ผมอยากจะถามไรหน่อยสิครับ

ผมปราถนาพระอัครสาวิกาเบื้องซ้ายนะครับต้องบำเพ็ญ100000กัป แต่ผมขอบำเพ็ญ5อสงไขยแสนกัปได้ไหมครับ แบบพิเศษนะครับ

เพราะว่ามีรุ่นพี่คนหนึ่งปราถนาพุทธภูมิประเภทปัญญาธิกะขอบำเพ็ญเป็นแสนๆอสงไขยเลยนะครับ(ขอแบบพิเศษ)

แล้วแบบนี้ผมจะบำเพ็ญเป็นพระอัครสาวิกาเอตทัคคะผู้เป็นเลิศด้านฤทธิ์สัก5อสงไขยแสนกัปนี้ได้ไหมครับที่ถามเพราะว่าเป็นสาวกภูมิไม่ใช่พุทธภูมินะครับ

 

ได้ครับ เผลอๆ อาจจะเกินด้วยซํ้า ที่อยู่มาจนถึงทุกวันนี้ นับตั้งแต่
พระพุทธเจ้าพระองค์แรก ก็อยู่ไร้สาระมาจนถึงทุกวันนี้เป็นแสนๆ
อสงไขยแล้ว ไม่ตั้งใจตั้งแต่วันนี้อาจจะได้เกิน 5 อสงไขย ไปอีก
ก็ได้

ถ้านับเวลาทั้งหมดกันจริงๆ ส่วนใหญ่ก็เกิน บางคนมัวไปเที่ยวนรก
เล่นซะหลายรอบ ขึ้นมาอีกทีพระพุทธเจ้าตรัสรู้เป็นหมื่นองค์แล้ว

แต่ถ้านับเวลาที่ตั้งใจจริง มันก็ยังไม่ครบตามหลักสูตร ถ้าตั้งใจ
เป็นอะไรก็ทำตามหลักสูตรไปล่ะกัน พิเศษไป พิเศษมา ก็เป็น
พุทธภูมิไปเลย จะได้เป็นหนึ่งไม่มีสอง ในยุคของตัวเอง ดีมั้ย?

 

ก็ถ้าบารมี 10 มันเต็มก่อนนั้นแล้วจะทำอะไรต่อล่ะครับ หนีน้ำท่วมต่อเหรอครับ

 

ถ้าผมบารมีเต็มผมขอเดินเล่นอยู่ที่ดุสิตก่อนนะครับ รอเวลาอันสมควร อิอิ

 

ไม่รู้นะ ผมไม่ใช่ผู้รู้นะ แต่ขอพูดตามความเข้าใจ แต่หลวงพ่อเคยเทศน์ จะเป็นพระพุทธเจ้าก็ประมาณไม่เกิน 16 อสงไขย ปัญญาธิกะได้เร็วกว่านั้น พุทธภูมิปรกติก็ไม่ควรสร้างบารมีต่ำกว่า 16 อสงไขย ไม่ควรต่ำกว่านี้ฉันใด เปรียบเสมือนต้นไม้ที่มันยังไม่โตจะเร่งให้มันออกดอก ออกผลก็ไม่ได้ฉันนั้น (อาจจำผิดไปบ้างขออภัย) คุณหวัง 5 อสงไขย แต่ปัจเจกพุทธเจ้าเค้าสร้างแค่ 2 อสงไขยเอง (ถ้าจำไม่ผิด) สู้เป็นปัจเจกเองดีกว่าไหม รอตั้ง 5 อสงไขยแล้วเป็นแค่อัครสาวกทำไม.

