เจริญกรรมฐานในพระอุโบสถแล้วบรรลุธรรมได้จริงหรือไม่

ในสมัยเป็นสามเณรข้าพเจ้าเห็นท่านพระอาจารย์รักษาคนที่ถูกอวิชชา(ถูกของ) โดยท่านให้นำตัวคนป่วยนั้นไปรักษาที่พระอุโบสถ แต่คนป่วยเหมือนกลัวอะไรสักอย่าง ต้องพยายามลากเข้าไปในพระอุโบสถ ท่านพระอาจารย์ท่านก็ให้กล่าวไตรสรณ์คมแค่นั้น แล้วท่านก็สวดมนต์ บทถวายพระพระธรรมดา เสร็จแล้ว ก็ให้คนป่วยกลับบ้าน แล้วสั่งว่า วันพรุ่งนี้ก็ให้มาใหม่ โดยมาสวดมนต์เย็นพร้อมพระ สามเณรในวัด คนป่วยนั้นสวดมนต์ไม่ได้ ได้แต่นั่งพนมมือ คนป่วยนั้นมาอยู่ประมาณหนึ่งอาทิตย์ ก็ไม่มา โดยญาติของเขาบอกว่าหายดีแล้ว

ท่านพระอาจารย์เคยเล่าให้ฟังว่า คนถูกอวิชชานั้น แค่ให้นำน้ำฝนที่ตกลงสู่หลังคาพระอุโบสถไปอาบสัก 7 วันก็หายได้เหมือนกัน โดยแค่ตั้ง นะโม 3 จบและภาวนา"พุทโธไปด้วย

ท่านพระอาจารย์เคยเล่าให้ฟังว่า ถ้าอยากเจริญกรรมฐานไปให้ไกลต้องมานั่งสมาธิคนเดียวในพระอุโบสถตอนกลางคืน แต่ไม่มีสามเณรคนไหนกล้ามานั่งเพราะพากันกลัวผี

แต่ตอนที่ข้าพเจ้าบวชเป็นพระ ครั้งหนึ่งฝนตกขณะที่ข้าพเจ้าไปเก็บของในพระอุโบสถ ข้าพเจ้าเลยปิด ประตูหน้าต่างแล้วนั่งสมาธิ เพื่อที่จะรอฝนนั้นหยุดตก ข้าพเจ้าพบว่า จิตใจ สงบเยือกเย็น และมีนิมิตไปว่า รอบๆตัวของข้าพเจ้านั้น มีหมอกเต็มไปหมด แต่หมอกนั้นมีแสงทอง โดยหมอกนั้นไปสิ้นสุดที่บริเวณที่เขาฝังลูกนิมิตนั้นไว้ แต่ไม่ถึงกำแพงของพระอุโบสถ แล้วเพื่อนสมาชิกคิดว่า
ถ้าทำสมาธิในพระอุโบสถนั้นจะแตกต่างจากข้างนอกหรือไม่ครับ

ขอให้เจริญในธรรม

 

สมัยนั้นยังไม่มีโบสถ์ พระพุทธเจ้านั่งใต้ต้นโพธิ และรู้แจ้งสัจธรรมที่ใต้ต้นโพธินั้น

 

กำลังใจครับ ถ้าเรามีความคิดลึกๆ ว่าที่ไหนดี
พอเราไปทำที่นั่น เราจะเข้าสมาธิได้ดีมาก
เพราะมีความถูกใจลึกๆ อยู่ เป็นตัวหนุน
ถ้าเราไม่ชอบที่ไหนลึกๆ เราไปนั่ง เราก็ไม่ได้ผล

แล้วอีกอย่าง โบส เป็นที่สวดมนต์
มีการสะสมบารมี ในที่นั้นจำนวนมาก
มันช่วยดึงรั้งจิตเราได้บางส่วน

การทำสมาธิจริงๆต้องคล่อง
ทำได้ทุกที่ ทุกเวลา
ไม่เลือกกาลเลือกสถานที่

ถ้าบังเอิญว่า เราหาโบสไม่ได้
จะแปลว่าเราปฏิบัติไม่ได้ดีเลย นี้ก็ไม่ไช่
กิเลส อยู่ที่ใจ

 

