นั่งสมาธิแล้วจะบ้า ?

จริงครับ ไม่มีใครบ้าหรอกถ้านั่งสมาธิ เว้นแต่จะบ้ามาก่อนแล้ว
สาธุครับ

 

อ้อ...จริงของพระเดชพระคุณท่านครับ..

 

ใช่ครับผม ผมเองนั้งสมาธิมาตั้งแต่เด็กๆอายุ 15 16 พอพูดเรื่องนั้งสมาธิทีไร เขาก็บอกตลอดว่า นั้งคนเดียว เดียวก็บ้าหรอก ผมกังวัลทุกที แต่ไม่ได้ใส่ใจอะไรครับ ตอนนี้ผม 20 กว่าๆได้แล้ว ก็ยังมีคนมาพูดเรื้อยๆ นั้งสมาธิคนเดียว "เดียวบ้าหรอก" ได้ยินทีไรผมอดยิ้มไม่ออก

 

ผมก้อนั่งคนเดียวนะครับ

ไม่เคยหลุดไปไหนเลย เพราะไม่เคยมีสมาธิอะครับ 55+

เรียกว่านั่งจริงๆ แต่ไม่ท้อนะครับได้นิดได้หน่อยก้อเอา

แต่นั่งทุกวัน สวดมนต์ทุกวันครับ

 

สาธุค่ะ..นั่งคนเดียวตั้งแต่เริ่มฝึกค่ะ พอไปได้หน่อยก็หล่น..555 เหมือนมีหนังสติ๊กมัดเอวไว้ตะเกียกตะกายไปแทบตาย หมดแรงก็เด้งกลับที่เก่า...555

 

"สาธุ สาธุ สาธุ ขออนุโมทนา"

_/\_๑ _/\_๑ _/\_๑ _/\_๑ _/\_๑ _/\_๑ _/\_๑ _/\_๑ _/\_๑ _/\_๑ _/\_๑ _/\_
___________________________________________________________________

(.^_^)ธรรมดีดี จากพระเดชพระคุณหลวงพ่อสนอง กตปุญโญ(^_^.)
คลิกๆๆ^____^
เชิญแวะโหลดธรรมเทศนา-พระเดชพระคุณหลวงพ่อสนอง กตปุญโญ
Facebook-ธรรมะสว่างใจ-วัดสังฆทาน-นนทบุรี
เว็บวัดสังฆทานจังหวัดนนทบุรี

​

 