ผมว่าคนที่มีจิตจะขนสัตว์ขึ้นนิพพานน่ะ เค้าอยากเป็นพรุ่งนี้เลยด้วยซ้ำ ไม่เห็นต้องทำถึงแสนถึงล้านอสงไขยเลย คิดมากไปหรือเปล่า ถ้ามันทำได้จริงกว่าเขาจะตรัสรู้สัตว์ทรมานไปแล้วเท่าไร ปัญญาธิกะจริงไม่น่าจะคิดแบบนี้ (ไม่ได้ปรามาสนะ ขึ้นชื่อว่าพระโพธิสัตว์ไม่มีใครทนเห็นสัตว์ต้องทนทุกข์ต่อหน้าได้หรอกอยากช่วยเลยไม่อยากรอ เลยไม่เข้าใจจะรอทำไม และไม่มีพระพุทธเจ้าพระองค์ไหนจะเหนือกว่าองค์ปฐมแล้ว หลวงพ่อเคยเทศน์พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ยอมก้มหัวให้องค์ปฐมเท่านั้น)

ถ้าคุณปราถนาอัครสาวก ก็สร้างบารมี (กำลังใจ) ช่วยพระพุทธเจ้าพระองค์อื่นก็ได้หนิ ไม่เห็นต้องรอเลย เสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ เพราะถึงเวลานั้นคุณไม่อยู่ก็มีคนทำแทนอยู่แล้ว

 

กระผมเข้าใจว่า....
*ดูที่ปัจจุบัน...บารมี(กำลังใจ) อะไรที่ยังไม่เต็ม...พยายามทำให้เต็ม...ไม่ควรจะปรารถนาถึงอนาคตที่ยังไม่มาถึง....ปัจจุบันนี่แหละ...ที่จะเป็นตัวบอกว่า...จะต้องบำเพ็ญอะไร....นานเท่าไร...
*เหตุการณ์ทดสอบที่ผ่านเข้ามาในชีวิตประจำวันเมื่อเกิดแล้ว...จิตมันจะย้อนมาดูว่า....บารมี(กำลังใจ) ทั้ง 30 ทัศ ระดับไหนแล้ว...
*ถ้าทำแบบมีปัญญาต้องทำเฉพาะที่ถูกต้องตรงทางทั้งแบบทั่วๆไปและแบบเนื้อๆเน้นๆ ...
*ถ้ากำลังใจมีความแน่วแน่แล้ว.......หลังจากได้รับพุทธพยากรณ์แล้ว........
ต้องบำเพ็ญบารมีเพิ่มเติมอีก....จนกว่าจะถึงกาลของตน...ก็นับเป็นอสงไขยตามแต่กำลังใจของแต่ละพระองค์
..............................................(โปรดใช้วิจารณญาณ).....
***********************************************
สอบถามผู้รู้ เกี่ยวกับเรื่องความหมายของคำและประโยค
พระอัครสาวิกา หมายความว่า......?
พระอัครสาวก หมายความว่า......?
***********************************************
และสอบถาม จขกท. เกี่ยวกับเรื่องความหมายของคำและประโยค
ผมปราถนาพระอัครสาวิกา หมายความว่า ......?
***********************************************

 

5 อสงไขย นี่นานมากนะครับ หากทุกชาติ ทำบุญสร้างบารมี เต็มที่ ก็ย่อมได้แน่นอน ในระยะเวลานานขนาดนั้น แต่ต้องอธิษฐานเป็น และสร้างบารมีถูกทาง

 

แบบพิเศษอะไรนั้นไม่มีหรอกครับ

เพราะการบำเพ็ญบารคือการกระทำคุณธรรมประการต่าง ๆ ให้ปรากฏ สูงส่งยิ่ง ๆ ขึ้นไป ประเด็นนี้ไม่ใช่การสั่งสมบุญให้มาก ๆ อันนั้นส่วนประกอบ

