บ้าหอบฟาง

[ame="http://www.youtube.com/watch?v=xLb4bjAfRS4"]YouTube - asanee wasan อัสนี วสันต์ บ้าหอบฟาง[/ame]

อัตตาหิ อัตโน นาโถ
ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน
ผู้ใดมีสติ รู้สภาพธรรมใน ตา หู ลิ้น จมูก กาย ใจ ตามสภาพธรรมเป็นจริงที่ปรากฎ
มีสุตะ คือ ความเป็นผู้ฟังมาก แยกแยะธรรม ได้ชื่อว่าเป็นผู้มีมงคล 36 โดยแท้
ใครวางสมมุตติได้ ก็เบาตัวไปกว่าครึ่ง

มงคลตื่นข่าว
เป็นเรื่องคิดไปเอง ปักใจเชื่อไปเอง ทำตามๆกันมาโดยไม่รู้เหตุรู้ผลตามสภาพธรรมความเป็นจริงที่ปรากฏ

เมื่อเห็นผิด ก็เข้าใจผิด ยึดถือผิดๆ เป็นอุปทาน ชาติภพ อวิชา ตัวกู ของกู
เวียนว่ายในวัฏฏะไม่จบสิ้น ทั้งหมดนี้เป็นอัตตาเหนียวแน่น

ไปยึดถือข้อวัตรผิดๆ พิธีเข้มขลัง เกจิ ทรงวิญญาณ ไหว้ผี
ถือเคล็ด ถือหินสี ไหว้ต้นไม้ ทำนาย น้ำมนต์ เข้าป่า ดูนิมิต
กินของแปลก ปลูกเรือนถือเลข บูชาไฟ ไหว้น้ำ รอเสาร์ห้ากราบราหู ดูพระจันทร์ พระอาทิตย์ ฟังเขาว่า ติดสมาธินั่งทางใน ศีลอัตตา

ไปไหนมาไหน ต้องรอ ต้องคอยฤกษ์ยาม บุคคลชี้นำ
แบกของขลัง แบกศีลพรต ก้าวเท้าซ้ายขวา ฟังจิ้งจก หมาเห่า
ดูดาว สะสมกระโหลก กะลา บ้าหอบฟาง
ทำบุญ ทำทานแบบอัตตา เป็นไปเพื่อตัวกู ของกู

ปล่อยให้หูฟังเสียงที่พอใจ
ปล่อยให้ตาเห็นสิ่งที่น่ารัก น่าใคร่
ปล่อยให้จมูกสูดกลิ่นหอม สิ่งที่น่าปราถนา
ปล่อยใจให้เกิดทิฎฐิ หลงไหลในความไม่รู้ในสิ่งที่ไม่ใช่มงคลเป็นมงคล

ทั้งหมดนี้เป็นการเติมเชื้อ เพาะเนื้อร้าย โทสะ โมหะ โลภะ เข้าไปในราก ในขันธ์สันดานไม่รู้ตัว
จนเป็นมะเร็งบรมอัตตา ปัญญาไม่เกิด ไม่มีในอุปนิสัย แล้วจะเอาอะไรไปไถ่ถอนความเห็นผิด รู้ผิด เห็นผิด ทำผิด
มีแต่ความสงสัย ไม่แยบคาย มืดในธรรม

มันก็มี โทสะ โมหะ โลภะ หอบไปเป็นอาหารของชาติถัดไป
แม้พบพุทธศาสนา ก็ไม่ได้ชื่อว่าผู้ถึงพุทธศาสนา


ประมาทแท้ๆเน๊อ

 

มงคลสูตรในขุททกปาฐะ

[๖] เทวดาและมนุษย์เป็นอันมาก ปรารถนาความ
สวัสดี พากันคิดมงคลทั้งหลาย ขอพระองค์โปรดตรัส
บอกมงคลอันอุดมด้วยเถิด พระเจ้าข้า.

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสตอบ ด้วยคาถาเหล่านั้นว่า
การไม่คบพาล การคบแต่บัณฑิต และการบูชา
ผู้ที่ควรบูชา นี้ก็เป็นมงคลอุดม
การอยู่ในประเทศอันเหมาะ ความเป็นผู้ทำบุญ
ไว้แต่ก่อน การตั้งตนไว้ชอบ นี่ก็เป็นมงคลอุดม.
ความเป็นพหูสูต ความเป็นผู้มีศิลปะ มีวินัยที่
ศึกษามาดี มีวาจาเป็นสุภาษิต นี่ก็เป็นมงคลอุดม.


