ณ ที่สุดแห่งทางสายกลาง (พระนิพพาน)

คัดลอกจาก หนังสือทิพยอำนาจ เรียบเรียงโดย พระอริยคุณาธาร (ปุสฺโส เส็ง ป.ธ.6)


ณ ที่สุดแห่งทางสายกลางนั้น บริบูรณ์ไปด้วยสภาวะสมปรารถนาทุกประการ เมื่อประมวลแล้วเป็นดังนี้ คือ

1.เอกภาพไพศาล ได้แก่ มีความเป็นเอกราชสิทธิ์ขาดในการประกอบกรณียะทุกประการ ไม่มีอำนาจอื่นใดเข้ามาสอดก้าวก่ายได้

2.เสรีภาพสมบูรณ์ ได้แก่ มีสิทธิ์อำนาจในการดำรงอยู่ตามใจประสงค์ของตนอย่างเต็มที่ ไม่มีกฎหมาย หรืออำนาจใดจำกัดสิทธิ์ได้แม้แต่ประการใด

3.อิสรภาพเต็มเปี่ยม ได้แก่ มีความเป็นตนของตนเต็มที่ พ้นจากอำนาจของกิเลส และกรรมเด็ดขาด กิเลสและกรรมไม่มีอำนาจบังคับบัญชาได้อีกต่อไป

4.สมภาพไพบูล ได้แก่ มีความเสมอภาคเท่าเทียมกันในความเป็นแก้ว (รัตนภาวะ) ไม่มีความเหลื่อมล้ำต่ำสูงในลักษณะ ข้า จ้าว บ่าว นาย แม้แต่ประการใด

5.เอกีภาพไพบูลย์ ได้แก่ ความเป็นหนึ่งอันเดียวกันจริง ๆ ไม่มีความแตกต่างระหว่างแก้วด้วยกัน ไม่มีความรู้สึกแก่งแย่งแข่งดีใคร ไม่มีการเอารัดเอาเปรียบใคร ไม่มีความรู้สึกอิจฉาริษยาใคร มีน้ำใจพร้อมที่จะอภัย และให้โอกาสแก่ผู้อื่นเต็มที่ ไม่ขัดขวางใครในกรณีใด ๆ มีความรักอย่างเป็นธรรมในสรรพสัตว์ มีความเป็นสุภาพชนเต็มที่ พร้อมที่จะช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยากทุกเมื่อ และมีใจเที่ยงธรรม ไม่นำความลำบากเดือดร้อนมาสู่ตน และคนอื่นสัตว์อื่นโดยประการใด ๆ

6.สันติภาพถาวร ได้แก่ มีความสงบราบคาบไม่มีเหตุทำให้เกิดการปั่นป่วน ไม่มีความโกลาหลวุ่นวายประการใด เพราะเป็นสันตบุคคล ผู้บริบูรณ์ด้วยความเกลียดกลัวบาป มีความประพฤติทางกายวาจาใจขาวสะอาด มรความเป็นคนดีพร้อมทุกประการ และมั่นอยู่ในสันติธรรมทุกเมื่อ ถึงความเป็นเทพเจ้าผู้บริสุทธิ์แล้ว

7.เอกันตบรมสุข ได้แก่ มีความบรมสุขส่วนเดียว ปราศจากภาสะที่เรียกว่า เกิด แก่ เจ็บ ตาย ทุกข์กายคับแค้นใจ และร่ำไรรำพันเพ้อ โดยประการทั้งปวง มีแต่สภาวะตรงกันข้ามกับทุกข์ดังกล่าวนั้น มีความอิ่มเต็ม สิ้นความหิวกระหายแล้ว มีความสมปรารถนาทุกประการ

สภาวะดังกล่าวมาโดยสังเขปนี้ มีในที่ใด ที่นั่นแหละเรียกว่า พระนิพพาน เป็นจุดมุ่งหมายสูงสุดตามหลักพระพุทธศาสนา

<center><font color=blue>นิ พ พ า นั ง ป ร มั ง สุ ขั ง</font></center>

 

จุดมุ่งหมายสูงสุดของศาสนาพุทธคืออะไร ?

