ทำยุบหนอฝึกอภิญญา

​

ทำยุบหนอฝึกอภิญญา



ผู้ถาม : "ผู้ที่เจริญกรรมฐานแบบยุบหนอพองหนอ เขาจะมีโอกาสได้อภิญญาหรือไม่ครับ?"


หลวงพ่อ : "ทำไมจะไม่ได้ "หนอ ๆ " นี่อย่าลืมว่าเขาอานาปานุสสตินะ เป็นแม่บทใหญ่ของกรรมฐาน ต้องการให้อภิญญา ถ้าหากว่าสมาธิเข้าถึงฌาน ๔ แล้วก็หลบอารมณ์นิดหนึ่ง เข้าไปจับองค์ของกสิณ นี่หมายถึงไม่เคยฝึกอภิญญามาก่อน ถ้าหากว่าคนนี้เคยฝึกอภิญญามาก่อน ถ้าจิตเข้าถึงฌาน ๔ อภิญญาจะเข้าทันที ต้องฌาน ๔ ทรงตัว นั่นหมายความว่า ฌาน ๔ ต้องการทำเมื่อไรก็ได้ ออกฌานเมื่อไรก็ได้ อย่างนี้อภิญญาก็เข้าเลย ไม่ต้องฝึกอภิญญานี่หมายความว่าต้องได้มาในชาติก่อนนะ ถ้าไม่ได้มาในชาติก่อนก็ต้องฝึกกันใหม่ ฝึกอานาปาแล้วก็ต่อด้วยกสิณ ๑๐ อย่าง"


ผู้ถาม : "อย่างนั้นที่ลูกศิษย์หลวงพ่อมาฝึกปุ๊บได้แป๊บนี่ก็เพราะ..."


หลวงพ่อ : "นั่นเขาเคยได้มาก่อน ที่เราฝึกนี่เราฝึกคนที่ได้มาก่อนต่างหากล่ะ ได้จนมีการคล่องตัวแล้ว แบบคนที่มีการอ่านหนังสือคล่องแคล่ว ส่งเข้าป่า ๓๐ ปี ไม่มีหนังสือเลย กลับมาโยนหนังสือให้อ่านก็อ่านหนังสือออก ใช่ไหม.."






ที่มา:http://www.putthapoom.com/power1/answer.html

 

อนุโมทนากับหลวงพ่อ และเจ้าของกระทู้ครับ ผมจะฝึกยุบหนอพองหนอเวลานอนครับ แต่เวลานังสมาธิใช้อานาปานสติครับ

 

​

 

โมทนาด้วยครับ


<TABLE class=webtitle2 height=76 width="53%" align=center border=0><TBODY><TR><TD height=10>พระนิพพาน ไม่ใช่ภาษาพูด


</TD></TR><TR><TD height=10>ไม่ใช่ภาษาเขียน แต่เป็นภาษาปฏิบัติ


</TD></TR><TR><TD height=10>( คำสอนของ พระองค์ที่ 10 )


</TD></TR></TBODY></TABLE>








ผมมีบทความดีๆเกี่ยวกับในหลวง อยากให้ลองอ่านกันครับ
คลิกนี้
http://palungjit.org//showthread.php?t=150879​

<!-- / message -->

 

ในระหว่างยุบหนอนั้น จะว่างครับช่วงนี้คนที่จิตยังฟุ้งอยู่อย่างผม ผมใส่ "นิ่ง" เข้าไปด้วยเพราะว่าจะได้ทำให้จิตระลึกตามความเป็นจริง ได้ไม๊ครับ ?

 

สรุปๆแล้ว จากคำสอนในหมวดต่างๆของหลวงพ่อฤๅษี ที่นอกจากหมวดสุขวิปัสสิโกแล้วนะ
พอจะสรุปได้ว่า หากมีของเก่าที่ยังคงค้างในความจำจากชาติก่อน ที่เรียกกว่า สัญญา
ไม่ว่าจะใช้คำภาวนาใด หรือใช้อุบายใดก็ตาม สามารถดึงของเก่ามาใช้ได้ทั้งนั้น โดยมีข้อแม้ว่า เข้าให้ถึงฌาณ4 แต่ถ้าเป็นทิพย์จักขุญาณ ก็ต้องอยู่ที่อุปจารฌาณ
ตัวอย่างของเก่าที่น่าจะคุ้นหูกันดี "ขุนแผน จอมขมังเวทย์" จากขุนช้างขุนแผนฉบับหลวงพ่อ ซึ่งเป็นบทสนทนาระหว่างหลวงพ่อกับขุนช้าง จะพอสรุปได้ว่า ท่านขุนแผนที่ใครๆเรียกนั้น ท่านมีกำลังใจที่หนักแน่นมาก เวลาตาย อารมณ์ทรงฌาณทุกชาติเลย แถมท่านยังเป็นคนชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน จึงลงจากพรหมณ์มาเกิดบ่อยๆ การที่มาเกิดบ่อย ทำให้อาคมที่เคยฝึกสมัยเป็นคน คงยังไม่ลบเลือนไปจากความจำเป็นแน่ นี่คือที่มาของการเป็น จอมขมังค์เวทย์

แต่ถ้าไม่แน่ใจว่าตัวเองมีของเก่าหรือเปล่า หรือหากแน่ใจว่าไม่มีแน่ๆ ก็ต้องเริ่มกันที่กสิน และภาวนาต่างๆตามกฏ อย่างที่หลวงพ่อท่านสอนไว้ในเทปของท่าน
ฉลาดมากนัก สับขาหลอกมากนัก มักจะไม่รุ่ง เป็นอย่างนั้นจริงๆ

 

"เมื่อสมัยที่เราเด็ก เราได้เตะหมาตกน้ำ พอโตขึ้นนึกขึ้นได้ว่าที่ทำลงไปมันเ็ป็นบาป เราจะกลับไปอุ้มหมาในอดีตเพื่อไถ่บาปได้ไม๊ครับ ?

