ถ้าวันหนึ่งอยากสละทางโลกแต่แม่ไม่ยอมจะทำไงให้เขายินยอม

สวัสดีคะ คือตอนนี้ดิฉันรู้สึกอยากจะสละทางโลกแล้วจะไม่หันกลับมาอีกแล้ว แต่มันติดปัญหาอยู่ว่าแม่ไม่ยอมปล่อยให้ไปด้วยความเป็นห่วงด้วยว่าเรายังเป็นนักศึกษาอยู่และเขาอยากให้เราใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดาเขาเป็นกัน ซึ่งท่านก็รู้ว่าถ้าไปแล้วเราคงไม่หวนมาแน่ แต่มาวันนี้ เราตามหาสิ่งที่ตามหามาทั้งชีวิตเจอแล้วจึงอยากจะไปในเส้นทางนี้ซึ่งเป็นทางสายเดียวที่จะไป แต่เรายังเรียนไม่จบซึ่งบอกตรงๆคือตอนไม่เหลือความสนใจในวิชาการเรียนพวกนี้แล้ว ตอนนี้รออยู่อย่างเดียวคือคำอนุญาติของแม่ให้เราไปซึ่งขอท่านว่าขอบวชหลังจากเรียนจบ ท่านก็ไม่ยินยอม ขอมาเป็นปีแล้ว จะหนีไปบวชก็ไม่ได้เพราะถือเป็นการอกตัญญูที่ทำให้ท่านนั้นเป็นทุกข์ จึงอยากจะขอคำแนะนำจากท่านทั้งหลายจะทำไงดี เพื่อให้ท่านปล่อยเราไปด้วยความเต็มใจ ไม่ใช่ว่าเราไม่รักท่านแต่ทุกคนย่อมมีทางเดินของตัวเอง

 

ท่านคงเป็นห่วงเพราะเห็นคุณยังอายุน้อย กลัวจะเป็นอันตราย กลัวว่าการที่คุณอยากบวชนั้นเป็นอารมณ์ชั่ววูบที่ปราศจากการไตร่ตร่องอย่างรอบคอบ ใช่ครับในวัยนักศึกษาทางกายภาพเราเป็นหนุ่มเป็นสาวกันเต็มตัวแล้ว เราเจริญพันธุ์เต็มที่ แต่ต้องไม่ลืมว่าภาพที่ติดตาพ่อแม่เราคือภาพที่เรายังเป็นเด็กตัวเล็กๆอยู่ ผมมีญาติที่ไม่ได้เจอหลายปี ตอนนี้เรียนมหาลัยเป็นนักศึกษานี่แหละ แต่ภาพที่ยังติดตาผมก็คือภาพที่เขายังเป็นเด็กเมื่อวานซืนอยู่

ถ้าอยากจะเปลี่ยนใจท่านคุณก็ปฏิบัติให้ท่านเห็นสิครับ ทำทาน รักษาศีล สวดมนต์ภาวนาให้ท่านได้รับรู้ว่าคุณคือคนจริง ของจริง มีอุดมการณ์จริง เรียนจบทำงานได้เงินเดือนก็เอาไปบริจาคการกุศล ศีล 5 ศีล 8 เจริญสติสมาธิอะไรก็ว่าไป ทาน ศีล ภาวนาอย่าได้ขาด

 

