ท่านจะตอบคําถามนี้ยังไงดีครับ

ตะกี้ผมดูเป็นต่อ แล้ว วอก บวชแล้วสึก แล้วบอกว่า ร่างกายนี่ไม่ใช่ของเรา มันเน่ามันเหม็อน แล้ว พี่ยม ก็บอกว่า ถ้าร่างนี้ไม่ใช่ของแก งั้นขอตื้บได้ไหม

แล้วจะตอบไงดีครับ

แล้วก็อีกข้อเหมือนกันถ้าคุณเป็นทนายความ มีโจรไปฆ่าคน แล้วบอกไปว่า ร่างกายนี้ไม่ใช่ของเค้าสักหน่อย มันเป็นขันธ์ห้า แบบนี้จะทําไงครับ

อ่อ อย่าตอบไปว่า ถ้าร่างกายนี้มันเป็นขันธ์ห้า ขอฆ่าโจรตื้บโจรต่อได้ไหม อย่าตอบแบบนี้นะ

 

ธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้าแสดงไม่ใช่เป็นไปเพื่อความยึดถือ มิใช่เป็นไปเพื่อเพิ่มพูนกิเลสแต่เป็นไปเพื่อความสละ คลายความยึดมั่นถือมั่น เพื่อความสิ้นกิเลส อาสวะ

ไม่ตอบนิ่งเสียครับ

ผิดก็ว่าไปตามผิด ถูกก็ว่าไปตามถูกครับ
บาปอกุศลย่อมมีผลเป็น ทุกข์โทมนัส
บุญกุศลย่อมมีผลเป็น สุขโสมนัสเช่นกัน

 

ร่างกายนี้ไม่ใช่ของเรา แต่เราอาศัยอยู่ในร่างกายนี้ เรายังมีความรู้สึกกับร่างกายนี้อยู่

ต้องมองด้วยความเข้าใจ ถ้าหากยึดติดมากเกินไป ก็จะก่อให้เกิดปัญหาได้

หากยอมรับได้จริงว่าร่างกายนี้ไม่ใช่ของเรา แม้มีคนมาทำร้ายให้เกิดความเจ็บปวด

ก็จะมองว่าที่เกิดขึ้นนั้นมาจากกรรม กรรมดลบันดานให้เกิดขึ้น โดยมีกรรมเป้นผู้ลิขิต

แต่หากไม่ได้ยอมรับด้วยใจจริง ก็จะเกิดความกลัวในความเจ็บปวด นี่คือสิ่งที่ต้องเฝ้าดู

การปฎิบัติเป็นไปเพื่อการแยก กาย๑ ใจ๑ จิต๑ อย่างชัดเจน เมื่อได้เห็นแล้วจึงจะเข้าใจ

 

ฮ่าๆๆๆ ถ้าผมเป็นคุณวอก ผมจะด่าคุณพี่ยมกลับครับ
"บอกให้มรึงพิจารณาร่างกายตามสภาพความเป็นจริง ไม่ใช่หาเรื่องมาถีบกรู!!!"
แน่นอน ผมจะพยายามตื๊บเขาให้ได้ก่อนครับ
ก็นะ...ถ้าทั้งเหม็น ทั้งเน่า ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของๆ เรา และแถมเจ็บตัวเพิ่มอีกด้วย
ผมไม่เอาหรอกครับ...หรือใครจะโง่เอาก็เชิญ เพราะแค่นี้ผมก็ทุกข์พอแล้วคร้าบ

ก็ไม่แน่ ถ้าพี่ยมเจ็บตัวจากการที่ถูกผมกระทืบ
เขาอาจจะคิดได้ก็ได้นะครับ...การมีร่างกายมันไม่ดีอย่างงี้เอง...


ถ้าผมเป็นทนายฝ่ายโจรที่ต้องแก้ต่างให้เขา....
เอ๊ะ วันนี้ผมสมมติตัวเองเป็นหลายคนนะนี่

ผมจะบอกโจรว่า...ถ้าคุณจะพูดว่าคุณฆ่าแค่ขันธ์ 5 แล้วคุณไม่ผิด
ผมก็ขอยืนยันได้เลยครับ คุณติดคุกตลอดชีวิตแน่
ก็ศาลเขาพิจารณาจากตัวบทกฏหมาย ตามทางโลก คุณก็ต้องเล่นตามกติกาทางโลกสิครับ
เขาไม่ได้ให้พิจารณาแยกร่างกายของคนตามอย่างพระพุทธศาสนา
คุณไปละเมิดชีวิตคนอื่นตามกฏหมายอาญา ก็ต้องผิดตามกฏหมายสิครับคุณ


