อยากทราบว่ากรรมฐานใดทำให้นั่งสมาธิได้นานๆครับ

เคยได้ยินมาว่ามีบางคนสามารถนั่งสมาธิได้ทีเป็นวันๆ หรือนั่งทีสองสามวันจนถึงเจ็ดวันเลยทีเดียว ผมอยากทราบว่าต้องใช้กรรมฐานวิธีไหนถึงจะทำแบบนั้นได้ครับ

 

.......................................................................................
ลองตั้งจิตดีๆ แล้วลองนั่งแบบอธิฐานจิตดูนะคะ อาจจะนั่งได้นานขึ้นจากที่เคยนั่งได้ และถ้าสมาธิดีขึ้น จิตแกร่งขึ้นก็อาจจะนั่งได้เป็นวันอย่างที่คุณต้องการก็ได้ค่ะ......
....ขออณุโมทนา....

 

อรูปฌาณสี่ นั่งเพลินจนตายไม่รู้ตัวเลย

 

จะนั่งนานแค่ไหน ก็ให้สงสารสังขารตัวเองด้วยนะครับ
เราก็ต้อง มี เมตตา กรุณา กับ สังขารตัวเอง เพราะยังต้องใช้เขาอยู่นะ

 

จริง ๆ แล้วกรรมฐานมีมากกว่า 40 วิธี แต่ละวิธีจะเหมาะสำหรับแต่ละคนตามที่ท่านเคยฝึกมาในกาลก่อน ๆ คือเรียวว่าถูกจริต แต่วิธีที่เหมาสำหรับทุกคนโดยที่ใคร ๆ ก็ทำได้คือวิธี อาณาปาณสติ คือดูลมหายใจเข้าออก หายใจเข้านึกในใจพุทธ หายใจออกก้นึกโธ เอาจิตใจจดจ่อที่ลมหายใจ เมื่อเริ่มเข้าที่แล้ว คำภาวนาจะหายไปเอง ท่านหาอ่านดูเองแล้วกันว่าลักษณะของฌาน 1,2,3,4....8 แต่อย่าไปจำมานะถ้าจำมาแล้วนึกว่าจะให้ได้อย่างที่อ่านมาจะไม่สำเร็จเพราะจิตไม่ว่าง ... พอถึงตรงที่จิตรวมหรือจิตดิ่ง (เอกคตา) น่าจะเป็นจุดที่กรรมฐานแต่ละวิธีจะมาได้ผลบรรจบเช่นเดียวกันตรงนี้ เหมือนว่าเดินทางมาด้วยเส้นทาง ต่าง ๆ กัน พอเข้าที่แล้วก็จะเข้าสู่ร่องเดินเดียวกัน เมื่อจิตดิ่งแล้วก็หาวิธีประคอง ถ้าถึงฌาน 4 แล้วน่าจะนั่งได้นานแล้วนะ ถ้าแลยฌาน 5 หรือที่เรียกว่าอรูปฌาน เข้าไป คงจะนั่งได้หลายวัน ถ้าฌาน 8 ก็เป็นฌานที่พระอริยเจ้าใช้อยู่หรือที่เรียกว่านิโรธสมาบัติซึ่งคงจะยากมาก

สรุปก็คือว่าการนั่งให้ได้นานไม่ได้ขึ้นกับวิธี แต่ควรเลือกเอาวิธีที่ถูกจริต อาจจะเริ่มลองที่วิธีอานาปาณสติคือภาวนาและดูลมหายใจ เมื่อจิตเป็นหนึ่งหรือดิ่งแล้ว เข้าไปฌาน 2, 3 นั่งได้ตั้งนานสองสามชั่วโมงพอออกจากสมาธิแล้วเหมือนเวลาผ่านไปแป๊บเดียวเอง

