ขอคุยเรื่องวงการพระสนุกๆที่เคยผ่านมาให้ฟังครับ

ผมเห็นช่วงนี้มีสมาชิกหลายท่านเข้ามาถามพระกันมาก ก็อยากจะเล่าเรื่องบางเรื่องที่เคยประสพมาให้ฟัง คือผมเป็นคนมีเพื่อนในกลุ่มที่เล่นพระอยู่หลายท่าน สนิทบ้างไม่สนิทบ้าง ก็มีอยู่คนนึง สมมติชื่อพ้งละกัน เฮียพ้งคนนี้แกเล่นพระมานานแต่ก็ดูไม่ขาดและชอบซื้อพระกับเซียนสนามอยู่บ่อยๆ แกก็เป็นคนที่มีนิสัยแปลกอยู่อย่างนึง เวลาแกเดินเข้ามาในกลุ่มเพื่อนแกก็จะควักพระในคอออกมาให้ยื่นให้คนโน้นคนนี้ดู คนที่สนิทบ้างและไม่สนิทบ้าง คนในกลุ่มก็ไม่ได้มีใครรังเกลียดรังงอนอะไรแก ก็ดูพระให้แกตามปกติ พระของแกส่วนมากก็แท้ๆทั้งนั้น ส่งให้ผมดู องค์ไหนแท้ก็บอกว่าแท้ องค์ไหนเก๊ก็จะพูดเลี่ยงๆไปให้แกรู้เอง
แต่มันไม่จบแค่นั้น พระองค์ที่ให้ผมดูก่อนหรือให้คนอื่นดูก่อน แกก็จะควักพระถามไปทุกคน ส่วนมากในกลุ่มก็ดูกันแท้หมด เพราะพระของแกบางครั้งแท้ดูง่ายๆเลย แต่หลังจากนั้นอีกสองสามวันมาเจอกัน แกก็บอกว่าพระองค์ที่ดูวันก่อนแลกหรือว่าขายขาดทุนให้คนอื่นไปแล้ว เพราะเอาไปให้ใครดูก็ไม่รู้แล้วบอกว่าเก๊ แกก็พล่านเลยที่นี้จะไม่สามารถทนอยู่กับพระองค์ทื่คนเค้าสวดเก๊ได้อีก
เฮียพ้งแกเสียพระดีๆไปเยอะมาก ไม่ขายขาดทุนก็ไปแลกกับพระเก๊มาบ้าง เดี๋ยวนี้นิสัยแกก็ยังเป็นอยู่อย่างนี้แก้ไม่หายครับ ตัวแกเองก็ไม่ได้สนใจที่จะศึกษาตำหรับตำราเพิ่มเติม เห็นมีแต่หนังสือพวกเขียร์ขายพระและบอกราคาเท่าโน้นเท่านี้ที่อ่านติดมืออยู่ประจำ

