ธรรมะสำหรับคนป่วย

เป็นธรรมง่ายๆ ได้ยินจนเบื่อ แต่น้อยคนจะเข้าใจ คือเรามีความเจ็บ
เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความเจ็บไปได้ ก็คือร่างกายของเรามีความ
เจ็บไข้ ได้ป่วยเป็นเรื่องธรรมดา ถ้ามันไม่ป่วยสิถึงเป็นเรื่องผิด
ธรรมชาติ และเป็นเรื่องที่ไม่ธรรมดา แต่พอเราป่วยเราก็มักจะคร่ำ
ครวญ น้อยใจ เสียใจ นี่เพราะเราไม่เข้าใจว่าเรามีความป่วยเป็น
ธรรมดา แต่คิดว่าความป่วยเป็นเรื่องไม่ธรรมดา เป็นเรื่องเหนือ
ธรรมชาติ เพราะถ้าเข้าใจว่ามันเป็นธรรมดา เวลาเราป่วยก็จะคิดว่า
มันก็ถูกต้องแล้ว เป็นเรื่องธรรมดาของร่างกาย ร่างกายมีการทำงาน
ที่ซับซ้อน ทำงานผิดพลาดได้เสมอ ป่วยมากหรือป่วยน้อยก็เป็นเรื่อง
ธรรมดาหมด แต่การที่เรามีโรคเบียดเบียนมากก็เพราะกรรมของเรา
เราอาจจะเคยเบียดเบียนทำร้ายเอาไว้มาก เราก็เลยมีโรคเบียดเบียน
มากกว่าคนอื่น จะไปเปรียบเทียบกับคนอื่นไม่ได้ เพราะสัตว์โลกย่อม
เป็นไปตามกรรม สัตว์โลกไม่ได้เป็นไปตามคนอื่น พอเราป่วยมากเราก็
มองคนอื่นแล้วคิดว่าทำไมเขาไม่เป็น แต่เราเป็นนี่เพราะคิดว่าสัตว์โลก
ย่อมเป็นไปตามคนอื่น ซึ่งมันไม่ใช่แบบนั้น เราป่วยมากเพราะกรรม
ของเรา เขาป่วยน้อยเพราะกรรมของเขา แต่ไม่ว่าเราจะป่วยมาก หรือ
ป่วยน้อยมันก็ยังไม่พ้นกฎธรรมดา ไม่เป็นเรื่องเหนือธรรมชาติ เหนือ
ธรรมดา แต่เป็นเรื่องของกรรม เรื่องกรรมของสัตว์โลก ดังนั้นถ้าเรา
มองว่าเรามีความเจ็บเป็นธรรมดา ความเจ็บไข้ได้ป่วยทั้งหลาย ไม่ว่า
จะมากหรือน้อยก็เป็นเรื่องธรรมดา ไม่ได้เหนือธรรมดา ไม่ได้เหนือ
ธรรมชาติ เราก็จะเย็นใจได้ตลอด ไม่ต้องดิ้นรนคร่ำครวญว่าเป็นเพราะ
เรื่องเหนือธรรมชาติ ไม่ต้องน้อยใจว่าทำไมคนอื่นไม่เป็น และสุดท้าย
คือไม่ต้องเสียใจและดิ้นรน

 

อนุโมทนาค่ะ เราพิจารณาธรรมนี้เนืองๆ จะเกิดประโยชน์มาก และไม่ทุกข์ทางใจมากจนเกินไป

 

แนะนำอีกกระทู้ที่น่าสนใจครับกายป่วยมิใช่อุปสรรค จิตป่วยตามกายคืออุปสรรค

 

แวะเข้ามาอ่านค่ะ
อ่านตอนยังไม่เจ็บ ไม่ป่วยไว้ก่อน ถึงเวลาเป็นจริงๆ จะได้ไม่ตกใจมาก
คนไข้ชอบพูดกับหมอว่า ทำไมเมื่อก่อนไม่เคยเป็นเลย เขาคงไม่ทันได้คิดว่า
ร่างกายนี้ ต้องเสื่อมลงเรื่อยๆ
แต่เราก็ ควรดูแลสุขภาพตามสมควร
ถึงเวลาเป็นอะไรไป ก็ไม่รู้จะทำใจได้มากน้อยแค่ไหน

อนุโมทนา ค่ะ มีประโยชน์มากค่ะ

 

ครับธรรมง่ายๆ เวลาสวดมนต์ก็ท่องไปไม่รู้กี่ครั้ง มาซึ้งก็ตอนที่ป่วย
เองนี่แหละครับ น้อยใจว่าอายุน้อยทำไมเราป่วยคนอื่นแข็งแรง แต่
พอพิจารณาก็รู้ว่ามันเป็นธรรมดา ป่วยมากหรือน้อยก็ธรรมดา

 

โมทนาในบุญ...............สาธุ
ส่วนมากทุกคนเห็นเรื่องของตนเอง
ใหญ่กว่าเรื่องของคนอื่นเสมอ......