จะทำไงในเมื่อการเจริญภาวนารักษาศีลแตก

ในช่วง 7 วันแรกผมก็สามารถรักษาศีลได้อย่างดี แต่พอมาระยะหลังมีแต่เรื่องไม่ดีแฟนหายไป พ่อแม่ดุด่าว่ากล่าว หลากหลายมากจนผมไม่สามารถอุเบกขาและรักษาศีลได้ อันเนื่องว่ากระทบจิตใจอย่างหนัก เลยทำให้ศีลและการเจริญภาวนารักษาพลอยแตกหมด

ท่านที่อ่านแล้วคิดว่าผมควรจะทำไงต่อไป

 

เริ่มใหม่ อย่าท้อ ทำเพื่อตัวเอง ไม่มีใครช่วยเราได้นอกจากตัวเราเอง

 

เห็นด้วยกับคุณ nee653 ต้องพยายามคิดถึง ความเป็นจริงของโลกให้ได้ การเกิด แก่ เจ็บ ตาย มีสุข ก็มีทุกข์ มีดีใจ และก็ต้องมีเสียใจ มีได้รับ และก็ต้องสูญไป และอีกอย่างที่พ่อแม่ด่าว่ากล่าวเพราะเหตุใด ต้องพิจารณา ที่ท่านด่ามันจริงไหม และจะแก้ไขอย่างไร คุณต้องมีศัทธาในตัวเองและเชื่อมั่นในตัวเอง ว่าคุณทำได้ ในเมื่อคนอื่นเค้ายังทำได้ทำไมเราจะทำไม่ได้ เริ่มใหม่ ตั้งใจ ศัทธา เป็นกำลังใจให้ เมื่อท้อแล้วอย่าถอย คนที่ถอยคือคนที่แพ้เท่านั้น เดินหน้าต่อไป เมื่อวานคืออดีต แต่วันนี้คือเราต้องทำให้ดีที่สุด
เจริญในธรรมเทอญ

 

เห็นด้วยกับท่านทั้งสองข้างบน เอาใจช่วยและบุญรักษาทุกท่านค่ะ



;aa41

 

จริงครับ เห็นด้วยกับท่านที่แสดงความคิดเห็นครับ
ท้อถอย ไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น เราตั้งใจใหม่ ครับ ทำไปเรื่อยๆ ได้แค่ไหน ก็แค่นั้น
ตอนแรกผมก็ หลุด หาย แบบว่าไปทำไม่มีไว้ครับ ตอนนี้ก็ ทำดีไปเรื่อยๆ ครับ ดีกว่า เราไปทำความไม่ดี
ทำดี แล้ว ค่อยๆ ทำดีต่อไปครับ ชีวิตมันไม่แน่นอน เวลาที่เราตั้งใจทำดีจะด้วย
การทำทาน รักษาศีล ทำสมาธิ ก็ย่อมเกิดความทุขก์ทาง กาย วาจา ใจ
เพราะแต่เดิมเราคุ้นเคยกับ ความพอใจในการทำไม่มีมามาก(ตัวผมเองนะครับที่เป็น)พอเรา
ทำความดี จนคุ้นเคยหรือเป็นประจำแล้ว เราก็จะมีความสุข ตามมาครับ

 

ศีลขาดได้ ก็ต่อได้ครับ

พอรู้ตัวว่าขาดไปข้อใดข้อหนึ่ง ก็ตั้งใจสมาทานรักษาใหม่

ก่อนนอนก็สมาทานซะหน่อย อย่างน้อยก็ครึ่งนึงในวันแล้วที่รักษาได้

เก็บเล็กผสมน้อยไปเรื่อยๆ เดี๋ยวมันก็คงตัวได้เองล่ะครับ

โมทนา สาธุ ในความตั้งใจด้วยครับ