และที่แปลกกว่านั้นก็ยังมีอยู่อีกคน คนนี้ตรงกันข้ามกับเฮียพ้งเลย แกชื่อตาพระ แกเป็นรุ่นพี่ผมหน่อย นิสัยอย่างหนึ่งคือชอบโชว์พระที่ไปซื้อมาตามคำบอกเล่าที่คนขายมักจะเล่านิทานหรือฉายหนังให้ฟังตอนที่กำลังส่องพระกัน เงินที่ได้จากการเออลี่ของทางราชการมาหลักล้านนั้นหมดไปกับพระเก๊ที่โดนแหกตามาทั้งนั้น ทั้งเก๊ดูง่าย และก็เก๊ฝีมือก็มีเยอะ ตาพระเอามาให้ดูคนในกลุ่มก็จะดูให้และก็บอกแกตรงๆว่าเก๊ทุกคน แต่แกก็ไม่เชื่อ แกก็ถือไปแห่งที่อื่นจนทั่ว แห่ไปแห่มาก็มีคนดูของแกแท้ขึ้นมาจนได้ แกก็ดีใจมาบอกพวกผมว่าดูกันยังไงไม่ดี เนี่ย!!!เอาไปให้คนจับพลังมา คนจับพลังบอกว่าองค์นี้พลังเยอะแท้แน่นอน รวมทั้งยังบอกอีกว่าองค์นี้สร้างถวาย....มีน้อยมากฯลฯ
เจอแบบนี้พวกผมก็เลยต้องปล่อยไปตามเวรตามกรรมครับ คือที่เล่าให้ฟังแบบนี้ก็อยากจะบอกเพื่อนในนี้อย่างหนึ่งครับว่า ถึงแม้ว่าเราเล่นพระไม่เก่งหรือว่าดูไม่เป็น แต่เราก็สามารถมีพระแท้ๆไว้ในครอบครองได้ ด้วยการแห่พระที่ต้องอาศัยวิจารณญาณของตัวเราเองมาเป็นตัวตั้ง ถ้าเราแห่พระไม่เป็น จากพระแท้ๆ ก็จะกลายเป็นพระเก็ไปทันที หรือในมุมกลับกัน พระเก๊ๆแห่ไปแห่มา กลายเป็นพระแท้(แต่เก๊)ที่ทำให้เราเข้าใจผิดและต้องแขวนพระเก๊ไปตลอดชีวิตก็มีอยู่เยอะครับ ถ้าเราสนใจที่จะเล่นพระจริงๆ เราก็ต้องศึกษาพระองค์นั้นๆ ทั้งพิมพ์ทรง เนื้อหาและประวัติการสร้างให้พอเข้าใจพระที่เราต้องการที่จะซื้อให้ตัวเองมีพื้นฐานความรู้ในพระองค์นั้นอยู่บ้าง และการที่เราเล่นพระ ก็ต้องมีใจหนักแน่นพอสมควร ไม่ใช่เค๊าสวดหน่อยก็ถอดใจแล้ว หรือไม่ใชก็ดื้อจนไม่ฟังใตร เชื่อในสิ่งที่ไม่มีข้อมูลหลักฐานใดๆมาประกอบ แบบนี้ก็จบเหมือนกันครับ
เล่นพระก็เหมือนพวกนักโบราณคดี ที่เค๊าอาศัยสายตาเค๊า วิเคราะห์สิ่งที่เห็น ประมวลภาพความน่าจะเป็นจากพื้นฐานความรู้ที่เค๊ามีอยู่ ถ้าเค๊าไม่ทราบจริงๆ คนพวกนี้ก็จะไปค้นข้อมูลหรือไม่ก็กลับไปถามผู้รู้ที่เชื่อถือได้ คนเล่นพระก็เหมือนกัน เราสามารถที่จะเลือกได้ว่าตัวเองจะเป็นแบบไหน ผมยังไงไม่เคยเห็นนักโบราณคดีคนไหนใช้วิธีจับพลังกับวัตถุโบราณเพื่อพิสูจน์ความเก๊แท้หรืออายุของวัตถุโบราณเลยสักครั้งครับ
เซียนพระไม่ได้เก่งทุกคน เค๊าเป็นพระเฉพาะที่เค๊าชำนาญเท่านั้น(ที่เราเรียกกันว่าสายตรง)แต่ถ้าเค๊าไปเจอพระที่ไม่ใช่สายเค๊า แต่เซียนคนนั้นก็พอจะดูความเก่าหรือวิเคราะห์ความเก๊แท้ได้ในระดับนึงครับ และก็มีเซียนหลายคนที่ซื้อเพราะมองแล้วว่าขายได้ เล่นได้แค่นั้น ไม่สนด้วยว่าเก๊หรือแท้ หรือที่เรียกว่าเล่นแค่ชอบแบบนั้น
เพื่อนๆอยากจะเป็นแบบไหนก็ต้องเลือกเอา ชีวิตเรากำหนดได้ด้วยตัวเราครับ พระดูไม่ยาก อยู่ที่ตัวเราว่าอยากจะดูเป็นหรือไม่เท่านั้นครับ