อีกประการคือหาที่นั่งเช่นผ้ารองนั่งหรือเบาะ อย่านั่งบนทีแข็ง ๆ เพราะจะกดทับเส้นเลือด ทำให้เลือดลมเดินไม่สะดวกซึ่งทำให้ปวดเมื่อยและชาได้ซึ่งทำให้นั่งได้ไม่นาน สำหรับผู้ฝึกใหม่จริงอยู่เมื่อถึงจุดหนึ่งจะไม่มีเวทนา แต่ก็ต้องถนอมร่างกายไว้ทำหน้าที่ได้นาน ๆ ถ้าในป่าเขาอาจจะหาหญ้าแห้ง หรือใบไม้แห้งมารองนั่ง พระพุทธเจ้าท่านนั่งบนใบหญ้าคา ก็ขอแนะนำเพียงเท่านี้ ถ้าสูงกว่านี้ขอผู้รู้ช่วยตอบด่อด้วยนะครับเพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้อื่นต่อไป

 

จิตดำวิเคราะห์ (ข้อความที่ 3) อรูปฌาณ 4 น่าจะใช่อย่างที่ท่านว่าคือสามารถอยู่ในฌานไม่มีรูปได้นาน แต่คำว่า "เพลินจนตายไม่รู้ตัว" อันนี้ความคิดเห็นส่วนตัวไม่น่าจะถูก เพราะ ผู้ที่เข้าสมาธิ จนถึงระดับฌานใด ๆ ก็ตามกายท่านนิ่งจริง แต่มีจิตเป็นตัวรู้จะอยู่ในสภาวะรู้ รู้กว่าคนลืมตาอีก ดังนั้นคำว่าเพลินไม่นาจะใช่ และคำว่าไม่รู้ตัวก็ไม่น่าจะถูก สำหรับผู้มีสติรู้ขณะนั้น

 

รักกรรมฐานกองไหน นั่งกองนั้น นั่งติดต่อกันไปนานๆ เดี๋ยวก้อนั่งได้นานเองแหละ

 

ทำไปก่อนครับ ทำบ่อยๆครับ ระลึกรู้ตัวทุกอริยาบทครับ จะทำสมาธิ ไม่ไช่ต้องนั่งอย่างเดียวครับ


หัดพิจารณา ไปด้วยครับ ไม่ต้องกลัวว่าจะนั่งได้นานหรือไม่นาน ตัดกิเลสเข้าสิครับ อยากได้อะไรเดี๋ยวจะมาเองทุกอย่างครับ


ป.ล.คุณยายผีป่าบอกมาครับ ผมเลยจำมาบอกต่ออีกที

ตั้งใจทำความดีอย่างนี้ ผมขออนุโมทนาบุญด้วยครับ

 

ทำใจให้สบายๆ ผ่อนคลายอารมณ์ด้วยการหายใจเข้า ออก นับเป็น 1 จำนวน 5- 10 ครั้ง ให้ใจสบาย ส่วนร่างกายนั้น ไม่ว่า จะนั่ง นอน เดิน เราสามารถที่จะกำหนดลมหายใจและจับภาพพระพุทธรูปที่ชอบ ปางใดก็ได้โดยมองแล้วจำภาพ หลังจากนั้นหลับตาลงแล้วสังเกตว่าภาพพระพุทธรูปเป็นอย่างไรเมื่อหลับตา หากภาพหายใป ก็ลืมตาดูพระพุทธรูปใหม่ ทำบอ่ยครั้งเข้าก็จะเริ่มชิน และมีสมาธินานขึ้น เริ่มจากวันละ 1-5 นาที และเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ชินไปเองและจะเกิดสมาธิ ลองทำดู ไม่ต้องเร่งรีบค่อยๆทำค่อยๆปฏิบัติ นั่งนานหรือไม่นานไม่สำคัญ ขอเพียงแค่ใจสบาย มีสมาธิ และเริ่มที่จะพิจารณาสิ่งต่างๆ ก็ดีแล้วและนั้นก็คือ ปัญญา
***คนเราถ้าไม่ลองทำดูแล้วจะรู้อย่างไรว่าดีหรือไม่ดี
เหมือนดั่งคุณเห็นอาหารตั้งอยู่หน้าคุณแต่ไม่ตักทานหรือชิม ใช้แต่ตาดูอย่างเดียว แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าอร่อยหรือไม่อร่อย

