พบกายเนื้อครูบาชัยยะวงศา หลังมรณะภาพ

....เผอิญไปเจอบทความเข้าจึงอยากเอามาให้ได้อ่านกันครับ....

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นประมาณปี 2543 หรือ 44 จำไม่ได้แล้ว เป็นงานบุญของวัด
พระธาตุห้าดวง อ.ลี้ จ.ลำปาง

เริ่มแรกมีเพื่อนธรรม 3 คนชวนไปร่วมงานบุญกัน ตอนนั้นก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว
อยู่ว่างๆเงินไม่ค่อยมี เขาก็ไม่ได้เรียกร้องให้ช่วยลงขันหารค่าน้ำมันรถ บอกแค่
ว่า ถ้าอยากไปด้วยก็ตามมา ก็เลยตกลงไปขอตามไปด้วย ช่วงนี้ดวงตกมาก รู้
สึกอยากไปทำบุญ มีอาการแน่นหน้าอกบ่อยๆ เหมือนหัวใจโดนบีบ ถ้าเป็นมาก
ตัวจะเกร็งจนขยับไม่ได้ หน้าซีดปากซีด หัวใจเต้นแรงและเต้นเร็วมาก จนหาย
ใจไม่ทัน เจ็บหัวใจมากความรู้สึกเหมือนมีมือที่มองไม่เห็นมาบีบกำหัวใจแรงๆ
เคยไปให้แพทย์ที่โรงพยาบาลเอกชนตรวจให้ หมอบอกว่า ร่างกายแข็งแรงดีหัว
ใจแข็งแรงปกติทุกอย่างไม่ได้เป็นอะไร เพราะปกติเป็นคนชอบเล่นกีฬา
หมอตกใจนิดหน่อยแค่เรื่องหายใจยาวมาก และหายใจเบาเกินไปจนหมอแทบ
ไม่ได้ยินเสียงหายใจ หมอต้องบังคับบอกให้หายใจแรงๆกว่านี้ถึง 3 รอบ ถึงจะ
ได้ยินเสียงเราหายใจชัดขึ้น อันนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับอาการป่วยเพราะเป็นคนชอบ
ทำสมาธิ หายใจยาวถือเป็นเรื่องปกติ หายใจเบาเป็นปกติ สรุปคืออาการป่วย
แปลกๆแบบนี้หมอหาสาเหตุไม่ได้ แนะนำแค่ให้นอนพักผ่อนมากๆ ให้ยามาทาน
พอเป็นพิธี เลยเข้าใจว่าคงจะเป็นโรคกรรมมากกว่า
วันงานบุญตอนเช้าก็ไม่ได้เป็นอะไรปกติทุกอย่าง ตอนสายพิธีสำคัญๆในวัดห้า
ดวงไม่มีแล้ว ก็ไปช่วยเขายกโต๊ะใหญ่เก็บเข้าโรงทาน ต้องยกสองคนหัวท้าย
เพราะเป็นโต๊ะยาว ยกโต๊ะช่วงแรกๆไม่มีอะไร เดินสบายๆ ถนัดเรื่องใช้กำลังมาก
กว่าใช้สมอง สังเกตเห็นพระสงฆ์แก่องค์หนึ่งเดินเข้ามาในเขตลานพิธี พระสงฆ์
องค์นั้นใสแว่นตาดำกลม ดูเท่ไม่หยอก สวมหมวกไหมพรมถัก น่าเลื่อมใส รู้สึก
สะกิดใจ ต้องเป็นพระดีไม่ธรรมดาแน่ๆ
ตั้งใจว่ายกโต๊ะไปเก็บแล้วที่โรงทานจะรีบเอาเงินไปทำบุญใส่ย่ามท่านให้ได้
กระเป๋าเงินอยู่ในห้องพักลืมเอาออกมาด้วย มีผู้ชายตัวใหญ่ร่างท้วมผิวขาว
เนื้อเต็มสูงมาก เดินตามหลังพระแก่องค์นั้นมาด้วย แต่งชุดผ้าไหมแบบชาว
ล้านนามีสไบพาดไหล่ เดินยิ้มให้เรามาแต่ไกล ท่าทางใจดี เข้าใจว่าคงเป็น
โยมอุปถากพระสงฆ์แก่องค์นี้ แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ ดูยังไงพระองค์นี้ต้องเป็น
ครูบาเจ้าฯที่ไหนแน่ๆ ทำไมไม่มีใครรีบวิ่งเอาร่มมากางให้ท่าน ทำไมถึงให้
ท่านเดินตากแดดเข้ามา
ยกโต๊ะเดินไปทางท่านพอดี จ้องหน้าท่านแต่ไกล ในงานมีครูบาเจ้าหลายองค์ที่
ทางวัดพระธาตุห้าดวงนิมนต์มาร่วมพิธี กลัวจะจำไม่ได้ เดี๋ยวกลับมาใส่ย่ามผิด
องค์ ตอนนั้นอาการเจ็บหน้าอกเริ่มปรากฏ หน้าเริ่มซีด ก้าวขาเดินไม่ออก พี่ผู้
ชายที่ยกหัวโต๊ะเริ่มเป็นห่วงถามว่าไหวไหม เราก็ปากแข็งบอก ไหวๆพี่ ฝืนพูดไป