การบำรุงมารดาบิดา การสงเคราะห์บุตรภริยา
การงานอันไม่อากูล นี่ก็เป็นมงคลอุดม.
ทาน ธรรมจริยา การสงเคราะห์ญาติ การงาน
อันไม่มีโทษ นี่ก็เป็นมงคลอุดม.
การงดเว้นจากบาป งดเว้นการดื่มน้ำเมา ความ
ไม่ประมาทในธรรมทั้งหลาย นี่ก็เป็นมงคลอุดม.
ความเคารพ ความถ่อมตน ความสันโดษ ความ
กตัญญู การฟังธรรมตามกาล นี่ก็เป็นมงคลอุดม.
ความอดทน ความว่าง่าย การเห็นสมณะ การ
สนทนาธรรมตามกาล นี่ก็เป็นมงคลอุดม.
ตบะ พรหมจรรย์ การเห็นอริยสัจ การทำพระ-
นิพพานให้แจ้ง นี่ก็เป็นมงคลอุดม.


จิตของผู้ที่ถูกโลกธรรมกระทบแล้ว ไม่หวั่นไหว
ไม่เศร้าโศก ไม่เศร้าหมองด้วยละอองกิเลส เกษม
ปลอดโปร่ง นี่ก็เป็นมงคลอุดม.
เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ทำมงคลดังนี้แล้ว
ไม่พ่ายแพ้ในข้าศึกทั้งปวง ย่อมถึงความสวัสดีในที่ทุก
สถาน นี่แลมงคลอุดม ของเทวดาและมนุษย์เหล่านั้น.

จบมงคลสูตร

 

เรื่องศีลลัพรตปรามาสก็ไม่ใช่กล่าวว่าด้อยปัญญาเสียทีเดียว เหรียญก็ยังมีหลายด้าน คนเราก็มีหลายอารมณ์ มีศีล สมาธิ ปัญญา ต่างกันไป ยกตัวอย่างเช่น ขูดต้นไม้ขอหวย ท่านที่ทำอาจจะเป็นพระสกทาคามีก็ได้ รู้เหรอ ของพรรค์นี้มันเป็นวัฒณธรรมที่เกี่ยวเนื่องกับธรรมะด้วย แยกกันไม่ออก ธรรมใดๆไม่ควรฟันธงสุดโต่ง มันจะเป็นลัทธิบริโภคอัตตา คือเอาตัวเองเป็นใหญ่ เอาปัญญาตัวเองเป็นบรรทัดฐานในการกล่าวต่อผู้อื่น นี่แหละตัวกู-ของกู บางคนมีตัวกู-ของกูแล้วยังไม่รู้ ก็เพราะชอบอรูปฌาณอารมณ์ สมาธิเป็นสิ่งที่ดี แต่ควรภาวนาด้วยไม่ย่อหย่อน ไม่งั้นไม่ก้าวหน้า ปัญญาเกิดเมื่อเป็นสัมมาทิฐฐิ!

 

สติปัฏฐาน 4 ไตรลักษณ์ อริยสัจ 4
เป็นทางเดินเพื่อพระนิพพานทั้งนั้น

เมื่อจิตใจยังไม่ก้าวถึงขั้นปัญญา
ปฏิบัติในแนวทางใด จะมุ่งสู่สมาธิ สมถะ ทั้งนั้น

ในขั้นปัญญา จะเหมือนไฟลามทุ่ง
มีเชื้อที่ใด
ไฟแห่งปัญญาจะลุกลามไปตามกัน

การศึกษาด้านปริยัติก็ดี
เมื่อถึงขั้นปัญญาแล้ว
ปริยัติจะเป็นเชื้อให้ปัญญาลุกลามไป
จนสามารถถอดถอนกิเลสได้ตามกำลังของตน

ปฏิเวธจะเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับปริยัิติเป็นลำดับลำดาไป

นั่นแหละ ธรรมจากพระวาจาของพระุพุทธองค์
ธรรมจากตำรับตำรา
ธรรมจากการเทศนาว่าการของครูอาจารย์
มาเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับใจเราแล้ว

นี่ผู้ครองมรรคครองผลเป็นลำดับลำดา
ท่านปรากฎเช่นนี้

 

รวมเป็นหนึ่งแล้วตัด

สัมมาสมาธิ ทำฟางล้านเส้นให้เป็นฟางกองเดียว แล้วค่อยจุดไฟเผา ไฟนั้นคือปัญญา

 

ธรรมแท้

ผู้ที่เข้าถึงธรรมแท้ย่อมไม่มีจิตคิดเบียดเบียน ผู้เข้าไม่ถึงก็เพราะมีตัวกู-ของกู ปากก็เที่ยวไปสอนคนอื่นเขา แต่ตัวเองนั่นแหละบริโภคลัทธิอัตตา เอาตัวเองอยู่ตลอดเวลา มีความเห็นในตัวตนเป็นใหญ่ ไม่ฟังเสียงใคร พระอริยะท่านเดือดร้อนก็เพราะคนจำพวกนี้แหละ คือมีตัวกู-ของกู ตัวกูอื่นก็ไม่ต่างไปจากมีในขันธุ์ 5 ปากว่าเข้าใจ ท่องได้ แต่จริงๆมันทึกทักเอา ใจนี่สิยังหยาบโลน โลดโผน ใจมีธุลีสีดำอัดอยู่ บางคนอัดจิตอัดใจจนใจเป็นจุดดำ รอวันอกแตกตาย!