ผู้มีปัญญา มีเหตุมีปัจจัยที่แก่กล้า สามารถให้คุณธรรมชั้นสูงมีประการต่าง ๆ ปรากฏได้เร็วถึงนับว่าพิเศษ จนถึงจุดที่เป็นเป้าหมายนั้น ๆ สูงสุดเมื่อถึงย่อมปรากฏ พระโพธิญาณ พระมหากรุณาธิคุณ และพระบริสุทธิคุณ และเป้าหมายต่าง ๆ อย่างที่คุณมั่งหมายก็เช่นกัน กรณีดังกล่าว เห็นจะออกแนวตกกระแสอ่อนไป จนไม่ทำให้เกิดคุณธรรมที่สูงยิ่ง ๆ ให้ปรากฏได้

เทียบกับเรียนมหาลัยก็เหมือนคนปรกติเรียน 4 ปี แต่นี้เลือกจะเรียน 10 20 ปี แล้วเห็นว่าพิเศษนั่นเอง

ฝากไว้ให้คิด ที่ผ่านมาได้เห็นหลายผู้คนมองข้ามกันมากมาย ขอถ่ายทอดให้ทราบไว้ ณ ที่นี้ว่า ที่สุดแห่งความเป็นปุถุชนที่ประเสริฐ วิเศษที่สุดแล้ว ก็คือปัญญาธิกะพระโพธิสัตว์ เช่นองค์พระโคตมะเรานี้แหละครับ พิเศษที่สุดแล้ว หายากจริง ๆ นี้คือขีดสูงสุดที่จะเป็นไปได้ของความเป็นโลกียะ

 

ได้หรือไม่ได้ก็ต้องลองวัดใจตัวเองดูว่าเกิดเป็นสัตว์โดนเชือด โดนฆ่า เกิดเป็นสัตว์
นรกรับการทรมาณก็จะไม่เปลี่ยนใจหรือไม่ ถ้าทำไม่ได้ก็ต้องลองทบทวนดู เพราะยัง
ไงก็หนีไม่พ้นอยู่แล้ว

 

อนุโมทนาบุญ วันหนึ่งท่านก็จะประจักษ์แก่ใจของท่านเอง ขอให้ก้มหน้าก้มตาสร้างบารมีของท่านไปเถิด...

 

เขาให้อย่างนี้ จะทำอีกอย่าง ให้นานเข้าไว้ ให้ยาก ๆ
ดู ๆ แล้ว มันฉลาดหรือโง่

สมมุติว่า ปลูกมะม่วงสามปีให้ผล บอกว่าจะปลูกไว้ห้าปี ค่อยเก็บกิน
มันฉลาดหรือโง่

ขอโทษต้องพูดตรง ๆ

 

บัณฑิตในกาลก่อนพิจารณาธรรมเห็นคุณและโทษ แล้วมุ่งกระทำให้ปรากฏซึ่งคุณธรรมทั้งหลาย ท่านเห็นเหตุดี แต่เห็นผลดีแล้วจากข้อดังกล่าวเรื่องระยะเวลาแล้วหรือยัง?

 

โอ่งใบหนึ่งมีความจุน้ำได้จำนวนหนึ่ง ถ้าเติมไปเรื่อยๆจนน้ำล้นโอ่ง แล้วยังจะเติมเข้าไปอีก เข้าไปอีก คุณวิเศษที่จะได้ ก็ไม่เกินน้ำหนึ่งโอ่งหรอกครับ

 

ท่านหวังความดี ท่านมุ่งสู่ความดี มันได้ดีทุกอย่างแหละ เราทำ เราได้ จะปกติหรือพิเศษ ก็ถึงที่สุดเหมือนกัน

ตั้งเป้าชัดเจน ปาเป้าให้เข้าหมายให้ได้นะ

เอากำลังใจแบบนี้ตั้งไว้ในทุกๆวัน วันละหลายๆรอบ

แล้ววันนี้ท่านเริ่มทำหรือยัง...