แล้วมีกฏหมายข้อไหนบ้างครับที่บัญญัติเรื่องฆ่าขันธ์ 5 ในนั้น? ผมถามหน่อยเหอะ

 

................. ต้องเข้าใจก่อนว่า พระศาสนาสอนให้พ้นทุกข์....เพราะฉนั้นง่ายง่ายอะไรทำให้เกิดทุกข์ มันย่อมไม่ดีแน่....ไม่ว่าคนอื่นทำ หรือ เราทำเอง......ต้องโยนิโสมนสิการสัมมาทิฎฐิให้ดี(ทิฎฐิเหล่านี้ นั้น มีมาตั้งแต่โบราณกาลแล้ว ร่วมยุคกับพระพุทธองค์ ไปหาอ่านเอาเอง)............................

 

ความจริง มีสองขั้น

1.สมมุติสัจจะ
2.ปรมัตถสัจจะ

ในกรณีนี้เป็นการนำความจริงขั้นปรมัต ไปใช้กับความจริงขั้นสมมุติ
ซึ่งผลคือความผิดพลาด คลาดเคลื่อน

อย่างไรความจริงขั้นปรมัตก็จริงอยู่ทุกเมื่อ แต่คนในโลกเขายังวางสมมุติไม่ได้
ร่างกายไม่ใช่ของเรา ก็คงจริงอยู่ทุกเมื่อ แต่คนในโลกเขายังวางไม่ได้
หากว่างได้เขาจะทำอย่างไรกับขันธ์นี้ก็ไม่เป็นไรหรอก
ปล่อยให้เป็นเรื่องของกรรม

 

ตะกี้ผมดูเป็นต่อ แล้ว วอก บวชแล้วสึก แล้วบอกว่า ร่างกายนี่ไม่ใช่ของเรา มันเน่ามันเหม็อน แล้ว พี่ยม ก็บอกว่า ถ้าร่างนี้ไม่ใช่ของแก งั้นขอตื้บได้ไหม

แล้วจะตอบไงดีครับ

ตอบว่าตื๊บผมได้นะครับ แต่ร่างกายผมมันอาจสวนกลับได้ เพราะร่างกายไม่ใช่ของผม มันเจ็บมันก็สวนกลับครับ ผมสั่งมันไม่ได้ครับในกรณีที่ผมเจ็บผมจะ
ขาดสติแล้วหลังจากนั้น ผมก็จะไม่รู้ตัวว่าร่างกายผมทำอะไรไปบ้าง

แล้วก็อีกข้อเหมือนกันถ้าคุณเป็นทนายความ มีโจรไปฆ่าคน แล้วบอกไปว่า ร่างกายนี้ไม่ใช่ของเค้าสักหน่อย มันเป็นขันธ์ห้า แบบนี้จะทําไงครับ

อ่อ อย่าตอบไปว่า ถ้าร่างกายนี้มันเป็นขันธ์ห้า ขอฆ่าโจรตื้บโจรต่อได้ไหม อย่าตอบแบบนี้นะ

ตอบว่า ในเมื่อร่างกายไม่ใช่ของคุณโจร ก็ขอร่างกายคุณโจรไปรับโทษตาม
กฏหมายก่อนนะครับ หวังว่าคุณโจรจะไม่ขัดข้องนะคร๊าบบบบบ

 

ตอบ มันเป็นความจำ( สัญญา) ที่เป็นการเกิดขึ้นมาจากการจำ(สัญญา)คำถามแรก แล้วก็เอามาปรุงแต่งโดยความไม่รู้ครับ

 

ให้บอกเขาว่า
คนแทงตลอดซึ่งสภาพอนัตตา จะไพบูรณ์ด้วยเมตตากรุณา ชนเหล่าใดประทุษร้ายในท่านเหล่านั้นจะประสบวิบัติ 10 ประการอย่างใดอย่างหนึ่งทันที คือ

