มีดปราบปอบ

ตอนนั้นดิฉันอายุได้ 8 ขวบ แต่เหตุการครั้งนั้นดิฉันจำได้ไม่มีวันลืมค่ะบ้านฉันเป็นบ้านนอกอยู่เป็นครอบครัวใหญ่เพราะว่าแม่ดิฉันยังไม่ได้แยกบ้านมาอยู่เป็นครอบครัวเดียว เราอยู่บ้านตากับยายค่ะ บ้านยายอยู่ติดกับต้นโพธิ์ ยายบอกกับฉันว่าตั้งแต่ยายมาอยู่ต้นโพธิ์ต้นนี้มันก็อยู่ตรงนี้แล้วยายชอบไปนอนอยู่ใต้ต้นโพธิ์ต้นนี้มากๆค่ะ ยายจะบอกเสมอว่าไม่ชอบนอนในบ้าน ตาของฉันก็เลยทำแคร์ใว้ให้ยายค่ะ ฉันตื่นขึ้นมาตอนเช้าก็มีพี่ชัชซึ่งเป็นพี่ลูกป้าจะพาฉันนั่งซ้อนท้ายรถจักรยานไปโรงเรียน พ่อฉันก็จะไปทำงานพ่อฉันเป็นเสมียนรถไฟค่ะ ส่วนตาฉันก็ทำงานรถไฟเหมือนกันก็จะไปทำงานพร้อมพ่อกันและกลับบ้านพร้อมกันทุกวันค่ะ ส่วนแม่ฉันก็จะไปขายไก่ย่างค่ะ ทุกคนไปทำงานกันหมดทิ้งใว้ให้ยายของฉันอยู่บ้านคนเดียวค่ะ เย็นวันหนึ่งฉันจำได้ว่าเป็นวันศุกร์ค่ะ ฉันกลับค่ำกว่าปกติเพราะพี่ชัชพาฉันไปตกปลากันแต่ตกไม่ได้สักตัวสเดียวเลยค่ะเราก็เลยแห้วกันกลับบบ้าน พอกลับมาถึงบ้านฉันเห็นพ่อฉันกับ ตาฉันเอารถออก ฉันเลยถามแม่ว่าเค้าไปใหนกัน แม่ฉันตอบว่าไปโรงพยาบาล
ฉันนึกในใจว่าใครเป็นอะไรนะไปโรงพยาบาลทำไมนะ ฉันถามแม่ แต่ว่าก็ไม่ได้คำตอบอะไรกลับมาเลยมีแต่ความเงียบแล้วฉันก็นอนหลับไปค่ะ เช้าแล้วฉันตื่นเช้ากว่าปกติเพราะเป็นวันหยุด แต่แม่ฉันหายไปใหนนะพ่อด้วย แล้วฉันไปหาตากับยาย ทุกคนอยู่ห้องตากับยายหมดทุกคนเลย อ๋อ ยายต้องไม่สบายแน่เลย เพราะฉันเห็นแม่นวดให้ยาย แล้วบนหัวเตียงมีห่อยาวางอยู่ ยายตัวซีดมากค่ะตาบ้อนยายายแล้วบอกกับทุกคนว่าไปเถอะยายจะได้พักผ่อน ตอนนั้นฉันสังเกตุเห็นว่ายายตาขวางใส่กับทุกคนเลย และแน่นอนค่ะฉันไม่ได้เห็นคนเดียวนะค่ะ เพราะพอออกมาจากห้องฉันได้ยินแม่ถามพ่อว่ายายเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิน น้ำเสียงที่พูดดูเป็นเหมือนเสียงคนอื่น ตาก็ขวาง ถึงตัวจะซีด แต่ทำไมหน้าดำคล้ำมากนะ พ่อฉันบอกว่าคอยดูไปก่อนก็แล้วกัน มองอาการดูว่าเป็นอะไรกันแน่ เพราะหมอก็บอกว่าเป็นโรคคนแก่ แต่ยายของดิฉันอายุ แค่50ต้นๆนะยังไม่แก่มากเท่าไหร่ แม่ฉันแปลกใจอีกเรื่องเพราะยายแข็งแรงมานะอยู่ๆก็มาล้มป่วยอย่างรวดเร็วเลย เอ๋แม่ฉันหันหลังมาเห็นยาย ยายไม่นอนหรอ(ฉันถาม) ยายใช้ฉันไปซื้อเนื้อหมูสดที่ร้านขายของชำให้เงินฉันมา 200 บาท ฉันคิดว่ายายจะต้องต้มจืดแน่เลย แต่ไม่ใช่อย่างที่คิดยายเอามากินสด ๆ พอฉันถามยายก็บอกว่าเป็นการบำรุงเลือด ทำให้ฉันอวก แม่ฉันเข้ามาห้ามว่าอย่ากินเลยนะ ยายทำตาขวางแล้วบอกว่าก็ข้างในไม่มีอะไรให้กูกินแล้ว หรือจะให้กูกินมึงหรอ แม่ฉันตกใจมาก
แล้วแม่ฉันบอกให้ตาพายายไปหาหมออีกครั้ง แม่ฉันบอกว่าให้หมอ เอ็กซเรย์ ดูด้วยนะ ผลปรากฏว่าไม่พบอะไรเลยในท้อง ทางแพทย์ก็แปลกใจมาก อวัยวะภายใยหายไปใหนนะ