อ่านแล้วนึกถึงตัวเองในสมัยยังวัยรุ่น ยังนึกเสียดายอยู่เลย ขอเล่าประสบการณ์โดยย่อนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า...
ตอนผมอายุประมาณ 15 ปี ไปพบกระดาษแผ่นหนึ่งหล่นอยู่ที่พื้นถนน คิดยังไงไม่รู้อยากหยิบมาดู ก็เก็บมาอ่านดู ในนั้นมีข้อความประมาณว่า การทําสมาธิมี 4 อิริยาบท คือ ยืน เดิน นั่ง นอน แล้วให้ท่องพุทโธตามลมหายใจเข้าออกด้วย แล้วให้นึกถึงลูกแก้วใส เหนือสะดือ 2 นิ้ว คือ ให้นึกว่าลูกแก้วอยู่ในท้องกลางลําตัวด้วย
ด้วยความเป็นเด็ก ก็อยากลองทําดูเพราะข้อความในนั้นบอกว่า ทําแล้วได้บุญ อยากได้บุญก็เลยลองทําดู
ด้วยความเป็นเด็ก เลยเลือกวิธีนอนทํา เพราะคิดว่าสบายดี เลยทําตอนก่อนนอนหลับ คือ นอนหลับตาท่องพุทโธไปตามลมหายใจเข้าออก แล้วนึกถึงลูกแก้วใสอยู่ในท้อง ทําตามความเข้าใจของเราตอนนั้น ทําทุกวันแล้วปล่อยให้หลับไปเลย
ผ่านไปหลายเดือน จําไม่ได้ว่ากี่เดือน มีความรู้สึกว่าหลับสบาย หลับตาท่องไม่ถึง 2 นาที ไปเลย สบาย นอนท่าไหนตื่นท่านั้น เหมือนว่าไม่ได้ขยับตัวเลย ตอนนั้นรู้สึกดีก็ทําไปเรื่อยๆ เห็นลูกแก้วใสทุกวัน
มีอยู่คืนหนึ่ง ทําปกติทุกอย่าง เห็นลูกแก้วใสสว่างเป็นประกาย ใหญ่ขึ้น จากนั้นก็เห็นตัวเองอีกตัวนึง ยืนมอง ตัวเองอีกตัวนึงในท่านั่งสมาธิมีลูกแก้วใสสว่างเป็นประกายอยู่ในตัว (ท่านั่งสมาธินะไม่ได้เป็นท่านอน งงเลย) แล้วเห็นมีผู้หญิงสวยมากๆๆๆๆๆๆ ใส่ชุดสีขาวนั่งสมาธิล้อมเราอยู่ 4 คน
อีกตัวนึงของเรายืนอยู่ข้างนอกมองเข้าไป เฮ้ย....ย งงด้วย ตกใจด้วย ทําไงดี ด้วยความไม่รู้ และเป็นเด็กวันรุ่นอายุ 15 ปี ไอ้ตัวที่ยืนอยู่ข้างนอกนี่ล่ะ เดินเข้าไปเอานิ้วไปสะกิดที่ไหล่ของสาวสวยคนนึงในนั้น แล้วถามว่า นี่ นี่ มาทําอะไรอ่ะ
เท่านั้นล่ะ สาวสวยคนที่ผมสะกิดไหล่ในท่านั่งสมาธิ ลืมตาแล้วหันหน้ามามองผม เหมือนตกใจ ผมก็ตกใจเพราะตาของสาวสวยชุดขาวนั้นเป็น...สีฟ้า เฮ้ย...ย จากนั้น สาวสวยชุดขาวคนนั้นก็ หายวับ คนที่ 2 หายวับตาม คนที่ 3 หายวับตาม คนที่ 4 ก็หายวับตามไปอีก เฮ้ย...ย ตกใจซํ้าไปอีก
ที่นี้ พอตกใจซํ้าไปอีก ก็มีความรู้สึกเหมือนโดนดึงอย่างรวดเร็ว จากนั้นเหลือตัวเดียวที่นอนอยู่ในท่าเดิมเหมือนไม่ขยับเลย ลืมตาขึ้นมาทันที หัวใจเต้นเร็ว แต่จิตมันนิ่ง ไม่ได้ฝัน เห็นชัดเจน สว่าง ก่อนหน้านี้ เห็นแต่ลูกแก้วใสอย่างเดียว สวย สว่าง สุข นิ่ง จนมาเจอเรื่องนี้