...ผู้ใด ประทุษร้ายในท่านผู้ไม่ประทุษร้ายทั้งหลาย... ย่อมถึงฐานะ ๑๐ อย่าง อย่างใดอย่างหนึ่งพลันที เดียว คือ
ถึงเวทนากล้า ๑
ความเสื่อมทรัพย์ ๑
ความสลายแห่งสรีระ ๑
อาพาธหนัก ๑
ความฟุ้งซ่านแห่งจิต ๑ (เป็นบ้า)
ความขัดข้องแต่พระราชา ๑ (ถูกพระราชาเบียดเบียน)
การถูกกล่าวตู่อย่างร้ายแรง ๑ (ถูกใส่ร้าย)
ความย่อยยับแห่งเครือญาติ ๑
ความเสียหายแห่งโภคะทั้งหลาย ๑
อีกอย่างหนึ่ง ไฟป่าย่อมไหม้เรือนของเขา, ผู้นั้นมีปัญญาทราม เพราะ กายแตก ย่อมเข้าถึงนรก. (พุทธะ)

คนที่ประทุษร้ายผู้กระทำความเพียร(ยังไม่บรรลุ)เพื่อให้แจ้งซึ่งทุกข์ก็ดี อนิจจังก็ดี อนัตตาก็ดี ก็จะประสบวิบัติสาหัสเช่นเดียวกัน รู้อย่างนี้จะตื้บอีกไหม???

--------------------------------------------
ถ้าผมเป็นทนายก็คงคิดว่าลูกความกรู ตายแน่!!!! โดนอัยการเอาตายงานนี้ 55555555

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

การสนทนาธรรม หรือ เสวนาธรรม นั้น เราต้องเข้าใจอย่างหนึ่งก่อนว่า มันเป็น
เรื่องที่ พ้นตรรกศาตร์ และ พ้นภาษาศาตร์

พ้นตรรกศาตร์ ความเป็นเหตุเป็นผล เชิง วาทะศาตร์ เราไม่ได้ พิสูจน์สัจจ ด้วย พจน์
หรือ ปพจน์

คำว่า พ้นภาษาศาตร์ หมายถึง พ้นการจรรโลงภาษาเพื่อการสื่อสารเชิงบันเทิง สนุก
สนาน ตลกโปกฮา

หนังเรื่องเป็นต่อ เป็น หนังชนิด ภาษาศาตร์เพื่อมุข เพื่อความหรรษา เพื่อความ
ตลกโปกฮา พวกนี้ดูคล้ายๆจะเหมือน จรรโลงโลก ให้ดูดี ให้สวยหรู ให้อยู่ในศีล
ธรรม ได้ชุกคิด แต่ ล้วนเป็นการ วางกลให้เราแล่นไปด้วยการถูกร้อยรัด อันเกิด
จาก โลภะ โทษะ โมหะ เป็นเหตุ ไม่ใช่เรื่องการเจริญสติปัฏฐาน

ดังนั้น นักแสดง นักร้อง ล้วนแต่ ต้องตกนรกชนิดหนึ่ง เป็นนรกของคนที่หรรษา
เวลาไปอยู่ก็มีแต่ความหรรษา และพวกนี้ อายุยืนประมาณหนึ่ง และพวกนี้เวลา
ระลึกชาติ หรือ ระลึกความทรงจำ หรือ จะมาเจริญสติ ย่อมเล็งเห็นข้ามพ้นนรก
หรรษานั้นไปไม่ได้ เมื่อมองข้ามไม่ได้ จึงเกิดทิฏฐิประมาณหนึ่งว่า โลกมีที่
สิ้นสุด หรือ ประกาศว่า พ้นจากความหรรษาแล้วก็นิพพาน

พวกนักแสดง นักร้อง โปรดิวเซอร์ นักภาษาศาตร์ นิเทศน์ศาตร์ นักร้อง นักแต่ง
เพลง ล้วนแต่ ประกาศนิพพานด้วยวิธีมิจฉาทิฏฐิทั้งสิ้น

ดังนั้น ไม่แปลก ที่ ballbeamboy จะสังเกตเห็นความผิดปรกติ ในการแสดง
คำสอนเกี่ยวกับศาสนาที่ปรากฏ

หลายคนทีเดียว ย่อมอ้างว่า การแสดงแบบนี้ย่อมทำให้คนฉุกคิดได้ การที่นัก
ร้องออกร้องเพลงเพื่อการกุศล หรือ กระแทกแดกดันสังคม ให้สังคมตื่นตัว ก็
ล้วนแต่เป็นการ อ้างเล่ห์ ประการนิพพานแบบสัทธรรมปฏิรูปทั้งนั้น

พวกที่ช่วยเผยแผ่ เนื้อหาสาระทางธรรมแบบดังกล่าว จึงเข้าข่ายเป็นพวก
เตรียมลงนรกไปด้วย