พ่อฉันเดินทางไปจังหวัด ลพบุรี โชคดีที่เค้าพาฉันกับพี่ชัชไปด้วย พี่ชัชดีใจมากที่จะได้ไปหาพ่อกับแม่ของตน
พอไปถึงพ่อฉันเล่าเรื่องยายให้ลุงฟัง ลุงไปหยิบมีด ที่ห้องพระและบอกว่าถึงเวลาที่ต้องใช้สิ่งนี้แล้วหละ และไปตามลุงยาย แหมตัวยาวสมชื่อเลย แล้วทุกคนก็เดินทางกลับในวันนั้นเลยฉันโอดครวนว่าทำไมรีบกลับอยากไปดูลิง อยากให้พ่อพาไปเที่ยว แล้วพ่อบอกว่าวันหลังจะพาไปฉันก็เลยยอมเพราะก็กลัวพ่อดุเอา พอจะกลับมาถึงก็ค่ำมากเลย ลุงยาวจับยายฉันมัดมือ มัดเท้าในท่านอน ในมือยายมีดอกไม้ธูปเทียน ฉันดันไปนั่งใต้เท้ายาย ลุงยาวบอกว่า ให้ไปนั่งที่อื่นเดียวนี้ ฉันก็เลยลุดไปนั่งข้าง ๆแม่ของฉัน ลุงยาวถามยายว่า มึงจะออกจากล่างนี้ใหม ยายฉันตอบว่าไม่ออกโว๊ย ลุงยาวก็เลยเอาไม้ฟาดไปที่ยาย 1 ที่ ยายบอก กูไม่ออกหรอก
ไม่ได้ผลมันไม่กลัว มันร้ายกาจมา จะทำไงดี พอดีลุงฉันยื่นมีดให้ลุงยาว ลุงยาวทำปากงุบงิบ แล้วเอามีดไปจ่อที่หน้าผากยาย ยายร้องลั่นเลย ฉันก็มองดูแค่ปายมีดโดนหน้าผากนิดเดียวรองยังกลับโดนน้ำร้อนลวกเลย แล้วเสียงยายก็เงียบไป ทุกคนดีใจว่ายายหายแล้ว ยายลืมตาขึ้นมา ตาพายายไปนอนในห้อง ลุงยาวคุยกับแม่และลุงฉันว่าไม่พ้นคืนนี้ยายต้องสิ้นลมแน่ เพราะไอ้พี่ปอบมันกินข้างในไม่เหลือแล้ว คืนนั้นทุก ๆ คนไปรวมตัวกันนอนที่ห้องยายทุกคนนอนเฝ้ายาย
ตอนนั้นเป็นเวลาประมาณตี4เห็นจะได้ ตาได้มาจับมือยายแต่ตัวยายเย็นมาก ตาร้องบอกลูกทุกคนว่่า
ลูกแม่เอ็งไปแล้ว ทุกคนร้องไห้แทบจะขาดใจ พ่อฉัน ก็น้ำตาคลอ ค่ะหลังจากที่ยายของฉันได้สิ้นลมไปแล้ว ที่บ้านเศร้ากันมาเลย งานศพจัดขึ้นทันที ที่บ้านค่ะ ตอนนี้เป็นเวลาค่ำทุกคนอยู่ในครัวค่ะยกเว้นฉัน ลุง พ่อ ตาและ แขกที่มาช่ววยงาน ส่วนใหญ่จะอยู่หน้าบ้าน คุยกันเสียงดังค่ะ ทุกคนพูดถึงกรณีของยายว่าเป็นไปได้อย่างไงที่หมอบอกว่าข้างในท้องมีอวัยวะที่ขาดหายไปหลายอย่าง โดยเฉพาะใส้ ขณะเดียวกันทุกคนหันมองไปที่ยายแก่ ๆ คนนึงที่เดินเคี้ยวหมากถือไม้เท้าใส้ผ้าถุงโจงกระเบน ใส้เสื้อคอกระเช้าฉันจำได้ว่าเป็นเสื้อคอกระเช้าสีขาวค่ะ เค้ามองหน้าลุงฉัน แล้วลุงยาวก็พูดขึ้นมาว่า มึงอย่ามาจองเวรคนบ้านนี้นะไม่งั้นกูจะทำลายมึงแน่ ยายแก่หยุดเดินแล้วพูดขึ้นว่า (มึงมาว่ากูอย่างนี้ได้ไงชาวบ้านเค้าจะเข้าใจกูผิด ) ลุงฉันบอกว่าก็หลักฐานมันฟ้อง ดูที่หน้าผากอีนางปอบมันสิมีรอยมีดหมอเด่นชัดมาก อือใช่ ทุกคนเห็นเช่นกัน พร้อมกับส่งเสียงไล่ ยายแก่ก็เลยเดินหนีไปก่อนที่จะเดินลับไปมันหันมาแล้วบอกว่ากูจะกินพวกมึงที่ละคนมึงคอยดู ลุงยาววิ่งถือมีดหมอตามเสียงมันไป แล้วขู่ว่าถ้ามึงมายุงกับคนที่นี่ กูจะเอามีดหมอเล่มนี้จัดการแน่ เวลาผ่านไปหลังจากเสร็จสิ้นพิธีกรรมทางศาสนาแล้วทุกคนก็เหนื่อยมากวันนี้ไม่มีใครไปทำงานเพราะเป็นวันเสาร์ ส่วนแม่ฉันก็เหนื่อยเลยไม่ได้ไปขายของ แม่ฉันบอกกับฉันว่า อายุเท่าไหร่แล้วเรา เอ้ พรุงนี้วันอาทิตย์ เป็นวันเกิดของฉันนี่หน่า แม่ฉันจะจัดเลี้ยงหรือเปล่านะ แม่ฉันบอกว่าจะจัดวันเกิดให้นะ ถือว่าเป็นการคายเคียสทุกคนจะได้ผ่อนคายกันกับเรื่องหนัก ๆ ที่ผ่านมา ฉันรีบเข้านอนแต่หัวค่ำเลยเพราะอยากให้ถึงพรุ่งนี้ไว ๆ จัง คืนนั้นฉันนอนอยู่ดีๆฉันก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเหมือนมีอะไรดังฟอๆๆๆอยู่ใกล้ๆ ให้ตายสินั้นมันงูนี่ฉันตกใจจนร้องไม่ออกเลยงูตัวประมาณแขนของฉัน ซึ่งมันก็ไม่ใหญ่มากนะ ฉันกระโดดอยู่บนเตียง อือลืมบอกห้องฉันไม่ได้รกสักนิดเพราะแม่สอนให้เก็บกวาดทุกวันแต่งูเข้ามาได้ไง ฉันลืมตัวไปว่ายายฉันตายแล้วฉันเผลอเรียกยาย ยายช่วยหนูด้วย หนูกลัวงูมากๆๆ งูมันแผ่แม่เบี้ยด้วยแต่อยู่ดีๆ งูมันก็เรื้อยออกไปมันเรื้อยไปทางห้องน้ำ ออกไปทางช่องลม ฉันโล่งอกมากนึกว่าจะโดนงูกัดซะแล้วสิ แต่เอ้แล้วทำไมงูมันถึงยอมไปง่ายๆนะเหมือนมันกลัวอะไรสักอย่าง (ฉันก็ยังงงจนถึงปัจจุบันยังหาคำตอบไม่ได้เลย) ฉันก็เลยนอนต่อเหมือนมีใครมากอดฉัน ความรู้สึกมันเป็นอย่างนั้นจริง ๆนะเหมือนมีใครมานอนอยู่ข้างๆ ฉัน แต่มันรู้สึกอบอุ่นอย่างไงบอกไม่ถูกเลย วันนี้ฉันตื่นแต่เช้า แต่แม่ฉันตื่นเช้ากว่า ทำกับข้าวให้ฉันใส่บาตร ฉันเล่าเรื่องทุกอย่างให้แม่ฟัง แม่บอกว่ายายรักฉันมากอาจจะมาปกป้องคุ้มครองฉัน
(ก้อปเขามา)

 

กว่า จะอ่านจบ

 

ดีครับดี ผมเชื่อนะเรือ่งปอบเพราะที่หมู่บ้านผม ก็มีเหมือนกันคับ

 

ท่าทางปอบที่ว่านี้จะไม่ค่อยดุสักเท่าไรนะ

 

ตอนเด็กๆเคยไปดูเค้าไล่ปอบกันที่วัดข้างโรงเรียน น่ากลัวมากครับ

 

น่ากลัวๆ แถวบ้านก็มีคะ

 

น่ากลัวจริงๆเลยค่ะ กินอวัยวะภายในจนสิ้น