บางคนยังไม่รู้บางคนอาจตอบว่านิพพาน

แต่ตามความจริงแล้วจุดมุ่งหมายสูงสุดคือปัญญา

การให้ทานกุศลในทานนั้นมีวันหมด

สมาธิก็มีวันเสื่อม

แต่ปัญญา(วิปัสนา)ไม่มีวันเสื่อมหรือหมด

 

ขอบคุณครับ

 

สวัสดี ๆ ไม่ได้เข้ามานาน แล้ว อิอิ

 

ทั้ง 3 อย่างต้องควบคู่กันไป ถึงจะถูก ไม่ใช่เหรอค่ะ
หากเลือกทำแต่วิปัสสนาเพียงอย่างเดียว ก็จะเป็นคนมีปัญญา
หาทางรอดพ้นจากวัฎฎะได้ และมีดวงปัญญา สามารถบรรลุ
เป็นได้ถึงพระอรหันต์ได้ เหมือนพระอรหันต์องค์หนึ่ (ขออภัยค่ะ
จำชื่อท่านไม่ได้) แต่จำเค้าโครงเรื่องได้ ฟังมากจา Dmc หากสนใจ
คงต้องไปค้นหาใน www.dmc.tv ตรงทบทวนล่ะค่ะ ท่านมีดวงปัญญาที่สามารถ
บรรลุณาณได้ แต่เวลาไปบิณฑบาตกับไม่ได้อะไร จนท่านต้องอาพาธ
และจะละโลกในวันนี้ ท่านได้ออกไปบิณฑบาตกับพระสารีบุตร แต่กลับไม่ได้อะไรเลย
ทั้งสององค์ จนพระสารีบุตรท่านต้องบิณฑบาตเพียงลำพัง เมื่อได้อาหารมาแล้ว
ก็นำมาให้ท่าน แต่พระสารีบุตรท่านต้องถือบาตให้ ไม่เช่นนั้น อาหารจะหายไป
สาเหตุ ท่านทั้งหลายลองคิดว่า เป็นผลมาจากอะไร
เนื่องจาก ท่านทำทานมาน้อย แต่สะสมดวงปัญญามามาก นั้นเอง
หากผิดพลาดประการ ผู้รู้น้อย กราบขอขมาด้วยนะค่ะ

 

จุดมุ่งหมายสูงสุดคือ

การดับทุกข์โดยสิ้นเชิง........เพราะฉะนั้นจะอยู่ที่ไหนก็ได้มีสภาพอย่างไรก็ได้...จะมีรูปมีนามก็ตาม..ซึ่งอาจะมีหลากหลายวิธี ใช้เวลาไม่เท่ากัน แต่ถ้าดับทุกข์ได้หมด ถือว่าจบกิจ......ไม่ต้องทำอะไรต่อ.......ดังพระพุทธองค์ทรงเคยตรัสไว้

 

ก็อย่างที่คุณอบเชยตอบน่ะคับ
พุทธศาสนา มีประโยชน์ทั้งนั้น
มีหลายระดับให้เลือกปฏิบัติ ขึ้นกับกำลังใจ

แต่จุดมุ่งหมายสูงสุดก็คือการหมดกิเลส เมื่อหมดกิเลสก็ไม่มีทุกข์ ถือว่าจบกิจพรหมจรรย์
ไม่มีอะไรต้องไปละกันอีกแล้ว

 

ง่ะ...อยากไป แต่กิเลสยังพอกพูนอยู่เต็มตัวเลย... T_T ก้อยว่า ทุกสิ่งทุกอย่าง ก็ขึ้นแก่กันและคู่กัน ถ้าไม่มีปัญญา เราก็ไปนิพพานไม่ได้ หรือถ้าไม่มีนิพพาน ความสุขสุดท้ายของการปฏิบัติธรรมคืออะไร จะปฏิบัติธรรมเพื่อมาเวียนว่ายตายเกิดอีกครั้งนึงหรือ ??? ก้อยระลึกถึงนิพพานอยู่เสมอ แต่ไม่รู้จะปฏิบัติยังไงให้เข้าถึง ไม่รู้จะเริ่มยังไง เพราะทุกวันก็ต้องเรียน+อ่านหนังสือ หรือต้องไปบวชเท่านั้น บางวันนึกอยากจะปฏิบัติธรรม อยากทำดี แต่พอมาผจญกับโลกภายนอก กิเลสและสังคมทั้งหลายก็พาให้จิตจมดิ่ง คลุกอยู่กับโลกีย์และอสวะกิเลสอีก... T_T