เจริญธรรมทุกท่านครับ

 

สาธุ ...กับบทความดีๆครับ การฝึกมีหลากหลายรูปแบบ แต่ก็จุดมุ่งหมายเดียวกัน

 

สาธุ ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเรา องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สาธุ

 

กรรมทำไปแล้ว แก้ไม่ได้ ต้องใช้เขาค่ะ นั่งกรรมฐานอาการปวด ทรมานต่าง ๆ นั่นคือเรากำลังใช้เขาค่ะ

อย่างมีคนหนึ่งไปกระตุกสร้อยคอ แถมใช้เท้าถีบอีก พอมานั่งกรรมฐาน ปวดคอ ปวดไปหมด แต่คนนี้เขาลืมไปแล้ว พอมานั่งกรรมฐานบริกรรมปวดหนอ ๆ ไปเรื่อย ๆ นึกได้ว่าไปทำเขามาอย่างนี้ก็ต้องปวดอย่างนี้ พอนั่งจนครบเวลา ก็อธิษฐานว่า ต่อไปจะไม่ทำอีกแล้ว และแผ่เมตตาจากนั้นก็หายค่ะ อ่านได้ในหนังสือกฏแห่งกรรม ของหลวงพ่อจรัญฯ ค่ะ

___________________________

เรามดเท็จ ผู้อื่น เป็นปกติ

เราเบือนบิด ต่อเทพ-ยดาได้

แต่ความรู้ หยั่งฝัง อยู่ภายใน

สิ่งเคยทำ อยู่ในใจ เรารู้เอง

 

อนุโมทนาครับ..(^-^)
ที่ผมกล่าวเช่นนั้นก็เพราะ บางคน บางเรื่องมันผ่านไปแล้ว ไม่ควรเก็บเอามาคิด
เพราะสำคัญคือจิตอยู่ที่ปัจจุบันเท่านั้นครับ
การเราจะเห็นอดีตชาติหรือแอบไปเห็นอนาคตก็ดี สุดท้ายก็ไม่เป็นในทางพ้นทุกข์กันทั้งนั้นครับ

สมาธิ จะมีพลังก็ต้องประกอบด้วย ศีล นะครับถึงจะเป็นสมาธิจิต ที่บริสุทธิ์
บางท่านนี่นึกอะไรก็เอาตัวที่ถูกเห็นนั้น สำคัญเกินไป จิตก็ล่องลอยไปอดีตบ้าง ไปจ้องหาอะไรๆที่ยังมาไม่ถึงบ้าง
หรือเค้าเรียกว่าจิตส่งนอก หรือที่ยังไม่เห็นไม่เจอนั้นก็เอามาปรุงแต่งบ้าง

ขออนุุโมทนาคุณแว๊ดด้วยนะครับ
ขอให้มีความสุขการสุขใจนะครับ
สาธุ..(~~")

 

กระทู้ตั้งแต่ปี 2008 นี่นา..ไหงขึ้นหน้าหลักอีกเนี่ย !?

การเหลือบหลับเข้าไปดู สิ่งที่มีอยู่แล้ว โดยไม่ได้เพ่งหรือตั้งใจกระทำให้เกิดนั้น
เป็นการเข้่าไปดู ..

ลักษณะการเข้าไปดูไปรู้ในนั้นมีลักษณะดังนี้ (ตามปัญญาตัวเอง)
เมื่อทำสมาธิจนเข้าสู้ฌานแล้ว ให้ปล่อยวางสติลงหรือที่พระท่านว่า ถอน เหมือนจะไหลเข้าไปกับห้วงของฌาน ปล่อนสติลงไปอีก ยอมรับ(น้อมนำ)ในสิ่งที่ปรากฏหรือดำเนินเรืองอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นภาพเคลื่อนไหว หรือภาพนิ่ง นั้นๆ..เข้าไปรับรู้
ดู และควรอยู่เฉย อาจจะมีบ้างที่บางครั้งก็คิดว่าเป็นตัวละครในนั้นบ้าง เป็นคนกำหนดบ้าง(ผู้กำกับ) สรุปโดยย่อคือ สิ่งที่เห็นหรือสิ่งที่ดำเนินอยู่นั้นไม่ได้เกิดจากการปรุงแต่งหรือกำหนดว่าจะต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ คือหมายความว่า เปรียบเสมือนเข้าไปในโรงหนังที่เขาเริ่มฉายอยู่แล้ว และเราก็เข้าไปดูนั่นเอง อาจจะพอจินตนาการตามได้ถึงสภาวะนี้

สุดท้ายก็คือ เอาออกมาก็ไม่ได้...อันนี้จริง เป็นปัจจัตตัง ธรรมข้อนี้ก็จริงอีก..

ทุกคนก็ทำได้เห็นได้ หรือไม่อยากเห็นแต่เห็น อยากเห็นแต่ไม่เห็น

เออ..แปลกจริงหนอ
มันอะไรกัน ยิ่งคิดก็ยิ่งสับสน ตั้งแต่คำถามแต่ไม่ยอมรับคำตอบ ปฏิเสธความเป็นจริงไป

เจริญธรรมครับ

 

อนุโมทนา สาธุ กับทุกๆ ข้อความที่เป็นธรรมทาน ขอบคุณค่ะ