พระอรหันต์ จะไม่มี นิวรณ์ 5 เลยใช่ไหมครับ..

ถ้าเป็นตามที่ผมเข้าใจนะครับ

ก็คือ ระดับของพระอริยะเจ้า วัดกันตามระดับสังโยชน์ที่ตัดได้

นิวรณ์แต่ละอย่างก็อยู่ต่างระดับกันในสังโยชน์ แต่ที่เหมือนกันหมดก็คือ ไม่ละเมิดศีล และก็เคารพพระพุทธเจ้าอย่างไม่เคลือบแคลงสงสัย

 

ถามทำไมหละคร้าบ

ถ้าบอกว่า พระอรหันต์ไม่มีนิวรณ์ และ บังเอิญว่าขณะนี้คุณเกิดมีนิวรณ์
กำเริบ ก็เลยถามเพื่อให้ยังรั้งตำแหน่งอะไรหรือเปล่า

แหะแหะ ก็ ขัดคอ กันทางเทคนิคนะคร้าบ ต่อไปเป็น การรวบรวมสิ่งที่
เคยสดับมาปฏิรูปเสียใหม่ ก็ลองเอาไปใคร่ครวญดู

* * * *

พระโสดาบัน มีสมาธิเล็กน้อย แต่คำว่าเล็กน้อยนั้น หมายถึง มีได้ดั่งใจ
ต้องการ มีได้โดยไม่ลำบาก เมื่อท่านปราถนา

ถ้าเป็นแบบนั้น ท่านจะปราถนาสมาธิตอนไหน

ส่วนใหญ่แล้ว ลำพังคนธรรมดาอย่างเราๆนี่ ก็จะนึกถึงสมาธิตอนที่
นิวรณ์กำเริบ

ทีนี้ เราก็ต้องไม่เอา ภูมิอรหันต์มาทับภูมิโสดาบัน ดังนั้น นิวรณ์หลัก
ที่กำเริบคือ กามนิวรณ์ ( หลง รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ) ถีนะมิททะ
นิวรณ์ และ วิจิกิจฉานิวรณ์ ส่วนเรื่องกุกกุจจ อุธัจจะ ยกไว้ก่อน

ก็จะเห็นว่า หาก กามนิวรณ์ ถีนะฯ และ วิจิกกิจฉา กำเริบปั๊ป ท่านก็เข้าสู่
สมาธิจิตได้ทันที ไม่โดนพวกนี้เล่นงาน

ฟังดีๆนะ มี!!! แต่ไม่โดนเล่นงาน

ทีนี้ จขกท ก็แค่สำรวจลงไปว่า โดนลังเลสงสัยเล่นงานไหม....

รึว่ามันจะเกิด ก็วั๊บ ปราถนาในสมาธิ แล้วจึงเข้าสู่สมาธิ มีปฐมฌาณเป็นของ
เล่นได้โดยไม่ลำบาก ดั่งคู้แขนเข้าเหยียดแขนออก หรือเปล่า

ฟังดีๆ อีกที มี!!ปั๊ป ก็ปราถนาสมาธิ แล้วก็ได้สมาธิมาเป็นเครื่องรักษาจิต
โดยไม่ลำบาก

ส่วน อรหันต์ ก็ควรจะเป็น มี!!! ปั๊ป ไม่ต้องปราถนาสมาธิ แต่ สมาธิ
จิตมันเกิดขึ้นแล้วรักษาจิตอัตโนมัต ไม่มีการคว้านิวรณ์มาเป็นจิตอีก
ก็เหมือนที่หลวงปู่ดูลย์ ตอบแก่โยมว่า

"หลวงปู่ค่ะ หลวงปู่มีโกรธไหม"

หลวงปู่ตอบว่า

"มี แต่กูไม่เอา"

 