ด้วยความเป็นเด็ก วันรุ่งขึ้น ก็ไปถามผู้ใหญ่แถวบ้านเรื่องทําสมาธิ ยังไม่ทันเข้าเรื่องเลย แค่ถามว่า ผมลองทําสมาธิแล้วปรากฏว่ามัน เฮ้ย(ผู้ใหญ่แถวบ้านพูด)ไอ้ห่า มึงทําสมาธิเอง ไม่มีครูบา อาจารย์ เดี๋ยวก็เป็นบ้าหรอก
ผมได้ยืนแบบนั้นก็กลัว แล้วเป็นเด็กด้วย ก็ไม่ได้ไปปรึกษาใครอีก คืนนั้นก็ไม่ได้ทําอีก ไม่ได้ท่องพุทโธ ไม่ได้นึกถึงลูกแก้วใส นอนหลับเฉยๆ ทิ้งไปเลยสิบกว่าปี
มาได้ทําอีกทีตอนบวช บวชแล้วทําสมาธิครั้งแรก วันแรกที่บวช พุทโธไม่กี่ที เข้าได้เลย สว่าง นิ่ง (ตอนนั้นยังไม่เข้าใจ)พอถึงกําหนดเวลาเสียงนาฬิกาปลุกดัง ก็ถอน ค่อยๆลืมตาเห็นยุ่งเกาะอยู่ที่แขนหลายตัว สงสัยว่าทําไมไม่รู้สึกเจ็บ ทําไม่เป็นเหน็บชาที่ขาเหมือนพระเพื่อนรูปอื่นๆอีกหลายรูป (ตอนนั้นไม่เข้าใจ) ทําสมาธิทุกวัน จนสึกออกมาก็ไม่ได้ทําอีกเลย
ผ่านมาอีกหลายปี มีโอกาสเรียนสมาธิในหลักสูตรครูสมาธิ ของพระอาจารย์หลวงพ่อ วิริยังค์ สิรินธโร ที่วัดธรรมมงคล สุขุมวิท 101 กทม. ก็ได้ความรู้และประสบการณ์การทําสมาธิมากยิ่งขึ้น ตอนนั้นเป็นฐานที่ตั้งของจิตไปไว้ที่หว่างคิ้ว ได้ผลเป็นที่น่าพอใจ (ขอข้ามรายละเอียดเรื่องราวในส่วนนี้นะครับ) หลังจากนั้นก็ทําบ้าง ไม่ได้ทําบ้าง
ผ่านมาอีกหลายปี มีโอกาสได้อ่านหนังสือของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ฤาษีลิงดํา ก็สนใจติดตามอ่าน แล้วไปฝึกมโนยิทธิ ที่บ้านสายลม ได้ผลเป็นที่น่าพอใจ และได้เรียนรู้มากขึ้น แล้วอ่านหนังสือของหลวงพ่อฤาษีลิงดํา ก็ได้คําตอบในการทําสมาธิตอนวัยรุ่น
ขอบอกว่าเสียดายจังกว่าจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร เพราะปัจจุบันนี้เมื่อเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ภาระหน้าที่การงานมากขึ้น มีสิ่งที่ต้องคิดมากขึ้น นิวรณ์ก็มากขึ้น ตามลําดับ ทําสมาธิบ้าง ไม่ได้ทําบ้าง จะกลับไปถึงตรงนั้นคงใช้เวลามาก และต้องต่อเนื่อง
ทําสมาธิไม่ต้องกลัวบ้าหรอกครับ เพราะเราท่องพุทโธ หมายถึงพระพุทธเจ้า นี่ล่ะครูบาอาจารณ์สูงสุดแล้ว เดี๋ยวจะเสียดายเหมือนผม
ปล.เมื่อยังเด็ก ผมทําสมาธิด้วยความไม่รู้ หากท่านผู้มีพระคุณท่านใด เทวดา นางฟ้าทั้งหลาย และสาวสวยทั้ง 4 ท่าน ที่เคยเมตตากระผม กระผมขอขมาอภัยในความรู้เท่าไม่ถึงการ(สะกิดไหล่)กับท่านทั้งหลายด้วยเถิด และขอให้ท่านผู้มีพระคุณทั้งหลายเมตตากระผมต่อไป ตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพานด้วยเถิด