ปล.ยังมีเรื่องในวงการพระอีกเยอะที่ประสพมา บ้างครั้งก็แปลกใจว่าคนแบบนี้ก็มีด้วยหรือ และเซียนที่เห็นแก่ตัวเป็นยังไง เซียนคุณธรรมก็มีเยอะ ซื้อพระฟลุ๊กเป็นยังไง ซื้อหลักสิบขายเป็นแสน ซื้อหลักร้อยขายหลายแสน หรือซื้อเป็นหมื่นแล้วเก๊ก็เยอะ ซื้อมากำไรเยอะ ซื้อแล้วขาดทุนทันทีครึ่งนึงเลยก็มี วงการพระนี่มันครบทุกรสครับ เสือสิงห์กระทิงแรด พลาดมาเมื่อไหร่เป็นโดนเมื่อนั้น ไว้จะทยอยนึกเรื่องที่พอมีประโยชน์กับเพื่อนๆเอามาเล่าให้ฟังสนุกๆในวันหลัง หรือใครมีเรื่อเกี่ยวกับวงการพระมาคุยเล่าสู่กันฟังก็ใช้กระทู้ผมได้เลย ถือว่าแลกเปลี่ยนความคิดเห็น เผื่อเป็นประโยชนกับเพื่อนสมาชิกไม่มากก็น้อยครับ

 

ขอบคุณครับพี่ปั้นพระ มาลงชื่อฟังก่อนเลยครับ

 

ขอบคุณครับที่นำข้อมูลดี ๆ มาเล่าสู่กันฟัง

 

ไม่ควรเล่นพระด้วยหู อย่างน้อยคิดวิเคราะห์สักนิด 1.จะได้ไม่ต้องเสียพระแท้จากพวกสวดมั่ว 2.และจะได้ไม่ต้องหมดเงินไปกะพระปลอม
เล่นแค่ชอบถูกต้องแล้วคร้าบบบบบ

 

ขอบคุณสำหรับบทความดีๆครับ.....

 