จิงๆ โบสสมัยก่อนนี้ ไม่ใช่สิ่งก่อสร้าง
โบส คือขอบเขต ที่ทำกิจกรรมสงฆ์
โดยพระสงฆ์ จะใช้นิมิต หรือเครื่องหมาย
กำหนดขอบเขต อาจจะใช้หินบ้าง ต้นไม้บ้าง
พระเจ้าคณะนั้นจะถามว่า ท่านเอาอะไรเป็นขอบเขต
พระที่จับหินจับต้นไม้จะตอบว่า หินบ้าง ต้นไม้บ้าง
เป็นอันว่า ได้เครื่องหมายเป็นเขต

ปัจจุบัน ก่อโบสขึ้นมาเป็นรูปร่างวิหาร
แล้วใช้ หิน เป็นขอบเขต ซึ่งหิน ก็คือ ลูกนิมิตนั้นเอง

 

ไม่มีถ้ำก็อาศัยโบสถ์ ไม่มีโบสถ์ก็อาศัยถ้ำ ป่า เขา ลำเนาไพร

สิ่งเหล่านี้เป็นการปลีกตน เพื่อไปยังสถานอันที่สงัด ที่เรียกว่า กายวิเวก

หากถามว่า "เจริญกรรมฐานในพระอุโบสถแล้วบรรลุธรรมได้จริงหรือไม่"

อย่างท่านเจ้าคุณนรฯ ท่านก็อาศัยโบสถ์ กุฏิ เจริญพระกรรมฐาน ท่านก็ปฏิบัติของท่านได้จนเป็นอุปธิวิเวก

หรืออย่างพระบางท่าน เคยได้ยินมาว่า ท่านอาศัยโบสถ์ เข้าผลสมาบัติ อยู่ในโบสถ์ 7 วัน 7 คืน หรือ 15 วัน นี่แหละจำได้ไม่แม่น

หรืออีกท่านหนึ่ง ตอนที่ท่านบวชเป็นพระ จนผีมาบีบคอระหว่างนั่งเจริญกรรมฐานอยู่ในอุโบสถ ท่านก็ผ่านสิ่งเหล่านี้มาได้

จะในโบสถ์ ในถ้ำ ในป่า ในเขา ก็เพื่อกระทำ กายให้วิเวก สงัดหลีกเร้นจากจากผู้คน เพื่อเข้าถึงจิตวิเวก อุปธิวิเวก ต่อไป

หากไม่อยู่ในโบสถ์ ในถ้ำ แต่อยู่ในสาธารณะสังคม ก็ดำรงค์ตนให้เป็นกายวิเวกได้

คือ อยู่ด้วยความสำรวม ระวัง ในอายตนะ นี่ก็โบสถ์มหาอุตม์ ได้เช่นกัน

เพราะอินทรียสังวรศีล นำมาซึ่งความสงัดทางกาย ทางวาจา จนรวมไปถึงมีใจ เป็นผู้รักษาความสงัดจากกิเลสบาปธรรม

แต่หากจะให้เข้มจริงๆแล้ว ครูบาอาจารย์สายวัดป่ากรรมฐาน ท่านจะยึดในหลัก ธุดงควัตร13 ประการ

 

ถ้านั่งสมาธิในโบสถ์ผมรู้สึกว่าจะดีกว่าอยู่ที่บ้าน เหมือนที่ท่าน Darkever ว่าที่แห่งนี้เป็นเขตของสงฆ์ใช้ทำสังฆกรรม ทำกิจของสงฆ์ ย่อมมีการสั่งสมบุญบารมีไว้ ทำให้รู้สึกดีกว่าอยู่ที่บ้านที่มีแต่เรื่องวุ่นวาย โดยเฉพาะที่วุ่นวายผมไม่ค่อยอยากอยู่ อยากหาที่สงบ ๆ ก็พอ เพราะกำลังสมาธิผมยังอ่อนไม่สามารถระงับอารมณ์เหมือนครูบาอาจารย์ท่านได้ เกิดมาทั้งทีกระผมก็อยากจะลองออกธุดงค์สักครั้ง ก็หวังว่าอนาคตจะได้สมหวัง

 

ขัคควิสาณสูตรที่ ๓ ว่าด้วยผู้เที่ยวไปคนเดียวเหมือนนอแรด (อรรถคาถา ของพระปัจเจกพุทธเจ้าทั้ง ๔๑ พระองค์)