เราจึงต้องพิจารณาให้ดีๆ พยามสังเกตสิ่งผิดปรกติ แล้วลองหาวิธีแก้ที่ถูก

* * * * *

กลับมาที่เรื่อง หากเราเอาเรื่อง การแสดงออกไป แล้วให้เหลือแต่ส่วนธรรม
ไม่มีใครเป็นเจ้าของธรรมนั้น อย่าให้เครดิตกับพาหะด้วยความไม่รู้ เอาธรรม
ออกมากางแล้ว ก็จะพบได้ว่า

ปัญหาเรื่อง การเสวนาธรรมนั้น พิจารณาไม่ยาก

หากผู้ใดติดตรรกศาตร์ เขาย่อมสดับ ธรรมได้แค่ระดับ วจีสังขาร ตรรกศาสตร์เชิง
พจน์ และ ปพจน์

หากผู้ใดติดมนุษย์ศาตร์แบบปรัชญา(ตรรกะศาตร์อีกแขนวงหนึ่ง) เขาย่อมสดับธรรม
ได้แค่รดับ กายสังขาร ( ออกแนว มนุษย์ธรรม เจตจำนงเสรี ประชาธิปไตย ฯ)

เมื่อเราสังเกตุเห็นว่า ระดับการสนทนา มีเรื่อง วจีสังขาร และ กายสังขาร ก็จะพบว่า

หากเราสนทนาธรรมกันที่ "มโนสังขาร" พูดกันเฉพาะ "จิต" ศึกษาอยู่ที่ "จิต"
พิจารณาใคร่ครวญสิ่งที่เกิดขึ้นกับ "จิต" การสนทนาธรรมนั้น จะข้ามพ้นความ
สงบสัยแบบโลก(ตรรกศาสตร์ชนิดต่างๆได้มาก)

อย่างเช่นคำว่า "สติ" หากเราพูดที่ มโนทวาร เราจะรู้ว่า สติคือเรื่องการปฏิบัติ
ชนิดที่เรียกว่า อินทรีย์สังวรณ์ ซึ่งการปฏิบัติก็แค่ "การตามรู้ลมหายใจ" ไม่หลง
ลืมการตามรู้ลมหายใจ ตรงนี้คือมี "สติ" นิพพานจะปรากฏก็ต่อเมื่อ ปฏิบัติ
สมควรแก่ธรรม

แต่ถ้าเราเผลอไปคุยเรื่อง "สติ" เชิงตรรกศาตร์ เราก็จะรับรู้แค่ว่า "สติ" คือ
การพูดภาษาคนได้(วจีสังขาร) พูดตลกได้ หยอดมุขได้ รับมุขได้ เช้าฟาดพัดฟักเย็น
ฟาดฟักพัด แล้วก็ ปิติ ยินดี น้ำหูน้ำตาไหลกันไป แล้วคิดว่ามีความสุข สงบ
สันติ คิดไปว่านิพพานปรากฏแล้ว

แต่ถ้าเราเผลอไปคุยเรื่อง "สติ" เชิงปรัชญาการดำรงชีวิต หรือ กายสังขาร
เราก็จะพูดแต่ข้อศีล ข้อบัญญัติ ข้อวัตร ข้อกฏหมาย หากสังคมใดอยู่ใน
ข้บัญญัติทีสร้างขึ้น ก็จะ ปิติ ยินดี น้ำหูน้ำตาไหลกันไป แล้วคิดว่ามีความสุข
สงบ สันติ คิดไปว่านิพพานปรากฏแล้ว

* * * *

สรุปก็คือ เวลาเจอคำสอน ที่ชักชวนให้เราสับสน พึงวิเคราะห์ก่อนว่า ผู้แสดง
ธรรมนั้นอยู่ในข่ายแสดงธรรมชนิดใด หากชัดเจนว่า อยู่ในข่ายสัทธรรมปฏิรูป
ให้เราพึงเฝ้นเอามาแต่เฉพาะ "ข้อธรรม" อย่าได้ให้เครดิตใดต่อพาหะ

เมื่อเอามาแต่ข้อธรรม เราก็พิจารณาให้ดีๆว่า คุณ!! จะศึกษาธรรมะในระดับใด
ระหว่าง

วจีสังขาร ศึกษา เหตุผลด้วย ตรรกศาตร์

กายสังขาร ศึกษา เหตุผลด้วย ปรัชญา(ตรรกศาสตร์อีกแขนงหนึ่ง)

