เอาข้อสังเกตมาฝาก แล้วผมอยากรู้ว่าพระโมคคัลลานะท่านบรรลุธรรมยังไง

ผมสังเกตมาหลายทีแล้ว อันนี้คือความจริง

พระอรหันต์ทุกๆพระองค์ท่านเห็นความไม่เที่ยง แล้วเบื่ิอหนาย แล้วก็บรรลุ ไปเลย ในสมัยพระพุทธองค์มีเยอะมาก เช่นพระที่ท่านเป็นเลิศด้านมโนยิทธิ (ฤทธิทางใจ) ผมจําชื่อท่านไม่ได้ ท่านลูบผ้า แล้วมันเศร้าหมอง เลยบรรลุธรรมเลย

แล้วก็บุตรของนายช่างทาง เห็นความไม่เที่ยงของดอกบัว (ผมไม่แน่ใจดอกบัวรึเปล่า) ตะกี้ยังงามสุดท้ายก็ แก่เน่าตาย

แต่ผมพิจารณา ใช้สัญญา แล้วปัญญา มันก็เห็นบ่อยคนตายเยอะแยะไปในโลกนี้ คนที่เคยเป็นแฟนกันแล้วเลิกกันก็เยอะแยะ ผมก็เห็น แต่ก็เริ่มกลัวความตาย แต่ก็ชั่งมันตายก็ดีจะได้ไปนิพพาน วิมารบนนนั้นสวยกว่าห้องที่เราอยู่เป็นไหนๆ

แล้วขอถาม ผมอยากรู้ว่า ธรรมอันไหนที่พระโมคคัลลานะ ท่านบรรลุธรรม อันที่พระพุทธองค์บอกวิธีแก้ง่วงรึเปล่า ช่วยบอกผมหน่อยธรรมอันแก้ง่วงจะเห็นความไม่เที่ยง แล้วจะเบื่อยังไงหว่า แต่ลองมาคิดอีกแบบ พระโมคคัลลานะ อาจจะฟังธรรมจากพระพุทธองค์ก่อนหน้านี้ก็ได้ ผมก็ไม่ทราบ

 

การง่วงเหงาหาวนอน เป็นนิวรณ์อย่างหนึ่งในนิวรณ์ 5 ท่านอาจเอาชนะนิวรณ์ได้และเห็นถึงความไม่เที่ยงของนิวรณ์ จึงได้สำเร็จพระอรหันต์...แล (คิดเอาเองนะ)

 

ท่านเห็นความไม่เที่ยง เห็นความดับ มาตั้งแต่ก่อนหน้านั้นแล้ว แต่เพราะอดีตชาติของท่านติดจิตอธิษฐานที่จะเป็นอครสาวกแห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านจึงยังไม่สามารถบรรลุอรหันต์ได้

เมื่อพระพุทธเจ้าแนะนำวิธีแก้ง่วงให้ ท่านปฏิบัติตามและสามารถเอาชนะความง่วง สามารถใช้อิทธิฤทธิ์ได้อย่างชำนิชำนาญแม้จะง่วงหนาวหาวนอน ท่านจึงสำเร็จความเป็นผู้เป็นเลิศด้านอิทธิฤทธิ์และสำเร็จเป็นอครสาวกดังที่จิตเคยอธิษฐานไว้จึงสามารถบรรลุอรหันต์ได้ในเวลานั้น เหล่าพรหมณ์หลายสิบล้านที่เคยเป็นลูกศิษย์ท่านในอดีตชาติก็ร่วมโมทนาและบรรลุอรหันต์ในเวลานั้นเช่นกัน

การที่พรหมณ์เหล่านั้น(ปัจจุบันคือพระอรหันต์แล้วทั้งสิ้น)บรรลุอรหันต์ได้ทั้งๆที่เพียงแค่โมทนา เพราะเคยมีอธิษฐานไว้ว่าจะร่วมน้อมนำธรรมที่อาจารย์ได้ค้นพบ(อาจารย์นี้หมายถึงพระโมคคัลลาน์)

เพราะจิตอธิษฐานเพียงตัวเดียวเท่านั้นเอง

ถ้าไม่เชื่อก็ถือซะว่าอ่านนิทานสนุกๆนะครับ

 