ยาค่อนข้างดื้อคะ พี่ปั้นพระ ยาเชื่อตัวเองคะ เชื่อความสามารถ เชื่อความรู้ เชื่อสิ่งที่ตนเองค้นคว้า และ สืบค้น และ ให้เกียรติข้อมูลทุกๆที่ ที่ได้ชี้แนะ และ ให้คำแนะนำ ถือว่าเป็นการรวบรวมข้อมูลพื้นฐาน เพื่อที่จะก้าวไปค้นคว้าหาข้อมูลต่อไป คือ ยาเป็นคนที่ต้องหาความจริงให้กระจ่างใจตัวเองก่อนคะ ประเภทที่สวดพระยาว่า เก๊ หรือ อะไร ยาเฉยๆนะคะ รับฟัง แต่ไม่ยินดียินร้ายอะไร รู้แค่ว่า ตนเองต้องค้นคว้าหาว่า เก๊ แบบไหน ทำไมจึงเป็นเก๊ แตกต่างกันตรงไหน เมื่อได้คำตอบเราก็จะเข้าใจ และ มองด้วยความเข้าใจ และ ต่อไปเราเห็นเราก็จะมองอะไรออกว่าเป็นเช่นไร ถ้าให้ยามาเชื่อว่า เก๊ ทันที แล้ว นั่งถอดใจ คงไม่ใช่ เพราะ เราไม่สามารถรู้ได้หรอกว่า ใครหวังดีต่อเรา หรือ หวังผลประโยชน์จากเรา หุหุหุหุ เคยมีนะคะ มีใครคนนึงบอกยาว่า ให้ยานำพระมาวางแผงปล่อยซะ ดูแล้ว เก๊ แต่ขอโทษนะคะ ในที่นี้ยาสอบถามพี่ๆที่นี่หลายๆท่าน และ ได้คำตอบว่า แท้ตาเปล่า รอยรูเข็ม ผิวย่น ความเก่ามีให้เห็น อืม ยาก็ไม่พูดอะไรตอบโต้ชายคนนั้น ได้แต่นั่งนิ่งๆแล้วยิ้มๆ แต่คิดในใจนะคะว่า ทำไม ใครๆจึงคิดว่าคนอื่นจะโง่กว่าตนเองเสมอ คคือ ประมาทความรู้ของผู้อื่น
เซียน ในมุมมองของยา ก็คือ บุคคลที่สามารถชี้นำข้อเท็จจริง และ ความถูกต้องในการวิเคราะห์พระเครื่อง รวมทั้งให้คำแนะนำได้อย่างมีหลักการ และ เหตุผลประกอบที่ดี ที่สามารถชี้ชัดว่า แท้ หรือ เทียม
เซียน ใครๆก็ใฝ่ฝัน แต่ในความคิดของยานั้น คำว่าเซียนมีความหมายมากกว่าที่คิด ถ้าจะให้ตัวยานั้น วิ่งไปเกาะกลุ่มเพื่อนฝูงคนดัง เผื่อจะดังบ้าง หรือ เกาะกระแสผู้มีบารมีอันยิ่งใหญ่ หรือไม่ก็ เกาะเครื่อญาติวงตระกูล ก้าวเข้าสู่ ชื่อ ที่ใครจะเรียกว่าเซียน หละก็ ยาถามตนเองก่อนคะ ว่าเราพร้อมแล้วหรือ ที่จะไปยืนตรงนั้น หากวันใด มีสมาชิกผู้ศึกษาพระเครื่อง ถือ พระเดินเข้ามาสอบถามเรา เราพร้อมให้คำตอบที่ดีที่สุด และ คือ ความจริงแท้แก่เขาแล้วเหรอ สามารถอธิบายและชี้นำอีกฝ่ายให้เขาเดินได้ถูกทางแล้วใช่ไหม ถ้าคำตอบนั้น บอกว่าไม่ เป็นแค่การสุ่มเดา และ ก้าวกระโดด เพื่อชื่อเสียงหละก็ ยาไม่ทำหรอกคะ ยาอายตัวเอง เมื่อไม่สามารถให้คำตอบที่ถูกต้องแก่ใครได้ ยาขอเดินบนถนนคนสะสมพระเครื่องในกลุ่มเล็กๆที่ใครไม่รู้จักดีกว่าคะ
หนทางสะสมและค้นคว้าอีกยาวไกล ในมุมมองเชิงวิเคราะห์ของยาเอง
- ศึกษาพระ ต้องดูพุทธศิลป์ เป็นองค์ประกอบ จำต้องค้นคว้า พุทธประวัติและพุทธศิลป์แต่ละยุค ว่าแตกต่างกันเช่นไร ยกตัวอย่างเช่น ฐานหน้าตัดแบบไหน รูปทรงแบบไหน อยู่ในช่วงรัชกาลใด ผ้าจีวรพาดลงมาด้านหน้า ควรหยุดอยู่ระดับใด ส่วนมากเป็นของยุคไหน เพราะ ผ้าจีวรที่ยาวพาดบ่าสามารถบอกยุคแต่ละสมัยได้เช่นกัน และ การวางมือ อีกหละ รวมทั้ง ใบหน้า และ หน้าผาก การแต่งกาย มีอะไรให้ค้นคว้าอีกแยะ ไม่ใช่จะมาเพียงสอบถาม คำว่า แท้ และ เทียม ยาต้องสร้างความเข้าใจในตนเองด้วย
- พระเนื้อดิน หากดูความเก่าจริงๆต้องมีเชื้อราให้เห็น ต้องมีความเก่า ต้องมีคราบ และ มีราดำ แล้วกับ หมึกจีนระบาย ต่างกันตรงไหน ยาก็ต้องค้นคว้าอีกเหมือนกัน
- พระเนื้อโลหะ ความเก่าจริง ผิวโลหะ รูพรุ่น รอยย่นโลหะ สนิมขุม รอยรูเข็ม และ อื่นๆ เกิดขึ้นได้ในผิวชนิดไหน และ ใช้กาลเวลาประมาณเท่าไรจะเกิดความเก่าเหล่านี้ ซึ่งต้องวิเคราะห์ว่า ใช้เวลานานแค่ไหน พระเนื้อโลหะจะเกิดผิวแบบนี้ แล้วจึงมาแยกยุค และ สมัย ว่าใครสร้าง ซึ่งยาต้องศึกษาค้นคว้าอีกนั่นแหละ

พระเก่าโบราณ แต่ละยุคและสมัย มีอะไรให้สืบค้นหามากมาย เกินกว่าที่จะฟังด้วยหู และ เชื่อโดยสนิทใจ ยาบอกตนเองว่า จะเลือกเป็นคนโง่ หรือ คนฉลาด ที่จะรับข่าวสารข้อมูลเพียงแค่คำตอบ ว่า แท้ หรือ เทียม ดังนั้น ไม่ว่าคำวิเคราะห์ หรือ คำตอบของใครจึงไม่ได้ทำให้เกิดผลเสียกับตัวยาเลย เนื่องจากว่า ยาเชื่อตนเองและ การศึกษาค้นคว้า มากกว่านิยาย และ การบอกเล่า หรือ สุ่มเดาเอาเท่านั้น ดังนั้น การวิเคราะห์และ ชี้นำของรุ่นพี่ คือ จุดกำเนิดแห่งความรู้ให้สืบค้น หาข้อมูลสืบไป