มโนสังขาร ศึกษา เหตุผลในระดับการปฏิบัติ รับรู้กันที่จิต สู่จิต เพื่อจิตหนึ่ง
(พ้นตรรกศาตร์ เหนือเหตุเหนือผล เหนือการคาดเดา เหนือการฟังตามกันมา
เหนือกว่าใครเป็นคนกล่าว เหนือกว่าคนกล่าวเป็นครู ฯ )

 

อนึง การสนทนาธรรมนั้น เนื่องจากเป็นเรื่อง มโน คือ เรื่องการปฏิบัติที่จิต

การสนทนาธรรมที่ถูกต้องจึง พ้นเรื่องการคลุกคลี เป็นไปเพื่อการสลัดวาง สันโดษ

หาก การสนทนาธรรมมีความลามกเจือปน ให้สังเกตุ การนัดเจอ การนัดเที่ยว
การนัดรวมกลุ่ม การถามไถ่ชีวิตส่วนตัว การถามไถ่ถิ่นที่อยู่ การถามไถ่เรื่องฐานะ
ของครอบครัว เป็นคนต่างจังหวัด คนกรุง หรือ คนต่างประเทศ

โปรดระวังการ สนทนาธรรมที่เป็นไปเพื่อการคลุกคลี จับเข้าคุยกัน การเสวนา
กันรวมกลุ่มกัน ไม่เป็นไปเพื่อการมุ่งสันโดษ ธรรมเหล่านั้นล้วนลามก มีการ
เคลือบแฝง

ภิกษุในธรรมวินัยของพระพุทธองค์ "สงบ แต่ ร่าเริง"

ชื่อว่า "สงบ" เพราะ มีความสันโดษ ไม่คลุกคลี

ชื่อว่า "ร่าเริง" เพราะ จิตที่เป็นอิสระต่อการร้อยรัด หว่านล้อม ตะล่อมจับ ทั้งปวง

 

เลือกฟัง เลือกคุย เลือกคบ ครับ(ตรงนี้ ใช้ได้ทั้ง คน สัตว์ สิ่งของครับ)
แล้วโยนิโสมนสิการ ด้วยตนเอง จริงๆ ก็มีพระวัจนะครับ
เชิญพี่ทริกครับ

 

อ้าว!! ขอยกพระวจนะ เรื่อง" สิ่งที่สงเคราะห์ให้สัมมาทิฎฐิให้ออกผล" พระวจนะ" ภิกษุทั้งหลาย สัมมาทิฎฐิ อันองค์ธรรม ห้าประการอนุเคราะห์แล้ว ย่อมมีเจโตวิมุติเป็นผล เป็นอานิสงค์ และมีปัญญาวิมุติเป็นผล ห้าประการคือภิกษุทั้งหลาย ในกรณี นี้ 1)สัมมาทิฎฐิเป้นธรรมอันศิลอนุเคราะห์แล้ว2)สัมมาทิฎฐิเป็นธรรมอันสูตรอนุเคราะห์แล้ว3) สัมมาทิฎฐิเป็นธรรมอัน สากัจฉาอนุเคราะห์แล้ว 4)สัมมาทิฎฐิเป็นธรรมอันสมถะอนุเคราะห์แล้ว 5)สัมมาทิฎฐิเป็นธรรมอันวิปัสนาอนุเคราะห์แล้ว................ภิกษุทั้งหลาย สัมมาทิฎฐิอันองค์ธรรมห้าประการเหล่านี้แล อนุเคราะห์แล้ว ย่อมมีเจโตวิมุติเป้นผล เป็นอานิสงค์ และมีปัญญาวิมุติเป้นผล เป็นอานิสงค์-----ปญจก.อํ.22/22/25

 

ถามจริงๆแยกไม่ออกหรือระหว่างหนังตลก กับพุทธศาสนา

น่าเศร้านะ

 

อ้อผมพอจะเข้าใจแล้วครับขอบคุณครับ

แยกออกครับ แต่ผมสะกิจใจ ที่วอกพูดอะครับ

 

ง่ายๆนะคับ

ร่างกายนี้ไม่ใช่ของเรา

คล้ายกับเรากำลังมาใช้กายนี้ อยู่ชาตินี้ ดังนั้นถ้าเกิดอะไรขึ้นมันก็ต้องเจ็บปวด
เพราะกายกับจิตปตุชนทั่วไปยังเชื่อมโยงกันอยู่