เริ่มแรกคุณต้องมีที่หมายก่อน ว่าจะบวชที่ไหนบวชอยู่กับใครก็บอกให้แม่รู้
อย่างละเอียดแม่จะได้รู้ว่าคุณตั้งใจจะทำอย่างอะไร ที่ไหน อย่างไร เพราะ
ธรรมดาคนเป็นแม่อยากคงอยากให้ลูกทำอะไรอย่างมีจุดมุ่งหมาย และเมื่อบอก
แม่แล้วก็พาแม่ไปดูสถานที่ด้วยแม่จะได้หมดห่วงเรื่องความเป็นอยู่ของคุณและไม่
คิดว่าคุณพูดออกมาลอยๆ ไม่มีความตั้งใจ ต่อไปก็ดูว่าแม่มีทิฐิอย่างไรเราก็
ค่อยแก้ไป วิธีที่เร็วที่สุดก็คือการยกตัวอย่างให้แม่เห็น การให้แม่สัมผัสด้วยตน
เอง ถ้าแม่มีทิฐิมากจนเกินเยียวยาคุณก็ดูว่าจะใช้วิธีเดียวกับเจ้าชายสิทธัตถะ
คือหนีได้ไหมแต่เป็นไปได้อย่าให้ถึงขั้นนี้เลย เมื่อเจ้าชายสิทธัตถะตรัสรู้เป็น
พระพุทธเจ้าแล้วก็กลับมาโปรดญาติได้มากและทำให้ญาติสำเร็จประโยชน์ได้
มากกว่าตอนเป็นเจ้าชายซะอีก ไม่ใช่ว่าจะเลียนแบบได้ง่าย

 

ประโยชน์ที่บุคคลพึงแสวงหาคือประโยชน์ในโลกนี้ ประโยชน์นโลกหน้า และประโยชน์อย่างยิ่ง..

จุดประสงค์ที่จะออกจากโลกนั้นคืออะไร มีเหตุผลอันใด..ตรงนี้ท่านจขกท ต้องทราบชัดเจน..

หากพิจารณาเห็นว่า ความต้องการนั้นมีมูลจากโทสะเพราะประจวบกับสิ่งที่ไม่น่าปรารถนา หรือพลัดพรากจากสิ่งที่น่าปรารถนา ก็พึงทราบว่า ถูกกิเลสหลอกเอาแล้ว ไม่พึงถือเอาเป็นจริงเป็นจังในความต้องการที่จะทำในสิ่งที่คิดอยู่ เพราะไม่นาน ใจจะดิ้นรนกลับกลอกมาอย่างเดิม.. แต่หากทราบชัดว่า ตนปรารถนาที่จะพ้นทุกข์ เพราะเห็นโทษแม้ในรูปสวยๆ กลิ่นหอมๆ รสอร่อยๆ สัมผัสที่ดีๆ ไม่มีแม้ความไม่สบายใจปลดภัยไร้กังวลไปหม ด ก็น่าจะเข้าทำนองว่า"เกิดเบื่อหน่าย"ในวัฏฏะเข้าอย่างจริงแท้ หากเป็นเช่นนี้ ก็ไม่พึงปล่อยเวลาให้ล่วงเลยไป.. รีบปลงผมออกบวชเพื่อความพ้นทุกข์โดยพลัน แม้ในการนี้ข้าพเจ้าก็ขอร่วมอนุโมทนาสาธุการด้วยอย่างแท้จริง..

ส่วนข้อขัดข้องที่แม่ไม่นิยมคล้อยตามประสงค์ของท่านจขกท.นั้น ก็น่าจะมาจากเหตุหลักคือ..ท่านเป็นกังวลว่าจะไม่มีใครดูแลท่านในภายหน้า๑ ท่านกังวลว่าหากท่าน จขกท.ไม่อาจรักษาเจตนารมณ์ในการนี้ได้ในภายหน้า(เพราะจิตใจนั้น เอาแน่นอนอะไรไม่ได้ รักษายาก วันนี้คิดอย่างหนึ่ง สองวินาทีหน้าอาจเปลี่ยนแปลงแบบตรงข้ามก็ได้ สังเกตุดูให้ดีๆ เพราะสภาพธรรมทั้งหลาย เป็นอนัตตาการควบคุมจึงไม่มี มีแต่การเกิดและเป็นไปตามเหตุ-ปัจจัยเท่านั้น).ท่านจขกท. นอกจากจะเป็น"ภาระ"เฉพาะตนแล้ว ยังอาจเป็น"ภาระ"แก่บุคคลหรือบริวารรอบข้างอีกด้วย๑ หรือแม่ไม่มีศรัทธาในศาสนาที่ท่านจขกท.ศรัทธา เรื่องนี้ เป็นเรื่องที่ยากยิ่งที่จะแก้ไข เพราะเป็นอัธยาศัยเฉพาะตนที่สั่งสมมานานจนยากจะเปลี่ยน ๑..

