ใครรู้สึกบ้างครับว่าช่วงใกล้เกิดภัยใหญ่นี้บำเพ็ญธรรมได้ง่ายกว่าปกติ

เรื่องนี้ผมไม่รู้ว่าผมคิดไปเองคนเดียวหรือเปล่านะ คือว่าแต่ก่อนแม้ว่าผมพยายามรักษาศีลห้าให้ได้บริสุทธิ์ แต่มันก็ทำไม่ได้นานหรือเป็นนิสัย ทำได้สักพักเลิกๆๆๆ เป็นแบบนี้เรื่อยมา ศีลไม่ครบ 100% 24 ชม. สักทีไม่ทราบทำไม


แต่เมื่อไม่นานมานี้ผมกลับมีความรู้สึกอยากรักษาศีลขึ้นมาเองอัตโนมัติ แบบอยู่ๆก็ทำได้อะครับ มันเหมือนออกมาจากข้างในครับ มีสติรู้ตัวแทบทุกอย่าง อยากรักษาเองโดยไม่ได้บังคับหรือคิดว่าจะต้องรักษาๆๆๆเหมือนเมื่อก่อน ตอนนี้ถ้าไม่เผลอหรือทำไปโดยไม่ตั้งใจหรือรู้เท่าไม่ถึงการณ์คือจะไม่ผิดศีลเลยครับ


แล้วดูอารมณ์จิตมันเชื่องกับศีลกว่าเมื่อก่อนหน้านี้มาก เหมือนหลอมรวมเป็นเนื้อเดียวกัน ไม่ต้องดิ้นรนเขย่าผสมกัน ผิดกับแต่ก่อนมากที่อารมณ์ของจิตกับศีลเหมือนยังเป็นคนละเนื้อกันอยู่ยังไงไม่ทราบ ต้องออกแรงพยายามคลุกให้เข้ากัน อย่างไรก็ตาม ผมก็ยังไม่ไว้ใจจิตตัวเองเท่าไร ต้องรอดูกันต่อไปว่าศีลจะเลิศอยู่อย่างนี้ได้อีกกี่วันครับ ไม่แน่ว่าพอตั้งกระทู้อวยตัวเองเสร็จอาจจะเหลิงเลยก็ได้ กลับไปศีลขาดเหมือนเดิม


หลังจากศีลครบแบบไม่ค่อยไม่รู้ตัวผมเพิ่งมาสังเกตเห็นว่า อ้าว ช่วงนี้ใกล้ภัยพิบัติที่หลายๆท่านทำนายไว้นี่นา เลยตั้งกระทู้นี้เพราะอยากทราบว่าใครเป็นเหมือนผมหรือมีประสบการณ์คล้ายๆผมบ้างหรือเปล่าครับ หรือผมเป็นคนเดียว ที่รู้สึกปฏิบัติธรรมง่ายและสบายกว่าแต่ก่อนเยอะอะครับ ยาที่เคยขมกลายเป็นยารสอร่อย จะว่าหวานก็ไม่หวานนะ มันมีทุกรสกลมกล่อมกำลังดีน่ะครับ

 

ครับ เช่นกัน...สัญญาณการทำนายทึ่คล้ายกัน สัญญาณผิดปกติของธรรมชาติในบ้านเรา..เร

 

ช่วงก่อนจะเกิดภัยพิบัติ เขาบอกคนปฏิบัติธรรมจะได้อภิญญามากขึ้น เพื่อช่วยเหลือตนและคนอื่นที่อยู่ในศิลในธรรม ให้ได้อยู่ต่อไป ส่วนคนที่ไร้ศิลธรรม ก็จะพบภัยพิบัติ

 

ผมก็เป็นนะ

 

แบบนี้ก็ต้องรีบหน่อยแล้ว

 

ไม่บังเอิญแน่นอนเลยครับ

ครูบาอาจารย์ พยายามมาตามแล้ว

 

ไม่เคย บริกรรมภาวนาได้ตลอดวัน แบบนี้จน 1 สัปดาห์นีืครบ 7 วันแล้ว
ภาวนาตลอดได้อย่างอัศจรรย์ เว้นขณะหลับ ก่อนหลับภาวนา ตื่นมาภาวนาอัตโนมัต
ทุกก้าวย่าง ทุกกิจกรรม เหมือนโดนบังคับด้วย แต่รู้สึกดี มีสติ ปล่อยวาง อารมณ์เปลี่ยนไป