หรือกรณีหลวงตาหมาบัว ท่านตอบคำถาม

หลวงตาค่ะ หลวงตามีกิเลสอีกไหม

กิเลสมันมีก็เหมือนเพื่อน ไม่ปรักปรำ ไม่ต่อว่า แต่ก็ไม่เชื่อมัน ไม่เอามัน
ต่างคนต่างอยู่ ไม่เกี่ยวกัน ไม่ข้องกัน ไม่ทะเลาะ หรือ เอออวยกับมัน

มีอยู่อย่าง สันติ-ลักษณะ ( อีกชื่อของ นิพพาน )


* * *

ปล. อย่าลืมนะ ผมเอาสิ่งที่เคยสดับ มาปฏิรูปเรียบเรียงเสียใหม่ ดังนั้น ของเก่า
เป็นอย่างไร ก็ไปหาเอาเอง

 

จิตพระอรหันต์ท่านคงจะสว่างสดใส เวลาที่ผ่านไปแต่ละวันคงจะไม่ผ่านไปอย่างสูญเปล่า

 

ขอ อนุโมธนา สาธุ กับทุกท่านที่ให้ความรู้นะครับ ขอให้เจริญในธรรมครับ ผมพอเข้าใจได้ว่า นิวรณ์ 5 ก็คือ อารมณ์ ที่เกิดขึ้นในจิตใจ ถ้าเรามีสติคือไม่ไปยึดนิวรณ์มาเป็นอารมณ์ ก็คือความปกติของจิต ตอนนี้เวลาโกรธ หรือโลภ ผมจะรู้ตัวทันบ่อยครับเพราะมันร้อน ก็จะกำหนดโกรธหนอๆ จนมันดับไป แต่เบื่อ ขี้เกียจ ง่วงนอน นี่ รู้ทันยากครับพอเบื่อมันก็เบื่อไปเลย.. สติยังไม่ดีพอใช่ไหมครับ..

 

ถ้าดูโกรธโดยวิธีใด ก็ให้ ดูถีนะมิททะ(ง จิตท้อถอย ง่วงหงาว หาว นอน ) ด้วยวิธี
เดียวกัน แต่ ส่วนมาก จะขาดกำลังสมาธิ ก็ให้หาเครื่องอยู่ หรือ วิหารธรรม ที่ทำ
ให้เห็น ถีนะมิททะ ได้ชัดๆ เช่น เดินจงกรม ขยับร่างกาย ฯ

พอเห็น ถีนมิททะชัด จิตจะ ตื่น มีกำลังสู้ แต่ถ้า เห็นไม่ชัด คือ มันห้อมล้อม
จิตหมด ก็จะพลอย หรือ ถ้อทอยแบบ ทันทีทันใด

ตรงที่มัน ทันทีทันใด เช่นนั่ง สมาธฺอยู่พอถีนมะ แล้วก็ ล้มตัวลงนอน เชื่อมัน
อย่างว่าง่าย ก็ให้รู้อาการนี้ไว้ด้วย ดูบ่อยๆ แล้วมันจะเกิดสติได้เหมือนกัน
คือ พอกายจะเอนลงนอน จะพัก ปั๊ป จิตมันจะระลึกได้ ก็จะสว่างโพลง ตัว
อาจจะนอนแต่จิตอาจจะทำกรรมฐานต่อ ไม่ได้หลับตามกาย

หรือบางทีในเมื่อมันจะนอนให้ได้ เราก็นอนเลย แต่ตอนนอนให้ระลึกว่า นี่คือซากศพ
ที่ถูกฝังกลบด้วยแผ่นดิน ลึกลง ลึกลง ลึกลง ค่อยย่อยสลายไปเป็นดิน แบบนี้ก็อาจจะ
ฝึกไปอีกแบบ คือ กายนอน แต่จิตตื่นเพราะพิจารณาใคร่ครวญธรรมะ

ก็ลองเอาไปพิจารณา ปฏิบัติดู

 

ฉันได้ไปฟังเทสก์ พระอาจารย์จิรวัฒน์ เน้อ ท่านเทศว่า พระอรหันต์จิตท่านไม่มีเวทนาแล้ว ... สังโยชน์ก็หมดไปแล้ว มีแต่เวทนาทางกายเท่านั้นแหละ .