 

เน้นคุณภาพดีกว่าครับ อย่าเน้นปริมาณเลยนะ

 

ทุกวันนี้เวลานั่งสมาธิก็นั่งเฉยๆ ทำใจให้ว่างไม่นึกถึงเรื่องอะไร สักพักจิตก็จะค่อยๆ รวมตัวเป็นสมาธิไปเองครับ

 

ผมนั่งมานาน ยังไม่เคยเกินครึ่งชั่วโมงเลย ....ตอนแรกๆซีเรียส เดี๋ยวนี้ไม่แล้วครับ ปล่อยมันไป ไม่ยึดติด เอาคุณภาพดีกว่า

 

ผมว่าขึ้นอยู่ที่ว่าเราจะฝึก สติ หรือฝึก สมาธิ น่ะครับ ถ้าฝึกสติก็ไม่จำเป็นต้องทำจิตให้สงบหรือไม่มีความคิด เพียงมีสติรู้เท่าทันอาการของกายและใจไปเรื่อยๆ ให้ต่อเนื่องก็ใช้ได้แล้ว แต่ถ้าจะฝึกสมาธิก็ต้องเน้นการดับการรับรู้อาการของใจไปทีละส่วนๆ อันเป็นไปตามลำดับขั้นไปเรื่อยๆ น่ะครับ (มีอยู่ 9 ขั้น ตั้งแต่ฌาน1-8 และก็นิโรธสมาบัติ)

 

ต้องอยู่ที่กำลังของสมาธิของแต่ละท่านครับ เพราะหากพลังสมาธิยังน้อยอยู่ หรือกำลังฌานยังต่ำอยู่ จะทำให้นั่งได้ค่อนข้างสั้นครับ ต้องปฏิบัติบ่อย ๆ ครับ และ อย่าไปเกรง และหาสถานที่ที่เงียบด้วยครับ อาหารการกินก็อย่าให้หนักมากไป รักษาสุขภาพให้ดีด้วยครับ เพื่อประคองกำลังของสมาธิ หากสมาธิรวมกันแล้วก็ขึ้นอยู่กับ พลังของสมาธิของแต่ละคนที่ทำมาในอดีตชาติ และผลการปฏิบัติในชาตินี้ด้วยครับ

 

เพิ่มเติมนิดหน่อยนะครับ

 

พระพุทธเจ้าท่านไม่ได้สรรเสริญคนที่นั่งสมาธินานๆน่ะครับ ศาสนาของพระพุทธเจ้าท่านเน้นเรื่องปัญญา ดังนั้นถ้าวิธีการใดที่ทำให้เกิดปัญญาได้ ก็ควรสนใจอย่างเร่งด่วนครับ เพราะพุทธพจน์ก็ได้มีบอกไว้ว่า

บุคคลจะพ้นทุกข์ได้ด้วยความเพียร
บุคคลจะบริสุทธ์ได้ด้วยปัญญา

ซึ่งโดยปกติแล้ว จะเกิดปัญญาได้จะต้องอาศัยความสงบแห่งจิตเป็นพื้นฐานครับ

ซึ่งบางคนบำเพ็ญสมาธิมามากแต่ปางก่อนก็ทำฌาณ ให้เฝ้าสังเกตความจริงของจิตใจในฌาณได้เลย ดูตรงๆไม่ต้องไปดัดแปลงอะไร หรือแก้ไขอะไรในจิตน่ะครับ