 

อ้าว ยังมีคนที่รู้สึกเหมือนกับเราอีกหรือเนี่ย ผมนึกว่าคิดไปเองเสียอีก

ปกตินิสัย สันดาน ของผมนั้น เอาแน่เอานอนไม่ได้ ศีลไม่เคยคิดจะสมาทาน ตกเย็นร่ำเมรัยเป็นอาจิณ ประเภทมือถือตำรา แต่ปากกอดขวดนั่นแหละ

เรื่องภัยพิบัติของโลก ก็ติดตามอ่าน และใคร่ครวญจากหลายๆแหล่งข้อมูล และเริ่มสนใจ ถึงการกระทำความดีบ้าง

ในวันพระเลยตัดสินใจสมาทานศีล 8 และกุศลบถ10 + มรณังนุสสติ
ตั้งใจเริ่มจากตื่นนอนเช้าของวัน ถึงอีกเช้าของวัน 24 ชั่วโมง ในใจก็หวั่นๆ ว่าจะรอดไหม ปรากฏว่าทั้งวัน ทั้งคืน ไม่รู้สึกว่าฝืนเลย ยังระลึกถึงศีล กุศลบถสิบ ได้อย่างไม่ติดขัด ไม่อยากออกไปร่ำสุรา ไม่ค่อยหิวข้าวเย็น อยู่เป็นปกติดี มันเหมือนว่าเราไม่อยากละเมิดข้อใดๆเลย ไม่ต้องบังคับใจให้ฝืน
ก่อนนอนก็สวดมนต์ พุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ (ไม่ได้สวดนาน เลยทบทวนนานไปหน่อย) จากนั้นแผ่เมตตา อุทิศส่วนบุญจากการปฏิบัติ ตอนอุทิสบุญรู้สึกเย็นสันหลังวาบ เลยคิดว่า ท่าจะได้ผลแน่ และคงมาถูกทางแล้ว

พอถึงเช้าอีกวันก็ครบกำหนดการทรงศีลแปด ด้วยความไม่คุ้นเคยกับศีลสามข้อสุดท้าย จึงสมาทานเป็นศีล 5 แทน กำหนดเวลาไว้ถึง 17 น เพราะตอนเย็นมีธุระคงละเมิดศีลบางข้อแน่ๆ จึงไม่กล้าสมาทานเต็มวัน คิดว่าค่อยๆเป็นค่อยๆไป จะดีกว่า ไม่อยากหักโหมมาก

 

ศีลครบสมบูรณ์ ตั้งมั่นมากขึ้น ความเพียรเพิ่มขึ้น

 

มีท่านหนึ่งที่กล่าว บอกวัน-เดือน-ปี ที่จะเกิดขึ้น
ไม่กล้าบอกตรงนี้ไม่รู้จะตรงกับท่านใดบ้าง

 

ที่ว่าโดนบังคับ ให้ปฎิบัต คือทำงานปกติไม่ได้ มือแขนอ่อนแรง
ต้องนั่งปฎิบัตทันทีแล้วจะหายอาการนั้น มีอื่นๆอีกแต่ยังไม่กล้าบอกมาก

 

เป็นเหมือนกันค่ะ

จากที่ไม่ค่อยจะสวดมนต์อะไรเท่าไหร่

อยู่ๆทำไมอยากสวดก็ไม่รู้ค่ะ

รู้สึกว่าอยากทำสมาธิมากเลย

 

เราก็เป็น เหมือนกับว่าเวลาเหลือน้อยแล้ว ต้องรีบทำให้มาก (มันเลยเห็นผลเร็ว)

 

ช่วงนี้ถ้าไม่นั่งสมาธิจะปวดหัวมาก ต้องนั่งทุกวันถึงจะหาย แต่คิดว่าอาจจะคิดไปเองหรือช่วงนี้เครียดๆก็ได้

การปฏิบัติคืบหน้าในเรื่องกสิณและมีสติแข้งกล้าขึ้น วิชาที่ไม่เคยฝึกแต่ก็กลับมีเหตุบังเอิญหรือเหตุการณ์พาไปให้ต้องไปฝึกไปเรียนรู้มาหลายเรื่องหลายวิชาทั้งทางโลกและทางธรรม แต่คิดว่าอาจเพราะตื่นตัวกับภัยพิบัติมากขึ้นก็ได้

