดีมากคือขอขมาท่าน เพราะ
ผมว่าคุณเคยล่วงเกินท่านไว้ในอดีตชาติ เลยต้องมาใช้กรรมหนัก

 

ก่อนอื่นต้องเป็นกำลังใจให้คุณก่อนนะคะ เข้าใจความรู้สึกคุณว่าอยากจะออกไปไหนบ้าง แต่คิดอีกแง่ การช่วยเหลือท่านโดยการแบ่งเบาภาระทางบ้าน ก็เป็นอะไรที่น่าภาคภูมิใจ แถมได้บุญด้วยนะคะ ^^

และขอแนะนำว่าสิ่งแรกที่ต้องทำคือ ทำใจ ให้ยอมรับทุกสิ่งด้วยใจที่สงบ เยือกเย็น เห็นว่าทุกสิ่งไม่เที่ยง เป็นธรรมดาของมนุษย์ ปุถุชน ผู้ยังมีกิเลสตัณหา นะคะ จากนั้นก็ระลึกเสมอว่า พ่อแม่คือพระอรหันต์ของลูก อย่าไปทำอะไรไม่ดีต่อท่าน อย่าไปว่า เถียงท่าน สิ่งที่ทำได้คือ พยายามเข้าหาธรรมะ ทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา อยู่เสมอ และแผ่ส่วนกุศลไปให้ท่าน ให้ท่านมีความสุขและเข้าถึงธรรมะตามแต่บุญที่ท่านทำมา แค่นี้คุณก็ได้ทำหน้าที่ดีแล้วนะคะ ส่วนท่านจะเป็นยังไงนั่นก็เป็นเรื่องของท่าน เราทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุดก็พอแล้ว

ไม่ต้องไปทำบุญที่ไหนไกล ทำบุญที่ท่านนี่แหละ พระอรหันต์ของเรานะคะ ^^

สู้ๆๆค่ะ

 