คุณเชื่อหรือไม่ เมื่อมีการชี้นำว่า พระองค์นั้น หรือ องค์นี้ เทียม ถ้ายังไม่มีความรู้เรื่องพระองค์นั้นๆ
- รับฟังแต่ยังไม่เชื่อ เชื่อในสายตาและความรู้ที่ได้ศึกษาค้นคว้า มองความเก่าให้เป็น ดูงานพุทธศิลป์ให้ออก ดูฝีมือช่างแต่ละยุคสมัย ว่า เป็นช่างราษฎ์ หรือ ช่างหลวง ดูความเอาใจใส่ที่องค์พระ ดูความปราณีต ดูเรื่องราวต่างๆที่องค์พระ ที่จะบอกถึงกาลเวลาความเก่าได้ หยุดคิดและคาดเดาเชิงวิเคราะห์ด้วยเหตุผลที่เป็นกลางและความน่าจะเป็น นั่นคือ ภูมิคุ้มกัน ที่ไม่ให้ตนเองตกเป็นเหยื่อของใคร หรือ เป็นคนโง่ในสายตาใคร

---- มีสิ่งหนึ่งที่ยาเข้าใจ คือ
เซียนบางท่าน เปิดใจ และ ไม่เปิดใจ ที่จะรับรู้สิ่งใหม่ๆ และ ใครที่ปิดกั้นตนเอง โดยความเชื่อมั่นในตัวบุคคล มากกว่าความเก่าที่องค์พระ
---เซียนที่เปิดใจ และ ไม่เปิดใจ พอทราบเหตุผล นั่นคือ หนทางธุรกิจ
---เซียนที่เชื่อและยึดมั่นตัวบุคคล มากกว่าความเก่าที่องค์พระ คือ บุคคลที่ปิดประตูความรู้ สิ่งใหม่ๆ อย่างไร้ความคิด

------------------------ ยาพูดจบแล้วคะ --------------ต้องกราบขออภัยหากคำพูดของยาฟังแล้วไม่รื่นหู หรือ ทำให้ขับข้องใจ ----------

 

พระรอดพิมพ์ใหญ่ อ้วนกรุงไทย - YouTube

 

ตามอ่านทุกตัวอักษร ขอแจม เผื่อ มีประโยชน์

วิศวกร นี่มี ก.ว. น่ะครับ ต้องไปสอบ สามขั้น ภาคี สามัญ และ วุฒิ ว่าเชี่ยวชาญด้านนั้นๆ

แพทย์ เภสัชฯ ก็มีใบประกอบโรคหรือ ยา ว่าเชี่ยวชาญ

คนขายของเก่าในต่างประเทศ ต้องมีใบอนุญาต ว่าดูเป็น

จะขับรถยังมีใบขับขี่ ต้องไปสอบใหม่ ถ้าหมดอายุ

คนขายพระ ก็น่าจะมีครับ ดูเป็นดูขาด ก็เป็นเซียน ตามความถนัด มีใบอนุญาต ตาม กฎหมาย

เป็นการแสดงมาตรฐานที่ตรวจสอบได้ ส่วนมาตรฐานก็พัฒนากันไปครับ

เราไปซื้อก็ดูใบ เซอร์ ครับ แพงขึ้นมาหน่อย แต่ ชัวร์ตามกฎหมายครับ มีปัญหา ฟ้องร้องได้ ถอนใบอนุญาตได้ อย่างน้อยไม่กล้าขายถ้าไม่ชัวร์ เพราะถูกถอนใบได้

และเป็นการคุ้มครองผู้บริโภค โดยตรงครับ

จะทำกันหรือไม่ ถ้าทำ เป็นไปได้????