ท่านจขกท. มีทางเลือก๒ทางคือ เอื้อเฟื้อสงเคราะห์ตามประสงค์ของแม่ และเจริญบุญกุศล ปฏิบัติธรรมไปด้วย เรื่องนี้ ก็ไม่ได้ขัดแย้งอะไรกัน และเป็นสิ่งที่ทำได้ เป็นการทำประโยชน์ ๓ อย่างคือ ประโยชน์ในโลกนี้ ประโยชน์ในโลกหน้า และประโยชน์อย่างยิ่งไปพร้อมกัน หรือตัดเยื่อใยของแม่ เพ่งเล็งเฉพาะประโยชน์อย่างยิ่ง ออกปฏิบัติเพื่อออกจากโลกอย่างแน่วแน่..ในกรณีนี้ ท่านจขกท. อาจถูกสำนึกแห่งการรับผิดชอบบางอย่างรบกวน อาจเป็นอุปสรรคในการพ้นโลกได้ในภายหลัง จึงควรพิจารณากำลังของตนในการนี้ด้วย..

ข้อเสนอ เพื่อประกอบการพิจารณา ท่านจขกท. ต้องพิจารณาถึง"สำนัก"หรือแหล่งที่จะไปด้วยว่าเป็นแหล่งที่ประชุมแห่งบัณฑิตหรือพาลชน เพราะหากยังไม่ทราบชัด บางทีอาจเป็นการพาตนให้ตกไปจากประโยชน์ที่ควรมีควรได้แม้ในปัจจุบัน ไม่จำต้องกล่าวถึงประโยชน์อื่นๆที่จะตามมาเลย..

ขอให้โชคดีครับ

 

การปฏิบัติธรรม ไม่จำเป็นเลยต้องสละทางโลก หรือบวชชี แม้แต่น้อย
อยู่ที่ไหนก็ปฏิบัติธรรมได้ หากใจสงบ มีพระอริยะมากมายในเพศฆราวาส

ทางโลกทำหน้าที่ของตัวเองให้ครบถ้วน
๑เรียนทางโลกให้จบ ให้คุณแม่ชื่นใจ
๒เลี้ยงดูตอบแทนพระคุณแม่ให้ดีสมกับที่ท่านเลี้ยงดูคุณมา

ส่วนทางธรรม คุณปฏิบัติได้ตลอดวัน
๑เจริญสติปัฏฐาน เป็นการเจริญสติบนฐานกาย เวทนา จิต ธรรม
๒อานาปานสติ เป็นการระลึกรู้ถึงลมหายใจ
ปฏิบัติธรรมไปพร้อมกับเรื่องของทางโลก โดยที่ไม่ต้องหนีโลก

ถึงตรงนี้ หากอยากบวชจริง
๑เตรียมเงินให้คุณแม่ไว้ให้พอท่านใช้ตลอดชีวิต
๒เตรียมเงินส่วนของชีด้วย เพราะแม่ชีต้องใช้เงินส่วนตัวเหมือนกัน จะได้ไม่ลำบากตัวเอง ขณะเจริญธรรม

แต่ถ้าที่บ้าน คุณแม่ไม่เดือดร้อนเรื่องเงิน เรียนก็เรียนจบแล้ว
การที่คุณบวชไม่ได้ส่งผลกระทบกับใคร แม้แต่ตัวคุณเองก็บวชไปเถอะ

ที่ให้เตรียมความพร้อมเรื่องเงิน และเรียนให้จบ เพราะมีแม่ชีหลายคนที่บวชแล้วก็สึกออกมา
ความรู้ก็ไม่มี หางานก็ลำบาก ตอนบวชอยากบวช พอบวชแล้วอยากสึก เห็นมาเยอะเหมือนกัน คิดให้รอบคอบนะคะ
-อยู่ที่ไหนก็สงบได้หากใจสงบ-

 