แบบนั้น ความจริงตอนนั้นหายใจไม่ออกแล้ว หัวใจเต้นรัว จนเหมือนหัวใจจะ
หยุดเต้น นิ้วเกร็งจนหงิกเลย พระสงฆ์แก่เดินใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ผู้ชายตัวใหญ่ที่
เดินตามพระสงฆ์แก่มารีบวิ่งแซงมาช่วยยกโต๊ะแทนให้ บอกว่าจะช่วย ยิ้มให้เรา
แต่จริงๆคือแย่งถือท้ายโต๊ะแทนให้เลยเสร็จสรรพ ยกโต๊ะเดินไปเก็บที่โรงทานให้
พอผู้ชายคนนั้นช่วยยกโต๊ะให้แล้ว ตอนนั้นเราเข่าทรุดนั่งกองกับพื้นตรงนั้นเลย
หายใจเร็วมากจนหายใจไม่ทัน มองพระสงฆ์แก่เดินมาใกล้มากขึ้น เดินสวนกัน
ห่างกันไม่ถึงเมตร เรามองท่านตลอด ท่านเดินผ่านไปช้าๆ พอท่านเดินสวนพ้น
เราไป อาการแน่นหน้าอกทุเลาลง หัวใจเริ่มเต้นเป็นปกติ นิ้วที่งอหงิกเริ่มคลาย
อาการหัวใจเกร็งลดลง พยายามหันหลังมองตามดูว่าท่านเดินไปทางไหน จะได้
รีบกลับไปเอาเงินมาใส่ย่ามให้ได้ ตอนนั้นก็ไม่เห็นท่านแล้ว ฝืนลุกเดินกลับที่พัก
ทั้งแบบนั้น เดินหาท่านทั่วงาน หาเท่าไหรก็ไม่พบ ผู้ชายตัวใหญ่แต่งชุดล้านนา
ที่เป็นโยมอุปถากคนนั้นก็หายไปเลย งานทั่วงานไม่เจอ ถามเด็กในวัดไม่มีใคร
พบ
สุดท้ายไปถามเจ้าอาวาสวัดพระธาตุห้าดวง อยากรู้ว่าครูบาเจ้าที่นิมนต์มาทั้ง
หมด มีรูปไหนใส่แว่นดำกลมๆเล็กๆบ้าง ที่จริงลักษณะแบบนี้ไม่น่าจะหายาก
เพราะครูบาเจ้าทุกองค์ที่นิมนต์มาไม่มีองค์ไหนใส่แว่นดำ
เจ้าอาวาสถามกลับ บอกรายละเอียดลักษณะทั่วไปของพระแก่องค์นั้น เราก็
บอกใช่หมด เป็นพระสงฆ์แก่ น่าจะเป็นครูบาเจ้าฯจากวัดไหน เดินหลังค่อม
หน่อยเพราะอายุท่านมาก เวลาเดินเอามือไขว่หลัง ใส่แว่นดำเท่ๆ รูปร่างผอม
ผิวคล้ำ สวมหมวกถักไหมพรม จีวรสีเข้ม คราวนี้เจ้าอาวาสเอารูปให้ดู ถามว่า
ที่เห็นน่ะองค์นี้ใช่ไหม เราก็ดู บอกว่าใช่แน่นอน มองท่านมาแต่ไกล จนเดิน
สวนกันก็มองตลอด จำติดตาจำได้แม้แต่ท่าทางการเดิน ท่านเจ้าอาวาสวัด
พระธาตุห้าดวงถึงได้เฉลยว่าองค์นี้คือ หลวงปู่ครูบาชัยยะวงศ์พัฒนา วัดพระ
บาทห้วยต้ม อ.ลี้ จ.ลำพูน ท่านมรณภาพไปนานแล้ว ถ้าไม่เชื่อก็ไปกราบท่าน
ที่วัดได้ ศพของท่านไม่เน่าไม่เปื่อย ท่านนอนอยู่ในโลงแก้ว ท่านคงอยากมา
สงเคราะห์
หลังจากกลับมา เล่าเหตุการณ์ให้พ่อฟัง พ่อบอกว่าอาจารย์ที่สอนกรรมฐานให้
เรา เคยพาเรามาฝากตัวเป็นลูกศิษย์ท่าน พ่อจำได้แม่นเพราะพ่อก็ไปด้วย ตอน
นั้นเราลืมไปแล้ว มันนานหลายปีตั้งแต่สมัยที่ท่านครูบาเจ้าฯยังมีชีวิตอยู่ แล้ว
อาจารย์ฆราวาสก็พาตระเวนไปฝากตัวเป็นลูกศิษย์กับพระดีทางเหนือหลายองค์
จนจำไม่ได้ว่าองค์ไหนบ้าง ไปกันเป็นหมู่คณะใหญ่ พ่อเล่าอยู่นานเราจนเริ่มนึก
ออก เริ่มรู้สึกสลดใจ ครูบาอาจารย์ท่านไม่เคยลืมศิษย์ มีแต่ศิษย์ที่จะลืมครูบา
อาจารย์...
สาเหตุที่นำเรื่องนี้มาพิมพ์ลงไว้ เพราะวันก่อน(วันศุกร์ที่ 18 มิถุนายน 2553)ฝัน
เห็นผู้ชายผิวขาวแต่งตัวแบบล้านนาคนเดิมมาหา จึงนึกถึงเหตุการณ์นี้ได้อีกครั้ง....

