พระธุดงค์หาของป่่าฉันเองได้หรือไม่

คือผมอยากถามเพื่อทราบความรู้ครับ ไม่ได้มีเจตนาลบหลู่ใดๆทั้งสิ้น ว่า

พระสามารถหาของป่าฉันเองได้หรือไม่ เวลาไปธุดงค์ในป่าเขา ที่ไม่มีผู้คนอาศัยอยู่ จะออกบิณฑบาตร ก็ห่างไกลผู้คน..ครับ

เพราะผมก็เคยเห็นข่าวพระทำนา.. แต่การบิณฑบาตรก็เป็นกิจของสงฆ์ ที่ต้องทำทุกเช้า ทุกวัน ใช่ไหมครับ แล้วพระปฏิบัติพระสายกรรมฐานที่ท่านนั่งสมาธิข้ามวันข้ามคืน ต้องไปทำกิจนี้ หรือว่า ยกเว้นได้ตามเหตุครับ

 

บิณฑบาตรก็เป็นกิจของสงฆ์ที่ควรทำครับ
แต่พระธุดงค์บางรูปท่านจะอดอาหารหลายๆวัน
บางรูปอดถึง 20 กว่าวัน
แล้วของป่าที่ว่าหมายถึงอะไรครับ

 

ที่ใดเป็นที่สัปปายะ ไม่ต้องหุงหาอาหารเอง ไม่ต้องขวัญขวายกิจเยี่ยงฆราวาส ที่นั่นย่อมเหมาะแก่การเจริญสมณะธรรม ตามพระธรรมวินัย ไม่ควรเลยเทียวหนอ

 

ขอบคุณมากครับ ขออนุโมธนาครับ

ประมาณว่า อยู่ในป่าห่างไกลมาก เดินไปหลายกิโลเมตรก็ไม่เจอผู้คนเลย ก็จะหา

พวกหน่อไม้ ผลไม้ต่างๆที่ขึ้นตามป่า.. นี่ไม่นับว่าเป็นของที่มีเจ้าของใช่ไหมครับ

เพื่อประทังขันธ์ 5 ให้ดำรงอยู่ ไม่ใช่เพื่อสนองกิเลส.. หรือว่าไม่ได้ จำเป็นต้องออกบิณฑบาตรจนกว่าจะเจอครับ เพราะเคยอ่านเจอว่าต้องมีคนยกของให้ถึงจะถือว่าเป็นของตน ห้ามหยิบของอะไรไปเป็นของตน ... ช่วยอธิบายหน่อยครับ

 

ขอบคุณมากครับ ขออนุโมธนาครับ

ประมาณว่า อยู่ในป่าห่างไกลมาก เดินไปหลายกิโลเมตรก็ไม่เจอผู้คนเลย ก็จะหา

พวกหน่อไม้ ผลไม้ต่างๆที่ขึ้นตามป่า.. นี่ไม่นับว่าเป็นของที่มีเจ้าของใช่ไหมครับ

เพื่อประทังขันธ์ 5 ให้ดำรงอยู่ ไม่ใช่เพื่อสนองกิเลส.. หรือว่าไม่ได้ จำเป็นต้องออกบิณฑบาตรจนกว่าจะเจอครับ เพราะเคยอ่านเจอว่าต้องมีคนยกของให้ถึงจะถือว่าเป็นของตน ห้ามหยิบของอะไรไปเป็นของตน ... ช่วยอธิบายหน่อยครับ

 

เท่าที่เคยฟัง หากเป็นพระปฎิบัติดี เข้าไปในป่าลึกแค่ไหน ก็จะมีเทวดานางฟ้า มาใส่บาตรให้ ชาวเมืองลับแล มีเยอะ ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้ แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะผิดไหม ถ้าต้องหุงหาอาหารเองขณะบวชเป็นพระ คงต้องเปิดพระธรรมวินัยแล้วหล่ะครับ หรือรอหลวงพี่มาเล่า อิอิ

 

ที่เห็นพระทำนานั้น เขาไปทำเพื่อแทนคุณพ่อแม่หรือป่าวครับ คงไม่ใช่การเลี้ยงชีพ

ส่วนการหาของป่านั้น พระธรรมวินัย ก็บอกว่า ห้ามพรากของเขียวครับ แต่ว่าสามารถฉันผลไม้ที่ตกอยู่ที่พื้นได้ในกรณีจำเป็น แต่ท่านก็จะพิจารณาก่อน วิธีการไม่แน่ใจครับ ลืม คล้ายๆว่าจะบังสกุลตาย หรือว่าอะไรซักอย่างจำไม่ได้ หลวงพ่อที่นับถือบอกมาแต่ลืมครับ จำได้แค่นี้ครับ

 

ก็อย่างหลวงพ่อฤาษีท่านกล่าวไว้ นะครับ

ให้ตื่นตีสี่ สวดมนต์ทำวัตร แล้วเจริญฌานสี่แล้วถอยมาที่ขั้นอุปจาระ
ครองผ้าแล้วทรงฌานขณะออกบิณฑบาตร