ดิฉันเคยคิดแบบนี้เช่นกัน คุณแม่ของดิฉันพูดกับดิฉันว่า จะตัดช่องน้อยแต่พอตัวหรือ บวชแล้วจะกินอะไร
แล้วก็มาคิดพิจารณาดูภาพแม่อุ้มลูกโอบกอดไว้ในทรวงอก ถ้าคนไม่เป็นแม่คนก็คงไม่เข้าใจความรู้สึกหรอค่ะ และตอนนี้ดิฉันก็ทำงานเลี้ยงดูท่าน เงินเก็บส่วนตัวก็พอมีแต่ไม่มานักเพราะต้องมาดูแลที่บ้าน แล้วตอนนี้คุณแม่ก็ป่วยเป็นอัลไซเมอร์ ต้องมีคนคอยดูแลและใช้เงิน ตอนนี้เวลาผ่านมา 6 ปีแล้วที่ตัดสินใจทำงานต่อ และดูแลที่บ้านเพราะเป็นลูกคนเดียวด้วย และเมื่อเห็นคนอื่นไปเที่ยวต่างประเทศซื้อของใช้แพงๆ ทำงานมีเงินเก็บมากมาย ดิฉันก็อดคิดไม่ได้แต่คิดพิจารณาดูอีกที ดิฉันตัดสินใจถูกต้องที่สุดค่ะ
และคิดว่าความกตัญญูเป็นพื้นฐานของการบวชที่ดีที่สุด

 

ทำหน้าที่ให้ดีที่สุดนะ ทางโลกและทางธรรมเดินไปพร้อมกันได้ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^__^

 

ผมก็คิดจะบวชเหมือนกันครับ ตอนนี้อายุ 24 แต่ว่าคงยังไม่ถึงเวลา

เราก็ตอบแทนบุญคุณทางโลกให้เหมาะสม พาท่านเข้าสู่ทางธรรม ให้ท่านเห็นธรรมก่อน

เมื่อท่านมีความรู้ท่านจะเข้าใจครับ พาท่านทำทาน รักษาศีล ภาวนา

จากนั้นเราก็ปฏิบัติโดยที่ยังไม่ถือสันโดษก็ได้ครับ เรียกว่าปฏิบัติตอนนี้เลย ไม่ต้องรอบวช คือรู้กาย รู้ใจ รู้กาย เวทนา จิต ธรรม ตอนนี้ฝึกไปเลยครับ นี่แหละ
เรียกว่าการบวชใจ

 

มันยังไม่ถึงเวลาคิดอยากบวชอย่างไงก็จะไม่ได้บวช ถ้าหากเวลาที่จะได้บวชมาถึง ได้บวชแน่นอนคะแล้วเวลานั้นจะบวชจริงหรือเปล่าคะ บุญรักษานะคะ

 

แม้เป็นฆราวาสก็ปฏิบัติธรรมได้นะคะ
เอาดีให้ได้สูงสุดทั้งทางโลกและทางธรรม
เอาใจช่วยนะคะ
(คุณแม่ ท่านผ่านร้อนผ่านหนาวมามาก และท่านก็รักและปรารถนาดีต่อคุณอย่างจริงใจที่สุด)

 

ถ้าหากน้องเป็นผู้ชายพี่จะยุส่งเลย จะไปช่วยงานด้วย แต่นี่น้องเป็น ญ มีหน้าที่ ที่ต้องทำอยู่ เรียนให้จบก่อน ระหว่างเรียนถ้าเรามีไถยจิตอย่างแรงกล้า ระหว่างเรียนเราก็ทำได้ ถ้าอยู่ใน กทม สถานที่ปฎิบัติธรรมมีมากมาย ถ้าอยู่ต่างจังหวัดต้องพิจารนาให้ถ้วนก่อน ถ้าไม่มี ก็จัดเวลาการปฎิบัติที่บ้านเลย อีกอย่างใกล้หูตาผู้ใหญ่ด้วย เป็นการพิสูจน์สัจจะของเราไปในตัว
อย่างที่เพื่อนๆข้างบนแนะนำถูกต้องแล้วครับ
ลองพิจารนาดูครับ อนุโมทนามาอย่างสูงครับ

 