เจริญธรรม

 

มาแบบฮาร์ดคอร์เลยนะครับ บำเพ็ญนานขนาดนี้ฤทธิ์ถ้าจะเยอะน่าดูเลย นะครับ
ผมเองตอนแรกจะเป็นปัจเจกภูมิแต่พระอาจารย์ท่านชวนพุทธภูมิ ผมก็เลยเป็นพุทธภูมิตามพระอาจารย์ ดีกว่า

และที่ถามว่า 5อสงไขยกับแสนกัปนี้ได้ไหม ??
ผมคิดว่าได้ครับ ยิ่งนานก็ยิ่งดีครับ ถือว่ามีกำลังใจที่ดีมาก เสียสละมาก ผลที่ได้ก็จะดีมากครับ แม้จะเป็นเพียงสาวกภูมิ แต่ก็เป็นสายวิริยาธิกะพิเศษ

ก็ขอให้สมในความปรารถนาครับ และผมก็ขออนุโมทนาด้วยครับ

 

พิเศษที่ว่าคืออะไร อะไรเป็นเหตุ และผลจากพิเศษที่ว่ามีอะไรเป็นอนิสงค์ครับ

 

สวัสดีครับ คุณtOR_automotive
แหมถามเป็นชุดๆ เลยนะครับ
แหม่ จริงๆแล้วน่าจะถามเจ้าของกระทู้มากกว่าน่ะครับ 555

ผมเพียงผ่านเข้ามาเสนอหน้าในกระทู้นี้เท่านั้น 555

แต่เมื่อถามมาแล้ว ผมก็จะลองตอบดูนะครับ
แต่อย่าถือเอาเป็นสาระก็แล้วกัน เพราะเป็นคำตอบที่ผมคิดขึ้นเอง ไม่มีที่มาและไม่มีที่ไปนะครับ อ่านเพื่อความเพลิดเพลิน ก็แล้วกันนะครับ

พิเศษที่ว่าคืออะไร ???
ตอบ คือความยาวนานในการบำเพ็ญบารมี ที่ยาวนานมากมาก ถึงมากที่สุด

อะไรเป็นเหตุ ???
ตอบ ผลไงเป็นเหตุ หึหึหึ ถ้าเราอยากได้ผลมะม่วง เราก็ต้องปลูกต้นมะม่วงใช่มั้ย ฉันใดก็ฉันนั้นแล

และผลจากพิเศษที่ว่ามีอะไรเป็นอนิสงค์ครับ???
ตอบ ทุกคนที่เกิดในยุคสมัยที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประเภทวิริยาธิกะ(พิเศษ)ทรงตรัสรู้นั้น จะทรงอภิญญากันทุกคน มีความเป็นทิพย์เหมือนเทวดานางฟ้าบนสวรรค์ หน้าตารูปร่างหล่อสวยกันทุกคน ไม่มีคำว่าแก่ พิการ โรคภัยไข้เจ็บนี้ไม่มี และเมื่อตายจะไปพระนิพพานกันทุกคน ไม่ต้องทำมาหากิน อยากกินอะไรก็นึกเอาอาหารก็ปรากฎ มีทองคำและเพชรนิลจินดา ผุดขึ้นมาจากพื้นดินเต็มไปหมด ไม่ต้องขุด ยุคสมัยนี้คนชั่ว สัตว์เดรัจฉาน เปรต อสูรกาย นี่มาเกิดไม่ได้

ขอจบการโม้แต่เพียงเท่านี้ครับ

ความจริงมันเป็นปัจจัตตัง นะครับ

ถ้าคุณเป็นพระโพธิสัตว์วิริยาธิกะพิเศษ คุณจะรู้ได้ด้วยตัวเอง ไม่ต้องถามใคร
เพราะตัวเราเองนั้นรู้คำตอบอยู่แล้ว และรู้ว่าผลที่ได้จะเป็นอย่างไร ดังนั้นเราจึงเลือกเดินทางสายนี้

ขอเชิญอ่านเรื่องราวของพระโพธิสัตว์วิริยาธิกะพิเศษ ที่ท่านได้บันทึกไว้ ในเว็บนี้ครับ ........ท่านPCO...........



