สู้กับจิตใต้สำนึกยากหรือไม่??

เรื่องคือ 2 วันที่ผ่านมาเราก็กลับไปเลี้ยงลูกที่ตจว.ตามปกติซึ่งการที่เราต้องห่างลูกเพื่อดิ้นรนหาเลี้ยงครอบครัวเราก็ทุกข์ใจมากแล้วพยายามปลงทุกวัน...เวลาต้องกลับเข้ากรุงเทพฯการจากลูกไม่ไช่เรื่องง่ายเลยเราก็อดทน(คิดว่าเป็นกรรม) แต่เหตุที่ตั้งกระทู้คือ วันที่เราจะกลับพี่สาวต้องเลี้ยงหลาน.....น้องเขาก็งอแงมากปกติไม่เคยเป็น(แม่จะไม่อยู่มั้ง)..พี่สาวก็บ่นรำคาญลูกเรา..เรารู้สึกเจ็บอยู่ในใจ......ไม่มีคำโต้เถียงใดใดจากเรา(ถ้าเป็นเมื่อก่อนบ้านแตกแน่).....นี่คงเป็นกรรมอีกอย่างที่เราต้องเจ็บปวด..เราไม่อยากให้คำพูดของเราเบียดเบียนความรู้สึกของใครๆอีกในชาตินี้....แต่มันต้องใช้ความอดทนมาก..เจ็บปวดจนร้องไห้เลย...

ไม่รู้ว่าคนอื่นๆที่พยายามสู้กับจิตและความรู้สึกแบบนี้เป็นงัยกันบ้างค่ะ

 

มีลูกก็มีบ่วง ลูกกับคุณ กับพี่สาว ก็เจ้ากรรมนายเวรกันจริงๆเนี่ยแหละ ......... ทุกอย่างจะเกิดมันต้องเกิด ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด เอ่อ แล้วไปศีกษา จิตวิทยา พัฒนาการ ด้วยล่ะ จะได้รู้ว่าควรจะเลี้ยงลูกยังงัย ไม่ใช่ใช้อารมณ์ความรู้สึกตัวเองอย่างเดียว ที่ทุกวันนี้เด็กไทยมีปัญหามาก เพราะเลี้ยงไม่เป็น โอ๋มากไป ตีแบบใช้อารมณ์ หรือชอบพูดประชดประชันเพื่อระบายอารมณ์ตนเอง พวกนี้เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำอย่างยิ่ง

 

อย่าคิดมากเลยนะคะ มันก็มีบ้างที่ไม่สบอารมณ์กันกับคนในครอบครัว ใจเย็น ๆๆ นะคะแล้วทุกอย่างจะดีขึ้นค่ะ อย่าให้ความรู้สึกเหล่านั้นมาตอกย้ำดวงจิตตัวเองนะคะ สู้ ๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้นะคะ

 

เกิดเป็นคน อยู่กับคน ก็ต้องทนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เป็นกำลังใจให้ ลูกของคุณ <!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->mam7734<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_5537489", true); </SCRIPT> แข็งแรง สุขภาพดี เป็นคนดีของสังคมในอนาคตครับ

 

การวางกําลังใจ

การวางในกําลังใจเป็นส่วน สําคัญ
ไม่ต้องหันไปมองนู้น นั่น นี่ ไม่ต้องไปดึงเอาประเด็นเรื่อง กรรม อะไรมาเป็น บ่วง ให้มันมากจนเกินไป

ถ้าเชื่อใน กรรม ส่วนนึงเป็นทุนอยู่เเล้ว
ทีนี้เราก็มาดู กําลัง ส่วน ตัวอีกส่วนนึง


เเค่ลําพัง ห่างลูก มันยังทุกข์ไม่พอหรือไร อย่าให้ใจตัวเอง มันวิ่งมากระหนํ่าซํ้าเติม ตัวเอง อยู่เลย
ของเก่ายังใช้ไม่หมด จะไปเอาของใหม่มาซํ้า ให้มันยากขึ้นไปทําไม
เเล้วอาการที่มันเจ็บ เเปลบ ๆ ลงไปกลางใจนั้น มันก็มาจากเราเป็นเหตุ ไม่ว่าจะเป็นเหตุ ทางอ้อม ที่เราเรียกว่ากรรม หรือจะเป็นเหตุทาง ตรง ที่ มันเป็นสภาวะ เฉพาะหน้า
เเค่นั้นมันก็ เเย่พออยู่เเล้ว

เงย หน้า เเหงนรับในความเป็นจริง อยู่ กับมัน อยู่กับสติ มีปัญญาเอาไว้คอยประคองตัวอยู่ เสมอ จะดีกว่า มานั่ง จม อยู่ กับความรู้สึก ที่มาจากเราเป็นเหตุ

สู้ สู้ น่ะจ๊ะคุณเเม่

เเล้ววันนึง ทุกข์นี้ มันจะทําให้คุณรู้ว่า สุข เนี้ยมัน ดีเพียงใหน

เจริญในธรรมจ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาา

 

ให้คิดว่าความโกรธ จะเผาใจตัวเองเป็นไฟ แล้วคิดว่าคนที่ไม่เคยโดนด่าไม่มีในโลก ควรอุเบกขาเค้าไว้ ภาษาไทยก็ชั้งมัน

 

จิตใต้สำนึก สู้ได้ไม่ยาก แค่ไม่ต้องเอาใจไปใส่ แต่ความผูกพันนี่ซิ กี่ภพกี่ชาติก็ยังพันกันอยู่ ไม่เลิกรา ต้องใช้ (ทมะ) ความพยายามอย่างสูง มองให้เห็นความจริงแล้วเปิดใจยอมรับซะ สิ่งต่างๆ เหล่านั้นที่รู้สึกว่ามันหนักหนา จะเบาไปเอง