- พบกายเนื้อครูบาชัยยะวงศาพัฒนา หลังมรณภาพ | ยังมีอะไรอีกมากที่อยากรู้และอยากค้นหา

 

ร่วมอนุโมทนาอย่างยิ่งมีวาสนาที่ได้พบกรรมคลี่คลาย บุญรักษา

 

ขออนุโมทนาด้วยครับ เป็นกุศลอย่างยิ่งที่ได้มีโอกาสเช่นนี้

 

อนุโทธนา สาธุครับ

อาจารย์ทุกท่านรักและห่วงใยศิษย์ทุกคนละครับ

 

ตอนท่านมีชีวิตอยู่ ท่านก็แยกร่างได้นะ ผมเคยเห็นภาพถ่ายของท่าน ที่มีท่านเป็นสอง ยืนกับนั่ง ครูบาชัยวงศ์ฯ ท่านปรารถนาพุทธภูมิ เสียดายไม่เคยพบท่าน ไม่เคยได้ไปกราบเลย

 

ถ้าเป็นเรื่องจริง ก็ขออนุโมทนากับท่านด้วยนะครับ ท่านครูบาท่านเมตตาเหลือเกิน

 

ครูบาอาจารย์ท่านไม่เคยลืมศิษย์ มีแต่ศิษย์ที่จะลืมครูบาอาจารย์...
คำนี้ชอบมากๆๆเลยครับ เตือนศิษย์หลายๆคนได้ดีมากครับ

 

อนุโมทนาสาธุครับ สาธุ สาธุ สาธุ

อ่านแล้วขนลุกเลย บ้ารมีท่านคุ้มครองแล้ว

สาธุ สาธุ สาธุ