แต่คนที่ทำสมาธิไม่เก่ง ทำความสงบใจได้ไม่ลึก ก็ควรหันมาเจริญสติครับ จะอาศัยดูกายตามแนวหลวงพ่อเทียน หรือดูจิตตรงๆตามแนวหลวงพ่อปราโมทย์ ก็จะได้สติมาเป็นบาทฐานครับ นักปฏิบัติประเภทนี้ ถ้าจะบรรลุธรรมขึ้นมา จิตจะมารวมตัวเข้าฌาณโดยอัตโนมัติครับ ไม่ต้องหัดทำฌาณมาก่อนก็สามารถทำได้ครับ

ดังนั้นขอยืนยันน่ะครับ ถ้าจะหัดทำสมาธิให้ได้นานๆ ก็ขอให้เข้าใจเถอะครับ ว่าของพวกนี้เป็นอนัตตาครับ หันมาเจริญปัญญาด้วยการทำสัมมาสมาธิหรือเจริญสติเพื่อพาตนเองให้พ้นทุกข์ดีกว่า

 

คือผมเคยอ่านพระสูตรที่ว่าคนที่ได้ทำบุญกับผู้ที่พึ่งออกจากฌานสมาบัติจะได้อานิสงส์มากน่ะครับ ยิ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งแล้วได้ทำบุญกับผู้ที่พึ่งออกจากนิโรธสมาบัติได้ยิ่งได้บุญมากเป็นพิเศษครับ ผมเลยคิดว่าถ้าตัวเราฝึกสมาธิเข้าฌานให้ได้ลึกๆนานๆ เวลาใครมาทำดีกับเราเขาก็จะได้บุญมากตามไปด้วยน่ะครับ

 

เพื่อนผมฝึกนั่งตั้งแต่อายุสิบสี่ ฝึกนั่งทุกวันๆละสามชั่วโมง
ผมเองก็ดูว่าทำได้จริงๆ เพราะนั่งเฝ้า บ่อยมากที่นั่งตั้งแต่
เที่ยงคืนจนหกโมงเช้า ที่สำคัญรู้เห็นในสิ่งที่คนอื่นไม่รู้
ทุกอย่างอยู่ที่การฝึกและฝึก คำว่าฝลุ้กไม่มีเด็ดขาด จนเดี๋ยวนี้
ก็ยังนั่งถ้ามีเวลา บางเรื่องจะไม่เล่าให้ฟังในที่นี้ เพราะเป็น
การอวดมากกว่า

 

สมาบัติ = เข้าถึง
ฌาณสมาบัติ = เข้าถึงฌาณ
สมาบัติแปด = เข้าถึงทั้งฌาณ4และอรูปฌาณ4 รวมเป็น8
ผลสมาบัติ = เข้าถึงอริยผล
นิโรธสมาบัติ = เข้าถึงความดับทุกข์(พระนิพพาน)
อยากนั่งนานก็ให้จิตอยู่ในฌาณนานๆ
อยู่ในฌาณลึกๆก็จะยิ่งอยู่ได้นาน
กรรมฐานที่เข้าฌาณลึกได้ คือ
อานาปานุสติ (ลมหายใจ)
กสิณ10 (ภาพดิน น้ำ ลม ไฟ แสง ช่องว่าง สีแดง ขาว เหลือง เขียว; เลือกเอาอย่างเดียว)
อรูปฌาณ4 เริ่มแต่ความว่างไปจนไม่รับรู้อะไร

 

เท่าที่ผมทราบมา การเอาสติมาระลึกอยู่ภายในกายทั่วตัวทั่วพร้อมนั้น ก็เป็นพื้นฐานของ รูปฌานที่1-4 เช่นกัน นั่นคือความสงบที่เกิดขึ้นจากสมาธิในแต่ละขั้นนั้นจะแผ่ซ่านครอบคลุมร่างกายทั้งตัวตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า........(รายละเอียดข้อมูลสามารถหาอ่านได้จากตอนรูปฌาน 4 ในกายคตาสติสูตรครับ)