 

ฟาง เป็นอาหารของ วัวควาย น่ะ
ไม่ใช่ไม่มีประโยชน แต่ไช้เวลาหมักหน่อย ก็เพาะเห็ดได้
แต่วาสนาถ้าบ้าหอบมากไป ระวังจะกลายเป็นเทวดา นะจ๊ะ.....จ้า

 

นี่แน่ะ! หลบภับบ้ามัดฟาง... จ้า

 

ชอบหมักฟาง น่ะ ไม่ได้มัดฟาง เอาไว้ ให้คนอื่นหอบ อีกทีนึง
ถึงเราจะบ้า แต่การหมักฟางทำให้เราได้เห็ดโดยไม่ต้องเสียตังด้วย
และเห็ดไม่ได้หมดเชื้อง่ายๆ มีแต่จะ กระจายไป เก็บเห็ดขายได้
ยกตัวอย่างให้ฟังเท่านั้นเอง

พี่หลงลอง บอกอาการหอบฟางของพี่หลงให้ฟังหน่อย
การไปท่องหัวข้อ ศีล หรา
การให้ทานหรา
การฟังธรรมหรา
หรือ การหาความสุขทางโลก

 

หมายถึงฟางที่ผมหอบอยู่หรอ

ของที่เราหามาด้วยความภูมิใจ เราก็หวง เพราะสำคัญว่า ของกู
ของที่เราไม่ใช้แล้ว เราก็ทิ้งอย่างไม่เสียดาย เพราะสำคัญว่า กูไม่ปลื้มแล้ว

ผมเป็นคนชอบอ่านหนังสือกับดูหนัง
แผ่นหนังกับหนังสือมันจึงเต็มห้อง ประหนึ่งเหมือนของรักของหวง
แค่เห็นมันตั้งๆเรียงๆกันก็มีความสุขแล้ว

แต่มาวันนึง มันกลับกลายเป็นทุกข์ขึ้นมา
ก็คัดๆสิ่งใดไม่เอา ก็ไม่รู้สึกเสียดายอะไร
แต่บางสิ่งเราก็เก็บๆไว้ เพราะเสียดาย

ที่จริง ทั้งหนังและหนังสือ เราเอาสาระข้างใน
อ่านจบดูจบ ก็จบกัน เรื่องไหนประทับใจก็ดูมาก อ่านซ้ำๆบ่อยๆ
สุดท้ายก็ต้องวาง

นี่ทำให้ฉุกคิดเหมือนกัน อัตตาเรายังมีอยู่
ตอนนี้ก็แพ็คใส่กล่องให้ส่งน้องๆ เหลือแต่ของที่จำเป็นจริงๆ
ก็ให้ของที่จำเป็นนั่นแหละ เวลาคัด เห็นความคิดเป็นชอดๆเลย
มันทิ้งยาก เหนียวแน่นเหลือเกิน

มันถึงยึกยักอยู่อย่างนี้ไง

 

ที่บ้าน ในครัว หนูเยอะนะ มันชอบ เข้ามาตามท่อระบายน้ำ
เห็น หนูเมื่อไร กรีดเมือนั้น ตอนย้ายมาใหม่ เห็นหนู ยัง กับเห็มมัจุราช กรี๊ดไป 3 จังหวัด พอเริ่มเห็นมันทุกวัน ทุกวัน เริ่มชิน สัญญา เริ่มบันทึก ระหว่างหลบกับหนูเราไม่แต่กต่าง หลบมาหาอาหารในครัว หนูก็มาหา ในครัว เราพกสัญญา(ฟาง) มาด้วยกันด้วยเหตุแห่งกรรม เรา เจอกันและตกใจกันและกัน ต่างก็กระโดดไปกัน คนละทางแต่ด้วยสัญญา(ฟาง) บันทึกย้ำๆ ทำให้ หลบกับหนู เจอกัน แทนที่จะกระโดดเหมือนเมื่อก่อน แต่เรากลับอยู่ร่วมกันอย่างสันติ โดยหลบจะเอาอาหาร ไปวางตรงปากท่อ พอหนูมา
ก็จะมาเอาอาหารและกลับไป เจอกันก็ ทักทายกัน อันนี้เรียกว่า สัญญา(ฟาง)

