อานิสงส์พิเศษของการปล่อยสัตว์ใหญ่

อนุโมทนาสาธุครับ ผมก็เป็นคนหนึ่งที่ชอบปล่อยปลาเป็นประจำครับ เรื่องป่วยไข้หนักๆจึงไม่ค่อยมีครับ

 

ปล่อยสัตว์ใหญ่ที่สุด
คือการ ปล่อยจิตปล่อยใจ ตัวเองให้ลงไปตามกิเลส

ทำบุญเพราะอยากได้นั่นได้นี่ กิเลสแทรกตลอดไม่รู้ตัว
ทำบุญ ก็ทำไปเลย ไม่ต้องไปหวังนั่นหวังนี้
ทำเหตุอย่างไร ผลก็เป็นไปตามเหตุนั่น

สรรพสิ่งเป็น อนันตา คือ กำหนดไม่ได้ ไม่ได้มีตัวตนถาวร
ก็ทำที่เหตุ ผลก็จะเกิดตามเหตุที่ทำ

ยกบาลีมาหน่อยดีกว่า
"เย ธัมมา เหตุปปะภะวา เตสัง เหตุ ตะถาคะโต เตสัญจะ โย นิโรโธจะ เอวัง
วาที มะหาสะมะโณ"

 

Anumo...tana...satu...naka.

 

ขอกราบโมทนาในธรรมทานด้วยครับ
สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ

 

เมื่อวันเกิดตอนต้นปีที่ผ่านมา ได้ไปทำบุญกับหลวงพ่อที่นับถือมากๆ ที่สกลนคร
โดยบอกหลวงพ่อเพียงว่า อยากทำบุญวันเกิด เท่านั้นแหละหลวงพ่อผู้มากเมตตาก็จัดให้ โดยทำพิธีต่ออายุ (ที่เขาเรียกว่าบังสุกกุล เป็น-ตาย ทำนองนี้แหละ) ตามด้วยการไถ่ชีวิตโคแม่-ลูก 2 คู่ ผอมโซจนกระดูกโปน หลวงพ่อบอกว่าไปไถ่มาจากโรงฆ่าสัตว์ เห็นแล้วน้ำตาซึม ผอมขนาดนี้ยังจะไปเอาเนื้อเอาหนังกับมันอีกหรือ ตัวลูกวัวก็น่ารัก ไร้เดียงสาจริงๆ อนิจาต้องกลายมาเป็นอาหารของเรา (ขณะที่พิมพ์อยู่นี้ น้ำตาเราเริ่มร่วงออกมาแล้ว) ตั้งแต่นั้นมา ให้สัจจะกับตัวเองว่า เลิกกินเนื้อวัวนับแต่นี้เป็นต้นไป....

เคยเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนฟัง เพื่อนแซวว่า อย่าไปปล่อยปลาเชียวนะ เดี๋ยวอดกินปลาอีก แต่เราเคยปล่อยปลาแล้ว ก็รู้สึกสงสารนะ แต่ไม่สะเทือนใจเท่ากับตอนไถ่วัวแม่-ลูก ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม

 

ขออนุโมทนาบุญ

งานรายได้เสริม งานนอกเวลางาน | งานนอกเวลาเรียน งานพิเศษออนไลน์

 

ชาวธิเบตเชื่อว่าสัตว์ทั้งหลาย ๑ ตัวมี ๑ วิญญาณเหมือนกัน:boo: จึงนิยมฆ่าจามรีมาบริโภค:boo: ไม่นิยมกินปลาเพราะต้องฆ่าจำนวนมากเพราะตัวเล็ก หากปล่อยปลา ๑ ตัว ได้บุญเท่ากับปล่อยจามรี ๑ ตัว คิดว่าค้ากำไรเกินควรไหม:boo:สำหรับความคิดแบบธิเบต:boo: ส่วนตัวจะทำบุญให้ทานปล่อยสัตว์ ตามจังหวะและโอกาสเป็นครั้งๆไป ซึ่งจิตต้องบริสุทธิ์ใจโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนนอกจากความสุขใจที่ได้ทำๆ อนึ่งอนิจสงฆ์ของการกินเจไม่ฆ่าสัตว์({) กับคนทานอาหารธรรมดาทั่วๆ:boo:ไปที่ชอบทำบุญทำทานรักษาศีล(k) ใครได้บุญหรือทานมากกว่ากันครับ(k):boo{)ส่วนตัวเห็นว่าอันหลังมากกว่าๆๆอิอิ...

 

อนุโมทนาค่ะ

ไม่ทานเนื้อวัวมาตั้งแต่เด็กๆไม่รู้ทำไม แต่รู้สึกดีมากๆ เพราะถ้ารู้ว่าเค้าถูกฆ่าพรากลูกพรากแม่มาลงจานเราก็สงสาร อยากเลิกกินหมูแต่ยังทำไม่ได้ซะที ^^"

 

ยังไม่ถึงฝั่งก็ต้องพึ่งเรือ ยังไม่ถึงที่สุดก้ต้องพึ่งบุญพึงกุศล การทำบุญก็เพื่อบุญเพื่อกุศล เมื่อทำบุญเกือบจะทุกครั้งเรามักอธิฐานเพื่อให้เป็นอธิษฐานบารมีในทางหมดทุกข์ อธิฐานบารมีก็เป็นหนึ่งในบารมี ๑๐ ทัศ ไม่เต็มก็ไปไม่ได้ การทำบุญแล้วไม่ปราถนาอะไรเลยอาจจะเข้าใจว่าดีดูว่าดี อาจจะดูว่าเป็นอพยากตาธรรมา แต่ที่จริงน่าจะเป็นการเดินทางแบบไร้แผนที่มากกว่า (หลายคนอาจจะอธิฐานไปในทางตัณหาอยากได้อยากมีอยากเป็นอันเป็นเหตุให้ต่อภพชาติยืดยาวก็แล้วแต่) เมื่อใครถึงที่สุดแล้วบุญก็ไม่มีบาปก็ไม่มี