ถีนมิทธะ เป็นหนึ่งในนิวรณ์ 5 อันเป็นสิ่งกั้นจิตไม่ให้ก้าวหน้าในคุณธรรม ทำให้จิตเศร้าหมอง และทำปัญญาให้อ่อนกำลัง ซึ่งมีห้าอย่าง คือ กามฉันทะ พยาบาท ถีนมิทธะ อุทธัจจกุกกุจจะ และวิจิกิจฉา
ลองพิจารณา พระสูตร...นี้ดูนะครับ
เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัส(บอกวิธีแก้ง่วง แก่พระโมคคัลลานะ)อย่างนี้แล้ว ท่านพระมหาโมคคัลลานะทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า
ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ โดยย่อ ด้วยข้อปฏิบัติเพียงไรหนอภิกษุจึงเป็นผู้หลุดพ้นแล้วเพราะสิ้นตัณหา มีความสำเร็จล่วงส่วน มีธรรมเป็นแดนเกษมจากโยคะล่วงส่วน เป็นพรหมจารีล่วงส่วน มีที่สุดล่วงส่วน ประเสริฐกว่าเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ฯ
พ.ดูกรโมคคัลลานะ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ได้สดับว่า
ธรรมทั้งปวงไม่ควรถือมั่น
ครั้นได้สดับดังนั้นแล้ว
เธอย่อมรู้ชัดธรรมทั้งปวงด้วยปัญญาอันยิ่ง
ครั้นรู้ชัดธรรมทั้งปวงด้วยปัญญาอันยิ่งแล้ว
ย่อมกำหนดรู้ธรรมทั้งปวง
ครั้นกำหนดรู้ธรรมทั้งปวงแล้ว
ได้เสวยเวทนาอย่างใดอย่างหนึ่ง สุขก็ดี ทุกข์ก็ดี มิใช่สุข มิใช่ทุกข์ก็ดี
ย่อมพิจารณาเห็น ความไม่เที่ยงในเวทนาเหล่านั้น
พิจารณาเห็นความคลายกำหนัด
พิจารณาเห็นความดับ
พิจารณาเห็นความสละคืน
เมื่อเธอพิจารณาเห็นอย่างนั้นๆ อยู่
ย่อมไม่ยึดมั่นอะไรๆ ในโลก
เมื่อไม่ยึดมั่น ย่อมไม่สะดุ้ง
เมื่อไม่สะดุ้ง ย่อมปรินิพพานเฉพาะตัวทีเดียว
ย่อมรู้ชัดว่า ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำ ทำเสร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มี
ดูกรโมคคัลลานะ โดยย่อด้วยข้อปฏิบัติเพียงเท่านี้แล
ภิกษุจึงเป็นผู้หลุดพ้นแล้วเพราะสิ้นตัณหา มีความสำเร็จล่วงส่วน เป็นผู้เกษมจากโยคะล่วงส่วนเป็นพรหมจารีล่วง
ส่วน มีที่สุดล่วงส่วน ประเสริฐกว่าเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ฯ

อนุโมทนา สาธุครับ...

 

น้ำเต็ตุ่มเสียแล้ว (บารมีเต็ม) เปิดแบบไหนได้หมด

น้ำที่เต็มอยู่เต็มแล้ว

รอแค่การเปิดฝา

จะเปิดด้วยวิธีใดได้หมด

(คนที่มีบารมีเต็ม)

รอแค่ผู้รู้มมาสะกิด

แค่สะกิด ก็ถึงบางอ้อ

ความเป็นพระอรหันต์

ก็ปรากฏแก่ท่านผู้ที่

มีบารมีเต็ม

 

ศรัทธา+วิริยะ+สติ ย่อมทำให้จิตเกิดสมาธิได้

และตามหลักฐานบอกว่า พระโมคคัลลานะในสมัยที่เป็นปุถุชน เป็นผู้มี ราคะ โทสะ โมหะ กล้า เพราะ จุติมาจากนรกเนื่องจากในชาติก่อนท่านเป็นมารชื่อทูสี ได้เขวี้ยงหินใส่พระวิธุระอัครสาวกของพระกกุสันธะพุทธเจ้าจนหัวแตก เป็นเหตุให้ทูสีมารถูกแผ่นดินสูบ

ดังนั้น การบำเพ็ญแบบลำบากน่าจะเหมาะกับจริตท่าน เพราะการมีชีวิตที่ยากลำบากมีอาหารน้อยๆ ได้นอนน้อยๆ จะทำให้ราคะสงบลง และบรรลุสมาธิได้

และพระพุทธเจ้าได้ตรัสไว้ว่า "ผู้ใดเสพ ทำให้มากซึ่งญาน 4 ย่อมเป็นผู้มีจิตน้อมไปเพื่อนิพพาน"

--------------------------------------

"...ดูกรมารผู้ลามก ก็มหานรกนั้นแลมีชื่อ ๓ อย่าง ชื่อฉผัสสายตนิกะก็มี
ชื่อสังกุสมาหตะก็มี ชื่อปัจจัตตเวทนียะก็มี.

ดูกรมารผู้ลามก ครั้งนั้นแล พวกนายนิรยบาลเข้ามาหาเราแล้ว
บอกว่าเมื่อใดแล หลาวเหล็กกับหลาวเหล็กมารวมกันที่กลางหทัยของท่าน
เมื่อนั้น ท่านพึงรู้ว่า เราไหม้อยู่ในนรกพันปีแล้ว.

ดูกรมารผู้ลามก เรานั้นแล หมกไหม้อยู่ในมหานรกนั้นหลายปี หลายร้อยปี หลายพันปี
และหมกไหม้อยู่ในอุสสทนรกแห่งมหานรกนั้นแล เสวยทุกขเวทนาหนักกว่าก่อนอีกหมื่นปี.
เรานั้นมีกายเห็นปานนี้คือ มีศีรษะเหมือนศีรษะมนุษย์ก็มี เหมือนศีรษะปลาก็มี."
(พระโมคคัลลานะ เตือนมารตนหนึ่งที่มาเบียดเบียนท่าน)

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

อนุโมทนาครับผม สาธุ สาธุ สาธุ