ขอแสดงความเห็นเท่านี้ครับ

 

premium มาก ขอรับท่านคนปั้นพระ

 

_/\_ สวัสดีครับพี่ น้องมาแซม ครับ ของผมก็ไม่มีอะไรครับ ศึกษาก่อนสะสมครับ (มีหนังสือขายอยู่นะครับ อ่านแล้วได้ความรู้ในการเริ่มต้นศึกษาพระเครื่องครับ น่าจะมี 3 เล่ม) ผมก็เห็นพี่ในบอร์ดลงไว้ผมก็เริ่มศึกษาจากหนังสือ นี้ก่อน ผมก็ขอเอามา review ใหม่ครับ

 

ผมต้องขอขอบคุณทุกท่านที่เข้าออกความเห็นนะครับ รู้สึกเห็นด้วยกับพี่เสาวภาที่ออกความเห็นว่าน่าจะมีทะเบียนสำหรับเซียนพระเพื่อการันตีว่าดูพระเป็นและใช้เป็นใบยืนยันความสามรถของตัวเอง แต่โดยปกติร้านพวกนี้จะมีใบซื้อขายของเก่าที่เสียเป็นรายปีอยู่แล้วครับ แต่ถ้าซื้อขายพระบูชามาก ก็ต้องมีสมุดเล่มของกรมศิลปประกอบอยู่ด้วยครับ

เดี๋ยวไว้คืนนี้ว่างๆจะมาพิมพ์เรื่องมาตรฐานของเซียนอยู่ตรงไหนให้อ่านครับ อ่านแล้วจะขำไปด้วยว่าเซียนพวกนี้มันเป็นกันจริงๆอย่างที่ลงหนังสือกันไว้รึเปล่า?

 

ขอบคุณพี่คนปั้นพระมากๆครับ

 

เข้าคิวรอรับความรู้ครับ

 

ครับ ผมมีความเห็นเพื่อพัฒนา วงการพระสู่มาตรฐาน คนเข้าใหม่ เข้ามาแบบมีมาตรฐาน
มีกฎหมายควบคุม โดยตรง และการเล่นพระก็เหมือนกันเป็นการลงทุนอย่างหนึ่งสำหรับคนทั่วไป สามารถ เข้ามาซื้อมาขายได้ เหมือนหุ้น จะผ่านคนกลางแบบโบรกเก้อร์ก็ยัง
ได้ มีเงินเก็บเดือนล่ะ หมื่น สองหมื่น มาเก็บพระอาจจะได้ดอกดีกว่า แบงค์


และได้ประโยชน์ทั้สามฝ่าย

๑) เซียนพระ คนค้าขายพระเอง เพราะโปร่งใส ขายได้ราคา ตลาดกว่้างขึ้น

๒) คนซื้อพระ เพราะ ลงทุนได้ อาจจะมีผลกำไร

๓) รัฐ ควบุมได้ และ ได้ภาษี กำจัดการฟอกเงินได้

ช่วยกันโหวต ผ่าน สส เขตท่านไหมครับ เข้าชื่อกัน???????

 

เห็นด้วยกับความเห็นของพี่ พี่ เสาวภา มากๆ ครับ

ให้เป็นมาตรฐาน แล้วทุกอย่างจะตามาเอง

 

โหวตด้วยคนครับ

 

คุณกันสนุกๆ พร้อมปรึกษาด้วยครับ
ผมจะปรึกษาว่าจะขอเช่าหลวงปู่ทวด เนื้อว่าน ฝังตะกรุดทองแดง1ดอก เขาเสนอราคา 4,000บาท พร้อมกรอบเงินลงยา แต่หากไม่เอากรอบราคาต่อรองได้อีก(แต่ยังไม่ได้ต่อ) อยากทราบว่ารุ่นไหน ราคาประมาณเท่าไหร่ ราคาต่อรองน่าจะประมาณเท่าไหร่ ช่วยแนะนำด้วยจะขอพระคุณอย่างสูง

 

ขอบคุณมากครับสำหรับบทความดีๆ

 

ชอบอ่านเรื่องแบบนี้ครับพี่ บางครั้งดีกว่า มัวไปหาพระ ใหม่ๆ มาถาม เก๊ - แท็ ต้องลองเก็บประสบการณ์แบบนี้เยอะๆ ถึงจะดี

 

เข้ามาอ่านครับ ขอบคุณครับ