ในปัจเจกพุทธปาทาน ก็มีกล่าวไว้
และใน "ขัคควิสาณสุตตนิทเทส-ว่าด้วยการเที่ยวไปผู้เดียว" ที่ท่านพระสารีบุตรได้จำแจกไว้เช่นกัน

คุณ คุรุวาโร ลองศึกษาดู

www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/sutta_line.php?B=25&A=6971

www.forums.apinya.com/อภิญญา/ประวัต...ิญญา-พระปัจเจกพุทธเจ้า-อัครทักขิไณยบุคคล.html

www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=30&A=6139

www.th.wikisource.org/wiki/เถราปทาน_-_๑._พุทธวรรค_-_๒._ปัจเจกพุทธาปทาน

 

ผมเคยไปวัดพระแก้ว เห็นทั้งคนไทย ฝรั่ง ชาย/หญิง นั่งทำสมาธิกันหลายท่าน ตัวผมเองก็อยากนั่งสมาธิบ้างแต่ก็อายคน เพราะการปฏิบัติของเรายังไปไม่ถึงใหนเลย(สาเหตุที่ำอายคืออายคนที่ไปใหว้พระและอายคนที่เขามีอภิญญาสามารถรู้วาระจิตเรา) ต่อไปผมจะไม่อายใครแล้วไม่ใช่ว่าปัจจุบันมีสมาธิดีนะ เพียงแต่จะถือคติที่ว่า ด้านได้อายอด อิอิ คนเราก็บางทีก็แปลกนะ จะทำความดีทั้งทีดันอายซะงั้น ป๊อดจริงๆ ว่าใหม ท่านใคเคยเป็นเหมือนผมบ้าง

 

อย่าอายไปเลยครับ ธรรมชาติของมนุษย์ย่อมมีดีและไม่ดีปนกันไป ที่สำคัญอย่าให้ส่วนที่ไม่ดีมีอำนาจเหนื่อกว่า
และผู้ที่มีอภิญญาเขาก็ไม่ได้มาคอยดูวาระจิดของผู้อื่นหรอกคับ เพราะไม่ได้ประโยชน์อะไร นอกจากมีเรื่องที่จำเป็นจริงๆ
ขอเน้นเลยครับว่าการทำความดีไม่ใช่เื่รื่องน่าอาย และลักษณะของผู้ปฏิบัติธรรมที่ดีควรยอมรับการติเตียนจากผู้อื่นได้ ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

ขอเน้นเลยครับว่าการทำความดีไม่ใช่เื่รื่องน่าอาย และลักษณะของผู้ปฏิบัติธรรมที่ดีควรยอมรับการติเตียนจากผู้อื่นได้
ขอน้อมรับคำแนะนำ ขอบคุณครับ(f)(f)(f)(f)(f)

 

ถ้าทำสมาธิในพระอุโบสถนั้นจะแตกต่างจากข้างนอกหรือไม่ครับ

แตกต่างค่ะ สังเกตุเวลานั่งทำสมาธิในโบสถจะรู้สึกเย็นสบาย จิตใจสงบ เงียบ มารที่คอยขัดขวางก็เข้าไปก่อกวนไม่ได้ แต่ทำไมพอเริ่มนั่งได้แป๊บเดียวก็เริ่มจะหลับซะแล้ว ส่วนข้างนอกความรู้สึกเย็นสบายและจิตใจเงียบสงบจะไม่ค่อยมี มารมาคอยขัดขวางเยอะ.. สังเกตุจากตัวเองเลยเชื่ออย่างนั้นน่ะค่ะ

 

ท่าน คุรุวาโร ตั้งกระทู้ได้แง่คิด แก่คนทั้งหลายได้ดีมากเลยครับ
เพราะหลายคนชอบไป ยึดติดกับสถานที่ แต่ไม่ได้มองถึงความเป็นจริงเลย
สาธุ ครับ

 

ที่ไหนๆ ก็บรรลุธรรมได้ค่ะ ไม่เกี่ยวกับสถานที่ เกี่ยวกับการวางจิต การพิจารณา และการปฏิบัติจริงมากกว่า ส่วนตัวยังบรรลุธรรมบนเมรุเผาศพเลย