พิจารณาดูคนตายเขาปวดอยู่ไหม (มีร่างทรง หรือ ผีตัวไหนที่บอกว่า เจ็บตอนที่ถูกเผา )

แต่หากว่าเป็นสภาวะที่จิตแยกออกจากกายได้แล้ว ไม่มีความรู้สึกอะไร ก็จะเห็นได้ชัดเจนว่าไม่ใช่ของเรา


ทำสมาธิให้มากเหมือนกินข้าวดื่มน้ำ ของบางอย่างจะรู้ทราบได้เอง

เมื่อก่อนผมเคยสงสัยอะไรมากมาย ตอนฝึกอยู่ใหม่ๆ ตอนนี้ไม่แล้ว

 

ถ้าประจักษ์แก่ใจจริง ว่าร่างกายนี้ไม่ใช่ของเรา เขาจะทำอย่างไร ก็แล้วไปก็ไม่ใช่ของเรา
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมตามกฏวัฏฏะ ละเมิดเขา

 

กระผมจะพยายามตอบตามความรู้ที่มีแต่โดยสัมมาทิฏฐินะครับ

1.คำว่าร่างกายไม่ใช่ของเรา เป็นการพิจาณาอสุภะกรรมฐานหนึ่งในกรรมฐาน40 แลกายานุปัสสนากรรมฐานในสติปัฏฐาน4 ในหลักธรรมคำสั่งสอนขององค์พระบรมศาสดาองค์สมเด็จพระอรหันต์สัมมาสัมพุทธเจ้า ธรรมทั้งปวงเป็นไปเพื่อระงับแลดับกิเลส การพิจารณากายาณุปัสสนากรรมฐาน พิจารณากายไม่ใช่ของเราก็เพื่อระงับแลดับกิเลสเพื่อวางจากความโลภ โกรธ หลง มานะ ทิฐิ หากกายเป็นของเราจริงก็คงจะพ้นจากความเกิด ความแก่ ความเจ็บ ความตายไปได้แต่ด้วยกายมีความไม่เที่ยงเสื่อมไปเป็นธรรมดา เมื่อยึดติดถือมั่นก็จักเป็นทุกข์สุดท้ายก็เป็นอนัตตามนุษย์จึงต้องมีหลักธรรมเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวแลปฏิบัติโดยสัมมาทิฏฐิเพื่อป้องกันทุกข์ที่เกิดแล้วแลทุกข์ที่ยังไม่เกิด แลด้วยสรรพชีวิตมีกิเลสแลกองกุศล แลกองอกุศลกรรมทำให้เกิดขึ้นมากทำให้มีกรรมเป็นกำเหนิด มีกรรมเป็นของๆตน มีกรรมเป็นเผ่าพันธ์ สิ่งต่างการกระทำต่างๆที่ตนกระทำไว้ดีหรือชั่วจักได้รับผลแห่งการกระทำนั้นโดยมิต้องสงสัย กรรมจักให้ผลตามกาลอันสมควร ที่ให้พิจาณาสิ่งเหล่านี้ก็เพื่อระงับแลดับกิเลสเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด แลโดยการป้องกันอกุศลทางกายวาจาใจเพื่อป้องกันทุกข์แลผลแห่งอกุศลกรรมที่เกิดขึ้นแล้วแลทุกข์อกุศลกรรมที่ยังไม่เกิด แลเพื่อประกอบกุศลกรรมทางกายวาจาใจเพื่อความสุขติความสุขทางใจในขณะนั้นแลเพื่อความสุขกายสุขใจในปัจจุบันแลเบื้องหน้า
2.การพิจารณากายไม่ใช่ของเรา เป็นสมการแต่เพื่อความระงับแลดับกิเลสเป็นที่สุด แลเพื่อความพ้นทุกข์ที่เกิดแล้วแลทุกข์ที่ยังไม่เกิดเป็นผลลัพท์

ขอบคุณมากครับผมเมตตาธรรมค้ำจุนโลก ขอให้มีเมตาธรรมต่อกันสมัครสมานสามัคคีต่อกันนะครับ ขององค์สมเด็จพระรัตนตรัยคุ้มครองให้สุขกายสุขใจมั่งมีศรีสุขทุกรูปทุกนาม สาธุ

 

ปรมัตธรรม กับอุปธรรมแตกต่างกันครับ

เจริญใจครับ