ไปป่าไหนก็ได้ทั้งนั้น ไม่มีอด มีผู้รอใส่สุธาโภชน์กันทุกที่แหละ ครับ

 

ตามพระวินัย พระห้ามพรากของเขียว คือ
ห้ามถอน ห้ามตัด ห้ามเด็ด พืชและส่วนประกอบของพืช เช่น ใบ ดอก ผล ราก ของพืชทุกชนิด

พระทำไม่ได้นะครับ

 

ขอบพระคุณทั้งผู้ถาม-ผู้ตอบครับ ได้รู้เป็นวิทยาทาน ผมมีความสงสัยส่วนตัวประการหนึ่งครับ ผมมีเคยมีประสบการ์ณนอนกลางแจ้ง แล้วยุงกัดเยอะมากเรียกได้ว่าหากมาพร้อมๆกันคงหามผมได้ทีเดียว ขนาดในเมืองนะครับ แล้วตามป่าเขานี่ยุงยิ่งดุ พระธุดงค์ ท่านต้องอาศัยปลงหรือมีวิธีการจัดการปัญหานี้ไหมครับ ขออภัยถ้าไม่สมควร ผมสงสัยจริงๆครับ

 

บางอย่างก็ได้ บางอย่าง ก็ไม่ได้ครับ

ต้องไปอ่าน ตำราวินัยสงฆ์ ครับ

คร่าวๆ นะ

บางอย่างที่ไม่ได้นั้นก็คือพวก ศีล 227 ข้อมีห้ามไว้ กับ ปราราชิกบางข้อ เช่น ปลาตายลอยน้ำมา เก็บไปฉัน ปราราชิก อะไรแบบนี่ละ มีห้ามอยู่ประมาน 7 ข้อ บราๆๆ

บางอย่างที่ได้ เช่น

ไปนั่งอยู่ใต้ต้นมะขาม ผลมะขามตกลงใส่บาตร ถือว่าขาดแล้ว บราๆๆ ฉันได้

มีอีกหลายๆ หัวข้อ หลายอย่าง ครับ

ถ้าอยากได้คำอธิบาย ต้องไปเปิดตำรา วินัยสงฆ์ อ่านเพิ่มครับ

อย่าคิดไปไกลนะครับ ผมยกตัวอย่าง คร่าวๆ นิดๆหน่อยๆ เท่านั้นครับ

มีทั้งของที่หาได้ แล้วก็ของที่หาไม่ได้ แล้วแต่กาล ละสถานที่ สัปปายะ ครับ

 

ตามคำสอนของครูบาอาจารย์ท่าน หลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม (พระธรรมสิงห์บุราจารย์)วัดอัมพวัน จ.สิงบุรี กล่าวเอาไว้ว่าหากไม่มีผู้คนใส่บาตร ก็ให้เดินไปตามทางที่มีเสัยงนกร้อง ก็จะเจอกับผลไม้หรือของป่า อะไรประมาณนั้นนะครับ ท่านบอกว่าฉันได้แต่ต้องทำ กัปปิยะเสียก่อนจึงฉันอย่างนี้ไม่ผิดวินัย เพราะเป็นพระป่าอรัญวาสี
ไม่มีใครเขามาถวายอย่างนี้เราสามารถทำเองได้ หรือว่าไม่มีอะไรเลยท่านให้หาแหล่งน้ำเอาน้ำมาใส่ในบาตร ดังนี้แล้วก็แกว่ง ๆ น้ำในบาตรพร้อมกับ ท่องบทพิจารณาบาตร ปฏิสังขาโยนิโสปิณฑปาตัง ปฏิเสวามิ...ฯลฯ ทำอย่างนี้หลวงพ่อท่านว่าอิ่มไปทั้งวันและไม่หิวเลย อันนี้ได้ยินได้ฟังมาจากเทปบันทึกเสียงของท่านครับ

 

อ้อแต่ผมได้ยินข่าวที่พระทำนาเลี้ยงหมาครับ

 

ได้ความรู้ดีมากครับ

 

ธุดงค์เข้าไปในป่าแถวกาญ หลงป่า ฝนตกมาก หลงอยู่หลายวันกลางฝนต้องพยายามเดินอกกไปให้เห็นบ้านเห็นถนน..หนาวและหิวด้วย๖ามพระอาจารย์ท่านไป..ตัดกล้วยที่อยู่ในป่าดิบๆก็กินพอประทังหิว.เช่นนี้อยู่สี่ห้าวัน..จึงออกมาได้..เขาว่าบททดสอบพระใหม่นะ่..ตอนนั้นหัวเราะตัวเองน่าดู...หิวนะไม่กินก็ไม่ได้เดี๋ยวไม่มีแรงอดตายในป่าพอดี..อนุโลมตามเหตุปัจจัย..ไม่ผิดศีลไม่ได้ขโมยใครนี่..มันหิว