เจริญในธรรมครับ

 

อัครสาวิกา??? คุณอยากเป็นภิกษุณีเหรอเนี่ย.. - -

 

อิอิ
ท่าทางจะศรัทธารุ่นพี่มากเลยนะครับ ที่บอกว่าแสนๆอสงไขยนั้น น่าจะเป็นหน่อยของอสงไขยกัปป์นะครับ ไม่ใช่อสงไขยมหากัปป์นะครับ

ที่ถามเรื่อง 5 อสงไขยนั้น ถามว่าได้ไหม ???
ตอบได้ครับ แต่ต้องให้พระพุทธเจ้าทรง พยากรณ์ระยะเวลาที่ถามก่อนนะครับ ตัวอย่าง พระสารีบุตร,พระโมคคัลลานะและพระพากุล นะครับ ลองอธิฐานดูนะครับ

 

เรื่องของเวนัยสัตว์ที่มาเกิดในยุคของพระพุทธเจ้าทั้ง ปัญญธิกะ ศรัทธาธิกะและวิริยาธิกะนั้น เป็นเรื่องอจินไตย(พุทธวิสัย ณานวิสัย โลกาวิสัยและกรรมวิสัย)นะครับ ไม่ควรคิดครับ
ตัวอย่างในยุคขององค์สมเด็จพระทีปังกรสัมมาสัมพุทธเจ้า(แบบวิริยาธิกะ) เวนัยสัตว์ทั้งหลายก็มีสภาพเหมือนกับยุคนี้ คือยุคของพระพุทธเจ้า(ปัญญาธิกะ)ของเราๆๆทั้งหลายนะครับ ลองหาอ่านในชาดกดูนะครับ

สมัย หนึ่ง พระอานนท์ได้ทูลถามพระผู้มีพระภาค ว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ความปรารถนาที่จะเป็น พระพุทธเจ้า ทั้งหลายควรใช้เวลานานเท่าไร

พระพุทธองค์ตรัสว่า ดูก่อนอานนท์ ความปรารถนา เป็นพระพุทธเจ้าทั้งหลาย
โดยการกำหนดอย่างต่ำที่สุด ๒๐ อสงไขย กับ ๑๐๐,๐๐๐ มหากัปป์
กำหนด ปานกลาง ๔๐ อสงไขย กับ ๑๐๐,๐๐๐ มหากัปป์
กำหนดอย่างสูง ๘๐ อสงไขย กับ ๑๐๐,๐๐๐ มหากัปป์

ทั้ง ๓ ประเภทนั้น คือ พระพุทธเจ้าผู้เป็นปัญญาธิกะ สัทธาธิกะ และวิริยาธิกะ "

พระพุทธองค์ทรงตรัสว่า แม้บุคคลจะถวายมหาทาน เหมือนกับมหาทาน ของพระเวสสันดรทุกๆ วันก็ดี สั่งสมบารมีธรรม มีศีล เป็นต้น เพื่อมุ่งสัพพัญญุตญาณก็ดี

หากยังไม่ถึง ๒๐ อสงไขย ๑๐๐,๐๐๐ มหากัปป์แล้ว ยังไม่อาจเป็นพระพุทธเจ้าได้ เพราะญาณยังไม่แก่รอบ ยังไม่ถึงความไพบูลย์

เปรียบเหมือนข้าวกล้าจะออกรวงได้ ต้องใช้เวลา ๔ หรือ ๕ เดือน แม้จะขยันรดน้ำวันละ ๑๐๐,๐๐๐ ครั้ง ทุกๆ วัน ก็ยังไม่อาจออกรวงภายใน ๑ เดือน ฉันใด ทุกสิ่งทุกอย่างก็ต้องค่อยเป็นค่อยไปตามกาลเวลาที่เหมาะสม ฉันนั้น