หากหลบ เห็นด้วยปัญญา ไม่ว่าเห็นหนูชาติไหน ครั้งแรก หลบจะไม่ตกใจเลย
แต่จะใช้ปัญญา ในทางเมตตา ปราถนา ให้หนูไม่หิว ไม่ทรมาร
ในการเจอหลบภัย

พี่หลงว่า ไง ได้อะไร บ้าง ลองวิเคราห์ดูจิ ....จ้า

 

ตอบแบบไม่ต้องคิดมากเลย
สัญญาหากเห็นด้วยปัญญามันพลิกกันนิดเดียวเอง จ้า

 

อย่าคิดไปเผาฟาง เมื่อถึงเวลาฟางจะทำลายตัวมันเอง ​

 

มือใหม่ชั้นอนุบาลถกธรรม อยู่ในระหว่างศึกษานะจ๊ะ........จ้า​

<!-- google_ad_section_end -->

 

:z12:z12:z12:z12rabbit_scaryrabbit_scaryrabbit_scaryrabbit_scary


ผมเป็นประเภทบ้าหอบฟางด้วยสิครับ ก็ว่าจะเอามามัดให้ได้ แปด มัดพอดีให้ได้ครับ
เป็นกำลังใจด้วยนะครับ(คริคริ บอกตัวเองครับ)

 

บ้าหอบฟาง ก็เหมือนบ้าหลง ธาตุ4 ขันธ์ 5

 

ปัญญาฆ่ากิเลส ถอดถอนอุปทานในขั้น 5 นี่
จะพลิกได้มันต้องมี สมาธิ เป็นฐาน

ไอ้ที่มาบอกสัญญา เห็นด้วยปัญญามันพลิกนิดเดียวนี่
มันปัญญาระดับพื้น ๆ เท่านั้นเอง
ถอดถอนอุปทานในขันธ์ 5 ไม่ได้

ต้องมีสมาธิเป็นพื้นฐานเท่านั้น
ปัญญาที่มีสมาธิเป็นพื้นฐานจึงจะสามารถถอดถอนอุปทานในขันธ์ 5

ด้านปริยัติเราเรียนรู้มากมายเพียงใด
เมื่อสมาธิมีกำลังพอ
ปัญญาจะรู้รอบหมดตามที่เราศึกษาด้านปริยัติมา

ปัญญาจะว่ากว้างขวางก็ใช่ ในผู้มีวาสนา
ผู้มีวาสนาที่จะรอบรู้อย่างกว้างขวาง
เช่นพระพุทธองค์ ปัญญาจะลุกลามไปยังความรู้ต่าง ๆ อย่างไม่มีประมาณ

เมื่อมีสมาธิเป็นฐาน
และปัญญาได้ซักซ้อมจนชำนาญ

ปริยัติ สมาธิ ปัญญา จะประสานถึงกัน
กว้างขวางลึกซึ้งตามแต่วาสนาของผู้ปฏิบัติแต่ละรายละรายไป

 

จริงจร้า
จะให้อธิบายอะไรยืดยาว ย่อลงมามันก็ปัญญาพลิกกันนิดเดียว
บางคนวางได้ วางคนวางได้ยาก
อยู่ที่ปัญญาเห็นจริงตามที่สภาพธรรมปรากฎ
หรือ เห็นตามกิเลสตัวเองเป็นใหญ่

สมาธิที่ประกอบด้วยปัญญา และ ไม่ประกอบด้วยปัญญา
เราจะรู้ได้อย่างไรหนอ ว่าเป็นสมาธิถูกต้องเป็นปัญญา หรือไม่เป็นปัญญา

 

คนดีชอบหอบวาสนา
คนบ้าชอบหอบฟาง

อิอิ

 

ทำบุญทำกุศลแล้วไม่หลงมัวเมาในบุญในกุศล เรียกว่า หอบวาสนา

ทำบุญทำกุศลแล้วหลงมัวเมาในลาภยศสรรเสริญในบุญในกุศล เรียกว่า หอบฟาง

ศึกษาตำรับตำราคัมภีร์ต่างๆ แล้วไม่หลงตำรา เกิดปัญญาเพราะรู้มาก เรียกว่า มีวาสนา

ศึกษาตำหรับตำราคัมภีร์ต่างๆ แล้วฟุ้งซ่าน หลงผิด ไม่เกิดปัญญา เกิดแต่มานะหลงตัว
หลงตน หลงปัญญาที่รู้มากจากปัญญาของตน เรียกว่า บ้าหอบฟาง