ดิฉันว่านะคะ

ที่คุณอยากออกบวช เพราะคุณเข้าใจ ว่าทำไมต้องบวช

แต่แม่ของคุณ ท่านไม่เข้าใจ

วิธีแก้: ต้องทำให้แม่ เข้าใจ พาแม่ไปปฏิบัติธรรมบ่อยๆ (ช่วงนี้อย่าเพิ่งบวช เรียนให้จบก่อน จบแล้วค่อยบวชก็ไม่สายค่ะ) ใช้เวลาสัก 1 ปี พาแม่ไปปฏิบัติธรรมบ่อยๆ พาแม่ไปดูชีวิตผู้คนที่กำลังรอคอยความหวัง หาหนังสือธรรม CDธรรมะเปิดให้แม่ฟัง

อะไรคือ ทุกข์ ทุกข์เกิดขึ้นได้อย่างไร แก้อย่างไร ทำไมคนๆหนึ่งต้องไปเรียน ทำไมคนๆหนึ่งอยากไปบวช มันเป็นเพราะอะไร???

ถ้าคุณแม่ของคุณ มีความเข้าใจในศาสนา เท่าๆหรือใกล้เคียงกับที่คุณมี ท่านก็จะยินยอมให้คุณไปค่ะ

 

โดยความเคารพนะขอรับ.....

เดี๋ยวนี้ถ้ามีกิจอะไรในโลกมนุษย์ก็ให้ทำไปก่อน.....ขอรับ..

คุณต้องผ่านอุปสรรคทางใจ...2..ครั้ง....จึงทำให้ล้าช้า.ในการออกบวช

ผู้ที่เกิดมา..แล้วพกกตัญญูประกาศิต..ติดตัวมาด้วย..เช่นท่าน..จะสามารถผ่านทุกอุปสรรคแน่นอน..ขออนุโมทนา..และขอให้ท่านสามารถ...ทำให้แจ้งซึ่งพระนิพพาน


คำกล่าวของเกล้าฯ..ท้าให้คุณพิสูจน์ด้วยระยะเวลา....



อนึ่ง..ด้วยกายก็ดี..ด้วยวาจาก็ดี..ด้วยใจก็ดี....

เกล้าฯขอขมา..กรรมต่อท่านที่บังอาจเอาเรื่องราว..ในการออกบวชของท่านมาพยากรณ์....

ขอท่านได้โปรดอดโทษเกล้าฯด้วย..เกล้าฯพยากรณ์ออกไปด้วยไมตรีจิต..ขอรับ

 

ผมว่าบวชใจดีกว่าครับ ศีล 5 ครบสมบูรณืมิบกพร่อง บรรลุโสดาบันได้ครับ ทำไมต้องยึดติดก็ไม่รู้ เอาศีล 5 ห้ครบผมว่า ธรรมสุดยอดแล้ว โมทนาสาธุ ครับ
ขอให้มีเมตตา

 

ผมขอแนะนำตามสไตล์ความคิดเห็นของผมนะครับ
ลองไปปฏิบัติธรรมแบบค้างที่สถานที่นั้นเลยหลายๆวันดีไหมครับ
เรียกได้ว่าไปฝึกซ้อมก่อนการขึ้นสนามจริง
ถ้าไปปฏิบัติแล้ว เกิดความรู้สึกแรงกล้าอยากสละทางโลกชั่วชีวิต
ก็ค่อยมาคิดอีกทีหนึ่งครับ ว่าจะทำอย่างไรกับคุณแม่ท่านดี
แต่ถ้าทำแล้วยังเป็นห่วงทางโลกอยู่ ก็เหมือนกันครับ คือค่อยตัดสินใจทีหลังได้ครับ

 

ขอบคุณคะตอนนี้แม่ยอมแล้ว เหลือแต่ว่าจะไปที่ไหน เมือไหร่

 

ถ้ามาเชียงใหม่ ขอแนะนำวัดร่ำเปิง อยู่ในตัวอำเภอเมือง หลังมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ การคมนาคมสะดวกโดยใช้บริการรถแดงสี่ล้อ เป็นวัดที่ปฏิบัติแบบยุบหนอ-พองหนอ ครับ