พบนิมิตที่ครูบาอาจารย์มาพบหรือบอกใบ้ปริศนาธรรมบ่อยครั้ง คิดว่าไม่ใช่ฝันปกติเพราะรู้สึกได้ไปถึงทางกายภาพด้วย ส่วนแฟนตั้งแต่ปีที่แล้วมีครูบาอาจารย์ที่ท่านล่วงลับไปแล้วมาหาให้เห็นกับตาเนื้อเลย ซึ่งก็ยังไม่รู้จะอธิบายทางวิทยาศาสตร์อย่างไรเหมือนกัน

เพิ่มอีกเรื่อง เหมือนได้ยินเสียงสวดมนต์หรืออะไรซักอย่างคล้ายๆภาษาบาลี บ่อยๆ แต่อาจจะเพราะเป็นหู่แว่วหรือเกี่ยวกับระบบการได้ยินก็ได้ (แต่ไปเช็คที่โรงพยาบาลหลายที่แล้วก็ปรกติดี)

บันทึกไว้เพื่อแชร์ประสบการณ์

 

ช่วงนี้จิตใจอยากจะปฏิบัติทุกวัน ไม่ใช่เพราะกลัวตาย หรืออะไร รู้แต่ว่าต้องทำ

 

เหมือนกันเลยค่ะ รู้สึกแบบว่า ไม่ทำไม่ได้แล้ว

ถึงเพิ่งทำ แต่ขอให้ได้ทำหน่อยก็ยังดี

 

สาธุกับทุกๆท่านเลยครับที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ผมเชื่อว่าหลายๆท่านที่จะรอดจะต้องถูกหมายหัวไว้แล้วแน่นอนครับ ดังนั้นท่านเหล่านั้นจะต้องเร่งปฏิบัติธรรมได้แล้ว ท่านใดที่ทำอยู่แล้วก็อาจจะมีเหตุให้ทำได้ง่ายขึ้น ส่วนท่านใดที่ยังไม่ได้ทำก็จะมีเหตุมาบังคับ เพราะคิดว่าจวนตัวแล้วจริงๆ ไม่อย่างนั้นคงไม่มีสมาชิกหลายๆท่านมีประสบการณ์ตรงกันขนาดนี้


ผมเคยคุยกับอาจารย์ที่คณะผมท่านหนึ่งที่สอนวิชาทาง Environmetal ท่านจบ ดร. จากประเทศอังกฤษ และปฏิบัติธรรมเป็นปกติ ท่านเตือนและชี้ให้เห็นความสำคัญเรื่องภัยธรรมชาติที่เกิดขึ้นและกำลังจะเกิดเร็วๆนี้ นอกจากนี้ท่านยังบอกด้วยว่าคนที่จะรอดจะมีเหมือนๆเครื่องหมาย mark ไว้แถวๆกลางหน้าผาก ผู้ที่ปฏิบัติถึงขั้นแล้วจะเห็นเครื่องหมายเหล่านั้นและสามารถบอกได้ว่าใครคือผู้ที่จะรอดครับ แต่ท่านแนะนำว่าไม่ต้องตื่นตระหนกเกินควร เพราะทุกอย่างกรรมจัดสรรครับ หากเรามีกรรมจะต้องตายก็จะถูกพาไปให้อยู่ในที่เกิดเหตุ และในทางกลับกัน


ปล.ผมเองยังไม่มั่นใจว่าจะรอดไหม แต่ขอให้ทุกท่านที่เร่งบำเพ็ญเพียรรอดทุกคนครับ

 

รู้แต่ว่าวันๆหนึ่งอยากแต่สวดมนต์ภาวนา และเจริญสติอย่างเดียว เบื่องานทางโลกมากเลย ตั้งแต่ปีใหม่มานี่ถือศีล8ได้ทุกวันพระ และทานมังสวิรัติด้วย

 

อีกหนึ่งเสียง ช่วงนี้จิตนิ่งมาก ติดต่อองค์ในได้ยินชัดแจ๋วเลย

แล้วก็ปลงมากๆ แต่ก่อนแค่อุเบกขา ตอนนี้ถึงขั้นปลงแล้ว แต่ก่อนไม่ค่อยโพสมีแต่นานๆมาอ่าน เดี๋ยวเข้ามาทุกวัน

 

รู้สึกเหมือนกันครับว่าทำบุญง่ายผิดปกติ