pig_balletอ่านข้อความแล้ว เหมือนย้อนกลับไปในวัยเด็กเลยคะ เข้าใจว่าเจ้าของกระทู้ กำลังรู้สึกยังไง
pig_cryy ตั้งแต่จำความได้ หนูเกลียดแม่ เพราะแม่รักแต่พี่ชาย ภูมิใจกับลูกชายมาก ส่วนหนูไม่เคยสนใจเลย หนูไม่ได้คิดไปเองนะ เพราะแม้แต่คุณตายังพูดเลยว่า"แม่หนู รักลูกชาย จน เกรงใจลูกเลยนะ" แถวบ้านก็ ยังคิดแบบนี้เลยคะ หนูเกลียดแม่ ในช่วงเรียนม.3เพราะ มีคนมาหาเด็กไปทำงานต่างประเทศ แม่ก็อยากให้หนูไป ทั้งๆที่ คนข้างบ้าน เตือนว่า จะถูกหลอกไปขาย(ตัว)นะเพราะคนมาชวนไม่น่าไว้ใจ แต่เค้าให้เงินดี แม่สนใจ วันนั้น เป็นครั้งแรกที่หนูเถียงแม่แล้ว หนูก็ บอกว่า หนูจะหาเงินเรียนเอง
หนูเสียใจมาก น้อยใจด้วย หนูพยายาม ที่จะไม่โกรธแม่ เพราะรู้ว่า ถึงอย่างไร ท่านก็เป้นผู้ให้กำเนิด ยิ่งพยายาม ยิ่งฝั่งความโกรธโดยไม่รู้ตัว หนูทำงาน และตั้งใจเรียนเพื่อจะไปสอบเข้า ม.4ใน รร ประจำจังหวัด ให้แม่รู้ว่าหนูอยากเรียนจริงๆ แต่หนูทำใจให้รักแม่ไม่ได้เลย (แทบคลั่งเลย เวลาคิดถึง แม่และพี่ชาย)
พอจบม.3 หนูบวชชีพรามณ์ ตั้งใจบวชให้แม่ ไปสงบ อารมณ์ จน รู้ว่า หนูกับแม่ เกิด มาเป็นแม่ลูกหลายชาติแล้ว ก่อนจะกลับ หลวงตาบอกว่า ให้จบกรรมกับแม่ที่หนูนะ อย่าให้มีชาติต่อไปอีกเลย หนูก็รับคำหลวงตา
(deejai) หนูกลับจากวัด ก็ไม่โกรธท่านอีกเลย แต่ไม่มีโอกาสได้ใกล้แม่ เพราะท่านรักลูกชาย
จนวันหนึ่ง แม่ป่วย เป็นอัมพฤก ลูกชาย ที่แต่งงานก็แยกไป เหลือ แต่หนูกับน้องชาย ที่ดูแล หนูดูแลท่านด้วยใจ จริงๆ เรื่องในอดีต หนูก็ลืม ดูแลท่าน คือ อุ้มท่านไปอาบน้ำ แต่งตัว คอยเช็ด อุจจาระ เปลี่ยนผ้าอ้อม ซื้อของอร่อยให้ทาน พูดธรรมะให้ท่านฟัง บางทีก็อัด จากเวปพลังจิตไปเปิด พาสวดมนต์อากาศดีๆก็พาท่านนั่งรถเข็นออกมา มีเงินก็แบ่งให้ท่าน ซื้อของใช้ส่วนตัว อื่นๆ เป็นช่วงเวลาที่เหนื่อยมาก แต่ถือว่า ได้ ตอบแทนท่าน ถึงวันนี้หนูตาย ก็คิดว่า ได้ทำหน้าที่ลูกที่ดีแล้ว
แต่ทุกวันนี้ แม่ก็ยังรักพี่ชาย ให้เงินลูกชายทุกครั้งที่เข้ามาเยี่ยม (พี่ชายทำงานแล้ว แต่หนูยังเรียน และจะสอบเข้ามหาลัย) หนูน้อยใจ แต่ก็บอกตัวเองว่า แม่อยากเจอลูกชาย เลยทำแบบนั้น ความสุขของท่าน เงินท่าน ช่างเถอะนะ (แอบปาดน้ำตา เฮ้อ เหนื่อยอีกแล้วตู เพราะต้องทำงาน แบ่งเงินให้แม่ด้วย)
:VO ทำใจได้ อย่างเดียว ทุกอย่างจะดีขึ้น แม่ ทำให้หนูได้ ทำความดีโดยไม่ต้องไปวิ่งหาพระอรหันต์ที่ไหนให้เหนื่อย และถึงแม้ ท่านจะไม่ใช่แม่ แต่ถ้าท่านเลี้ยงหนูมาตลอดจนจำความได้ ก็ ถือว่า เหมือนแม่ ต้องตอบแทนพระคุณ หนูลืมความรู้สึกนั้นไปแล้วคะ อยากให้เจ้าของกระทู้ ทำหน้าที่ของตัวเองดีกว่าคะ ท่านไม่ทำหน้าทีของท่านก็คิดซะว่า ท่านมาเพื่อให้เราได้สร้างบารมี ถ้าเราทำดี สักวันความดีจะปรากฎ ถึงไม่ปรากฏต่อหน้าพ่อแม่ แต่ปรากฏที่สวรรค์ และที่ใจ เราเอง สาธุ rabbit_eating

 

โห!!! ยังกับละครเชียวนะ ถ้าไม่อโหสิกรรม ก็ผลัดกันซัดคนละที ชาตินี้ทีข้า ชาติหน้าทีเอ็ง วนไปวนมาไม่จบสิ้น ฉะนั้น อโหสิกรรมซะ คิดว่าเป็นกรรมของเขา อย่าคิดว่ากรรมสูญนะครับ ขนาดชาติที่แล้วเคยด่าลูกสาวว่า อีกระหรี่ ทั้งๆที่ลูกก็ไม่ได้ทำอะไรผิด สุดท้ายต้องมาเกิดเป็นผู้หญิงหากินเอง คุณควรจะสงสารเขาที่จะต้องเจอกับอะไรที่โหดร้าย เหมือนกับคุณในตอนนี้หรือ อาจจะยิ่งกว่าด้วยซ้ำเพราะมีดอกเบี้ยกรรมด้วย สู้ๆ ต่อไปครับ พ่อแม่เป็นพระอรหันต์ของลูก แต่ถ้าทำตัวไม่สมกับฐานะ กรรมก็จะมากด้วยเหมือนกันครับ อย่าคิดนะครับว่าพ่อแม่จะทำอะไรกับลูกก็ได้ไม่บาป แต่ก็ต้องเข้าใจนะครับว่าเราไปทำเขาก่อน ต้องท่องไว้เสมอ ข้าพเจ้าจะไม่ทำโง่ๆ แบบนั้นอีกเด็ดขาด