 

ตอนเป็นเด็กนานมาแล้วก็เคยมีเพื่อนขู่ประมาณนี้คะ

บอกว่าจะบ้ามั่ง จะมีผีมาสิงร่างมั่ง อิอิ


ขอบคุณเจ้าของกระทู้คะที่นำมาลงให้อ่าน ^_^

 

สองมือวันทา อนุโมทนาสาธุ หมดข้อกังขาแล้วครับคราวนี้

 

ปกติไม่นั่งก็บ้าอยู่แล้วครับ ถ้านั่งแล้วบ้าอีกก็ไม่เป็นไร บ้ายิ่งๆขึ้นไป อนุโมทนาสาธุครับ

 

ทำสมาธิหากไม่มีสติควบคู่ก็อาจจะบะๆๆบ้าได้ค่ะ^^ ขออนุโมทนากับทุกท่านด้วยค่ะ ทำไปเถอะค่ะ ดีแล้ว ดีกว่าไม่ทำ สาธุ สาธุ สาธุ^^

 

สาธุ..อนุโมทนากับเจ้าของกระทู้ และเจ้าของ ข้อความที่ #19 ครับ

 

ตอนเด็กอายุประมาณ 14 เคยนอนสมาธิค่ะ
ไปถึงฌาน 2 (ลมหายใจหายไป) ก็ไม่กล้า
ไปต่อเพราะกลัวบ้านี่แหละ, เฮ้อ..เลยไปไม่
ถึงไหนสักที

 

ใครว่าเราเพี้ยนไม่เหมือนคนทั่วไปช่างเขา เราไปปฏิบัติธรรมวันอาสหบูชา และ เข้าพรรษาดีกว่า

 

บ้าก็บ้าวะ
รู้จักคนที่วัดเป็นร้อย ไม่เห็นบ้าซักคน
นั่งกันจนก้นด้านแล้ว

 

คนที่ว่าบ้า นะถามหน่อยว่าเคยทำสมาธิกับเขาบ้างไหม เอาความที่เขาๆๆๆๆ พูดกันแล้วพูดต่อ อยากจะด่าสั่งสอนด้วยอรรถ ด้วยธรรม จริงๆ กลัวว่าเขาจะได้ดีกว่าตนหรืองัยถึงไปพูดปิดกั้นเขา น่าจะอนุโมทนาสาธุด้วย ต่างหากถึงจะถูกต้อง คนที่เขาอยากจะทำสมาธิก็เป็นอย่างนั้นก็ดีแล้วเขาจะำบำเพ็ญบารมี น่าจะดีใจกับเขาเสียมากกว่า


แต่ไปบอกบ้านั้นมันเป็นอย่างไร มันเป็นเพราะสติสตางค์ก็หายไม่ได้มีติดเนื้อตัว ก็เพราะความฟุ้ง ปรุงแต่ง อุปาทาน นั้นแล เป็นเหตุบ้า บ้านี้ไม่ใช่บ้าเหมือนคนข้างถนน แต่บ้าด้วยเพราะจิตฟุ้งคิดไปว่าเห็นโน้น เห็นนี้ สวรรค์ชั้นนี้ พรหมตรงนี้ แท้จริงแล้วไม่เห็น นั้นคนบ้า ...

 

อย่าได้เสียดายเลยครับ เพราะมันเป็นเรื่องที่ผ่านพ้นมาแล้ว เป็นดีตไปแล้ว ถือว่าเป็นเวรกรรม อย่างไรก็ตามคุณก็ยังมีบุญบารมีเหลืออยู่อีกมาก สามารถก้าวข้ามในสิ่งที่อีกหลายๆคน (รวมทั้งตัวผม) ยังไม่สามารถก้าวข้าม หรือแม้แต่เข้าใจในเรื่องเกี่ยวกับสมาธิ อาจเป็นเพราะยังติดอยู่กับทางโลก ส่วนใหญ่แล้วพอตั้งใจจะนั่งสมาธิก็ไม่ได้ทำดังที่ตั้งใจหวังไว้ และที่จะได้นั่งสมาธิก็เพราะความไม่ได้ตั้งใจ อยู่ดีดีอย่างนั่งก็นั่งเลย แปลกดีไหมคนเราพอยึดติดยึดมั่นในการทำความดีก็จะมีมารหรือกรรมเก่าก็ไม่รู้ มาขัดขวางตลอด ทำตัวสบายสบายจะดีกว่า แผ่เมตตาไปเรื่อย เพื่อสักวันเราจะได้มีบารมีพอที่จะเข้าถึงสมาธิได้ ที่สำคัญที่สุดนั่นก็คือ ศีล 5 ขอให้ปฏิบัติตามทุกข้อได้แล้วก็คงก้าวผ่านพ้นสิ่งไม่ดีไปได้

 

ขออนุโมทนา

เป็นสิ่งที่ดีควรที่จะปฏิบัติ